မန္မာအမ်ဳိးသမီး ဒုကၡသည္အဖြဲ႔ Kumjing Storytellers၊ ထိန္းသိမ္းခံ နာမည္ၾကီးကဗ်ာဆရာ ေစာေဝ တို႔ကို ၂၀၀၉ ခုႏွစ္အတြက္ Freedom to Create Prize ဆုအတြက္ ပဏာမ ေရြးခ်ယ္ထားလိုက္ေၾကာင္း ထိုဆုေပးအပ္သည့္ အဖြဲ႔အစည္း၏ စည္း႐ံုးေရးမႉးမ်ားက ေျပာသည္။
မႏွစ္ကတည္းကစ၍ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြင္း ဖန္တီးမႈစြမ္းရည္ ဆက္လက္ ရွင္သန္ခိုင္ၿမဲေစရန္ ေပးအပ္ေနသည့္ လန္ဒန္အေျခစိုက္ အဆုိပါ Freedom to Create ဆုကို အမ်ဳိးအစားသံုးခု ခြဲျခား၍ ကမၻာတဝွန္းမွ အႏုပညာရွင္မ်ားကုိ ေပးအပ္ခဲ့သည္။ အဆိုပါ ဆုသံုးမ်ဳိးမွာ ပင္မ၊ လူငယ္ႏွင့္ အထိန္းသိမ္းခံ အႏုပညာသည္မ်ားဟူ၍ ျဖစ္သည္။
''ဒီဆုက အဓိကေတာ့ ကမၻာတဝွန္းလံုးမွာ တရားမွ်တမႈကို ျမႇင့္တင္ဖို႔နဲ႔ အႏုပညာ လြတ္လပ္မႈကို အားေပးဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္'' ဟု Freedom to Create အႏုပညာ ဖန္တီးခြင့္ လြတ္လပ္မႈ ဆုအဖြဲ႔မွ အဲလစ္ပါစင္ (Alice Parson) က မဇၩိမကို ေသာၾကာေန႔က ေျပာသည္။
Kumjing Storytellers ျမန္မာအမ်ဳိးသမီး ဒုကၡသည္အဖြဲ႔ကို ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း တိုင္းရင္းသားမ်ား ဖိႏွိပ္ညႇဥ္းပန္းခံရမႈကို ပါေဖာမင့္ အႏုပညာအသံုးျပဳ၍ ရွင္းလင္းေျပာၾကားခဲ့သည့္အတြက္ ပင္မဆုအမ်ဳိးအစားအတြက္ ေနာက္ဆံုး ဆန္ခါတင္စာရင္းတြင္ ထည့္သြင္းေရြးခ်ယ္ထားလိုက္ေၾကာင္း ပါစင္က ေျပာသည္။
အဆိုပါ Kumjing Storytellers သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ရွမ္းျပည္နယ္မွ ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္းသို႔ ထြက္ေျပးလာခဲ့ရသည့္ ျမန္မာဒုကၡသည္မ်ား စုေပါင္းဖြဲ႔စည္းထားသည့္ အဖြဲ႔ျဖစ္သည္။ Kumjing ဆိုသည္မွာ ထိုင္းဘာသာျဖင့္ `အဖိုးတန္ေက်ာက္မ်က္´ ဟု အဓိပၸာယ္ရရွိၿပီး ထိုင္း-ျမန္မာ နယ္စပ္ေဒသသို႔ ေျပာင္းေရႊ႔ေရာက္ရွိကာ ေနထိုင္လုပ္ကိုင္ေနသည့္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားကို ကုိယ္စားျပဳ ေခၚေဝၚျခင္း ျဖစ္သည္။
Kumjing ၏ ခရီးဟု လူမ်ားသိၾကသည့္ အဆိုပါအဖြဲ႔က အမ်ဳိးသမီးမ်ား ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ခံရပံု၊ ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္းကို စိန္ေခၚတိုက္ပြဲဝင္ၾကပံု၊ လူ႔အခြင့္အေရးအတြက္ တိုက္ပြဲဝင္ပံုတို႔ကို ပါေဖာမင့္အႏုပညာ အသံုးျပဳေျပာျပၾကသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံတလႊား လွည့္လည္သြားလာၿပီး သူတို႔ခံစားေနရေသာ ဒုကၡမ်ား လူသိေစရန္အတြက္ စကၠဴ႐ုပ္ ၂၅ဝ ကို အသံုးျပဳကာ ရွင္းလင္းေျပာျပၾကသည္။
