07 May 2009

လြတ္ေျမာက္ေရး-ေျပာက္က်ားခုခံမႈကားတခ်ပ္ ေရးသူ- ဒဂုန္တာရာ

ခေရပင္ရိပ္
အ႐ွင္လႈပ္႐ွား၊ ေနေျပာက္က်ား၀ယ္
မႈန္၀ါးထိုးဆင္၊ တြင္းေပါက္၀င္က
သစ္ပင္ကိုင္း႐ြက္၊ တြဲေလာင္းခက္သည္
ေျမကြက္၀ကၤပါတည္း။ ။


ထိုေနရာ၀ယ္
ဇရာလိပ္တြန္႔၊ ပါးပ်ဥ္းလြန္႔ႏွင့္
စန္႔စန္႔မေန၊ အျမစ္ေခြသည္
ဤေျမခ်ာမင္း၊ ပင္ေျခရင္း႐ွိ
ေျမတြင္းေပါက္၀၊ ႂကြက္တေကာင္သည္
အေမွာင္ရိပ္သို႔ ထြက္ေလလ်င္း။ ။

သစ္ခြၾကားမွ
ဘြားကနဲထြက္၊ က်ီးျပာငွက္လည္း
ကိုင္းခက္ကိုလႈပ္၊ ေတာင္ပံသုတ္၍
ေခ်ာင္းကုပ္ေနဟန္၊ ႂကြက္မဲထံသို႔
လ်င္ျမန္ထိုးခ်၊ ႏႈတ္သီးဟလ်က္
အ....အ....ေအာ္ကာ တိုက္ခိုက္၏။ ။

ေ႐ွာင္တခင္လ်င္
ေျမတြင္းေအာင္းႂကြက္၊ ယာဥ္ပ်ံငွက္ႏွင့္
က်သက္ခုန္ႂကြ၊ လူးလိမ့္ၾကလ်က္
အ...အ..သံျမည္၊ ညံစည္စည္တည့္
ႏိုင္မည္႐ႈံးခင္း၊ သတ္ပုတ္ျခင္းသည္
႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္ ၀င္း၀င္းလက္။ ။

ျပင္းျပင္းထန္ၿပီ
တျပန္စီလိမ့္၊ နပန္းလွိမ့္၍
သိမ့္သိမ့္ဘယ္ညာ၊ လူးလြန္႔ကာလ်င္
ႂကြက္မွာပူးကပ္၊ ေျမာင္းေရစပ္သို႔
လွည့္သတ္ေျပာက္ၾကား၊ တြန္းလွန္ျငားက
စြမ္းအား မနိုင္႔တႏိုင္ျဖင့္။ ။

ေနာက္ဆံုးတိုက္ပြဲ
ဆင္ႏႊဲမာန္ျပင္း၊ စစ္တလင္း၀ယ္
တင္းတင္းအဟုန္၊ ကိုက္ခဲကုန္ၿပီ
မုန္တိုင္းေသနဂၤဗ်ဴဟာ။ ။

ဤတိုက္ပြဲတြင္
မဲမဲလႈပ္လႈပ္၊ သားခ်င္းျမဳပ္လ်က္
ျဖဲဆုတ္ေသြးခ်င္း၊ လိမ္းကပ္ဆင္းၾက
ျမႇင္းျမႇင္းထိုးဆြဲ၊ က်ီးျပာမဲကို
ျပန္ခဲႂကြက္က၊ လွိမ့္လွိမ့္ခ်ေသာ္
ေျမာင္း၀ထိပ္စြန္း၊ ခုခံတြန္းယင္း
က်ီးကန္းေရသို႔က်ေလ၏။ ။

ၾကည့္ေနစဥ္ပင္
ႏံုးအင္ပန္းလ်၊ ေ႐ြ႔ေ႐ြ႔ထ၍
ကင္းပလြတ္ေျမာက္၊ နဲ႔နဲ႔ေလွ်ာက္လ်က္
ေပါက္၀သူ႔တြင္း၊ သက္ကာဆင္းသည္
ႂကြက္မင္း ျပန္လည္ ေျမသို႔ေအာင္းသတည္း။

ဒဂုန္တာရာ
သမာဓိသတင္းစာ၊ ၁၉၄၈။
{ဒဂုန္တာရာရဲ႔ 'အလကၤာ' စာအုပ္၊ ၁၉၆၂ ႏို၀င္ဘာ၊ ပထမႏႈိပ္ျခင္းက ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္။}

ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္...

