၁၉၈၉ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၃ ရက္ ပင္လုံက အျပန္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေတာင္ႀကီးၿမဳိ႕ သစၥာလမ္း NLD ရုံးကုိ ေရာက္လာတယ္။ ဒီေန႔က ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ေမြးေန႔ပါ။ အေဖ့ရဲ႕ ေမြးေန႔မွာ သမီးျဖစ္သူက ေ၀ဖန္ေရးျမားတံနဲ႔ ပစ္တာကုိ ခံေနရပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ပင္လုံကုိ ထြက္လာေတာ့ ရန္ကုန္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ေ၀ဖန္တ့ဲ စာတမ္းတေစာင္ ထြက္လာပါတယ္။
ေ၀ဖန္ေရး စာတမ္းေရးသူက လူ႔ေဘာင္သစ္ ဒီမုိကရက္တစ္ ပါတီရဲ႕ ဥကၠ႒ ကုိမုိးသီးဇြန္ပါ။ သူ႔စာတမ္း နာမည္က ‘အမ်ဳိးသား ႏုိင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေပၚ သုံးသပ္ခ်က္’ ဆုိၿပီးေတာ့ ျဖစ္ပါတယ္။ ဥကၠ႒ ကုိမုိးသီးဇြန္ရဲ႕ စာတမ္းအႏွစ္ခ်ဳပ္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကလည္း စည္းရုံးေရးခရီးေတြခ်ည္းပဲ ထြက္ထြက္ေနတယ္၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေရွ႕တန္းေရာက္ေနတုန္း ေနာက္တန္းမွာ က်န္ရစ္တ့ဲ NLD ဗဟုိက တုိက္ပဲြ၀င္ေနတာ မရိွဘူး။ NLD က လုပ္ေနတ့ဲ လုပ္ငန္းေတြကုိ အားမရဘူး ဆုိတ့ဲ သေဘာပါပဲ။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေ၀ဖန္ေရးကုိ ႀကိဳဆုိခ့ဲပါတယ္။ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ သစၥာလမ္း ရုံးခန္းမွာ လူထုကုိ သူ ျပန္ရွင္းျပခ့ဲတာက - ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး က်မ ရွင္းျပခ်င္တာကေတာ့ တုိက္ပဲြဆုိတာ ပုံသဏၭာန္ အမ်ဳိးမ်ဳိး ရိွပါတယ္။ တုိက္ပဲြဆုိတာ လမ္းေပၚထြက္ၿပီး ဆႏၵျပမွ တုိက္ပဲြ မဟုတ္ပါဘူး။ က်မတုိ႔ဟာ ၁၈ ရက္ေန႔ စက္တင္ဘာမွာ စစ္အစုိးရကေန အာဏာအရပ္ရပ္ကုိ သိမ္းၿပီးေနာက္ တုိက္ပဲြပုံစံ ေျပာင္းရမယ္ဆုိတာ ယုံၾကည္လုိ႔ အမ်ဳိးသား ဒီမုိကေရစီ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ကုိ ဖဲြ႔ခ့ဲတာပဲ။