ကဗ်ာဆရာေစာေဝမွာ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၄ ဟူသည့္ ကဗ်ာကို ေရးသားခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလအတြင္းက ေထာင္ဒဏ္ ၂ ႏွစ္ အျပစ္ေပးျခင္း ခံခဲ့ရသည္။ အဆိုပါ ကဗ်ာတြင္ စစ္အစိုးရေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးၾကီးသန္းေရႊကို ေဝဖန္သေရာ္ထားသည့္ စာမ်ားကို အသံုးျပဳထည့္သြင္းခဲ့သည္။ သူ႔ကို အထိန္းသိမ္းခံ အႏုပညာရွင္ဆု အမ်ဳိးအစားအတြက္ ဆန္ခါတင္စာရင္းတြင္ ေရြးခ်ယ္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။
ဆုရရွိသူစာရင္းကို လန္ဒန္တြင္ အခမ္းအနားျဖင့္ လာမည့္လ ၂၅ ရက္ေန႔တြင္ ေၾကညာမည္ျဖစ္သည္။ ဆုေၾကးေငြလည္း ပါဝင္မည္။ ပင္မအမ်ဳိးအစားဆုတြင္ ဆုရရွိသူ ၂ ဦး ပါဝင္မည္ျဖစ္ၿပီး ဆုေၾကးေငြ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၇၅ဝဝဝ ကို ခြဲေဝယူရမည္။
ပထမဆု အေမရိကန္ေဒၚလာ ၅ ေသာင္းကို ဆုရရွိသူႏွင့္ သူတို႔က အမည္စာရင္းသြင္း သတ္မွတ္ေပးသည့္ အဖြဲ႔အစည္းတို႔ အညီအမွ်ခြဲေဝယူရမည္ျဖစ္ၿပီး၊ ဆုေပးခံရသည့္လုပ္ငန္း လူသိမ်ားေစရန္ ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ရမည္။ ဒုတိယဆု အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁၅ဝဝဝ ကို ဆုရသူႏွင့္ အမည္စာရင္းသြင္း သတ္မွတ္ခံရသည့္ အဖြဲ႔အစည္းတို႔ အညီအမွ် ခြဲေဝယူရမည္။ တတိယဆု အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁ ေသာင္းကိုလည္း အလားတူ ပံုစံမ်ဳိး ခြဲေဝယူရမည္။
လူငယ္ အမ်ဳိးအစားဆုတြင္ ဆုေၾကးေငြ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၂၅၀၀၀ ပါဝင္ၿပီး ဆုရရွိသူက ေဒၚလာ ၁ ေသာင္း ရရွိမည္ျဖစ္ကာ က်န္ေငြကို အဆိုပါအႏုပညာလုပ္ငန္း မီးေမာင္းထုိးျပခဲ့သည့္ အေရးကိစၥကို ဆက္လက္ လုပ္ေဆာင္ရန္ သူတို႔အမည္စာရင္း ေပးထားသည့္ အဖြဲ႔အစည္းက ရရွိမည္။
တတိယဆု အမ်ဳိးအစားျဖစ္သည့္ အထိန္းသိမ္းခံ အႏုပညာရွင္ဆုကို တရားမမွ်တမႈကို မီးေမာင္းထိုးေဖာ္ျပခဲ့သည့္ သူတို႔အႏုပညာအခန္းက႑အတြက္ ထိန္းသိမ္းခံခဲ့ရေသာ အႏုပညာရွင္မ်ားကို ေပးအပ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဤဆုသည္ အႏုပညာသည္၏ အႏုပညာထက္ ထိုအႏုပညာေၾကာင့္ ပုဂၢိဳလ္ေရးအႏၲရာယ္ က်ေရာက္ခဲ့ပံုတို႔ကို ပိုမုိအေလးေပး ေဖာ္ျပခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုအႏုပညာရွင္တို႔၏ အႏုပညာပစၥည္းက ေပးအပ္သည့္ သတင္းစကားႏွင့္ ထုိသတင္းစကားက ေပးအပ္သည့္ ထိေရာက္မႈေပၚ မူတည္၍ ဆုေရြးခ်ယ္ေပးအပ္ျခင္း ျဖစ္သည္။
အဆိုပါ အမ်ဳိးအစားဆုတြင္ ဆုေၾကးေငြ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၂၅၀၀၀ ပါရွိၿပီး အႏုပညာသည္ လြတ္ေျမာက္ေရး၊ သူ႔ကိုယ္စား သူေျပာခ်င္လုပ္ခ်င္သည့္ အလုပ္ကို သူ႔ကိုယ္စား ကူညီစည္း႐ံုး ေျပာဆိုေပးရန္၊ သူ႔မိသားစုကို ကူညီေထာက္ပံ့ေပးရန္တို႔အတြက္ အသံုးျပဳမည္။
အဆုိပါ လြတ္လပ္စြာ ဖန္တီးမႈဆု ထိန္းသိမ္းခံအႏုပညာသည္ အမ်ဳိးအစားတြင္ ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္က ဟာသသ႐ုပ္ေဆာင္ ဇာဂနာ ေခၚ ဒါ႐ိုက္တာ ကိုသူရ ကို ခ်ီးျမႇင့္ခဲ့သည္။