ခြပ္ေဒါင္းသို႔ပန္ၾကားခ်က္ ေရးသူ-တင္မိုး


(၁)

မင္းသားႀကီး မလုပ္ရရင္
ပတ္မႀကီး ထိုးေဖာက္မယ္ဆိုတဲ့
ညစ္က်ယ္က်ယ္ လူစားေတြ
တို႔ျပည္မွာ အမ်ားသားကလား
ဟိုနားမွာေတြ႔ သည္နားမွာေတြ႔
ဟိုေကြ႔မွာႀကံဳ သည္ေကြ႔မွာႀကံဳ
တပံုတပင္ႀကီးပါကလား၊
ေခါင္းေဆာင္က တရာႏွစ္ရာ
ငယ္သားက တေယာက္ႏွစ္ေယာက္
မ်က္စိေနာက္စရာ ပါလားေနာ္။


(၂)

ကိုယ္ကသာ ဘာမွမဟုတ္
လူတြင္က်ယ္ လုပ္ခ်င္တယ္
ပုပ္လိုက္တဲ့ စိတ္ဓာတ္
စုတ္ျပတ္လိုက္ပါဘိ။
ပါးစပ္နဲ႔ အလုပ္လုပ္
ခြတုပ္တဲ့ လူမ်ိဳး
လက္ညႇဳိးတေခ်ာင္းနဲ႔ လူရာ၀င္
သူသာလွ်င္ အေရးပါသတဲ့
ပညာကလဲ မ႐ွိ
အသိအျမင္ကလဲ က်ဥ္းေျမာင္း
စိတ္ေကာင္းကလဲ မေမြး
ကေလးစိတ္ မိန္းမစိတ္
အတိတ္လဲ မေ၀ဖန္
ပစၥဳပၸန္လဲ မသံုးသပ္
အနာဂတ္လဲ မေတြး႐ႈ
အေရးတခုရယ္လို႔ သေဘာမထား
ေတာသားအခ်င္းခ်င္း
ေက်ာျပားကို နင္းခ်င္တယ္
႐ိုင္းပင္းမယ္လိုေတာ့ စိတ္မကူး
လက္ဦးေအာင္ ဖ်ာခင္း
အာဏာျပင္းလွခ်ည့္
ရာဇာမင္းဂုဏ္နဲ႔ မတန္
ႏံုနဲ႔ ဟန္ေပါက္လိုက္ပံုက
သေဘာက္မသား
လူရမ္းကားေတြ ပါလားေဟ့။

(၃)

သမိုင္းစာမ်က္ႏွာကို
အိမ္သာသံုးစကၠဴသဖြယ္
အသံုးျပဳခဲ့ၾကတယ္။
လိုရာကိုဆြဲသံုး
အမဲတံုးေခြးဆြဲသလိုေပါ့ေလ
ေရလဲနဲ႔ သံုးခဲ့တယ္။
ဗေလာင္းဗလဲစကား
အေျပာင္းအလဲက မ်ားသနဲ႔
ေခ်ာင္းထဲကငါး ေရကူးျမန္သလို
မမွန္မကန္ေတြကို
ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ေျပာၾကတယ္
ၾကားသူတိုင္း ႐ႈပ္ေထြးၿပီး
အလိုေလးတ, ရေအာင္
ပါးစပ္က က်ည္ဆံထြက္
ထြီထြမ္ခြက္ ပက္လက္ေမ်ာစရာ
စကားနာ စကားလိမ္
စကားသိမ္ စကားဖ်င္း
စကားတင္း စကားယုတ္
စကားပုပ္ စကားလွည့္
စကား႐ြဲ႔ စကားေစာင္း
အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျပၿပီး
မတိမက် ေျပာခဲ့ၾကတယ္
ေျပာသူ မ႐ွက္
ၾကားသူ ႐ွက္ရပါကလား။

(၄)

