၁၉၆၀ ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလ ၅ရက္က ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းအိမ္သို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေရာက္သြားပါသည္။ ဆရာႀကီးကို ႐ွိခိုးဦးခ်ၿပီး ဆရာေနထိုင္ေကာင္းပါရဲ႔လားဟု ေမးေသာအခါ၊ ေအး၊ သခင္ဘေမာင္လားေဟ့၊ လူေတာ့ ေနေကာင္းပါတယ္ကြယ္။ ဒါေပမဲ့ မင္းတို႔ကို ဖမ္းသြားတဲ့ေနာက္၊ ဆရာလဲ စိတ္လက္ တယ္မေကာင္းပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ မ်က္ေစ့တဖက္က ေကာင္းေကာင္း ၾကည့္မရေအာင္ ျဖစ္သြားတယ္ဟု ဆရာႀကီးက မိန္႔ၾကားပါသည္။
ကၽြန္ေတာ့္မွာ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ ၂ ရက္က အဖမ္းခံရၿပီး၊ ပထမ အင္းစိန္ တြဲဘက္ေထာင္၊ ၎မွ ျပည္ေထာင္၊ သရက္ေထာင္၊ ထိုေနာက္ ကိုကိုးကၽြန္းေထာင္ တြင္ တႏွစ္ခန္႔ထားၿပီး၊ အင္းစိန္ေထာင္ႀကီးသို႔ ျပန္ပို႔ကာ ၁၉၆၀ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၃၁ ရက္တြင္ လႊတ္လိုက္ပါသည္။ ေထာင္ကလြတ္ၿပီး ၅ ရက္ အၾကာ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းအိမ္သို႔ သြားခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ဆရာႀကီးႏွင့္ စပ္မိစပ္ရာေျပာရင္း "တို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႐ွစ္ဦး အဖြဲ႔ႀကီးကိုလဲ ဖ်က္လိုက္ၾကၿပီကြဲ႔။ တို႔ ႏိုင္ငံမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရေသးတာ မဟုတ္ဘူး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မရေသးသမွ်လဲ ဘာမွ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ လုပ္လို႔ရမယ္ မထင္ပါဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႔ေတာ့ ႐ွိေနဘို႔ ေကာင္းတာေပါ့" ဟု ဆရာႀကီးက ဆက္လက္မိန္႔ၾကားပါသည္။
ဟုတ္ကဲ့ဆရာ၊ ကၽြန္ေတာ္လဲ ေထာင္က ျပန္လြတ္လာတာ ငါးရက္ ႐ွိပါေသးတယ္၊ အိမ္လဲ အဖ်က္ခံထားရလို႔ မိတ္ေဆြတေယာက္အိမ္မွာ ခဏ တက္ေနရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႔ ျပန္ဖြဲ႔ႏိုင္ေအာင္လည္း ႀကိဳးစားပါမယ္။ ဘယ္ပံုဘယ္နည္း လုပ္သင့္တယ္ ဆိုတာလဲ အမိန္႔႐ွိပါဦးလို႔ ကၽြန္ေတာ္က ေျပာေသာအခါ၊ ဘယ္ပံုဘယ္နည္း လုပ္သင့္တယ္ ဆိုတာေတာ့ စဥ္းစားၾကေပါ့ကြယ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရဘို႔အတြက္ နည္းစပ္မယ္ထင္တဲ့ လမ္းစတခုကေတာ့ အရင္ 'ေမာင္ႏု' ေျပာခဲ့တဲ့ အခ်က္သံုးခ်က္ကို တကယ္ ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ ဆက္ႀကိဳးစားသင့္တယ္လို႔ ဆရာထင္တယ္။ အဲဒီ အခ်က္သံုးခ်က္ကို အရင္က ဆရာတို႔ ႐ွစ္ဦးေကာ္မတီ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႔ကေရာ၊ ေမာင္တို႔ ပမညတ (ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံ အမ်ိဳးသား ညီညြတ္ေရး တပ္ေပါင္းစု) ကေရာ သေဘာတူခဲ့ၾကၿပီး မဟုတ္လားဟု ဆရာႀကီးက မိန္႔ၾကားပါသည္။
ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း မိန္႔ၾကားသည့္ "ေမာင္ႏု ေျပာခဲ့ဘူးေသာ အခ်က္သံုးခ်က္" ဆိုသည္မွာ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္၊ ဇႏၷ၀ါရီလ ၂၉ ရက္ေန႔ ကမၻာေအးကုန္းေတာ္ တန္ေဆာင္းတြင္ က်င္းပသည့္ ဖဆပလ ညီလာခံ၌ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုက ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ေတာတြင္းလက္နက္ကိုင္မ်ားအား ရည္ညႊန္းေျပာၾကားခဲ့ေသာ အခ်က္သံုးခ်က္ ျဖစ္ပါသည္။ ယင္းအခ်က္တို႔မွာ-
(၁) ခင္ဗ်ားတို႔ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘယ္သူက မွားတယ္၊ ဘယ္သူက မွန္တယ္ဆိုတာ ေျပာမေနၾကပါႏွင့္ေတာ့။
(၂) ခင္ဗ်ားတို႔ မွားတာ႐ွိရင္လဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔က သည္းခံပါမယ္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မွားတာ ႐ွိရင္လဲ ခင္ဗ်ားတို႔က သည္းခံၾကပါ။
(၃) ဒါေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားတို႔နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၀ါဒခ်င္း မတူေစကာမူ ျပည္သူတို႔ ေကာင္းက်ိဳးအတြက္ တူညီရာေတြကို လက္တြဲလုပ္ၾကရေအာင္ လာခဲ့ၾကပါေတာ့။
ဟူသည္တို႔ ျဖစ္ပါသည္။ ဤအခ်က္ သံုးခ်က္၏ အႏွစ္သာရမွာ ၂ ဘက္ အာဃာတ မထားေရး၊ သင္ပုန္းေခ်ေရး၊ အလုပ္အတူ ပူးတြဲလုပ္ေရးတို႔ပင္ ျဖစ္ပါသည္။
ဒီလိုဆိုရင္ အဲဒီ အခ်က္မ်ားအေပၚ အေျခထားၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႀကိဳးပမ္းၾကဘို႔ ျပည္သူတရပ္လံုးကိုေရာ အစိုးရႏွင့္ ေတာတြင္းလက္နက္ကိုင္ အင္အားစုမ်ားကိုေရာ ဆရာ့အေနႏွင့္ ႏိႈးေဆာ္ခ်က္ ပထမထုတ္ျပန္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အဖြဲ႔ဖြဲ႔ဘို႔ ဆက္လုပ္ၾက ရမွာဘဲဟု ကၽြန္ေတာ္က အၾကံေပးသည့္အခါ ဆရာႀကီးက "ေအး၊ တိုင္ပင္သင့္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ားႏွင့္ တိုင္ပင္ၿပီး အခ်ိန္႐ွိတုန္း လုပ္ၾကကြယ္" ဟု ျပန္လည္ မိန္႔ၾကားပါသည္။