မဇၥ်ိမမွတဆင့္
31 October 2009
ျမန္မာႏိုင္ငံအေရွ႕ပိုင္း ဒါေဖာ ေနာက္တခုျဖစ္လာ
စစ္ပြဲမ်ား ပိုမုိျဖစ္ပြားလာခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ၿပီးခဲ့ေသာ ႏွစ္အတြင္း အနည္းဆံုး လူဦးေရ ၇၅၀၀၀ ႏွင့္ ေနာက္ထပ္ လူသန္းဝက္ခန္႔မွာ ျပည္တြင္းေရႊ႔ေျပာင္းဒုကၡသည္မ်ား အျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိခဲ့ရသည္။ ဤမွ်မ်ားျပားေသာ ပမာဏကိုၾကည့္ျခင္းျဖင့္ ျမန္မာႏို္င္ငံတြင္ ျဖစ္ေပၚလ်က္ရွိေသာ အေျခအေနမွာ ဒါေဖာတြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ လူသားမ်ဳိးႏြယ္အေပၚ က်ဴးလြန္သည့္ ရာဇဝတ္မႈၾကီးႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္၍ပင္ရေသာ အေျခအေန ျဖစ္ေပၚလာေနသည္ဟု လူသားခ်င္းစာနာသည့္ အကူအညီိမ်ားေပးအပ္ေနသည့္ ညြန္႔ေပါင္းအဖြဲ႔ၾကီးတခုက ေျပာဆိုလိုက္သည္။
တိုင္းရင္းသား လူနည္းစုမ်ား ေနထိုင္ေသာ ေဒသမ်ားတြင္ ျမန္မာစစ္အစိုးရက စစ္ျပဳျခင္းမ်ား ဆက္လက္ လုပ္ေဆာင္ေနေသာေၾကာင့္ လူသားမ်ဳိးႏြယ္လံုၿခံဳမႈအေပၚ ၿခိမ္းေျခာက္ေနမႈမ်ားမွာ တိုးပြားလာေနသည္ဟု ၾကာသပေတးေန႔က ထုတ္ျပန္လိုက္ေသာ အကူအညီေပးေရးအဖြဲ႔ ၁၂ ဖဲြ႔ စုေပါင္းထားသည့္ ‘Thailand Burma Border Consortium’ (TBBC) ဟူသည့္ ညြန္႔ေပါင္းအဖြဲ႔၏ `ျမန္မာျပည္ အေရွ႕ပိုင္းတြင္ ေရရွည္ ေနရာေရႊ႔ေျပာင္းရျခင္းႏွင့္ စစ္ျပဳေနျခင္းမ်ား´ (Protacted Displacement and Militarization in Eastern Burma) ဟူသည့္ အစီရင္ခံစာသစ္တြင္ ေရးသားေဖာ္ျပထားသည္။
`စစ္ပံုသြင္းျခင္းျဖစ္စဥ္ ျမန္မာျပည္တြင္ ေပၚေပါက္ေနခဲ့သည္မွာ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရွိၿပီျဖစ္သည္။ ဤသို႔လုပ္ျခင္းသည္ တိုင္းရင္းသားမ်ား ေနထုိင္ရာေဒသသို႔ ျမန္မာစစ္တပ္မ်ား ဝင္ေရာက္ႏိုင္ရန္ႏွင့္ ေနရင္းေဒသရွိ လူမ်ားကို ေရႊ႔ေျပာင္းရြာသစ္မ်ားသို႔ ေမာင္းထုတ္ၿပီး ထိုေဒသရွိ လူဦးေရကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားႏိုင္ရန္ နည္းပရိယာယ္တခုအျဖစ္ ဆက္လက္က်င့္သံုးေနျခင္း ျဖစ္သည္´ ဟု TBBC ၏ လက္ေထာက္ညႊန္ၾကားေရးမႉး ဆယ္လီသြန္မဆင္ (Sally Thompson) က မဇၩိမ ကို ေျပာသည္။
တိုင္းရင္းသားေဒသမ်ားတြင္ စစ္ျပဳေနျခင္းေနမ်ားမွာ ဆက္လက္ျဖစ္ေပၚေနၿပီး စစ္အစိုးရ က်င္းပရန္ စီစဥ္ထားသည့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္တုိး၍ပင္ လာႏိုင္သည္၊ အေၾကာင္းမွာ စစ္အစိုးရက လက္နက္ကိုင္ တိုင္းရင္းသား တပ္ဖြဲ႔မ်ားကို နယ္ျခားေစာင့္တပ္ (BGF) အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းလဲဖဲြ႔စည္းရန္ ဖိအားေပးေနျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟု သြန္မဆင္က ေျပာသည္။
၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လမွ ၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လအတြင္း ေျပာင္းေရႊ႔ခဲ့ရေသာ ရပ္ရြာ ၁၂၀ အပါအဝင္ ေက်းရြာေပါင္း ၃၅၀၀ မွာ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္ ကတည္းကစ၍ ျမန္မာျပည္အေရွ႕ပိုင္းတြင္ ဖ်က္ဆီးျခင္း၊ အတင္းအက်ပ္ ေရႊ႔ေျပာင္းတုိ႔ ျပဳလုပ္ခံခဲ့ရသည္ဟု TBBC က ေျပာသည္။
မၾကာခင္က ထိုသို႔ ေရႊ႔ေျပာင္းခံခဲ့ရသည့္ ျဖစ္ရပ္မ်ားတြင္ အမ်ားဆံုးေဒသမ်ားမွာ ကရင္ျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္း၊ ရွမ္းျပည္နယ္ေတာင္ပို္င္းတို႔တြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။ ကရင္ရြာသား ၆ ေသာင္းခန္႔မွာ ေက်ာက္ၾကီး၊ သံေတာင္၊ ဖာပြန္ၿမိဳ႕နယ္မ်ားရွိ ေတာင္မ်ားေပၚတြင္ ပုန္းေအာင္းေနခဲ့ရသည္။ အဆိုပါ အရပ္သားမ်ားထဲမွ သံုးပံုတပံုမွာ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္အတြင္း ေဒသအတြင္း ကင္းလွည့္ေနေသာ ျမန္မာစစ္တပ္၏ ၿခိမ္းေျခာက္မႈေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ အေျမာက္ဒဏ္မွလြတ္ရန္လည္းေကာင္း၊ ထြက္ေျပးခဲ့ၾကရျခင္းျဖစ္သည္ဟု TBBC ၏ ေၾကညာခ်က္တြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။
အလားတူပင္ ရွမ္းျပည္နယ္၌လည္း ရွမ္းျပည္ တပ္မေတာ္ ေတာင္ပိုင္း (SSA-S) ကို လက္တံု႔ျပန္သည့္အေနႏွင့္ လဲခ်ား၊ မိုင္းကိုင္ႏွင့္ ေက်းသီးၿမိဳ႕နယ္မ်ားတြင္ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ စစ္ဆင္ေရးမ်ားေၾကာင့္ ရွမ္းေက်းရြာေပါင္း ၃ဝ မွ အရပ္သား ၂ ေသာင္းနီးပါးမွာ ျမန္မာစစ္တပ္၏ အတင္းအက်ပ္ေရႊ႔ေျပာင္းျခင္း ခံခဲ့ၾကရသည္ဟု ဆိုသည္။
ၾသဂုတ္လအတြင္းက ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ျမန္မာစစ္တပ္ႏွင့္ ကိုးကန္႔သူပုန္မ်ား၏ ပဋိပကၡေၾကာင့္ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္းရွိ ျမန္မာဒုကၡသည္ ၃ ေသာင္းေက်ာ္မွာ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသို႔ ထြက္ေျပးခိုလံႈခဲ့ၾကရသည္။
ျမန္မာစစ္တပ္ႏွင့္ ယင္းတို႔၏ မဟာမိတ္ျဖစ္ေသာ ဒီမိုကရက္တစ္ တိုးတက္ေသာ ဗုဒၶဘာသာ ကရင္တပ္မေတာ္ (DKBA) တို႔က ကရင္အမ်ဳိးသား အစည္းအ႐ံုး (KNU) ကို ဇူလိုင္လက ပူးတြဲထိုးစစ္ဆင္တိုက္ခိုက္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ လူေပါင္း ၄ ေထာင္မွ် ထိုင္ႏိုင္ငံအတြင္းသို႔ ထြက္ေျပးခိုဝင္ခဲ့ၾကရသည္ဟု သြန္မဆင္က ေျပာသည္။
''၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲ နီးလာတာနဲ႔အမွ် ဒီလိုမ်ဳိးျဖစ္ရပ္ေတြ တိုင္းရင္းသားေဒသေတြနဲ႔ နယ္စပ္ေဒသေတြမွာ ဆက္ျဖစ္ေနဦးမွာပဲလို႔ က်မတို႔ ေမွ်ာ္လင့္ထားပါတယ္'' ဟု သြန္မဆင္က ေျပာသည္။
