ၿမိဳ႕မၿငိမ္း ရာျပည့္တြင္ စႏၵရား ဦးသိန္းေမာင္၊ အဆိုေတာ္ ရာဇာဝင္းတင့္၊ သန္းသန္းစိုးႏွင့္ ရီရီသန္႔ စေသာ ရန္ကုန္၊ မႏၱေလး အႏုပညာရွင္မ်ားႏွင့္ မႏၱေလး ၿမိဳ႕မ တူရိယာ သံစံုတီးဝိုင္းတို႔က ေဖ်ာ္ေျဖမည္ျဖစ္ေၾကာင္း မႏၱေလးၿမိဳ႕ခံ စာနယ္ဇင္းသမား တဦး ကေျပာသည္။
ဆရာၿမိဳ႕မၿငိမ္း
ဆရာၿမိဳ႕မၿငိမ္းသည္ ၁၉၂၅ ခုႏွစ္တြင္ သူႏွင့္ ဂီတဝါသနာတူ အေပါင္းအသင္းမ်ားျဖင့္ ၿမိဳ႕မ တူရိယာအသင္းကို ဖြဲ႔စည္းခဲ့ၿပီး ၁၉၂၈ ခုႏွစ္တြင္ ၎အသင္းႀကီး၏ ဂီတအေျချပဳ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားျဖစ္ေသာ ျမန္မာသီခ်င္းႀကီးမ်ား ဆည္းပူးျပန္႔ပြားေရး၊ ကမၻာ့ေခတ္မီ တူရိယာဝိုင္းႀကီး ျဖစ္ေျမာက္ေရး အစရွိသည့္ အခ်က္မ်ားျဖင့္ တိုးခ်ဲ႕ခဲ့သည္။
ဆရာၿမိဳ႕မၿငိမ္းအေၾကာင္း အထူးေလ့လာခဲ့သူ မႏၱေလးအေျခစိုက္ စာေရးဆရာ ဆူးငွက္က“သူ႔ဂီတ ရည္မွန္းခ်က္က ႀကီးတယ္၊ သူက ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြဟာ အေနာက္တိုင္း တူရိယာေတြနဲ႔ ျမန္မာသီခ်င္းႀကီးေတြကို ဆင္ဖိုနီ ပံုစံ တီးႏိုင္ရမယ္လို႔ ရည္ရြယ္ၿပီး ႀကိဳးစားခဲ့တယ္၊ သူတေယာက္တည္း မဟုတ္ဘဲ ဓားတန္း ဦးသန္႔နဲ႔ေပါ့ေနာ္၊ အဲဒီကာလမွာ ကတည္းက သူတို႔ေတြ အျမင္က်ယ္ တယ္၊ စာဖတ္ႏိုင္တယ္၊ အေနာက္တိုင္း စာေပ၊ ဂီတကို လက္လွမ္းမီတယ္”ဟုေျပာသည္။
ဆရာ ဆူးငွက္သည္ ျမန္မာ့ရိုးရာဂီတႏွင့္ အေနာက္တုိင္းဂီတ ေရာစပ္ဖန္တီးမႈ အေျခခံသည့္ “တိမ္ယံ အိပ္မက္ မိုးထက္နရီ” ၀တၳဳျဖင့္ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ အမ်ိဳးသား စာေပ ၀တၳဳရွည္ ဆုရရွိခဲ့သူ ျဖစ္သည္။
ယင္း ဝတၳဳတြင္ မႏၲေလးၿမိဳ႕၌ ရတနာပုံ ေခတ္က ထြန္းကားခဲ့သည့္ ႐ိုးရာ ဂီတႏွင့္ ဒုတိယကမၻာ စစ္ႀကီးအၿပီး ႏိုင္ငံျခားက ၀င္ေရာက္လာသည့္ အေနာက္တိုင္း ဂီတ၊ တူရိယာေတြမ်ား မည္သို႔ေပါင္းစပ္ၾကသည္၊ ဆရာ ၿမိဳ႕မၿငိမ္း၊ ဓားတန္း ဦးသန္႔ ကဲ့သို႔ေသာ ေခတ္ပညာတတ္ လူငယ္မ်ားက အေနာက္တိုင္း တူရိယာ ပစၥည္းမ်ားႏွင့္ ျမန္မာ့ဂီတကို ေပါင္းစပ္ဖန္တီးျပကာ တေလွ်ာက္လံုး ျမန္မာ့ မဟာဂီတကို အ႐ိုးစြဲလာသူမ်ားၾကား ေရာက္ရွိေစရန္ မည္သို႔ ႀကိဳးပမ္းသည္ ဆိုသည္ကို ဇာတ္အိမ္ဖြဲ႕ ေရးသားထားျခင္းျဖစ္သည္။