ထိုေနာက္ ေဆြးေႏြးသင့္သူမ်ားႏွင့္ ေဆြးေႏြးၾကၿပီး ၁၉၆၀ ခုႏွစ္ ေမလထဲတြင္ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းက ျပည္သူ႔အစိုးရႏွင့္ ေတာတြင္းလက္နက္ကိုင္မ်ားသို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႀကိဳးပမ္းၾကရန္အတြက္ ႏိႈးေဆာ္ခ်က္တရပ္ ထုတ္ျပန္ခဲ့ပါသည္။ ယင္းသည့္ ေနာက္ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းသည္ ဆရာ၀န္ႀကီးဦးဆင္ဖိုးႏွင့္အတူ အေ႐ွ႔ဂ်ာမနီႏိုင္ငံ သို႔ ထိုႏိုင္ငံ အစိုးရ၏ ဖိတ္ၾကားခ်က္အရ ေဆးကုသရန္ သြားေရာက္ခဲ့ေလသည္။
ဆရာႀကီး ေဆးကုသြားရာမွ ျပန္ေရာက္ေသာအခါ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႔ကို ဖြဲ႔ၾကပါသည္။ အဖြဲ႔တြင္ ဆရာႀကီးကိုယ္တိုင္ ဥကၠဌ တာ၀န္ယူၿပီး ဒုတိယဥကၠဌမ်ားအျဖစ္ သစ္ေတာအေရးပိုင္ေဟာင္း ဦးဘေသာ္ႏွင့္ ဗိုလ္မ်ဴးခ်ဳပ္ေဟာင္း ေက်ာ္ေဇာ၊ အတြင္းေရးမွဴး အျဖစ္ ၀တ္လံုဦးထြန္းတင္၊ အမႈေဆာင္လူႀကီးမ်ားအျဖစ္ ဆရာေတာ္ဦးဥတၱမႏွစ္မ ေဒၚအိမ္စိုး၊ ၀တ္လံုဦးလွေက်ာ္၊ ၀တ္လံု ဦးဘေက်ာ္၊ ဦးေအာင္ေဇ (ေတာ္ဘုရားေလး)၊ ဦးေက်ာ္၊ လူထု ဦးတင္ေမာင္တို႔ ျဖစ္ၾကပါသည္။ သခင္ေထြး၊ သခင္ေဖသန္း၊ သခင္ခင္ေအာင္၊ သခင္ဘေမာင္ (စာေရးသူ)၊ တို႔က အၾကံေပးလူႀကီးမ်ားအျဖစ္ တာ၀န္ယူၾကရၿပီး၊ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္၊ လူငယ္မ်ားအစည္းအ႐ံုး (ဗလစ)မွ ဦးစိုးမင္း၊ ၀တ္လံုဦးလွတင္တို႔က အတြင္းေရးမွဴး အဖြဲ႔၀င္မ်ားအျဖစ္ တာ၀န္ယူၾကသည္။
ထိုအခ်ိန္ကား ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုႀကီးမွဴးေသာ ပထစ (ျပည္ေထာင္စုအဖြဲ႔) အစိုးရ လက္ထက္ ျဖစ္ပါသည္။ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႔သည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ျပည္သူသို႔ တင္ျပျခင္း၊ အစိုးရႏွင့္ ေတာတြင္းအင္အားစုမ်ားကို အၾကံေပးျခင္းတို႔ လုပ္ရန္ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းအိမ္၌ မၾကာခဏ ေဆြးေႏြးၾကပါသည္။
တေန႔သ၌ ဆရာႀကီးအိမ္တြင္ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ မည္သို႔မည္ပံု ေဆာင္႐ြက္သင့္သည္ အစိုးရႏွင့္ ေတြ႔ရန္လိုမည္ စသည္ျဖင့္ စပ္မိစပ္ရာ ေျပာၾကပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ တစံုတေယာက္က အစိုးရအဖြဲ႔၀င္ ၀န္ႀကီးမ်ားမွာ ပုတီးစိတ္သူကစိတ္၊ ဥပုသ္ေစာင့္သူကေစာင့္ျဖင့္ ေတြ႔ရန္လြယ္ကူမည္ မထင္ေၾကာင္း၊ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏု ကိုယ္တိုင္ လည္း ပုပၸါးေတာင္တြင္ ဥပုသ္ရက္႐ွည္ေစာင့္ေနေၾကာင္း ေျပာၾကားပါသည္။
