30 December 2009

အေရးေတာ္ပံု ရင္ခုန္သူမ်ား (အပုိင္း ၃)


 
အဲဒီေန႔က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ျမန္မာျပည္မွာ လူထုကုိ ပထမဆံုး မိန္႔ခြန္းေျပာတဲ့ေန႔ပါပဲ။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္၊ ဩဂုတ္လ(၂၄)ရက္။ ေနရာက ရန္ကုန္ေဆးရံုႀကီး ႏွလံုးေရာဂါေဆာင္ေရွ႕မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုႀကီး ဒီေရျမင့္တက္လာတာနဲ႔ အမွ် ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ေနရာအႏွံ႔မွာ ဒီမိုကေရစီ ေဟာေျပာပဲြေတြ ၿခိမ့္ၿခိမ့္သဲသဲ ထြက္ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။ စာေရးဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာေတြ၊ ရုပ္ရွင္နဲ႔ ဂီတ အႏုပညာသည္ေတြ၊ ေရွ႕ေနေတြ၊ ဆရာဝန္ေတြ၊ ေက်ာင္းဆရာေတြ၊ ႏုိင္ငံေရးသမားေဟာင္းေတြ၊ တပ္မွဴးေဟာင္းေတြ၊ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းေတြ၊  ကိုကုိးကၽြန္းျပန္ေတြ စသည္ျဖင့္ ေဟာေျပာပဲြ စင္ျမင့္ အသီးသီးမွာ တက္တက္ႂကြႂကြ ေဟာေျပာ ေနၾကတဲ့ အခ်ိန္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေထာင္ေသာင္းခ်ီတဲ့ ပရိသတ္ကလည္း တစ္ခဲနက္ အားေပးေနတဲ့ အခ်ိန္ပါ။
ရန္ကုန္ေဆးရံုႀကီးထဲမွာ ေဟာေျပာပဲြ စင္ျမင့္က ပထမ ႏွစ္ခုရွိခဲ့ပါတယ္။ တစ္ခုက အေရးေပၚဌာနေဘးက ကြက္လပ္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ရန္ကုန္ေဆးရံုႀကီးကုိ စစ္တပ္က ေသနတ္နဲ႔ ပစ္ခတ္မႈ ျဖစ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ၈၈ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ၇၄-၇၅-၇၆ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းေတြ ပူးေပါင္းၿပီး ထုိးလိုက္တဲ့ စင္ျမင့္ျဖစ္ပါတယ္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ ပထမဆံုး ေပၚထြက္လာတဲ့ ဒီမုိကေရစီ ေဟာေျပာပဲြဲ စင္ျမင့္လုိ႔ ဆုိႏုိင္ပါတယ္။
ရန္ကုန္ေဆးရံုႀကီး ထဲမွာပဲ ေနာက္ထပ္ ေဟာေျပာပဲြ စင္ျမင့္ တစ္ခုက ႏွလံုးေရာဂါေဆာင္ေရွ႕က ကၽြန္ေတာ္တို႔ စာေပနဲ႔ အႏုပညာရွင္ေတြရဲ႕ စင္ျမင့္ပါပဲ။ ရရာ၊ ေတြ႕ရာ ေရတုိင္ကီပံုးေတြကုိ ခင္းၿပီး အေရးေပၚ လုပ္ထားတဲ့ စင္တစ္ခုပါပဲ။
၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ဩဂုတ္လ(၂၄)ရက္၊ အဲဒီေန႔က အဲဒီေရတုိင္ကီပံုး စင္ျမင့္ေပၚမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က “စည္းကမ္းရွိ ညီညြတ္ၿပီး အမွန္တရားနဲ႔ ကုိက္ညီတဲ့ အင္အားမ်ိဳးကို ကၽြန္မတုိ႔ ထူေထာင္ရမယ္” ဆိုတဲ့ သူ႔ရဲ႕  ျမန္မာျပည္သူ လူထုကုိ ပထမဆုံး ေျပာၾကားတ့ဲ မိန္႔ခြန္း ေျပာခ့ဲတာပါ။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ မိန္႔ခြန္းေျပာဖုိ႔ စင္ေပၚကုိ တက္လာေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ေဘးက ၿခံရံလုိ႔ စင္ေပၚကုိ အတူ တက္လုိက္လာသူကေတာ့ ကုိယ္ကေလးေစာင္းေစာင္း ေခါင္းကေလးေစာင္းေစာင္းနဲ႔ ဆရာေမာင္ေသာ္ကပါပဲ။
ေနာက္ ၅ ရက္ေလာက္ ၾကာတ့ဲအခါမွာေတာ့ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၂၈ ရက္ ရန္ကုန္ တကၠသုိလ္ ဆဲဗင္းဂ်ဴလုိင္ ရင္ျပင္မွာ က်င္းပတ့ဲ မင္းကုိႏုိင္၊ ကုိကုိႀကီး၊ မုိးသီးဇြန္ ဗကသမ်ား အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ ျပန္လည္ ဖြဲ႔စည္းျခင္း အခမ္းအနားမွာ စာေပနဲ႔ အႏုပညာရွင္မ်ား ကုိယ္စား မိန္႔ခြန္း ေျပာရပါတယ္။ ဆရာက မိန္႔ခြန္း ေျပာေနစဥ္မွာ သူ႔ကဗ်ာတပုဒ္ ထည့္ရြတ္ဆုိသြားခ့ဲပါတယ္။
“ငါ့တြင္ ဒဏ္ရာ
 ရခ့ဲပါ၏
သုိ႔ျငားေသာ္လည္း ငါမေသ။
ငါ့ဒဏ္ရာလည္း
ေသြးစိမ္းရွင္ထြက္
တစ္သက္မေၾက၊ ငါမေသ။
လဲေလ်ာင္း ခဏ
မနက္ျဖန္ ထလုိ႔
ငါတုိ႔တုိက္ပဲြ ဆက္ဆင္ႏဲႊ” တ့ဲ။
ဆရာဟာ ရွစ္ေလးလုံး အေရးေတာ္ပုံႀကီး အတြင္းမွာ စာေပနဲ႔ အႏုပညာရွင္ေတြကုိ တပ္ဦးကေန ရြပ္ရြပ္ခြ်န္ခြ်န္ ဦးေဆာင္ခ့ဲတ့ဲ ပုဂၢဳိလ္ပါ။ ဆရာဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရတ့ဲ ပထမဆုံးေန႔မွာပဲ အေပ်ာ္လြန္ၿပီး ေသနတ္ေဖာက္မိလုိ႔ စစ္တပ္အခ်ဳပ္ ကြာတား က်သြားရတ့ဲ ေရတပ္သားကေလး ဘေသာ္ ဘဝကေန ေရတပ္ဗုိလ္မွဴး ဘေသာ္ အျဖစ္နဲ႔ တပ္မေတာ္က အၿငိမ္းစား ယူခ့ဲတ့ဲ ႏုိင္ငံေက်ာ္ စာေရးဆရာႀကီး ျဖစ္ပါတယ္။ 
ရွစ္ေလးလုံး အေရးေတာ္ပုံႀကီး အတြင္းမွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္း သူရ ဦးတင္ဦးနဲ႔အတူ မ်ဳိးခ်စ္တပ္မွဴးေဟာင္းေတြ၊ ၾကည္းေရေလ တပ္မေတာ္သားေတြ လူထုနဲ႔ လက္တဲြၿပီး ဒီမုိကေရစီ တုိက္ပဲြထဲ ဝင္ေရာက္လာၾကပါတယ္။  
