“ကြန္ျမဴနစ္နဲ႔ ဆိုရွယ္လစ္ကြဲလို႔၊ ဖဆပလကြဲလို႔ ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံေရးရင့္က်က္မႈအားနည္းၿပီး ငါစြဲေတြ လြန္ကဲလို႔ျဖစ္ရတာလို႔ ထင္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးရင့္က်က္ဖို႔အတြက္ အိုက္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီေတြကို ေကာင္းေကာင္း ေက်ညက္ဖို႔ လိုတယ္ …”
ဒီေလးငါးလအတြင္း ဂ်ာနယ္ေတြဖတ္ရတာ အရင္ကလို ငါးရွဥ္႔နဲ႔ ဂဏန္းအေၾကာင္းေလာက္ မဟုတ္ေတာ့လို႔ ပ်င္းစရာမေကာင္းေတာ့ဘူး။ လူေတြအေၾကာင္း ႏိုင္ငံေရးအေၾကာင္းေတြ သူ႔ထက္ငါ အၿပိဳင္အဆိုင္ ေရးလာၾကလို႔ လႈပ္ရွားသက္ဝင္ျဖစ္ၿပီး ဖတ္ေကာင္းလာတယ္။ ေရွးျဖစ္ေဟာင္း ေအာက္ေမ့ဖြယ္ဆိုသလို ငယ္ဘဝကို ျပန္တမ္းတ လြမ္းဆြတ္မိတယ္။
မေကာင္းလည္း ဖတ္ရတယ္
ဖတ္ေကာင္းတာ ကိစၥမရွိဘူး။ ပိုက္ဆံေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကုန္တယ္။ ဘိန္းစြဲသလိုစြဲၿပီး မဖတ္ရမေနႏိုင္ေတာ့ အသစ္မပါ သေလာက္ျဖစ္ၿပီး အေဟာင္းေတြခ်ည္း ျပန္ထည့္ထားတဲ့ ဂ်ာနယ္မ်ဳိးလည္း ဝယ္ဖတ္ရတာကိုး။ သတင္းသမားဆိုတာ ႀကိဳက္လည္းဖတ္၊ မႀကိဳက္လည္း ဖတ္ရပါတယ္။ မေကာင္းမွန္းသိေပမယ့္လည္း ဒီတပတ္ ဘယ္လိုမေကာင္းတာလည္း ဆိုတာ သိထားသင့္ပါတယ္။
ရန္/ငါ ျပတ္လို႔သာ
ကလိမ္ကက်စ္လုပ္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားနဲ႔ ပုတ္သင္ညိဳ ႏိုင္ငံေရးသမား မရွိမဟုတ္ပါဘူး။ ေရွးက ရွိသလို အခုလည္း ရွိေနတာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ နယ္ခ်ဲ႕ေတြနဲ႔ ဖက္ဆစ္ေတြကို မေစ့စပ္တမ္း ရန္/ငါမ်ဥ္းျပတ္ျပတ္နဲ႔ တိုက္ခိုက္ခဲ့ၾကသူေတြလည္း သိန္းနဲ႔သန္းနဲ႔ခ်ီ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ဝင္အားလံုးဟာ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြပါ။ ဖဆပလ ဆိုတဲ့အဖြဲ႔ႀကီး ႏွစ္ျခမ္းကြဲ သြားခဲ့တာ အမွန္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဖဆပလ ဆိုတဲ့ ျပည္သူတရပ္လံုး ပူးေပါင္းပါဝင္တဲ့ နယ္ခ်ဲ႕နဲ႔ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး တပ္ေပါင္းစုႀကီးေၾကာင့္ နယ္ခ်ဲ႕သမားေတြနဲ႔ ဖက္ဆစ္ေတြကို ေအာင္ႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္ဆိုတာ ေမ့ေဖ်ာက္မပစ္သင့္ပါဘူး။
ပူးေပါင္းလုပ္နည္း ၂ နည္း
ႏုိင္ငံေရးပါတီတခုထူေထာင္တယ္ဆိုတာ လာရာအရပ္မတူၾကတဲ့ အလႊာေပါင္းစံုကလူေတြ ပူးေပါင္းဖြဲ႔စည္းထားရတာ ျဖစ္တယ္။ လူေတြဟာ မူလဗီဇေနာက္ခံဘဝေတြ မတူၾကတာနဲ႔အမွ် အေတြးအေခၚ အယူအဆေတြ မတူႏိုင္ၾကပါဘူး။ အဲဒီလိုမတူတဲ့သူေတြအခ်င္းခ်င္း အတူတကြပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ နည္းလမ္း ၂ မ်ဳိးသံုးၾကပါတယ္။ ပထမ နည္းက တူညီတဲ့ ဘံုရပ္တည္ခ်က္တခုရွာၿပီး