ဒီမိုး ဒီေျမ ဒီလူေတြနဲ႔
ဒီအေျခ စခန္းသြားရင္
လမ္းမွားေတြေရာက္
ေဂ်ာက္ေပါက္ေတြ တိုးမွာေသခ်ာတယ္။
တန္ရာတန္ရာ မလုပ္ရင္
႐ြာနာတယ္ဆိုတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္အ႐ွိသား
အဟုတ္ကိုဘဲ ႐ြာနာခဲ့ၿပီ။
ျမန္မာျပည္ သည္ပံုမ်ိဳးနဲ႔ဆိုရင္
အမ်ိဳးေပ်ာက္ရလိမ့္မယ္။
သူခိုးက လူ လူဟစ္
မခ်စ္သူက ေမတၱာစကားဆိုေတာ့
ဘယ္လိုမွ မေကာင္းႏိုင္
ခြပ္ေဒါင္းေရ...... ကယ္ပါအံုးလို႔
ျပည္လံုးကၽြတ္ ေအာ္ခ်င္လွၿပီ
မေကာင္း အညစ္ေတြကို
ေျပာင္းပစ္မွ ေနရာက်ၿပီး
ျပည္႐ြာလွလိမ့္မယ္။

(၅)

အို..... ခြပ္ေဒါင္း
လြတ္ေၾကာင္းအတြက္
ခြပ္လက္ျပင္ ခြပ္လက္ေသြးကာ
အေရးေတာ္ပံု ေအာင္ေစေလာ့
အေရးေတာ္ပံု ေအာင္ေစေလာ့
အေရးေတာ္ပံု ေအာင္ေစေလာ့။ ။

{"တင္မိုး ရဲ႔ ဗုဒၶႏွင့္ေတြ႔ဆံုျခင္း ႏွင့္ အျခားကဗ်ာမ်ား" ပဌမႏွိပ္ျခင္း၊ လမင္းတရာစာေပ၊၂၀၀၀။ မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္။}

ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္...

ခြပ္ေဒါင္းခင္းတဲ့လမ္း ေရးသူ-တင္မိုး

တို႔တိုင္းျပည္က ကေမာကၠမ
ေခတ္ေနာက္က်လို႔ ပက္လက္လန္
ယက္ကန္ယက္ကန္။
ေတာ္လွန္ေဟ့ ေတာ္လွန္
အသံကျမည္ဟိန္း။
ေက်ာခ်င္းခြာ ဖ်ာခ်င္းလု
ဘယ္သူ႔ကို ေတာ္လွန္ရမလဲ
လက္စမသိမ္း။



ပန္းတိုင္ေပ်ာက္ပါလို႔
လွမ္းကိုင္ေထာက္စရာ မ႐ွိၿပီ။
လက္ညိႇဳးေတြ ျပန္လွန္ထိုး
ယိုးစြပ္ၾကသည္။

ေသြးနဲ႔ေလာင္းခဲ့ၾကတဲ့
ခြပ္ေဒါင္းတို႔ အာဇာနည္
ျပန္လည္၍ၾကည့္စမ္း။
ကိုယ္က်ိဳးကို ဘယ္မငဲ့
ခင္းခဲ့တဲ့လမ္း။
မင္းတည့္တည့္လွမ္း။

တင္မိုး
၀၃၊ ၁၆၊ ၂၀၀၂
ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္...

ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရးလူႀကီးမင္းမ်ား ေရးသူ-တင္မိုး

(၁)
ဒီလူႀကီးေတြ...ဒီလူႀကီးေတြ....
သြားေရေတြ တမ်ားမ်ား
လူသားစား က်ားပါးစပ္နဲ႔
အရပ္မွာ "ဗ်ိဳး" ဟစ္ၿပီး
"ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရး" တဲ့
အေရးပါတဲ့ ဒီေဆာင္ပုဒ္နဲ႔
လုပ္စားေပါင္းမ်ားခဲ့ၿပီ။

(၂)
ကြန္ျမဴနစ္ေတြ ဆိုတာ
ဘုရားမ႐ွိ တရားမသိ
အမွားအတိနဲ႔
အလကားငတိေတြ ထင္ေအာင္
တြင္တြင္ႀကီး ၀ါဒျဖန္႔
ကြန္ျမဴနစ္တေစၧနဲ႔ လွန္႔
႐ြာအႏွံ႔ ရပ္အႏွံ႔ ေမာင္းထု
ျပည္သူကိုေတာ့ ေထာင္းထုၿပီး
မေကာင္းမွဳမွာ သရဖူေဆာင္း
သူရဲေကာင္းႀကီး ဟန္ပန္လုပ္
အာဏာကို အေခ်ာင္အုပ္ၾကတယ္၊
...