ဆရာေမာင္ေသာ္ကဟာ သူေဟာေျပာတ့ဲ စင္ျမင့္တုိင္းမွာ တပ္မေတာ္သားေတြကုိ ဦးတည္ၿပီး ျပည္သူ႔ဘက္က ရပ္တည္တ့ဲ ျပည္သူ႔တပ္မေတာ္အျဖစ္ ကူးေျပာင္းလာဖုိ႔ ရဲရဲေတာက္ ေဟာေျပာတတ္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕စင္ျမင့္ေတြမွာ သူနဲ႔အတူ တပ္မေတာ္အေၾကာင္း ေျပာဖုိ႔ စစ္တပ္က လတ္တေလာ ထြက္လာတ့ဲ ကဗ်ာဆရာ ေနေဇာ္ႏုိင္နဲ႔ စစ္သား သားသမီးတစ္ေယာက္ ျဖစ္တ့ဲ က်ေနာ့္ကုိ ဆရာက တဲြေခၚတတ္ပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ စာနယ္ဇင္းသမဂၢ ဖဲြ႔စည္းတ့ဲ အခါမွာေတာ့ အားလုံးက ဆရာေမာင္ေသာ္ကကုိ ဥကၠ႒အျဖစ္ တညီတညြတ္တည္း ေရြးခ်ယ္ တင္ေျမွာက္လုိက္ၾကပါတယ္။ ဆရာ ဦးေဆာင္ၿပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ စာနယ္ဇင္းသမဂၢဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ဝုိင္းရံခ့ဲတယ္၊ ေက်ာင္းသားသမဂၢကုိ ဝုိင္းရံခ့ဲတယ္။ ဆရာ့ဦးေဆာင္မႈနဲ႔ပဲ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ စာနယ္ဇင္းသမဂၢဟာ ရုပ္ရွင္ နဲ႔ ဂီတ၊ ဒီမုိကေရစီ အင္အားစုေတြကုိ စုစည္းၿပီး ႀကီးမားတ့ဲ အႏုပညာ တပ္ေပါင္းစုႀကီးတစ္ခု တည္ေဆာက္ႏုိင္ခ့ဲပါတယ္။
ဆရာေမာင္ေသာ္ကဟာ ရွစ္ေလးလုံး အေရးေတာ္ပုံႀကီး မတုိင္ခင္ ကတည္းက ျမန္မာ့ ဆုိရွယ္လစ္ လမ္းစဥ္ ပါတီကုိ ေဝဖန္တ့ဲ သေရာ္စာေတြ အေျမာက္အမ်ား ေရးခ့ဲတ့ဲသူပါ။
၁၉၅၆ ဆရာ ေရတပ္ဗုိလ္ႀကီးဘဝနဲ႔ တနသၤာရီ ကမ္းလြန္ ပင္လယ္ျပင္မွာ သေဘၤာ မုန္တုိင္းမိ နစ္ျမွဳပ္ၿပီး ပင္လယ္ထဲ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ေမွ်ာပါ ရုန္းကန္ခ့ဲရတ့ဲအေၾကာင္း ေရးထားတ့ဲ “တုိက္ေရယာဥ္ ၁ဝ၃” ဆုိတ့ဲ စာအုပ္ထဲမွာ ဆရာ့ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ပီသမႈ၊ ကုိယ္က်ဳိးစြန္႔ အနစ္နာခံမႈ၊ စိတ္ဓာတ္ ႀက့ံခုိင္ မာေက်ာမႈေတြကုိ ေတြ႔ႏုိင္ပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ NLD ပါတီ တည္ေထာင္တ့ဲအခါ ဆရာဟာ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ ထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္တဦး ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မၾကာလုိက္ပါဘူး။ ၁၉၈၉ မွာ ဆရာဦးဝင္းတင္၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ ဦးတင္ဦးတုိ႔နဲ႔ မေရွးမေႏွာင္းမွာပဲ နဝတ စစ္အစုိးရက တပ္မေတာ္ကုိ ၿဖိဳခဲြတယ္ ဆုိတ့ဲ စဲြခ်က္နဲ႔ ဆရာေမာင္ေသာ္ကကုိ ဖမ္းဆီးလုိက္ၿပီး ၈၉ ခုႏွစ္ ေအာက္တုိဘာလမွာ စစ္ခုံရုံးကေန တစ္သက္တစ္ကြ်န္း ေထာင္ဒဏ္ အႏွစ္ ၂ဝ ခ်မွတ္လုိက္ပါေတာ့တယ္။
၁၉၅၆ ပင္လယ္ျပင္မွာ သေဘၤာေမွာက္တုန္းက အသက္ မေသဘဲ က်န္ခ့ဲတ့ဲ ဆရာဟာ နာမည္ဆုိးနဲ႔ ေက်ာ္ၾကားတ့ဲ အင္းစိန္ အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ လူမဆန္တ့ဲ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးေတြ၊ ေထာင္အာဏာပုိင္ေတြရဲ႕ ျပင္းထန္တ့ဲ ႏွိပ္စက္ ညွင္းပန္းမႈ ဒဏ္ေတြေၾကာင့္ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၁၁ ရက္ေန႔မွာ က်ဆုံးခ့ဲရရွာပါတယ္။
သိမ္ျဖဴလမ္း မြတ္ဆလင္ သုႆာန္မွာ အက်ဥ္းရုံး ျပဳလုပ္တ့ဲ ဆရာ့ စ်ာပနကုိေတာ့ စစ္တပ္က ေစာင့္ၾကည့္ေနတ့ဲ ၾကားက ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေလထန္ကုန္းက စာေပနဲ႔ အႏုပညာသမားေတြ သြားေရာက္ ဂါရဝ ျပဳခ့ဲၾကပါတယ္။
ဆရာဟာ နဝတ စစ္အစုိးရရဲ႕ မတရားမႈေတြကုိ ႀက့ံႀက့ံခံ ခုခံ ရင္ဆုိင္ရင္း သူရဲေကာင္း ပီသစြာ က်ဆုံးသြားခ့ဲတာပါ။ ဆရာဟာ ျပည္သူ႔ရဲ႕ သူရဲေကာင္း တစ္ဦးပါပဲ။
ဆရာဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေခတ္ ဒုတိယ လြတ္လပ္ေရး တုိက္ပဲြအတြက္ အသက္ေပးသြားတ့ဲ အာဇာနည္ တစ္ဦးပါပဲ။ ဆရာ့ကုိ ဆရာ ဘာသာျပန္ခ့ဲတ့ဲ အဂၤလိပ္ ကဗ်ာ တစ္ပုိဒ္နဲ႔ ဂုဏ္ျပဳလုိက္ပါတယ္။
“သုိ႔ေပလည္း
ပင္လယ္ငွက္က အိပ္တန္းဆီ ျပန္သြားၿပီ
သားရဲက သူ႔သားရဲတြင္းထဲ ခ်ည္းနင္း လွဲအိပ္
ေခြ်းသိပ္ရမယ့္ ရာသီ ပီပီပင္ ေရာက္ေသာ္လည္း
ငါ့တဲအိမ္ ငါျပင္ဖုိ႔ သြားရဦး၊
ငါ့တဲအိမ္ ငါျပင္ဖုိ႔ သြားရဦး - - - ”

ေအာင္ေဝး
၇၊ ၇၊ ၂ဝဝ၉
 မိုးမခမွတဆင့္

No comments:

Post a Comment

မည္သည္႕အၾကံေပးစာကုိမဆုိ ေဝဖန္စာကုိမဆုိ ေရးသားႏုိင္ပါသည္။မိတ္ေဆြတို႔၏ အၾကံေပးခ်က္မ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ အားအင္၊အၾကံဥာဏ္သစ္မ်ား ၿဖစ္ပါသည္။

 

Copyright © 2009 ေဒါင္းဇာနည္ All rights reserved.