ဘံုသေဘာတူညီခ်က္တခုနဲ႔ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ျခင္းျဖစ္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ တဦးခ်င္းအယူအဆေတြကို ေရွ႕တန္းမတင္ဘဲ ဘံုသေဘာတူတာကို လုပ္ၾကဖို႔ျဖစ္တယ္။ ေနာက္တနည္းကေတာ့ အယူအဆတခု ‘အိုက္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီ’ တခုကို သက္ဝင္ယံုၾကည္ၾကသူေတြအခ်င္းခ်င္း ေပါင္းစည္းလုပ္ကိုင္ျခင္းျဖစ္တယ္။ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၊ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီ၊ ဒီမိုကေရစီပါတီ စတာမ်ဳိးေတြျဖစ္တယ္။
ပါတီမွန္ရင္ ဝါဒရွိရမယ္
ႏိုင္ငံေရးပါတီဆိုတာ ‘အိုက္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီ’ တခုေတာ့ ရွိကိုရွိရပါတယ္။ အရင္းရွင္စနစ္ အိုင္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီျဖစ္ျဖစ္၊ ဆိုရွယ္ဒီမိုကရက္ျဖစ္ျဖစ္၊ ဆိုရွယ္လစ္ ကြန္ျမဴနစ္ျဖစ္ျဖစ္၊ အစိုးရအရင္းရွင္စနစ္ျဖစ္ျဖစ္၊ အစၥလာမ္မစ္ျဖစ္ျဖစ္၊ ခရစ္ယာန္ ဒီမိုုကရက္ျဖစ္ျဖစ္ အယူဝါဒတခုအေပၚမွာ တည္ေဆာက္ရပါတယ္။ အိုက္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီေပၚမွာ မတည္ေဆာက္ဘဲနဲ႔ ေနာက္ခံဘဝအမ်ဳိးမ်ဳိးက ယံုၾကည္မႈအသီးသီးနဲ႔လာတဲ့လူေတြဟာ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး အတူတကြပူးေပါင္းလုပ္ကိုင္ႏိုင္ၾကမွာ လဲ။ အိုက္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီမရွိရင္ မ်က္မျမင္ လွမ္းေလွ်ာက္သလိုျဖစ္မွာပါ။ ဟိုတိုး ဒီတိုးနဲ႔ လိုရာခရီး မေရာက္ႏိုင္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံေရးလုပ္မယ္ဆိုရင္ အုိက္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီ ရွိကိုရွိရပါတယ္။
တေစၦအေျခာက္ခံရသူေတြ
အိုက္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီေခတ္ကုန္ဆံုးၿပီလို႔ ေဟာေနၾကသူေတြက ကြန္ျမဴနစ္တေစၦအေျခာက္ခံရတဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ေဟာင္းတခ်ဳိ႕နဲ႔ လစ္ဘရယ္ဒီမိုကရက္တခ်ဳိ႕ျဖစ္ၾကတယ္။ အိုင္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီပဲေခၚေခၚ၊ ဝါဒပဲေခၚေခၚ၊ သေဘာတရားပဲေခၚေခၚ ဘယ္လိုပဲ ေခၚေခၚ အိုက္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီဆိုတာ ကြန္ျမဴနစ္၊ ဆိုရွယ္လစ္သေဘာတရားေတြကိုသာ ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ အဒမ္စမစ္ တို႔၊ ဂၽြန္ေမးနဒ္ကိန္းတို႔ရဲ႕ စီးပြားေရးအယူအဆေတြဟာလည္း အိုက္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီပါပဲ။ သမၼတ ေရဂန္တုိ႔၊ ၿဗိတိသွ်ဝန္ႀကီး ခ်ဳပ္ မာဂရက္သက္ခ်ာတို႔ရဲ႕ စီးပြားေရး၊ ႏိုင္ငံေရး အယူအဆေတြလည္း အိုင္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီေတြပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ေရဂန္႔ အိုက္ဒီယာေတြကို ‘ေရဂန္ေနာမစ္’ ( Reaganomic ) လို႔ေတာင္ ေခၚခဲ့ၾကပါတယ္။ မာဂရက္သက္ခ်ာရဲဲ႕ အိုက္ဒီယာေတြကို လည္း ‘သက္ခ်ာဝါဒ’ (Thatcherism) လို႔ ေခၚခဲ့ၾကပါတယ္။