TBBC သည္ ျမန္မာဒုကၡသည္မ်ားကို ၁၉၈၄ ခုႏွစ္ကတည္းက ကူညီေနခဲ့သည့္ အဖြဲ႔အစည္းျဖစ္ၿပီး ေလာေလာဆယ္တြင္ ထိုင္းျမန္မာနယ္စပ္တေလွ်ာက္ရွိ ဒုကၡသည္စခန္း ၉ ခုတြင္ ေနထိုင္ေနၾကေသာ ျမန္မာဒုကၡသည္ေပါင္း တသိန္းငါးသိန္းေက်ာ္ကို အစားအစာႏွင့္ ခိုကိုးစရာ ေနရာမ်ား ေပးေနသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းတြင္ ပဋိပကၡမ်ား ပိုမိုေပၚေပါက္လာေနၿပီး ဒုကၡသည္မ်ား ထပ္မံေရာက္ရွိလာေနျခင္းေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပြဲမွတဆင့္ အမ်ဳိးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးကို မရရွိသမွ် အဆိုပါ ဒုကၡသည္မ်ားမွာ ျပန္စရာေနရာမရွိ ျဖစ္ေနလိမ့္မည္ဟု သြန္မဆင္က ေျပာသည္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အပါအဝင္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားကို လႊတ္ေပးၿပီး သူတုိ႔ကုိ ဝင္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ခြင့္ မေပးလွ်င္ စစ္အစိုးရ က်င္းပရန္ စီစဥ္ေနသည့္ ေရြးေကာက္ပြဲမွာလည္း ယံုၾကည္ႏိုင္စရာ မရွိေသာေၾကာင့္ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းမႈကို ရႏိုင္ဖြယ္မရွိဟု သြန္မဆင္က ေျပာသည္။
ျပည္တြင္းေရႊ႔ေျပာင္းခံရသူမ်ားႏွင့္ ဒုကၡသည္မ်ား အိမ္ျပန္ႏိုင္မည့္ ထူးျခားေသာ ႏိုင္ငံေရး အေျပာင္းအလဲတရပ္ ေပၚေပါက္လာသည္အထိ ႏိုင္ငံတကာအသိုင္းအဝိုင္း အထူးသျဖင့္ အိမ္နီးခ်င္း ထိုင္းႏိုင္ငံသည္ အစားအစာႏွင့္ အိုးအိမ္ အပါအဝင္ အကူအညီမ်ားကို ဆက္လက္ေပးအပ္ေနသင့္သည္။
ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္သို႔ ေရာက္ရွိလာေနေသာ ဒုကၡသည္ဦးေရ တုိးပြားလာေနျခင္းႏွင့္ ကုန္ေစ်းႏႈန္းမ်ား တက္လာေနျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ဒုကၡသည္မ်ားကို ေထာက္ပံ့ကူညီရာတြင္ အခက္အခဲမ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနရသည့္အတြက္ အေထာက္အပံ့မ်ား တိုးျမႇင့္ေပးအပ္ပါရန္ ႏို္င္ငံတကာ အသိုင္းအဝိုင္းကို TBBC က တိုက္တြန္းလိုက္သည္။ ေလာေလာဆယ္တြင္ TBBC ကို အလႉရွင္ ၁၅ ႏိုင္ငံက ေထာက္ပံ့ကူညီေနသည္။
မဇၥ်ိမမွတဆင့္
တိုင္းရင္းသား လူနည္းစုမ်ား ေနထိုင္ေသာ ေဒသမ်ားတြင္ ျမန္မာစစ္အစိုးရက စစ္ျပဳျခင္းမ်ား ဆက္လက္ လုပ္ေဆာင္ေနေသာေၾကာင့္ လူသားမ်ဳိးႏြယ္လံုၿခံဳမႈအေပၚ ၿခိမ္းေျခာက္ေနမႈမ်ားမွာ တိုးပြားလာေနသည္ဟု ၾကာသပေတးေန႔က ထုတ္ျပန္လိုက္ေသာ အကူအညီေပးေရးအဖြဲ႔ ၁၂ ဖဲြ႔ စုေပါင္းထားသည့္ ‘Thailand Burma Border Consortium’ (TBBC) ဟူသည့္ ညြန္႔ေပါင္းအဖြဲ႔၏ `ျမန္မာျပည္ အေရွ႕ပိုင္းတြင္ ေရရွည္ ေနရာေရႊ႔ေျပာင္းရျခင္းႏွင့္ စစ္ျပဳေနျခင္းမ်ား´ (Protacted Displacement and Militarization in Eastern Burma) ဟူသည့္ အစီရင္ခံစာသစ္တြင္ ေရးသားေဖာ္ျပထားသည္။