ထိုအခါ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းက တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ မင္းလုပ္တယ္ဆိုတာ ပုတီးစိတ္ ဥပုသ္ေစာင့္ေန႐ံုႏွင့္ ၿပီးတာ မဟုတ္ဘူး၊ ဆရာတို႔ ဗုဒၶဘာသာတရားအလိုအရ ပုတီးစိတ္တယ္၊ ဥပုသ္ေစာင့္တယ္ဆိုတာ အမွန္ေတာ့ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ အလုပ္ပါဘဲ။ ကိုယ္ကုသိုလ္ရဘို႔၊ ကိုယ္တမလြန္ဘ၀ကူး ေကာင္းဘို႔အတြက္ပါဘဲ။ ဆရာ ဥပုသ္ေစာင့္ရင္ လည္း ဆရာကုသိုလ္ရတာဘဲ။ အျခားသူမ်ား မရၾကပါဘူး။ အျခား ေမာင္နီ ေမာင္ျဖဴတို႔ ကုသိုလ္ရေအာင္ ဆရာက ဥပုသ္ေစာင့္ေပးလို႔၊ အလွဴဒါနျပဳေပးလို႔ မရပါဘူး။ ကိုယ့္အတြက္သာ ကိုယ္လုပ္ႏိုင္ပါတယ္။
တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ မင္းလုပ္တယ္၊ တိုင္းသူျပည္သားတို႔က မင္းအစိုးရအျဖစ္ ေ႐ြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ျခင္းခံရလို႔ မင္းအစိုးရလုပ္တယ္ဆိုတာက တိုင္းသူျပည္သား အမ်ား အက်ိဳးအတြက္ လုပ္ေဆာင္ၾကရမယ့္ တာ၀န္႐ွိတယ္။ တိုင္းသူျပည္သားတို႔ရဲ႔ စား၀တ္ေနမႈ မွ်တေခ်ာင္လည္ေရး၊ က်န္းမာေရး၊ အတတ္ပညာသင္ၾကားႏိုင္ေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာေရးတို႔ အတြက္ ေဆာင္႐ြက္ေပးၾကရမွာ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီလို အမ်ားအက်ိဳး သည္ပိုးတဲ့အခါ ေျမႇာက္စားသင့္တာ ေျမႇာက္စား၊ ဖိႏွိပ္သင့္တာ ဖိႏွိပ္၊ ဖယ္႐ွားသင့္တာ ဖယ္႐ွား၊ ပရိယာယ္ေ၀၀ုစ္လုပ္ၿပီး လိမ္တန္လိမ္၊ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ သတ္သင့္ျဖတ္သင့္တာ ႐ွိရင္ေတာင္ သတ္ျဖတ္ရသည္အထိ လုပ္ၾကရတယ္။
သိဂႋုကၽြန္းလို႔ေခၚတဲ့ သီဟိုကၽြန္းမွာ တစတစ၀င္ၿပီး နယ္ခ်ဲ႔စိုးမိုးလာတဲ့ ကုလားမ်ားရဲ႔ ေဘးရန္ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ သီဟိုလူမ်ိဳး တိုင္းရင္းသားမ်ားအဖို႔ ေနစရာျပည္ကလဲ က်ဥ္းေျမာင္း၊ စားစရာ ဆန္ေရစပါးလဲ နည္းပါးၿပီး၊ ကိုးကြယ္မႈဆိုင္ရာ ေက်ာင္းကန္ဘုရားမ်ား ကိုပင္ အဖ်က္ဆီးခံရသည္အထိ ျဖစ္ရတယ္။ အဲဒီအခါ ဒုတၳဂါမဏိမင္းႀကီးဟာ တိုင္းသူ ျပည္သားတို႔ အက်ိဳး၊ ဘာသာ သာသနာ အက်ိဳးတို႔အတြက္ ကုလားမ်ားကို သတ္ျဖတ္ႏွိမ္နင္း ျပစ္ခဲ့ရဆို မဟုတ္လား။