အိုက္ဒီယာ ခၽြတ္ျခံဳက်သူသာ ရွိတယ္
ဘယ္ေခတ္ ဘယ္စနစ္မွာျဖစ္ျဖစ္ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးပါတီဆိုတာရွိေနသေရြ႕ အိုက္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီ ရွိေနမွာသာျဖစ္တယ္။ ေခတ္ေတြေျပာင္းရင္ အိုက္ဒီယာေတြလည္း လုိက္ေျပာင္းမွာပဲ။ ဒါ သဘာဝျဖစ္တယ္။ အိုက္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီက တခုမဟုတ္ တခုရွိေနမွာျဖစ္တယ္။ အိုက္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီ မရွိတဲ့လူသာရွိတယ္။ အိုက္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီ မရိွတဲ့ေခတ္ဆိုတာ လံုးဝ မရွိႏိုင္ ဘူး။ အိုက္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီက ခၽြတ္ျခံဳက်ၿပီး ေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္ဆိုတာ လံုးဝမရွိဘူး။ ေခတ္ေတြ ေျပာင္းလဲတိုးတက္ တာနဲ႔အမွ် လူသားေတြရဲ႕ အေတြးအေခၚ အယူအဆေတြလည္း ေျပာင္းလဲတိုးတက္ၿပီး အိုက္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီ အသစ္ အသစ္ေတြ ေပၚထြက္လာမွာပဲျဖစ္တယ္။ ဒါဟာ သိပၸံနည္းက် အယူအဆျဖစ္သလို သဘာဝတၳေဗဒအရလည္း သဘာဝက်တဲ့ အယူအဆျဖစ္တယ္။ ဘယ္ေခတ္ ဘယ္စနစ္မွာျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္ႏိုင္ငံ ဘယ္လူမ်ဳိးမွာျဖစ္ျဖစ္၊ ႏိုင္ငံေရးကို အိုက္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီကသာ ဆက္ၿပီးဦးေဆာင္ေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
မကြဲမွ ထူးဆန္းတာ
ႏုိင္ငံေရးဆိုတာ အိုက္ဒီယာေတြကိုအေျခခံၿပီး လုပ္ၾကတာျဖစ္ေတာ့ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ အုိက္ဒီယာမတူလို႔ သေဘာကြဲၾကတယ္ဆိုတာ အဆန္းမဟုတ္ဘူး။ မကြဲဘဲနဲ႔ အားလံုး တေသြးတသံတည္းျဖစ္ေနတာကမွ ထူးဆန္းတာ။ အလႊာေပါင္းစံုကေရာက္လာတဲ့လူေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းဖြဲ႔စည္းထားတာ၊ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ အေတြးအေခၚေတြ တထပ္တည္းက် တာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ အေတြးခ်င္း၊ အျမင္ခ်င္း၊ သေဘာေပါက္ပံုခ်င္း၊ အဓိပၸာယ္ေကာက္ပံုခ်င္း အနည္းနဲ႔အမ်ားေတာ့ ကြဲျပားျခားနားမႈ ရွိၾကမွာခ်ည္းပဲ။ ဒါေပမယ့္ သေဘာထားခ်င္းမတူတာနဲ႔ ရန္သူျဖစ္သြားၾကတာမွ မဟုတ္တာ။ အေျခခံ သေဘာတရားေတြ တူညီၾကတယ္၊ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္းခ်င္းတူၾကတယ္ဆိုရင္ အတူတြဲၿပီး ဆက္လုပ္လို႔ရပါတယ္။ အတၱအက်ဳိးစီးပြားကို အလြန္အမင္း ေရွ႕တန္းမတင္ၾကရင္ သေဘာမတူၾကလည္း ဘယ္ေတာ့မွ ရန္မျဖစ္ပါဘူး။ အတၱလြန္ကဲလို႔ ရန္ျဖစ္ၾကတာပါ။