ပုပ္လိုက္တဲ့ သမိုင္း
ယုတ္ပတ္တဲ့ အၾကံ႐ိုင္းေပပ။

(၃)
ကြန္ျမဴနစ္ကို လက္ညိွဳးထိုး
ကိုယ္က်ိဳးကို အရႏွိဳက္
ဓါးျပတိုက္ ခါးပိုက္ေဆာင္တပ္ေတြနဲ႔ပါလား။

လဲဗီးတဲ့....ျပဴေစာထီးတဲ့...
လက္နက္မဲ့ ျပည္သူေတြကို
ကူညီမလို အေၾကာင္းျပၿပီး
ေထာင္းလေမာင္းထေအာင္ ႏွိပ္စက္ခဲ့တာ
မပ်က္ႏိုင္တဲ့ သမိုင္းတကြက္ပါ။
ကြန္ျမဴနစ္ ရန္စြယ္ဟာ
ဓမၼ ႏၱရာယ္ အစစ္ပါပဲလို႔
ကလိမ္ကညစ္ နည္းထံုးေတြနဲ႔
ဖီးလံုးေတြလႊင့္ထုတ္
စာအုပ္ စာတမ္း ေရဒီယို
ထိုထိုေသာ သတင္းစာေတြနဲ႔
အတင္းညာကာ ၀ါဒျဖန္႔
႐ြာလန္႔ေအာင္ လုပ္ၾကတယ္။
႐ိုးသားတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ
တို႔ျမန္မာလူထုရဲ႔ စိတ္ထဲ
ကြန္ျမဴနစ္ သူရဲပံုျပင္ေတြနဲ႔
ယံုထင္ေၾကာင္ထင္ ျဖစ္ေအာင္
သံေၾကာင္ေတြ ဟစ္ၾကတယ္
တကယ္ညစ္တာက သူတို႔....သူတို႔။

မသိဘူးလို႔မ်ားမထင္နဲ႔
ျပည္သူေတြက "ျမင္"ပါတယ္။
ျပည္သူေတြက "လ်င္"တယ္။

(၄)
မွန္တဲ့စကားတခြန္း
တစြန္းတစ မဟလိုက္ေလနဲ႔
ကြန္ျမဴနစ္ တံဆိပ္ကပ္
အရပ္နဲ႔ လွည့္တိုက္မယ္။

အခြင့္အေရး ဆိုစကား
တျပားဘိုးမွ် မေတာင္းလိုက္ေလနဲ႔
ကြန္ျမဴနစ္ေတြ ေသြးထိုး
သူပုန္မ်ိဳး အဖ်က္သမားေတြလို႔
မတရားစြပ္စြဲၿပီး
နည္းမ်ိဳးစံု ၿဖိဳခြဲပစ္မယ္။
အမွန္ကို ခ်စ္တာနဲ႔
ကြန္ျမဴနစ္ ျဖစ္ရေရာလား။
လူႀကီးမင္းမ်ား ခင္ဗ်ား....
စဥ္းစဥ္းစားစားလဲ လုပ္ၾကပါအံုး။

(၅)
ေက်ာင္းသားေတြ မခံႏိုင္လို႔
သံၿပိဳင္ဟစ္ အံုၾကြေတာ့လဲ
သူပုန္ထမဲ့ ဗကပ တဲ့
ဗကပ လွံဳ႕ ေဆာ္လို႔
ေၾကြးေၾကာ္သံ အနႏၱနဲ႔
အလွ်ံထမတတ္
ဆႏၵျပၾကတာတဲ့။
ဒီလိုပုတ္ခတ္ လုပ္ဇာတ္ခင္းျပီး
ျပႆနာရဲ႕ အတၳဳပၸတ္ အရင္းအျမစ္ကို
မစိစစ္ မေဖြ႐ွာ
အာဏာျပ ပါ၀ါျပၿပီး
အဓမၼႏွိမ္နင္း
အျပစ္ကင္းတဲ့ ကေလးငယ္ေတြကို
ပစ္ကြင္းအျဖစ္ ႐ြယ္ၾကျပန္တယ္။

ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ခြပ္ေဒါင္းအလံဟာ
အတန္တန္ ေသြးစြန္းခဲ့ရတယ္။

လြတ္လပ္ေရး ရျပီးကထဲက
တကသ ဗကသ
ေက်ာင္းသားသမဂၢေတြကို
ဗကပရဲ႕ သူပုန္ဌာနခ်ဳပ္ရယ္လို႔
ယုတ္မာေကာက္က်စ္ ညစ္ညစ္ပတ္ပတ္နဲ႔
ပစ္ခတ္ သတ္ျဖတ္ခဲ့တာ
မွတ္တိုင္ႀကီးတတိုင္
ဇူလိုင္ ၇ ရက္ သက္ေသပါ။
တခါလာ ဗကပနဲ႔ တခါလာ ဗကပနဲ႔
ဟာသ ရသေတာင္ေျမာက္ကုန္ၿပီ
ဗကပတေစၦ ေျခာက္တုန္းပါကလား။
(၆)
အမွန္တကယ္အျဖစ္က
ျပည္တြင္းစစ္နဲ႔ စားသာေနတာ
အာဏာလက္႐ွိ လူတစုပါ။
ျပည္တြင္းစစ္ကို လက္ညိွဳးညႊန္
ကြန္ျမဴနစ္ကို အျပစ္ပံုခ်
ရသမွ်အခြင့္အေရး အိပ္ထဲပိုက္
ႏွိဳက္ခ်င္တိုင္း ႏွိဳက္
ပိုက္ခ်င္တိုင္း ပိုက္
မိုက္ခ်င္တိုင္း မိုက္
႐ိုက္ခ်င္တိုင္း႐ိုက္
ေ႐ႊစိတ္ေတာ္အႀကိဳက္ပ၊
ၿမိဳ႕ ႐ြာေတြ မီးတိုက္လိုတိုက္
ငမိုက္သားေတြ တန္ခိုးႀကီးသထက္ႀကီး
အမ်ိဳးသမီးေတြ ယူလိုယူ
ဇမၺဴေပၚမွာ ဇိမ္ေတြက်
အိမ္ေတြရ တံဆိပ္ေတြရ
ဧရာမ သူရဲေကာင္းလို႔
အေၾကာင္းျပလို႔လဲေကာင္းေသး
ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရး ဆိုင္းဘုတ္နဲ႔
၀ိုင္းအုပ္ ၀ိုင္းတုတ္လိုက္ၾကတာ
အလုပ္ကိုျဖစ္လို႔၊
တကယ့္ မ်ိဳးခ်စ္ပုဂၢိဳလ္ေတြ ပါလားေနာ္။

(၇)
ဒီလူေတြနဲ႔ ျငိမ္းခ်မ္းေရး
ဘယ့္ႏွယ္လုပ္ ေဆြးေႏြးၾကမလဲ
ျငိမ္းခ်မ္းေရး အသံၾကားရင္
နား၀မွာ ခါးေနတဲ့လူေတြ
စစ္႐ွိမွ ႀကီးပြါး
စစ္နဲ႔ဘဲ လုပ္စားေနၾကတာ
စစ္အား မေကာင္းရင္
ဂ်စ္ကားေတာင္ ေမာင္းႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။
စစ္အလုပ္ ကင္းေ၀းမဲ့
ျငိမ္းခ်မ္းေရး ကိစၥကိုမ်ား
တရားသေဘာနဲ႔
အလကား ေဟာမေနနဲ႔
ေမာ႐ံုသာ အဖတ္တင္မယ္
"၀တၳဳနိပါတ္ ပိဋကတ္"ကို
လွ်ာျပတ္ေအာင္ ေဟာေသာ္လဲ
ေဟာရင္းသာ ပ်ံေတာ္မူရမယ္
"ဆန္ျဖဴျဖဴတခြက္မွ် ထြက္ႏိုင္ပံုမရ" ဆိုတဲ့၊
ဦးပုညဖြဲ႔တဲ့ လူစားမ်ိဳးပါတကား။