ႏုိင္ငံေရး ျပႆနာေတြကုိ ႏုိင္ငံေရးနည္းနဲ႔ ေျဖရွင္းတ့ဲ အေလ့အထကုိ က်မတုိ႔ စၿပီးေတာ့ ထူေထာင္ရမယ္။ ႏုိင္ငံေရးနည္းနဲ႔ မဟုတ္ဘဲ လက္နက္နည္း၊ အၾကမ္းဖက္တ့ဲ နည္းေတြနဲ႔ ႏုိင္ငံေရး ျပႆနာေတြကုိ ေျဖရွင္းတ့ဲ အေလ့အထ ဆုိတာ ႏုိင္ငံတခုအတြက္ ေကာင္းတ့ဲ အေလ့အထ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလုိ အေလ့အထေတြ မျဖစ္ေအာင္ ဆုိၿပီးေတာ့ အမ်ဳိးသား ဒီမုိကေရစီ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ကုိ ဖဲြ႔ခ့ဲတာပါ တ့ဲ။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေျပာခ့ဲတ့ဲ စကားတခ်ဳိ႕ထဲကပါ။
၂၀၀၄ ခုႏွစ္တုန္းက ကြ်န္ေတာ္ တရုတ္ျပည္၊ ေရႊလီၿမိဳ႕ကုိ သြားေတာ့ မူဆယ္ နမ့္ခမ္းဘက္မွာ တိုင္းရင္းသား လူထုရဲ႕ စြန္႔စားခန္းတခုကုိ သတိျပဳခ့ဲမိတယ္။ ၂၀၀၃ ေမလ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ အထက္ျမန္မာျပည္ စည္းရုံးေရးခရီးစဥ္ ဗီဒီယုိအေထြေတြ တေယာက္လက္ တေယာက္ကမ္းၿပီး လွ်ဳိ႕၀ွက္ ၾကည့္ေနၾကတ့ဲ အျဖစ္ပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္ လွ်ဳိ႕၀ွက္ေနရတာလဲ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေခြ လက္၀ယ္ေတြ႔ရင္ စစ္အစုိးရက ဖမ္းဆီးမယ္၊ ေထာင္ခ်မယ္ေလ။ ဒါျဖင့္ ဒီေလာက္ အႏၱရာယ္ရိွတ့ဲ အေခြကုိ လူထုက ဘာေၾကာင့္ ၾကည့္ေနၾကတာလဲ။ အေျဖက ရွင္းပါတယ္။
လူထုဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ အျပည့္အ၀ ေထာက္ခံတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ၾသ၀ါဒကုိ ခံယူခ်င္တယ္။ ၾကားနာခ်င္တယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ စည္းရုံးေရးခရီးစဥ္ေတြမွာ ေျပာတ့ဲ မိန္႔ခြန္းေတြဟာ တုိင္းရင္းသားေတြကုိ လူထုေတြကုိ ခြန္အားသစ္ေတြ ျဖစ္ေစတယ္။ ရဲစြမ္းသတၱိေတြ ေပးတယ္။ သူတုိ႔ကုိ တုိက္ပဲြ၀င္ရဲ႕တ့ဲ စိတ္ဓာတ္ေတြ ေမြးဖြားေပးတယ္ လုိ႔ တုိင္းရင္းသားထု တစ္ရပ္လုံးက ခံယူထားလုိ႔ပါပဲ။
န၀တ၊ နအဖေခတ္ တစ္ေလွ်ာက္လုံး NLD မွာ သတင္းစာလည္း မရိွဘူး၊ တယ္လီေဗးရွင္းလည္း မရိွဘူး။ စာရြက္စာတမ္း ထုတ္ေ၀ခြင့္ ‘န-သ’လည္း စစ္အစုိးရက ျပန္ရုပ္သိမ္းသြားတာ ၾကာၿပီ။ ဒီေတာ့ NLD နဲ႔ လူထုနဲ႔၊ ပါတီနဲ႔ ျပည္သူနဲ႔ အေကာင္းဆုံး အထိေရာက္ဆုံး ဆက္သြယ္ေပးႏုိင္တာက အဲဒီ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ စည္းရုံးေရး ခရီးစဥ္ အေခြေတြပဲ။ ဒါ စိတ္ကူးယဥ္ မဟုတ္ဘူး။ လက္ေတြ႔ပဲ။