`စစ္ပံုသြင္းျခင္းျဖစ္စဥ္ ျမန္မာျပည္တြင္ ေပၚေပါက္ေနခဲ့သည္မွာ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရွိၿပီျဖစ္သည္။ ဤသို႔လုပ္ျခင္းသည္ တိုင္းရင္းသားမ်ား ေနထုိင္ရာေဒသသို႔ ျမန္မာစစ္တပ္မ်ား ဝင္ေရာက္ႏိုင္ရန္ႏွင့္ ေနရင္းေဒသရွိ လူမ်ားကို ေရႊ႔ေျပာင္းရြာသစ္မ်ားသို႔ ေမာင္းထုတ္ၿပီး ထိုေဒသရွိ လူဦးေရကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားႏိုင္ရန္ နည္းပရိယာယ္တခုအျဖစ္ ဆက္လက္က်င့္သံုးေနျခင္း ျဖစ္သည္´ ဟု TBBC ၏ လက္ေထာက္ညႊန္ၾကားေရးမႉး ဆယ္လီသြန္မဆင္ (Sally Thompson) က မဇၩိမ ကို ေျပာသည္။
တိုင္းရင္းသားေဒသမ်ားတြင္ စစ္ျပဳေနျခင္းေနမ်ားမွာ ဆက္လက္ျဖစ္ေပၚေနၿပီး စစ္အစိုးရ က်င္းပရန္ စီစဥ္ထားသည့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္တုိး၍ပင္ လာႏိုင္သည္၊ အေၾကာင္းမွာ စစ္အစိုးရက လက္နက္ကိုင္ တိုင္းရင္းသား တပ္ဖြဲ႔မ်ားကို နယ္ျခားေစာင့္တပ္ (BGF) အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းလဲဖဲြ႔စည္းရန္ ဖိအားေပးေနျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟု သြန္မဆင္က ေျပာသည္။
၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လမွ ၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လအတြင္း ေျပာင္းေရႊ႔ခဲ့ရေသာ ရပ္ရြာ ၁၂၀ အပါအဝင္ ေက်းရြာေပါင္း ၃၅၀၀ မွာ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္ ကတည္းကစ၍ ျမန္မာျပည္အေရွ႕ပိုင္းတြင္ ဖ်က္ဆီးျခင္း၊ အတင္းအက်ပ္ ေရႊ႔ေျပာင္းတုိ႔ ျပဳလုပ္ခံခဲ့ရသည္ဟု TBBC က ေျပာသည္။
မၾကာခင္က ထိုသို႔ ေရႊ႔ေျပာင္းခံခဲ့ရသည့္ ျဖစ္ရပ္မ်ားတြင္ အမ်ားဆံုးေဒသမ်ားမွာ ကရင္ျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္း၊ ရွမ္းျပည္နယ္ေတာင္ပို္င္းတို႔တြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။ ကရင္ရြာသား ၆ ေသာင္းခန္႔မွာ ေက်ာက္ၾကီး၊ သံေတာင္၊ ဖာပြန္ၿမိဳ႕နယ္မ်ားရွိ ေတာင္မ်ားေပၚတြင္ ပုန္းေအာင္းေနခဲ့ရသည္။ အဆိုပါ အရပ္သားမ်ားထဲမွ သံုးပံုတပံုမွာ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္အတြင္း ေဒသအတြင္း ကင္းလွည့္ေနေသာ ျမန္မာစစ္တပ္၏ ၿခိမ္းေျခာက္မႈေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ အေျမာက္ဒဏ္မွလြတ္ရန္လည္းေကာင္း၊ ထြက္ေျပးခဲ့ၾကရျခင္းျဖစ္သည္ဟု TBBC ၏ ေၾကညာခ်က္တြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။
အလားတူပင္ ရွမ္းျပည္နယ္၌လည္း ရွမ္းျပည္ တပ္မေတာ္ ေတာင္ပိုင္း (SSA-S) ကို လက္တံု႔ျပန္သည့္အေနႏွင့္ လဲခ်ား၊ မိုင္းကိုင္ႏွင့္ ေက်းသီးၿမိဳ႕နယ္မ်ားတြင္ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ စစ္ဆင္ေရးမ်ားေၾကာင့္ ရွမ္းေက်းရြာေပါင္း ၃ဝ မွ အရပ္သား ၂ ေသာင္းနီးပါးမွာ ျမန္မာစစ္တပ္၏ အတင္းအက်ပ္ေရႊ႔ေျပာင္းျခင္း ခံခဲ့ၾကရသည္ဟု ဆိုသည္။
