သူငယ္ခ်င္း
မင္းဟာ ယံုၾကည္ရာကို
ရင္ေသြးလိုလည္း ေမြးခဲ့တယ္။
သူငယ္ခ်င္း
မင္းဟာ ဒဏ္ရာေတြကို
ဆီမီးလိုလည္း ထြန္းခဲ့တယ္။
သူငယ္ခ်င္း
မင္းဟာ ကိုယ့္အနာ
ကိုယ့္လွ်ာနဲ႔ ျပန္သပ္
႐ွင္တတ္ခဲ့ၿပီးၿပီပဲ။
သူငယ္ခ်င္း
မင္းဟာ
ကိုယ့္အေရျပား ကိုယ္လႊာ
ကိုယ့္အ႐ိုးကို အပ္လိုေသြး
ကိုယ့္၀တ္စံု ကိုယ္ခ်ဳပ္လို႔
က်က်နန လွခဲ့ၿပီးၿပီပဲ။
သူငယ္ခ်င္း
သြားႏွင့္ သူငယ္ခ်င္း
ၾကယ္အစင္းစင္း ေၾကြတဲ့
ေဟာဒီကမၻာေျမရဲ႕ အနာတရေတြကို
စြမ္းသမွ် ကုစားဖို႔
ငါတို႔ ေနရစ္ခဲ့ဦးမယ္။
သြားႏွင့္ သူငယ္ခ်င္း
ေနအစင္းစင္းပူတဲ့
ကမၻာေျမရဲ႕ ဒဏ္ရာေတြကို
လက္ဖ၀ါးေတြနဲ႔ ကာကြယ္ဖို႔
ငါတို႔ ေနရစ္ခဲ့ဦးမယ္။
သြားႏွင့္ သူငယ္ခ်င္း
ကမၻာေျမရဲ႕ ေၾကကြဲျခင္းဓာတ္ျပားထဲ
မင္းရဲ႕ ကဗ်ာေတြ
မာတိကာစီဖို႔
ငါတို႔ ေနရစ္ခဲ့ဦးမယ္။
သြားႏွင့္ သူငယ္ခ်င္း
ေက်ာင္းနံရံတ၀ိုက္
ေဒါင္းအလံ ျပန္စိုက္တဲ့တစ္ေန႔
ငါတို႔ .......... ။
မင္းကိုႏိုင္
(၂၀၀၇ ၾသဂုတ္လ ၇ရက္ေန႔က တာရာမင္းေ၀ရဲ႕ စ်ာပနမွာ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားမ်ား ကိုယ္စား မင္းကိုႏိုင္ ေရးဖြဲ႕ ႐ြတ္ဆိုတဲ့ကဗ်ာ)
No comments:
Post a Comment
မည္သည္႕အၾကံေပးစာကုိမဆုိ ေဝဖန္စာကုိမဆုိ ေရးသားႏုိင္ပါသည္။မိတ္ေဆြတို႔၏ အၾကံေပးခ်က္မ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ အားအင္၊အၾကံဥာဏ္သစ္မ်ား ၿဖစ္ပါသည္။