ဂိုဏ္းေတြစုထားတဲ့ ပါတီ
ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ေက်ာ္ ၆၀ ေလာက္ အာဏာရယူထားႏိုင္ခဲ့တဲ့ LDP ပါတီႀကီးဆိုရင္ ဂိုဏ္းအုပ္စုေတြအမ်ားႀကီးနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတာျဖစ္တယ္။ သူ႔ဂိုဏ္းငါ့ဂိုဏ္း အသာစီးရဖို႔ ေန႔တိုင္းယွဥ္ၿပိဳင္ေနၾကရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေရွး႐ိုးစြဲ အယူအဆေတြ ကိုင္စြဲတာခ်င္း၊ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းႀကီးေတြကို အကာအကြယ္ေပးတဲ့ အယူအဆခ်င္းတူေနၾကေတာ့ လက္တြဲပူးေပါင္းေနႏိုင္၊ လုပ္ႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္။ အေရးႀကီးတာက ‘ငါနဲ႔မတူ ငါ့ရန္သူ’ ဆိုတဲ့အစြဲႀကီး ခၽြတ္ႏိုင္ဖို႔ျဖစ္တယ္။ အယူအဆမတူတာေတြကို သည္းခံတတ္မွ သေဘာထားကြဲတာေတြကို ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ လက္ခံႏိုင္မွ ရင့္က်က္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားလို႔ ေခၚႏိုင္ပါတယ္။
ႏိုင္ငံေရး ရင့္က်က္ဖို႔လို
ႏိုင္ငံေရးမွာ သေဘာထားကြဲမူဆိုတာ ရွိျမဲပဲ။ ေရွးကရွိသလို အခုလည္းရွိတာပဲ။ ကမၻာမွာရွိသလို ျမန္မာမွာလည္း ရွိတာပဲ။ အဆန္းမဟုတ္ပါဘူး။ ဝံသာႏုေခတ္က ကြဲခဲ့သလုိ ဂ်ီစီဘီေအလည္း ကြဲခဲ့တာပဲ။ ဒို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုးလည္း ကြဲတာပဲ။ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္လည္း ကြဲတာပဲ။ ကြန္ျမဴနစ္ေတြကြဲသလို ဆိုရွယ္လစ္ေတြလည္း ကြဲတာပဲ။ ဖဆပလလည္း ကြဲတာပဲ။ ကြန္ျမဴနစ္နဲ႔ ဆိုရွယ္လစ္ကြဲလို႔၊ ဖဆပလကြဲလို႔ ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံေရးရင့္က်က္မႈအားနည္းၿပီး ငါစြဲေတြ လြန္ကဲလို႔ျဖစ္ရတာလို႔ ထင္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးရင့္က်က္ဖို႔အတြက္ အိုက္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီေတြကို ေကာင္းေကာင္း ေက်ညက္ဖို႔ လိုတယ္။ ေက်ညက္ဖို႔ က်မ္းရင္း က်မ္းခိုင္ေတြ ဖတ္ရပါမယ္။ အိုက္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီေခတ္ မကုန္ပါဘူး။ အိုက္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီဆိုတာ ခၽြတ္ျခံဳက်ၿပီး ကြယ္ေပ်ာက္သြား႐ိုးမွ မရွိတာ၊ အိုက္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီ ခၽြတ္ျခံဳက်တဲ့သူမ်ဳိးသာ ရွိပါတယ္။ ။
No comments:
Post a Comment
မည္သည္႕အၾကံေပးစာကုိမဆုိ ေဝဖန္စာကုိမဆုိ ေရးသားႏုိင္ပါသည္။မိတ္ေဆြတို႔၏ အၾကံေပးခ်က္မ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ အားအင္၊အၾကံဥာဏ္သစ္မ်ား ၿဖစ္ပါသည္။