ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က “မုိးကုတ္စက္၀ုိင္း မွာေတာ့ မုန္တိုင္းမုိးတိမ္ေတြက ဆင္ေနဆဲပါပဲ” လုိ ႔ တင္စား ေျပာခဲ့တဲ့ စကားပါ။ အဲဒီလုိ မုိးထဲေလထဲက အျဖစ္အပ်က္ေလး တစ္ခုကုိ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္အမွတ္ရလာပါတယ္။
(၈)ရက္ (၈)လ (၈၈)ေန႔ ေနာက္ပုိင္း ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေပၚမွာ လူထု ဆႏၵျပပဲြေတြ ပိုၿပီး အင္အား ႀကီးမားလာတဲ့ အခ်ိန္။ တစ္ေန႔မွာ ဆႏၵျပ လူထု စစ္ေၾကာင္းႀကီး တစ္ေၾကာင္းဟာ ရန္ကုန္ေဆးရံုႀကီး ေရွ႕ကေန ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း လမ္းမႀကီး အတုိင္း ဆူးေလ-ပန္းဆုိးတန္း ဘက္ကို ျဖတ္သန္း ခ်ီတက္လာၾကပါတယ္။ အဲဒီ စစ္ေၾကာင္းႀကီးထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စာေပ၊ ရုပ္ရွင္ ဂီတ အႏုပညာရွင္မ်ားလည္း ပါပါတယ္။
အဲဒီေန႔က ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကဗ်ာဆရာေတြနဲ႔ အတူ ခ်ီတက္လုိက္ပါလာတဲ့သူတစ္ဦးက ကဗ်ာဆရာ ဒါရုိက္တာ ‘ပုိင္သ’ ပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြ ေႂကြးေၾကာ္သံေတြ ေႂကြးေၾကာ္လိုက္၊ လက္သီး လက္ေမာင္း တန္းလိုက္၊ ကိုယ့္အာရံုနဲ႔ ကိုယ္ မုိးထဲေလထဲမွာ ဇဲြနဲ႔ ေရွ႕ကုိ အျပင္း ခ်ီတက္ေနၾကတာပဲ ဆိုပါေတာ့။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း လမ္းမႀကီးေပၚက ရုပ္ရွင္ရံုေတြ ေရွ႕ကုိ ျဖတ္ၾကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အားလံုး ရုပ္ရွင္ရုံ တစ္ရံုရဲ႕ ေရွ႕မ်က္ႏွာစာေပၚက ရံုဆင္ ပုိစတာႀကီး တစ္ခုကို အာရံုစုိက္မိသြားၾကပါတယ္။ အဲဒီ ရုပ္ရွင္ ပုိစတာက ရန္ေအာင္၊ ေနေအာင္၊ မုိ႔မုိ႔ျမင့္ေအာင္တုိ႔ ပါ၀င္ သရုပ္ေဆာင္ထားၾကတဲ့ “အခ်စ္နားနီး အခ်စ္” ဆိုတဲ့ ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကား ေၾကာ္ျငာ ပုိစတာပါ။ အဲဒီ ဇာတ္ကားကုိ ရုိက္ကူးတဲ့ ဒါရုိက္တာကေတာ့ ပုိင္သ။ အခု ကၽြန္ေတာ္တုိ႔နဲ႔ အတူ ခ်ီတက္ ဆႏၵျပေနတဲ့ ပုိင္သပါပဲ။
ပုိင္သခမ်ာ ေခတ္ပ်က္ႀကီးထဲမွာမွ ရံုတင္လာတဲ့ သူ႔ရဲ႕ ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကား ပိုစတာကို ၾကည့္ေငးရင္း ေၾကကဲြေနပံုရပါတယ္။ ဒီဇာတ္ကားဟာ သူ ဒါရုိက္တာ လုပ္ၿပီး ပထမဦးဆံုး ရုိက္ကူးခဲ့တဲ့ ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားပါ။ ၁၉၈၅ က စရုိက္ခဲ့တဲ့ ဇာတ္ကား။ ပုိင္သအတြက္ေတာ့ ဂုဏ္ယူေက်နပ္ အမွတ္တရျဖစ္စရာေပါ့။ အဲဒီဇာတ္ကားမွာ ဒါရုိက္တာ ဦးဝင္းေဖတုိ႔က သူ႔ကို အမ်ားႀကီး ပါ၀င္ ကူညီေပးထားတယ္ လုိ႔လည္း ပိုင္သက ဆုိပါတယ္။