မေဟာသဓဇာတ္မွာလဲ ဘုရားအေလာင္း မေဟာသဓဟာ ေကး၀ဋ္္ပုဏၰားႀကီးႏွင့္ စကားစစ္ထိုးျပဳလုပ္ၾကရာမွာ ပုဏၰားႀကီးကို သူ႔လက္ထဲက ပတၱျမားလံုးျပၿပီး လက္ေဆာင္ေပး ပါရေစလို႔ ေျပာတယ္။ ပုဏၰားႀကီးက လက္၀ါးျဖန္႔ၿပီး လွမ္းယူတဲ့အခါ အေပၚက ေျမႇာက္ခ်လိုက္ ေတာ့ ပတၱျမားက ေအာက္က်သြားတယ္။ အဲဒီအခါ ပုဏၰားႀကီးက ပတၱျမားလံုးကို ကုန္းေကာက္႐ွာတယ္။ ဒီေတာ့ ပုဏၰားႀကီး လည္ဂုတ္ကိုင္ ေျမႀကီးႏွင့္ နဖူးထိေအာင္ ႏွိပ္ခ်ၿပီး၊ ပုဏၰားႀကီး က်ဳပ္က သားေျမးအ႐ြယ္ပါ၊ ႐ွိမခိုးပါႏွင့္လို႔ သူ႔ပါးစပ္က သူ႔တိုင္းသူျပည္သားမ်ား အက်ိဳးအတြက္ လိမ္လည္ ေအာ္ဟစ္ေျပာလိုက္တယ္။ သူေအာ္ဟစ္ေျပာသံ ၾကားတဲ့အခါ ႀကိဳတင္စည္း၀ါး႐ိုက္ထားတဲ့ သူ႔လူ ဖြားဘက္ေတာ္မ်ားက "ပုဏၰားႀကီးက တို႔အ႐ွင္ကို ႐ွိခိုးေနၿပီ ေဟ့" လို႔ ၀ိုင္းေအာ္ၾကတယ္။ မေဟာသဓရဲ႔ လူမ်ားေအာ္သံၾကားေတာ့ ေကး၀ဋ္ပုဏၰားႀကီးကို ျခံရံလိုက္လာၾကတဲ့ စူဠနီျဗဟၼာဒတ္မင္းရဲ႔ ဗိုလ္ပါရဲမက္ သိန္းသန္းခ်ီၿပီး ပါ၀င္တဲ့ စစ္တပ္ႀကီးဟာ ထိတ္လန္႔ျပန္ေျပးၾက႐ွာတယ္ဆို မဟုတ္လား။
မင္းအစိုးရဆိုတာ မိမိတို႔ တိုင္းသူျပည္သားတို႔ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာအတြက္ လိမ္တန္လိမ္၊ သတ္တန္သတ္ၾက ရတာကဘဲ။ ငရဲႀကီးမွာ အကုသိုလ္ျဖစ္မွာ ေၾကာက္ရင္ မင္းအစိုးရ လုပ္လို႔ မျဖစ္ပါဘူး။ ေတမိဇာတ္ေတာ္မွာ ေတမိမင္းသားကေလးဟာ အရင္ဘ၀က ငရဲက်ခဲ့ဘူးတာျမင္ၿပီး၊ ႐ွင္ဘုရင္လုပ္ရရင္ ငရဲက်ခ်ည္ေသးရဲ႔လို႔ ေၾကာက္ေနတဲ့အတြက္ ႐ွင္ဘုရင္မလုပ္ရေအာင္ စကားမေျပာဘဲ အ အ, ေယာင္ေဆာင္ေနတာလို႔ ေဖာ္ျပထားတယ္။
တို႔တိုင္းျပည္မွာ တိုင္းသူျပည္သားတို႔ရဲ႔ စား၀တ္ေနေရး စသည္မ်ားေကာင္းမြန္ေအာင္ လုပ္ဖို႔ ေတာ္ေတာ္အေရးႀကီးေနေသးတယ္။ လြတ္လပ္ေရး ေၾကညာၿပီးတယ္ဆိုေသာ္လဲ ေရေရရာရာျဖစ္ေအာင္ ခိုင္ျမဲေအာင္ လုပ္ဖို႔ လိုေသးတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာမႈ ျပန္ရေအာင္ လုပ္ဖို႔လဲ လိုတယ္။ အဂၤလိပ္ အေမရိကန္ဆိုတဲ့ နယ္ခ်ဲ႔သမားမ်ားရဲ႔ ေဘးရန္ကိုလဲ သတိႏွင့္ ေစာင့္ၾကည့္ကာကြယ္ဖို႔ လိုေသးတယ္။ ဒီလို အခ်ိန္အခါမ်ိဳးမွာ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာျဖစ္တဲ့ ပုတီးစိတ္၊ ဥပုသ္ေစာင့္တာကိုခ်ည့္ ဦးစားေပးလုပ္ေနခ်င္ရင္ေတာ့ အဲဒီလို ၀န္ႀကီးေတြကို အေနာက္ဖက္လြန္ မင္းတရားႀကီး လုပ္သလိုသာ လုပ္လိုက္ၾကဖို႔ ေကာင္းပါတယ္ဟု ေျပာၾကားပါသည္။
တစံုတေယာက္က အေနာက္ဖက္လြန္မင္းတရားႀကီးက ဘယ္လိုလုပ္ခဲ့ဖူးသလဲ အမိန္႔႐ွိပါအုန္း ဆရာႀကီးရဲ႔လို႔ ေမးလိုက္သျဖင့္ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းသည္ အနည္းငယ္ဆိုင္ငံ့ၿပီးမွ ေအာက္ပါအတိုင္း ဆက္လက္မိန္႔ၾကားပါသည္။