(၈)
ဒီလိုနဲ႔ပဲ
တို႔လူထုမွာေတာ့
ပူမွဳေတြဖံုး
အပူလံုးေတြၾကြ ယူက်ံဳးမရ
ျပည္တြင္းစစ္ဒုကၡနဲ႔
ေျပးရ လႊားရ ပုန္းရ ေအာင္းရ
ဘ၀ေတြ ပ်က္ခဲ့ျပီ။
လက္နက္ေတြ တလၾကမ္းနဲ႔မို႔
အမ်ိဳးသားပန္းမွ ပြင့္ႏိုင္ပါအုံးမလား။
တႏိုင္ငံလံုး ျပာပံုေပါက္
တည္ေဆာက္လို႔မွ ရႏိုင္ပါအံုးမလား။
စစ္မီးေတြ တေလာင္တည္းေလာင္
ပစၥည္းေတြလဲ ေျပာင္ခဲ့ျပီေလ
ေျပာင္ခဲ့ျပီေလ။

(၉)
ဒီလို ဒီလိုနဲ႔
ဒီမိုကေရစီ ျပဳတ္က်
စစ္ဗိုလ္ႀကီးေတြ တန္ခိုးထတဲ့
မဆလေတြ မင္းမူခဲ့
တိုင္းျပည္ရဲ႕ ရန္သူဟာ ဗကပလို႔
တဖြဖြ စြပ္စြဲရင္း
ဖြတ္မြဲစာရင္း တို႔တေတြ ေရာက္ကုန္ျပီ၊
မွိဳလိုေပါက္လာတဲ့ မဆလဗဟိုေကာ္မတီ
ဘာေကာင္စီ ညာေကာင္စီ
အလံနီ အလံျဖဴ လက္နက္ခ်နဲ႔
မဆလ စစ္ဗိုလ္ႀကီးေတြဟာ
တသီးတသန္႔ အခန္႔စားစံရာ
ပါရမီ ေငြၾကာရံ
ရန္ကင္း ကေမၺာဇ ဗိုလ္ခ်ဳပ္႐ြာေတြမွာ
တိုက္တာႀကီးေတြ ဟိန္းထ
ပစၥည္းေတြက သိန္းမက
ဘိန္းခ်သလား ေအာက္ေမ့ေလာက္ေအာင္
ဆို႐ွယ္လစ္နိဗၺာန္ အေရာက္ခ်ီတက္ခဲ့ၾကတယ္။

ကြန္ျမဴနစ္ ဆို႐ွယ္လစ္ ေက်းဇူးေတြနဲ႔
စားဦး စားဖ်ားေတြ ေ၀စားခဲ့ၾကတယ္။

မဆလက ေမြးဖြားတဲ့ လူတန္းစားတရပ္
မားမားမတ္မတ္ ေပၚေပါက္ခဲ့တယ္

အခြင့္အေရးမွန္သမွ် လက္ကုန္ႏွိဳက္
အရက္တငံု က်ိဳက္ျပီး လႊတ္ေတာ္၀င္
မဆလလမ္းစဥ္ ေအာင္ရမယ္လို႔
မယံုၾကည္ပဲ ေၾကြးေၾကာ္ျပီး
အေရးေပၚ ဆို႐ွယ္လစ္ေတြက
စခန္းသစ္ ဖြင့္ခဲ့ၾကတယ္။
ျမန္မာ့ဆို႐ွယ္လစ္တေခတ္ ထူေထာင္ပံုေတြေလ။

(၁၀)
ခုအခါ လူထုကနာျပီမို႔
တပါတီစနစ္ ျဖဳတ္ခ်၊ ဒီမိုကေရစီ အမ်ားဆႏၵနဲ႔
အစိုးရဖြဲ႔ေရး လူထုက ဟစ္ေၾကြးေတာ့
ဆူပူေရးသမား ဗကပမ်ား တဲ့။
လုပ္စားေနတဲ့ လူႀကီးမ်ားက
ေ႐ွးနည္းအတိုင္း တံဆိပ္တပ္ျပီး
လူထုလုပ္ရပ္ ေသးသိမ္ေအာင္
ကလိန္ေစ့ျငမ္းဆင္ ေနျပန္ျပီ။