အခုေတာ့ ဒါရုိက္တာဟာ သူ႔ရဲ႕ ပထမဦးဆံုးလက္ရာ အတြက္ ဂုဏ္မယူအားေသးပါဘူး။ ဒီမုိကေရစီ ရရွိေရး - ဒုိ႔အေရး ဆိုၿပီး အမ်ားျပည္သူေတြနဲ႔ အတူ ခ်ီတက္ ဆႏၵျပေနရပါတယ္။ ဆႏၵျပ စစ္ေၾကာင္းႀကီးထဲက ရုပ္ရွင္ခ်စ္သူ ျပည္သူ လူထုေတြ ခမ်ာလည္း ဒါရုိက္တာ ပိုင္သရဲ႕ လက္ရာဆုိတဲ့ အဲဒီ “အခ်စ္နားနီး အခ်စ္” ရုပ္ရွင္ ပိုစတာကို တစ္ခ်က္ ေမာ့ၾကည့္ရုံ ၾကည့္ၿပီး မဆံုးေသးတဲ့ ေရွ႕ခရီးကုိ အျပင္း ဆက္ႏွင္သြားၾကပါၿပီ။
ရုပ္ရွင္ ဒါရုိက္တာ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္ထဲမွာ သူေျပာခ်င္တဲ့ သူျပခ်င္တဲ့ အႏုပညာ ခံစားမႈ အေၾကာင္းေတြ၊ သူရုိက္ခ်င္တဲ့ စိတ္ကူးေတြ၊ ဇာတ္လမ္းေတြ အမ်ားႀကီး ရွိႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္တု႔ိ အားလံုးဟာ အသက္အရြယ္ကလည္း ငယ္ၾကေသးတာကိုး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ လုပ္ခ်င္ ကိုင္ခ်င္တဲ့ အႏုပညာ အလုပ္ေတြက ရင္နဲ႔ မဆံ့ေအာင္ ရွိေနခဲ့ၾကတာပဲ မဟုတ္လား။
သုိ႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လုပ္ခ်င္တဲ့ အႏုပညာ အလုပ္ေတြဟာ လုပ္လို႔မရေအာင္ကုိပဲ မဆလ စစ္အာဏာရွင္ ႀကီးစုိးတဲ့ ေခတ္ပ်က္ထဲႀကီးမွာ အႏုပညာ လြတ္လပ္ခြင့္ေတြ ဆိတ္သုန္းေပ်ာက္ကြယ္ ခဲ့တယ္။ အႏုပညာ ဖန္တီး၊ ေဖာ္ထုတ္ခြင့္ေတြ တားျမစ္ ပိတ္ပင္ခံခဲ့ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အႏုပညာေလာကႀကီး တုိင္းျပည္ရဲ႕ ကံၾကမၼာနဲ႔အတူ မုိးေမွာင္က်ခဲ့ရတာပဲ မဟုတ္လား။
မဆလ စစ္အုပ္စုဟာ စာေပ၊ ရုပ္ရွင္၊ ဂီတ ဘယ္အႏုပညာကိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သူတုိ႔အာဏာ တည္ျမဲေရး စစ္၀ါဒ သက္ဆုိးရွည္ေရး အတြက္ အသံုးခ်တဲ့ ၀ါဒျဖန္႔ ကရိယာေတြ အေနနဲ႔ပဲ ခြင့္ျပဳထားတယ္။ ျပည္သူ ခံစားခ်က္ကုိ ေဖာ္ထုတ္ဖို႔ လူထုဘ၀ကို ထင္ဟပ္ဖုိ႔၊ ျပည္သူ လူထုရဲ႕ ေမွ်ာ္လင္ခ်က္ ၊ ယံုၾကည္ခ်က္ကို ေဖာ္ျပဖုိ႔ ဆိုတဲ့ အခြင့္အေရးေတြ အားလံုးကိုေတာ့ မဆလ အစိုးရက ပိတ္ပင္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ထားခဲ့တယ္။
ဒါေၾကာင့္မို႔လည္း ေက်ာင္းသားေတြ ဦးေဆာင္တဲ့ ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုႀကီး ေပၚေပါက္လာတဲ့အခါ ဖိႏွိပ္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ခံေနရတဲ့၊ ကန္႔သတ္ပိတ္ပင္ ခံေနရတဲ့၊ ဖမ္းဆီး ခ်ဳပ္ေႏွာင္ ခံေနရတဲ့ စာေပ၊ ရုပ္ရွင္၊ ဂီတ အႏုပညာ သမားေတြဟာ သူတို႔ အသိစိတ္ဓာတ္နဲ႔ သူတုိ႔ လူထုအံုႂကြမႈ တုိက္ပဲြထဲကုိ တစ္ခဲနက္ ခုန္၀င္ခဲ့ၾကတာပဲ မဟုတ္လား။ လက္တဲြ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကတာပဲ မဟုတ္လား။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း လမ္းမႀကီး ေပၚမွာ မိုးက တဖဲြဖဲြ ရြာေနပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္း ပုိင္သက ေနာက္မွာ က်န္ရစ္တဲ့ သူ႔ရဲ႕ ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကား ရံုဆင္ ပုိစတာကုိ ျခေသၤ့လည္ျပန္ တစ္ခ်က္ လွမး္ၾကည့္လုိက္ပါတယ္။ သူ႔မ်က္၀န္းေတြက ေဆြးေျမ့ ရီေ၀ေနမယ္ ဆုိတာ ေသခ်ာပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေႂကြးေၾကာ္သံေတြကို သူ အားပါးတရ ေႂကြးေၾကာ္လုိက္ၿပီး သူ ေရွ႕ကုိ ဆက္လက္ ခ်ီတက္သြားပါေတာ့တယ္။