ဆက္လက္ၿပီး စာေရးဆရာ ဆူးငွက္က “သူက အေနာက္တိုင္းတူရိယာ ပစၥည္းေတြကို ေခတ္လူငယ္ ပီပီ အျမင္က်ယ္က်ယ္နဲ႔ စမ္းသပ္ခ်င္တယ္၊ သူတို႔ တီးခတ္တာကလည္း သာမန္တီးတာမဟုတ္ဘဲနဲ႔ ဂီတ သေကၤတေတြနဲ႔ တီးၾက၊ မႈတ္ၾက တာမ်ိဳးေတြကို သေဘာက်တယ္၊ ဆရာႀကီး ဦးဘသက္ ဦးေဆာင္ၿပီး ဂီတသေကၤတ နည္းပညာေတြကို သင္ၾကတယ္၊ သူတို႔က ပထမဆံုး ဗမာ ဆင္ဖိုနီ သမားေတြေပါ့” ဟု ဆရာဆူးငွက္က ေျပာသည္။
ဆရာ ၿမိဳ႕မၿငိမ္း ေရးသားခဲ့ေသာ သီခ်င္း ၂၀၀ ခန္႔ ရွိသည္ဟု ျမန္မာ့စြယ္စံုက်မ္းတြင္ ပါရွိသည္။ သူ၏ သီခ်င္းမ်ားအနက္ ပထမဆံုး ေက်ာ္ၾကားခဲ့ေသာ သီခ်င္းမွာ “ခ်စ္တာပဓာန” သီခ်င္း ျဖစ္သည္။ သီခ်င္းေရး သက္တမ္း၂၄ ႏွစ္အတြင္း ေက်ာ္ၾကားခဲ့ေသာ သီခ်င္း မ်ားမွာ ခင့္အိပ္မက္၊ တစ္ခ်စ္ထဲ ခ်စ္၊ ျမင္းခင္းေတာ္၊ နတ္သွ်င္ေနာင္၊ ေမ့ပါႏိုင္၊ ပ်ိဳ႕မွာတမ္း၊ သက္ေ၀၊ ပါရမီေတာ္၊ ခ်စ္ရဲေဘာ္၊ မဂၤလာေမာင္မယ္၊ ေငြဇင္ေယာ္၊ ၿပံဳးတဲ့ေမ၊ ေလခ်ိဳေသြး စေသာ သီခ်င္းမ်ားျဖစ္ေၾကာင္းလည္း စြယ္စံုက်မ္းတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။
စာေရးဆရာမႀကီး လူထုေဒၚအမာ၏ ျပည္သူခ်စ္ေသာ အႏုပညာသည္မ်ား စာအုပ္တြင္လည္း“ဆရာၿငိမ္း၏ သက္ေ၀၊ တခ်စ္ထဲခ်စ္၊ သခြပ္ပန္း၊ ေဒါင္းစက္ယဥ္ တုိ႔သည္ ျမင္းခင္းေတာ္၊ နန္းၿမိဳ႕ေတာ္၊ နတ္ရွင္ေနာင္၊ လက္၀ဲသုႏၵရ စသည့္ သီခ်င္းမ်ားႏွင့္အတူ ၾကာရွည္တည္မည့္ ေခတ္သီခ်င္း (Modern classics) မ်ား ျဖစ္ေနပါလိမ့္မည္” ဟု မွတ္တမ္းတင္ထားသည္။
ဆရာၿမိဳ႕မၿငိမ္း၏ “လူခၽြန္လူေကာင္း” သီခ်င္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဆရာဗိုလ္ကေလးတင့္ေအာင္ မကြယ္လြန္ခင္က ခ်ီးက်ဴး ေျပာဆို ခဲ့ဖူးေၾကာင္း စာေရးဆရာ ခ်စ္ဦးညိဳကလည္း ပထမအႀကိမ္ စင္ကာပူ စာေပေဟာေျပာပြဲတြင္ ထည့္သြင္းေျပာသြားခဲ့သည္။
ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုလက္ထက္က ၎၏ ျပည္ေတာ္သာစီမံကိန္းအေၾကာင္း သီခ်င္းစပ္ ၿပိဳင္ပြဲက်င္းပရာ ဆရာ ဗိုလ္ကေလး တင့္ေအာင္က ပထမရခဲ့ေၾကာင္း၊ ထိုသီခ်င္းကို ျမန္မာ့အသံက လႊင့္ေသာ္လည္း နားေထာင္သူပရိသတ္သာမက ဆရာ ဗိုလ္ကေလးတင့္ေအာင္ ကိုယ္တုိင္ မမွတ္မိေတာ့ေၾကာင္း၊ ဆုရရန္ မရိုးသားသည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ေရးစပ္သည့္ သီခ်င္း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လူအမ်ား၏ စိတ္ထဲတြင္ သတိမရေတာ့ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ဝန္ခံေျပာဆိုခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။
ဆရာ ဗိုလ္ကေလးတင့္ေအာင္ကပင္ ထိုသို႔ ျပည္ေတာ္သာစီမံကိန္းသီခ်င္း စပ္ေနခ်ိန္၌ ၿမိဳ႕မၿငိမ္းက “လူခၽြန္လူေကာင္း” သီခ်င္းကို လာေရာက္ျပသခဲ့ေၾကာင္း၊ ထိုသီခ်င္းကို ေကာင္းသည္ဟု မထင္ခဲ့ေသာ္လည္း ထိုသီခ်င္းမွာ ယခုအခ်ိန္အထိ လူအမ်ား၏ ပါးစပ္ ဖ်ား၌ စြဲၿမဲေနဆဲျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာခဲ့သည္။
ဆရာၿမိဳ႕မၿငိမ္း သီခ်င္း စတင္ေရးသားေသာ အခ်ိန္၌ အေနာက္တိုင္း ေတးသြားမ်ားကို ပံုတူကူး၍ ျမန္မာ စကားလံုးသြင္းကာ စပ္ဆိုေသာ အေလ့အက်င့္ ေခတ္စားေနခ်ိန္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ သူကမူ အေနာက္တိုင္း ဂီတမွ သီခ်င္းစပ္နည္းကို မီွျငမ္း ေသာ္ လည္း ေတးသြားကို ခိုးယူျခင္းမျပဳဘဲ သူ၏ ပင္ကိုဂီတဉာဏ္ျဖင့္သာ ကိုယ္ပိုင္ ေတးသြားမ်ား ေရးစပ္ခဲ့သူ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။
ဆရာဆူးငွက္က“အဓိက ျမန္မာဂီတက လံုးေကာက္ေတြေပါ့ဗ်ာ၊ လံုးေကာက္ေတြဆိုတာ စာသားနဲ႔ပဲ အဓိပြာယ္ဖြဲ႕တာကိုး၊ အေနာက္တိုင္း ဂီတမွာက စာသားမပါဘဲ ဂီတအသံနဲ႔ဖြဲ႔တာ ေတြ႔တဲ့ အခါမွာ သူတို႔က ပိုက်ယ္ျပန္႔တယ္၊ လူမ်ိဳးတိုင္းအတြက္ ဂီတ ျဖစ္တယ္၊ ဒီေတာ့ ငါတို႔ ဗမာ သီခ်င္းႀကီးေတြကိုလည္း စာသားကို အဓိက မထားဘဲနဲ႔ အသံနဲ႔ ဒီလိုဖြဲ႔ႏိုင္ရမယ္ ဆိုၿပီး ဆရာႀကီးက တစိုက္မတ္မတ္ ႀကိဳးစားတာ”ဟု ဆိုသည္။
ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဆရာၿမိဳ႕မၿငိမ္းသည္ သူ၏ရည္မွန္းခ်က္ မျပည့္ဝမႈေၾကာင့္ စိတ္ဓာတ္က်ဆင္းလာခဲ့သည္။