အေနာက္ဖက္လြန္ မင္းတရားဆိုတာက အင္း၀ ေညာင္ရမ္းမင္းတရားႀကီးရဲ႔ သားေတာ္ ႀကီး မဟာဓမၼရာဇာဘြဲ႔ခံ ဘုရင္ျဖစ္တယ္။ ေအာက္ျပည္ ဒဂံု၊ သံလ်င္၊ မုတၱမကစ တနသၤာရီ ဇင္းမယ္ထိေအာင္ ပုန္ကန္ ျခားနားသူမ်ားကို တိုက္ခိုက္ေအာင္ျမင္ၿပီး ဟံသာ၀တီ ပဲခူးၿမိဳ႔မွာ ေခတၱ စံေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ ေဗဒင္အလိုအရ ေခ်ာင္းအေနာက္ဖက္မွာ ယာယီစံနန္း ေဆာက္ၿပီး ေနထိုင္တုန္း သားေတာ္မင္းရဲဒိဗၺ လုပ္ၾကံလို႔ ကြယ္လြန္ခဲ့ရတယ္။ အဲဒါကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး အေနာက္ဖက္လြန္ မင္းတရားရယ္လို႔ ေခၚတြင္တာပါဘဲ။
အဲဒီ အေနာက္ဖက္လြန္ မင္းတရားလက္ထက္မွာ ေအာက္ပိုင္းေဒသမ်ားျဖစ္တဲ့ ဒဂံု၊ သံလ်င္၊ မုတၱမ စတဲ့နယ္မ်ားက ပုန္ကန္ျခားနားမႈေတြဟာ ပိုမိုႀကီးမားလာတယ္။ အထူးသျဖင့္ သံလ်င္စား ကုလားငဇင္ကာတို႔ တသိုက္က အဆိုးဆံုးေပါ့။ အင္အားစုၿပီး အင္း၀အထိ တက္တိုက္ဖို႔ ၾကံစည္လာၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တူေတာ္ မင္းသားတပါးကို ရဲမက္ဗိုလ္ပါမ်ားႏွင့္ အေျခအေန စံုစမ္းရန္ ေစလႊတ္လိုက္တယ္။
ဘုရင့္ တူေတာ္မင္းသားလဲ စစ္ေလွႀကီးတစင္းနဲ႔ စံုဆင္းလာလို႔ မင္းဘူးေရာက္တဲ့အခါ ေ႐ႊစက္ေတာ္ဘုရားကို ဖူးေမွ်ာ္ခ်င္စိတ္ ေပါက္လာတဲ့အတြက္ ေလွမွာ အေစာင့္ေလာက္သာ ထားခဲ့ၿပီး ရဲမက္ဗိုလ္ပါမ်ားနဲ႔အတူ ဘုရားသြားဖူးတယ္။ ေ႐ႊစက္ေတာ္ဘုရားေရာက္တဲ့အခါ ေစတနာသဒၶါပိုလာၿပီး ၀ါတြင္းသံုးလ ဥပုသ္ရက္႐ွည္ေစာင့္ျပန္တယ္။ ဥပုသ္ထြက္ေတာ့မွ အေျခအေန စံုစမ္းတဲ့အခါ ဒဂံု သံလ်င္ဖက္ဆီ ပုန္ကန္ျခားနားသူတို႔ရဲ႔ အင္အားဟာ ပိုမိုႀကီးမား ေနတဲ့အေၾကာင္း သိရတဲ့အတြက္ ေအာက္ဖက္ကို ဆက္မသြားေတာ့ဘဲ အင္း၀ကို ျပန္လာခဲ့ သတဲ့။
အင္း၀ေရာက္ေတာ့ ႐ွင္ဘုရင္ႀကီးက "ဘဲ့နဲ႔လဲ တူေတာ္ေမာင္ ၾကာလွခ်ည့္ကလား" လို႔ ေမးတဲ့အခါ "မွန္လွပါ တူေတာ္ေမာင္ ႏိုင္ငံေတာ္ေအာက္ပိုင္းက ပုန္ကန္ျခားနားသူတို႔ရဲ႔ အေျခအေနကို စံုစမ္းရန္အသြား၊ မင္းဘူးေရာက္ေတာ့ ေ႐ႊစက္ေတာ္ဘုရား ၀င္ဖူးေမွ်ာ္လိုတဲ့ ဆႏၵျပင္းျပလာလို႔ ေခတၱ ၀င္ဖူးပါတယ္။ ဘုရားေရာက္ေတာ့ ေစတနာ ပိုမိုလာျပန္တဲ့အတြက္ ၀ါတြင္းသံုးလ ဥပုသ္ရက္႐ွည္ေစာင့္ပါတယ္။ ဥပုသ္ထြက္ၿပီး မင္းဘူး ျပန္ဆင္းလာတဲ့အခါ ဒဂံု၊ သံလ်င္က ပုန္ကန္ျခားနားသူတို႔ရဲ႔ အင္အားဟာ ပိုမိုႀကီးမားေနေၾကာင္း သိခဲ့ရပါတယ္" လို႔ ေျဖၾကားတယ္။