ဥကၠ႒ ကုိမုိးသီးဇြန္ ကုိယ္တုိင္လည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔အတူ မြန္ျပည္နယ္ခရီးစဥ္ အတူ ထြက္ခ့ဲဖူးတာပါပဲ။ အဲဒီအခ်ိန္က စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းၿပီးစ လြင့္စင္ ၿပိဳကဲြေနတ့ဲ ဒီမုိကေရစီ အင္အားစုေတြကုိ ျပန္လည္ စုစည္းဖုိ႔ လူထုကုိ အေၾကာက္တရားက ဖယ္ရွားဖုိ႔ ျပည္သူေတြကုိ ဒီမုိကေရစီ တုိက္ပဲြ အေတြးအေခၚ တပ္ဆင္ေပးဖုိ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကုိယ္တုိင္ ခရီးေတြ မျဖစ္မေန ထြက္ေနရမွာပဲ။ ထြက္တ့ဲ ခရီးစဥ္တုိင္းဟာလည္း န၀တ၊ နအဖ စစ္တပ္ရဲ႕ ပိတ္ပင္ တားဆီး အေႏွာင့္အယွက္ အဟန္႔အတား အမ်ဳိးမ်ဳိး ၾကားထဲက အသက္စြန္႔ၿပီး ထြက္ခ့ဲရတ့ဲ ခရီးေတြခ်ည္းပါပဲ။
အဲဒီလုိ ၁၉၈၉ ဇူလုိင္ ပထမအႀကိမ္ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ မက်ခင္အထိ သြားခ့ဲတ့ဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ စည္းရုံးေရးခရီးစဥ္ေတြဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အထိန္းသိမ္းခံရၿပီးတ့ဲ ေနာက္မွာ ရုပ္သံမွတ္တမ္း ဗီဒီယုိေခြေတြ အျဖစ္နဲ႔ လူထုၾကားမွာ ပ်ံ႕ႏွံ႔ ေရာက္ရိွသြားပါတယ္။ ဒီအေခြေတြဟာ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပဲြမွာ NLD အႏုိင္ရဖုိ႔ကုိလည္း တစ္နည္းတစ္လမ္းအားျဖင့္ အေထာက္အကူ ျပဳႏုိင္ခ့ဲပါတယ္။
ဒီလုိ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ စည္းရုံးေရးခရီးစဥ္ ဗီဒီယုိေခြေတြကုိ လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႔ ရုိက္ႏုိင္ခ့ဲတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ့ ကုိယ္ေတြ႔ ဧရာ၀တီတုိင္း အေနာက္ျခမ္း စည္းရုံးေရးခရီးစဥ္တုန္းကဆုိရင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔အတူ ပါလာတ့ဲ NLD သတင္းနဲ႔ ျပန္ၾကားေရးအဖဲြ႔က စာေရးဆရာေတြ၊ ကင္မရာမင္းေတြဟာ န၀တ အဖဲြ႔၀င္ နတခ တုိင္းမွဴး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ျမင့္ေအာင္ လက္ေအာက္ခံ စစ္ဗုိလ္ေတြ၊ စစ္သားေတြ၊ ေသနတ္ေတြ ၾကားမွာ စြန္႔စြန္႔စားစား ရုိက္ခ့ဲရတာပါပဲ။
တစ္ေသြး တစ္သံ တစ္မိန္႔ ဖက္ဆစ္၀ါဒီ စစ္ဗုိလ္တခ်ဳိ႕၊ စစ္သားတခ်ဳိ႕ဟာ အင္မတန္ ရန္လုိ ခက္ထန္ခ့ဲၾကတာပါ။ စစ္အုပ္စုဟာ အထူးသျဖင့္ မီဒီယာသမားေတြကုိ ပုိၿပီး ရန္လုိ မုန္းတီး အေပ်ာက္ရွင္းခ်င္တာပါ။ စစ္သားေတြ၊ ေသနတ္ေတြ၊ တင့္ကားေတြ၊ သံဆူးႀကိဳးေတြ ၾကားမွာ ဗီဒီယုိ ကင္မရာ ထမ္းၿပီး သတင္းယူေနရတ့ဲသူအဖုိ႔ အသက္ကုိ ဖက္နဲ႔ ထုပ္ထားရတာပါပဲ။ လည္ပင္းမွာ ကင္မရာ လြယ္ထားတ့ဲ သတင္းသမားဟာ စစ္တပ္ရဲ႕ ပစ္မွတ္ ျဖစ္ေနတာေပါ့။