ျပည္ေထာင္စု ျပိဳကြဲျပီး
ဖ႐ိုဖရဲ မျဖစ္ေအာင္တဲ့။
မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓါတ္ တခြဲသားနဲ႔
စကားကို တရားလုပ္
လႊင့္ထုတ္ေနက် ဓါတ္ျပားေဟာင္းအတိုင္း
အပ္သြားေၾကာင္းထပ္ျပီး
အဓမၼပါးစပ္နဲ႔
က်ားက်ား မီးယပ္လုပ္ၾကျပန္ျပီ။
ေက်ာင္းသားနဲ႔ ျပည္သူ
ဆူပူေအာင္လုပ္တာ ဗကပ လို႔တမ်ိဳး
အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္အတြင္း
ကြန္ျမဴနစ္ေတြ စီးနင္းေလဟန္
သတင္းေတြ ခ်ဲ႕ ကား
အတင္းလိမ္လည္ လွည့္စားလို႔တမ်ိဳး
မဟားဒယား ၾကံစည္ျပီး
ဒီမိုကေရစီကို ဟန္႔တားေနျပန္ျပီ။

(၁၁)
ခုေတာ့
သမိုင္းကသိ လူကမိျပီ
လူႀကီးမင္းတို႔ လက္ရာ
ညာလို႔ မရေတာ့ဘူး
ႏိုးၾကားတဲ့ ျပည္သူေတြမို႔
အထူ အပိန္းေတြ မထင္ၾကနဲ႔ေတာ့
ပါးစပ္ဟ လိုက္တိုင္း
အူမကို အတိုင္းသားပါပဲ။
လူႀကီးမင္းတို႔ ေဖာ္နည္းကားေတြ
ေခတ္မစားေတာ့ဘူး
ေခတ္ေနာက္က် သြားပါျပီ။
"ျပည္သူေတြဟာ ဗကပ မဟုတ္"
ဗကပ နဲ႔လွန္႔တိုင္း
လန္႔လိမ့္မည္မဟုတ္။
ႏိုင္ငံေရး အေျခအေန
ေရ-ေျမ-ေလ-မီး ဓါတ္ႀကီးေလးပါးကို
ပိုင္းျခားလို႔ သိေနျပီ။
ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရး လက္သံုးဓါးနဲ႔
တသက္လံုး လုပ္စားဖို႔ၾကံရင္
ပန္လန္လက္
ပက္လက္လန္ မည္သာမွတ္ေပေရာ့။
ပါးစပ္က ဘုရား ဘုရား
လက္က ကားယားကားယားနဲ႔
စားဖား လူႀကီးမင္းမ်ား ခင္ဗ်ား............။ ။

တင္မိုး။
[ ၂၀၀၀၊ ၾသဂုတ္လ ၁၅ ရက္မွာ လမင္းတရာစာေပဆက္ဆံေရးက ထုတ္ေ၀လိုက္တဲ့
"တင္မိုး ရဲ႕ ဗုဒၶႏွင့္ေတြ႔ဆံုျခင္းႏွင့္ အျခားကဗ်ာမ်ား"စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပတာ ျဖစ္ပါတယ္]

ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္...

မတ္လ ေတာ္လွန္ေရး ေရးသူ- ဒဂုန္တာရာ


မိုးကုပ္ကုပ္၀ယ္
အို- ႐ုတ္တရက္၊ မ်ဥ္းျဖဴစက္၍
ကြဲအက္ေၾကာင္းရာ၊ ဟ ဟ လာၿပီး
မိုးျပာကိုျဖတ္၊ ပတၱျမားရည္
စီးလည္အဟုန္၊ နီျမန္းကုန္သည္
အာ႐ုဏ္ေပၚစ ၀ိုးတ၀ါး။


မႈန္မႊားမႊားလွ်င္
၀ိုး၀ါးတိတ္ဆိတ္၊ ၾကယ္ေရာင္ရိပ္၀ယ္
ျမစ္ဆိပ္ႏွင့္လည္း၊ မနီးမေ၀း
ေခ်ာင္း႐ိုးေဘးမွ၊ ေျဖးေျဖးညႇင္းညႇင္း
ေလွတစင္းထက္၊ ေတာတြင္းသားပ်ိဳ
ဖ်ဥ္လက္တိုႏွင့္၊ ကိုယ္ကို၀ပ္၍
စိုက္စိုက္ေ႐ြ႔သည္၊ ေျခာက္ေသြ႔ျမက္ထံုး
ေကာက္႐ိုးဖံုးလ်က္၊ ကြယ္ပုန္း၀ွက္လာ
ယူကာလက္ေထာက္၊ အလ်ားေမွာက္သည္
ေလွေအာက္၀မ္းမွ စက္ေသနတ္။