အဲဒီေန႔က ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေဘးမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔နဲ႔အတူ ပုိင္သရဲ႕ ညီျဖစ္တဲ့ ‘ဆူး’ ကလည္း မမွိတ္မသုန္ လုိက္ပါ ခ်ီတက္ေနတာပါ။ ဆူးဟာ နာမည္ေက်ာ္ ေတးေရးဆရာ၊ အဆိုေတာ္ တစ္ေယာက္ပါ။
ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုႀကီး ၿဖိဳခြင္းခံရၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ ပိုင္သတုိ႔က ပန္းဆိုးတန္း ကိုတင္လႈိင္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ စုမိသြားၾကပါတယ္။ ဆူးကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ အထက္ျမန္မာျပည္ စည္းရံုးေရး ခရီးစဥ္ေတြမွာ ခ်င္းေတာင္တန္းေတြေပၚအထိ လုိက္ပါခဲ့သူပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ၁၉၈၉ အာဇာနည္ေန႔ အေရးအခင္းနဲ႔ ပုသိမ္ေထာင္ထဲ ျပန္ေရာက္သြားပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ေထာင္က ျပန္လြတ္လာေတာ့ ပိုင္သကို သူတို႔ရဲ႕ ပန္းဆုိးတန္း ေဟာလိ၀ုဒ္ ကေလးမွာပဲ ဆရာျမတ္ေလး၊ ဆရာေမာင္သာရ၊ ေမာင္ခက္ပန္ တုိ႔နဲ႔ အတူ တက္တက္ႂကြႂကြ ျပန္ေတြ႕ရပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုမွာ ပါ၀င္ခဲ့လို႔ အလုပ္ျဖဳတ္ခံလုိက္ရတဲ့ ျမန္မာ့ ရုပ္သံက ပညာရွင္ေတြ ျဖစ္ၾကတဲ့ ကိုစန္းေအာင္ နဲ႔ ခ်ားလ္စ္ ဘရွင္ တို႔ကုိလည္း အဲဒီမွာ ေတြ႔လုိက္ရပါတယ္။ ဆူးကေတာ့ မက်န္းမာလို႔ မႏၲေလးကို ျပန္သြားခဲ့ပါၿပီ။
ဘာပဲေျပာေျပာ ဖက္ဆစ္၀ါဒ ဓားမုိးထားတဲ့ေအာက္ကပဲ အႏုပညာက လုပ္ႏုိင္သေလာက္၊ လုပ္ခြင့္ရသေလာက္ အလုပ္ေတြကို ဒီပုဂၢိဳလ္ေတြ တစ္နည္း ျပည္သူခ်စ္တဲ့ အႏုပညာသည္ေတြက ႀကိဳးစားပမ္းစား လုပ္ခဲ့တာပဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္ အျမဲ ယံုၾကည္ေနပါတယ္။
ေခတ္အဆက္ဆက္၊ အေရးေတာ္ပံု ေပၚရင္ ရင္ခုန္ပါ၀င္ရဲတဲ့ ရုပ္ရွင္သမားေတြ၊ ဂီတသမားေတြကို ျပည္သူလူထုႀကီး တစ္ရပ္လံုးက ေလးစားဂုဏ္ယူေနၾကတာပဲ မဟုတ္လား။
အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ဒီမုိကေရစီ ျမတ္ႏုိးတဲ့့ ပုိင္းသနဲ႔ ဆူး၊ မႏၲေလးသား ညီအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္ မရွိၾကေတာ့ပါဘူး။
မုိးကုတ္စက္၀ုိင္းမွာေတာ့ မုန္တိုင္း မိုးတိမ္ေတြက ဆင္ေနဆဲပါပဲေလ။ ။
မိုးမခမွတဆင့္
No comments:
Post a Comment
မည္သည္႕အၾကံေပးစာကုိမဆုိ ေဝဖန္စာကုိမဆုိ ေရးသားႏုိင္ပါသည္။မိတ္ေဆြတို႔၏ အၾကံေပးခ်က္မ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ အားအင္၊အၾကံဥာဏ္သစ္မ်ား ၿဖစ္ပါသည္။