အဲဒီလုိ ေခတ္ပ်က္ႀကီးထဲမွာ စစ္သတင္းေထာက္ေတြလုိပဲ NLD သတင္းနဲ႔ျပန္ၾကားေရး အဖဲြ႔၀င္ေတြဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ စည္းရုံးေရး ခရီးစဥ္ေတြကုိ သက္စြန္႔စံဖ်ား ရုိက္ကူးခ့ဲၾကရတာပါ။ အဲဒီတုန္းက NLD ဗဟုိ သတင္းနဲ႔ ျပန္ၾကားေရးဌာန တာ၀န္ခံက ရုပ္ရွင္မင္းသားႀကီး ဦးေအာင္လြင္ပါ။ စည္းရုံးေရး ခရီးစဥ္ မွတ္တမ္းေခြေတြကုိ စနစ္တက် တည္းျဖတ္၊ အသံထပ္၊ အေခြေခ်ာ အဆင့္အထိ လုပ္ေပးေနတာက စာေရးဆရာ ဒါရုိက္တာ ေမာင္ခက္ပန္ပါ။ အခုေတာ့ သူ ကြယ္လြန္ခ့ဲပါၿပီ။
ျမန္မာျပည္မွာ Television Journalism ဆုိတာ အဲဒီတုန္းက ဆရာေမာင္ခက္ပန္တုိ႔ အဖဲြ႔က စခ့ဲတာလုိ႔ေတာင္ ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ ခရီးစဥ္အေခြ ရုိက္တ့ဲ ကင္မရာမင္းေတြရဲ႕ ရုိက္ခ်က္ေတြကလည္း အလြန္ အႏုပညာေျမာက္လွပါတယ္။ ဥပမာ - ဘုရားရင္ျပင္ေတာ္ေပၚမွာ စစ္ဖိနပ္ႀကီးနဲ႔ ေသနတ္ႀကီးကုိင္ၿပီး ေၾကာက္လန္႔ေနတ့ဲ စစ္သားတစ္ေယာက္နဲ႔ က်ီးကန္းေတာင္းေမွာက္ သူ႔ေဘးက ေခြး၀ဲစား တစ္ေကာင္ကုိ တဲြလ်က္ ရေအာင္ ရုိက္ထားတာမ်ဳိးပါ။
အဲဒီအခ်ိန္ေတြက ဒီေန႔လုိ IT နည္းပညာ အားေကာင္းေသးတာ မဟုတ္ေတာ့ အဲဒီ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ စည္းရုံးေရး ခရီးစဥ္ ဗီဒီယုိေခြေတြကပဲ လူထုကုိ အေကာင္းဆုံး စည္းရုံးႏုိင္တ့ဲ စည္းရုံးေရးလက္နက္ ျဖစ္ခ့ဲတာပါ။ အဲဒီလက္နက္ ဘယ္ေလာက္ ထက္သလဲ ဆုိရင္ န၀တ၊ နအဖ စစ္အုပ္စုက အေခြ လက္၀ယ္ ေတြ႔တာနဲ႔ မတရား ဖမ္းဆီး အမႈဆင္ ေထာင္ခ်ေတာ့တာပဲ မဟုတ္လား။
အဲဒီလုိ ထက္ျမက္တ့ဲ လက္နက္ေတြကုိ ရုိက္ကူးထုတ္လုပ္ေပးခ့ဲတ့ဲ စာေရးဆရာ၊ ဒါရုိက္တာ ေမာင္ခက္ပန္ကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေက်းဇူးတင္ရပါမယ္။ သူဟာ တမလြန္မွာလည္း မၿပီးဆုံးေသးတ့ဲ ဒီမုိကေရစီ တုိက္ပဲြကုိ မွတ္တမ္း တင္ေနဦးမယ္လုိ႔ ယုံၾကည္ပါတယ္။
ဆရာေမာင္ခက္ပန္ ေကာင္းရာသုဂတိ ေရာက္ပါေစ။ ။
No comments:
Post a Comment
မည္သည္႕အၾကံေပးစာကုိမဆုိ ေဝဖန္စာကုိမဆုိ ေရးသားႏုိင္ပါသည္။မိတ္ေဆြတို႔၏ အၾကံေပးခ်က္မ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ အားအင္၊အၾကံဥာဏ္သစ္မ်ား ၿဖစ္ပါသည္။