“သူစိတ္ဓာတ္က်ၿပီး ဂီတကို တလံုးမွ နားမလည္တဲ့ ဘတ္စ္ကား စပယ္ယာ၊ ဒ႐ုိင္ဘာ ေတြနဲ႔ ဂီတကို လုပ္ျပမယ္ ဆိုတာမ်ိဳးေျပာၿပီး ေတာင္ၿမိဳ႕(အမရပူရ)အမွတ္(၈) လိုင္းကားက ဒ႐ုိင္ဘာတြ စပယ္ယာေတြနဲ႔ လံုးေကာက္ေတြမွတ္၊ ဝါးပုေလြ ေတြနဲ႔ လုပ္လာတယ္၊ စိတ္ဓာတ္တက္ႂကြတဲ့ အခါမွာ တက္ႂကြ၊ စိတ္ဓာတ္အတက္ အက်ေတြ ျမန္လာၿပီး ေနာက္ဆံုး ကိုယ့္ကိုယ္ ကိုယ္ အဆံုးစီရင္တဲ့ အထိ ျဖစ္သြားတာေပါ့ဗ်ာ”ဟု ဆရာဆူးငွက္ကေျပာျပသည္။
ၿမိဳ႕မၿငိမ္းကို ၁၉၀၉ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ ၂၅ ရက္ (၁၂၇၀ ခု တပို႔တြဲလဆန္း ၅ ရက္ ၊ တနလၤာေန႔) ေမြးဖြားသည္ဟု ျပည္သူခ်စ္ေသာ အႏုပညာသည္မ်ား စာအုပ္တြင္ ပါရွိသည္။
ဆရာ ၿမိဳ႕မၿငိမ္းကို မႏၱေလးၿမိဳ႕၌ ဦးညီႏွင့္ ေဒၚခ်စ္ဦးတို႔က ေမြးဖြားခဲ့ၿပီး ေမြးခ်င္း ၂ ဦးအနက္ အႀကီးျဖစ္သည္။ အမည္ရင္းမွာ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းျဖစ္သည္။ ဂီတကို ဝါသနာပါသည့္အျပင္ ပန္းခ်ီပန္းပု ပညာရပ္မ်ားကိုလည္း တတ္ေျမာက္ခဲ့သည္။
သူ အသက္ ၂၂ အရြယ္တြင္ မသန္းသန္းႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်ခဲ့ၿပီး သားသမီး ၁၃ ဦးထြန္းကားခဲ့သည့္အနက္ သူ ကြယ္လြန္ခ်ိန္တြင္ ၈ ဦးက်န္ရစ္ခဲ့ေၾကာင္းသိရသည္။
ဆရာ ၿမိဳ႕မၿငိမ္းသည္ ၁၉၅၅ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာ ၁၅ ရက္ေန႔ နံနက္အေစာပိုင္းတြင္ မႏၱေလးၿမိဳ႕၌ ကားမေတာ္တဆမႈျဖင့္ ကြယ္လြန္ခဲ့သည္ဟု စြယ္စံုက်မ္းတြင္ ေဖာ္ျပပါရွိသည္။
ျမန္မာ့ဂီတကို ကမၻာ့ဂီတအဆင့္သို႔ ျမႇင့္တင္ႏိုင္ေရး ႀကိဳးပမ္းသြားသူ ၿမိဳ႕မၿငိမ္းသည္သူ၏ရည္မွန္းခ်က္ ျဖစ္ေသာ ဆင္ဖိုနီ (Symphony) (ေခၚ) ျမန္မာသံစံု တီးဝိုင္းျဖစ္ေျမာက္ေရးကို အသက္ရွင္စဥ္ တေလွ်ာက္လံုး ႀကိဳးပမ္းခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ လက္ရွိတြင္ ၿမိဳ႕မ တူရိယာအသင္း ဆက္လက္ ရွင္သန္ေနဆဲ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဆရာၿမိဳ႕မၿငိမ္း၏ ရည္မွန္းခ်က္ကို အေကာင္ အထည္ ေဖာ္ႏိုင္ ျခင္း မရွိေသးေပ။
ဧရာဝတီမွတဆင့္
No comments:
Post a Comment
မည္သည္႕အၾကံေပးစာကုိမဆုိ ေဝဖန္စာကုိမဆုိ ေရးသားႏုိင္ပါသည္။မိတ္ေဆြတို႔၏ အၾကံေပးခ်က္မ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ အားအင္၊အၾကံဥာဏ္သစ္မ်ား ၿဖစ္ပါသည္။