အေမွာင္ရိပ္၀ယ္
ေမွးမွိတ္ၿငိမ္သက္၊ ေခ်ာင္းေကြ႔ထက္တြင္
အုပ္႐ွက္ေထြးေရာ၊ သင္ေပါင္းေတာ၏
ေနာက္ေက်ာေစးပ်စ္၊ ေသာင္ေရစစ္မွ
ဖက္ဆစ္ကင္းေစာင့္ စစ္စခန္း။

ေခ်ာင္းကိုေကြ႔ေသာ္
ေတြ႔လွ်င္ေတြ႔ခ်င္း၊ ေျမငူရင္းသို႔
ခ်ဥ္းကပ္ေလွာ္ကာ၊ နီး၍လာလွ်င္
အသာ႐ုတ္ခ်င္း၊ တိတ္ဆိတ္မင္းကို
ၿဖိဳခြင္းျပင္းထန္၊ ေသနတ္သံသည္
ျမစ္ယံ ပဲ့တင္ ထပ္သတည္း။

ေငြလေရာင္လွ်င္
အေမွာင္ညရိပ္၊ ေသးေသးစိပ္သား
မိုးထိပ္တိမ္ေမာ္၊ ၿငိမ့္ၿငိမ့္ေပၚသည္
စေႏၵာ္ၿပံဳးလွည့္၊ ငံ႔ုကာၾကည့္႐ွင့္
ထြန္းသည့္ညဥ့္ခါ၊ ထိန္ထိန္သာေသာ္
က်ယ္စြ၀န္းလ်ား၊ လယ္ကြင္းနားမွ
ေတာဖ်ားညိဳ႔အုပ္၊ မွိတ္တုတ္တုတ္လွ်င္
ယိမ္းလႈပ္ျပကာ၊ မီးအိမ္၀ါႏွင့္
အာကာျပာမိႈင္း၊ တြဲလြဲဆိုင္း၍
ျဖဴ၀ိုင္းစက္စက္၊ ဆင္းလာသက္မွ
လက္လက္ေရာင္ထင္၊ က်သြင္သြင္သည္
ေလယာဥ္ေပၚမွ စစ္ရိကၡာ။

႐ြာတ႐ြာကား
မိႈင္းျပာမဲညိဳ႔၊ မီး႐ိႈ႔ေလာင္ကၽြမ္း
တင္း၀င္ရမ္းေၾကာင့္၊ ပရမ္းပတာ
ထြက္ေျပး႐ွာရ၊ လဟာေသြ႔ေသြ႔
ခိုးေငြ႔ေ၀ေ၀၊ မီးေလာင္ေျမမွ
ႏြမ္းေခြေပ်ာင္းယဲ့၊ ညင္းေလဖြဲ႔က
သဲ့သဲ့ေခြးေဟာင္သံတကား။

ခေရပြင့္လွ်င္
ေႂကြရင့္၀ါ၀ါ၊ ေျမ၌မွာလွ်င္
ေရာကာေပါင္း႐ွက္၊ ေဟာင္းသစ္႐ြက္ႏွင့္
တ၀က္ေမာင္းနီ၊ ေ၀့လည္လည္ကို
ေလခ်ီသုတ္ျဖဴး၊ နီ၀ါကူးသည္
ေႏြဦးေပါက္မို႔ ေရာ္႐ြက္ေႂကြ။

ရင့္ေႂကြေညာင္းသည္
႐ြက္ေဟာင္းစြန္႔ပစ္၊ ဘ၀သစ္သို႔
သနစ္ေျပာင္းမည္၊ ဖူးသစ္မီသည္
အနီထဲမွၾကယ္ျဖဴပြင့္။

ဒဂုန္တာရာ
{တာရာမဂၢဇင္း၊ ၁၉၄၇}
[ဒဂုန္တာရာ၏ဒဂုန္တာရာ ႏွင့္ သူ၏ကဗ်ာ၊ စာအုပ္ ဒုတိယႏွိပ္ျခင္း၊ ၁၉၆၇ မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္။]

ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္...
 

Copyright © 2009 ေဒါင္းဇာနည္ All rights reserved.