ဒီလိုဆိုရင္ တူေတာ္ေမာင္ "မင္းဘူးက ေအာက္ဖက္ကို မေရာက္ခဲ့ဘူးေပါ့" လို႔ ဘုရင္ႀကီးက ထပ္ေမးေတာ့ "မွန္လွပါ တူေတာ္ေမာင္ မင္းဘူးေအာက္ မေရာက္ခဲ့ပါဘူး" လို႔ မင္းသားက ထပ္မံေျဖၾကားတယ္။
အဲဒီေတာ့မွ ဘုရင္ႀကီးက "တို႔ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးဟာ ဘိုးေတာ္ ေဘးေတာ္တို႔ လက္ထက္ က တစုတေပါင္းထဲ ႐ွိခဲ့တယ္၊ ႏိုင္ငံေတာ္အတြင္း မွီတင္းေနထိုင္ၾကတဲ့ လူမ်ိဳးမ်ား အားလံုးဟာ လဲ ဧကရာဇ္မင္းတပါးထဲရဲ႔ ထီးရိပ္ေအာက္မွာ စည္းစည္းလံုးလံုးနဲ႔ ခိုလႈံေနၾကတယ္။ အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာေရးေတြဟာလဲ စည္ပင္ခန္႔ညားခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ပါတ္၀န္းက်င္ တိုင္းႀကီးျပည္ႀကီးမ်ား႐ွိ အမင္းမင္းတို႔က ေလးစားၾကတယ္။ မက်ဴးေက်ာ္ မေစာ္ကားရဲၾကဘူး၊ အၾကည္ေတာ္ မဟာမိတ္မ်ားအျဖစ္ လက္ေဆာင္ပဏၰာလဲလွယ္ ပို႔ဆက္ျခင္း ျပဳခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ လြန္ခဲ့တဲ့ ကာလအနည္းငယ္ကစၿပီး တိုင္းတပါးသား ကုလားျဖဴ၊ ကုလားမဲမ်ား ၀င္ေရာက္လာၾကၿပီး သူတို႔အက်ိဳးအတြက္ တို႔ႏိုင္ငံေတာ္အတြင္းမွာ မွီတင္းေနထိုင္ၾကတဲ့ တို႔တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးမ်ားကို အခ်င္းခ်င္း မညီညြတ္ေအာင္ ကြဲျပားကုန္ေအာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေျခထိုး ေသြးခြဲၾကတယ္၊ လက္နက္ပစၥည္းမ်ား ေပးၿပီး အားေပးအားေျမႇာက္ လုပ္ၾကတယ္။
တိုင္းတပါးသားတို႔ ေသြးထိုးေျမႇာက္ပင့္ေပးတဲ့ အတြက္နဲ႔ အခ်ိဳ႔တိုင္းရင္းသားမ်ား ကိုယ္တိုင္ရဲ႔ ဆႏၵေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚခဲ့တဲ့ ပုန္ကန္ျခားနားမႈေတြကို ခမည္းေတာ္လက္ထက္ ကလည္း ႏွိမ္နင္းေပါင္းစည္းခဲ့တယ္၊ ခမည္းေတာ္ဟာ သူ နတ္႐ြာစံခါနီးမွာ က်န္ေဒသေတြကို ဆက္လက္ေပါင္းစည္းဘို႔ မွာၾကားခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဦးႀကီးေတာ္ အေနႏွင့္လဲ ႏိုင္ငံေတာ္ကို တေပါင္းတစည္းတည္း ျဖစ္ေအာင္ ဆက္လက္ လုပ္ေဆာင္ရအုန္းမယ္၊ သံလ်င္စား ကုလားငဇင္ကာတို႔ကဆိုရင္ ေက်ာင္းကန္ဘုရားေတြဖ်က္၊ ေၾကးဆင္းတု၊ ေၾကးစည္၊ ေၾကးေခါင္းေလာင္းေတြ အရည္ေဖ်ာ္ လက္နက္လုပ္လိုလုပ္ၿပီး၊ ဘာသာ သာသနာကို ဖ်က္ဆီးေစာ္ကား လာ႐ံုမကဘူး အင္အားစုၿပီ ေနျပည္ေတာ္ အင္း၀ကိုေတာင္ လုပ္ၾကံဘို႔ စီစဥ္ေနတယ္လို႔ ၾကားတယ္။
အခုလို တိုင္းႏိုင္ငံေတာ္အေရး၊ အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာေတာ္အေရးမ်ားက ေဆာင္႐ြက္စရာေတြ အလြန္ အေရးႀကီးေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ က်ဳပ္တူေတာ္ေမာင္အေနနဲ႔ ဘုရားတရား အာ႐ံုျပဳကာ ဥပုသ္သီလ ေစာင့္သံုးေနဘို႔ကို ဆႏၵျပင္းျပေနေတာ့ တိုင္းႏိုင္ငံအေရးေတြ ေဆာင္႐ြက္ရမယ့္ ၿမိဳ႔ျပထီးနန္းနဲ႔ မသင့္ေတာ္ပါဘူး။ ဥပုသ္သီလ ေစာင့္သံုးေနႏိုင္မယ့္ ေက်ာင္းကန္ဘုရားအနီးမွာ သြားေနဘို႔သာ သင့္ေတာ္တယ္။ ကိုင္း.... ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ပ္တူေတာ္ မင္းသားႏွင့္ သူ႔လူ ေနာက္ပါမ်ားပါ ဘုရားကို ေခါင္းေလာင္းထိုးလွဴလိုက္ၾက" လို႔ မိန္႔ၾကားၿပီး အတြင္းေဆာင္ ၀င္သြားသတဲ့။ အဲဒီအခါ မွဴးႀကီးမတ္ႀကီးမ်ားက မင္းတရားႀကီး အမိန္႔အတိုင္း မင္းသားႏွင့္ သူ႔လူမ်ားကိုပါ နန္းေတာ္တြင္းက ေခါင္းေလာင္းထိုးၿပီး ဘုရားကို လွဴၾကရေတာ့တယ္။
"ေမာင္တို႔ တခုစဥ္းစားၾကည့္၊ စစ္တခု ျဖစ္တယ္ဆိုရင္ အိုးအိမ္ၿမိဳ႔႐ြာေတြသာ ပ်က္စီးတာ မဟုတ္ဘူး။ လူေတြလဲ အသက္ခႏၶာဆံုး႐ႈံးျခင္း၊ စိတ္ဓါတ္ပ်က္စီးျခင္းတို႔လဲ ျဖစ္ၾကစျမဲပဲ။ ဒါေၾကာင့္ အခုလို စစ္ႀကီးတခုၿပီးကာစလဲျဖစ္၊ ႏွစ္တရာေက်ာ္ တိုင္းတပါးသား လက္ေအာက္ ကၽြန္သေပါက္ဘ၀ က်ေရာက္ရာက လြတ္လပ္စ, လဲျဖစ္တဲ့ တို႔ႏိုင္ငံမွာ အိုးအိမ္ၿမိဳ႔႐ြာ အပ်က္ေတြကို ျပန္ျပင္ဘို႔ အသစ္တည္ေဆာက္ဘို႔သာမက လူေတြရဲ႔ ကိုယ္အဂၤါခ်ိဳ႔ငဲ့မႈေတြ စိတ္ဓါတ္ပ်က္ျပားမႈေတြကိုလဲ ျပဳျပင္ဘို႔လိုတယ္။ စီးပြါးေရး၊ လူမႈေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတို႔အတြက္လည္း အမ်ားအျပား လုပ္ကိုင္ေဆာင္႐ြက္စရာ လိုေနေသးတယ္။ အဲဒီလို အစိုးရရဲ႔ တာ၀န္၀တၱရားေတြ မ်ားျပားေနတဲ့ အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ပုတီးစိတ္ ဥပုသ္ေစာင့္ ေနခ်င္လွတဲ့ ၀န္ႀကီးေတြကိုေတာ့ အေနာက္ဖက္လြန္မင္းတရားႀကီး လုပ္သလို ဘုရားကို ေခါင္းေလာင္းထိုးလွဴလိုက္ၾကဘို႔သာ ေကာင္းပါေတာ့တယ္" ဟု မိန္႔ၾကားကာ ရယ္ေမာေနပါ ေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း မေအာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ရယ္ေမာၾကရပါသည္။
မာယာအြန္လုိင္းမဂၢဇင္းမွတဆင့္
-
No comments:
Post a Comment
မည္သည္႕အၾကံေပးစာကုိမဆုိ ေဝဖန္စာကုိမဆုိ ေရးသားႏုိင္ပါသည္။မိတ္ေဆြတို႔၏ အၾကံေပးခ်က္မ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ အားအင္၊အၾကံဥာဏ္သစ္မ်ား ၿဖစ္ပါသည္။