ၾသဂုတ္လအတြင္းက ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ျမန္မာစစ္တပ္ႏွင့္ ကိုးကန္႔သူပုန္မ်ား၏ ပဋိပကၡေၾကာင့္ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္းရွိ ျမန္မာဒုကၡသည္ ၃ ေသာင္းေက်ာ္မွာ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသို႔ ထြက္ေျပးခိုလံႈခဲ့ၾကရသည္။
ျမန္မာစစ္တပ္ႏွင့္ ယင္းတို႔၏ မဟာမိတ္ျဖစ္ေသာ ဒီမိုကရက္တစ္ တိုးတက္ေသာ ဗုဒၶဘာသာ ကရင္တပ္မေတာ္ (DKBA) တို႔က ကရင္အမ်ဳိးသား အစည္းအ႐ံုး (KNU) ကို ဇူလိုင္လက ပူးတြဲထိုးစစ္ဆင္တိုက္ခိုက္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ လူေပါင္း ၄ ေထာင္မွ် ထိုင္ႏိုင္ငံအတြင္းသို႔ ထြက္ေျပးခိုဝင္ခဲ့ၾကရသည္ဟု သြန္မဆင္က ေျပာသည္။
''၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲ နီးလာတာနဲ႔အမွ် ဒီလိုမ်ဳိးျဖစ္ရပ္ေတြ တိုင္းရင္းသားေဒသေတြနဲ႔ နယ္စပ္ေဒသေတြမွာ ဆက္ျဖစ္ေနဦးမွာပဲလို႔ က်မတို႔ ေမွ်ာ္လင့္ထားပါတယ္'' ဟု သြန္မဆင္က ေျပာသည္။
TBBC သည္ ျမန္မာဒုကၡသည္မ်ားကို ၁၉၈၄ ခုႏွစ္ကတည္းက ကူညီေနခဲ့သည့္ အဖြဲ႔အစည္းျဖစ္ၿပီး ေလာေလာဆယ္တြင္ ထိုင္းျမန္မာနယ္စပ္တေလွ်ာက္ရွိ ဒုကၡသည္စခန္း ၉ ခုတြင္ ေနထိုင္ေနၾကေသာ ျမန္မာဒုကၡသည္ေပါင္း တသိန္းငါးသိန္းေက်ာ္ကို အစားအစာႏွင့္ ခိုကိုးစရာ ေနရာမ်ား ေပးေနသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းတြင္ ပဋိပကၡမ်ား ပိုမိုေပၚေပါက္လာေနၿပီး ဒုကၡသည္မ်ား ထပ္မံေရာက္ရွိလာေနျခင္းေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပြဲမွတဆင့္ အမ်ဳိးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးကို မရရွိသမွ် အဆိုပါ ဒုကၡသည္မ်ားမွာ ျပန္စရာေနရာမရွိ ျဖစ္ေနလိမ့္မည္ဟု သြန္မဆင္က ေျပာသည္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အပါအဝင္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားကို လႊတ္ေပးၿပီး သူတုိ႔ကုိ ဝင္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ခြင့္ မေပးလွ်င္ စစ္အစိုးရ က်င္းပရန္ စီစဥ္ေနသည့္ ေရြးေကာက္ပြဲမွာလည္း ယံုၾကည္ႏိုင္စရာ မရွိေသာေၾကာင့္ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းမႈကို ရႏိုင္ဖြယ္မရွိဟု သြန္မဆင္က ေျပာသည္။
ျပည္တြင္းေရႊ႔ေျပာင္းခံရသူမ်ားႏွင့္ ဒုကၡသည္မ်ား အိမ္ျပန္ႏိုင္မည့္ ထူးျခားေသာ ႏိုင္ငံေရး အေျပာင္းအလဲတရပ္ ေပၚေပါက္လာသည္အထိ ႏိုင္ငံတကာအသိုင္းအဝိုင္း အထူးသျဖင့္ အိမ္နီးခ်င္း ထိုင္းႏိုင္ငံသည္ အစားအစာႏွင့္ အိုးအိမ္ အပါအဝင္ အကူအညီမ်ားကို ဆက္လက္ေပးအပ္ေနသင့္သည္။
ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္သို႔ ေရာက္ရွိလာေနေသာ ဒုကၡသည္ဦးေရ တုိးပြားလာေနျခင္းႏွင့္ ကုန္ေစ်းႏႈန္းမ်ား တက္လာေနျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ဒုကၡသည္မ်ားကို ေထာက္ပံ့ကူညီရာတြင္ အခက္အခဲမ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနရသည့္အတြက္ အေထာက္အပံ့မ်ား တိုးျမႇင့္ေပးအပ္ပါရန္ ႏို္င္ငံတကာ အသိုင္းအဝိုင္းကို TBBC က တိုက္တြန္းလိုက္သည္။ ေလာေလာဆယ္တြင္ TBBC ကို အလႉရွင္ ၁၅ ႏိုင္ငံက ေထာက္ပံ့ကူညီေနသည္။
မဇၥ်ိမမွတဆင့္
ေနျပည္ေတာ္ရွိ စစ္ေခါင္းေဆာင္သံုးဦး၏ လံုၿခံဳေရးတိုးျမွင့္ထား
အေမရိကန္ ႏိုင္ငံ လက္ေထာက္ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး ကတ္ကမ္ဘဲလ္ ႏွင့္ အဖြဲ ့လာေရာက္ မည့္ သီတင္းတစ္ပတ္ အလိုက စၿပီး ေနျပည္ေတာ္ တြင္ လံုၿခံဳေရးမ်ား တိုး ျမွင့္ထားသည္။
ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီးဌာန ႏွင့္ စစ္ေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႈးႀကီး သန္းေရႊ ၊ ဒုတိယဗိုလ္ ခ်ဳပ္ မႈးႀကီး ေေမာင္ေအး ႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ႀကီး သူရ ေရႊမန္း တို ့၏ ေနထိုင္ရာ အနီးတစ္၀ိုက္တြင္
လက္မရြံ ကြန္မန္ဒို တပ္ဖြဲ ့မ်ား အမ်ားအျပားခ်ထားသည္ ဟု သံခ်ပ္ကာ ယႏၱယား တပ္မွ
အရာရွိ တစ္ဦးက Freedom News Group သို ့ေျပာသည္။
သီတင္း ႏွစ္ပတ္ အတြင္း သီရိလကၤာ ႏိုင္ငံသို ့ခ်စ္ၾကည္ေရး ခရီးလည္ ပတ္ရန္ အစီအစဥ္
ရွိသည့္ ျမန္မာ စစ္ေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မႈးႀကီး သန္းေရႊ မွာ ၎၏ က်န္းမာေရး အေျခအေန ေၾကာင့္သြားေရာက္ ႏိုင္ျခင္း မရွိေတာ့ ဟု လည္းသတင္းမ်ားထြက္ေပၚေန
သည္။
ေနျပည္ေတာ္ တြင္ ႏိုင္ငံတကာ ေရးရာ ကိစၥရပ္မ်ား ၊တိုင္းရင္းသားလက္နက္ ကိုင္ အဖြဲ ့အစည္းမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ကိစၥရပ္ မ်ား အတြက္ သေဘာ ကြဲလြဲ မႈမ်ား ျဖစ္ေပၚေနၿပီး
၀ ျပည္အား ထိုးစစ္ဆင္မည့္ သေဘာထားရွိသူ မ်ား ဘက္မွ အားသာ ေနေၾကာင္းသိရ
သည္။
ေနျပည္ေတာ္ တြင္ ဂ်ဴနီယာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား အား စစ္ေခါင္းေဆာင္ မ်ား ၏ လံုၿခံဳေရး အဖြဲ ့
မ်ားက ေစာင့္ၾကည့္ မႈမ်ားရွိေနၿပီး အခ်ိဳ ့စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား ၏ သြားလာမႈ မ်ားကို ထိန္းခ်ဳပ္ကန္ ့သတ္ထားသည္ ။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မႈးႀကီး သန္းေရႊ သီရိလကၤာ ႏိုင္ငံ သို ့သြားေရာက္ လည္ ပတ္စဥ္ ရက္မ်ား တြင္ စစ္ဗိုလ္ ခ်ဳပ္ ႏွစ္ဒါဇင္ ေက်ာ္ခန္ ့ အထူးစီမံ ထားေသာ တရားစခန္း တြင္ ၀င္ေရာက္ေနထိုက္ ရမည္ ျဖစ္ၿပီး ထိုတရားစခန္း၏ အျပင္ဘက္ တြင္ ကြန္မန္ဒိုမ်ားက ေစာင့္ၾကပ္ကာ အျပင္ထြက္ခြင့္ ႏွင့္ မိသားစု ႏွင့္ ေတြ ့ဆံုခြင့္ မ်ားမရွိဟု သိရသည္။
လာမည့္ ရက္ အနည္းငယ္ အတြင္း အေရးပါသည့္ ရာထူးေနရာ အေျပာင္းအလဲ မ်ားျဖစ္ေပၚမည္ ဟု လည္းသိရသည္။
သံခ်ပ္ကာ ယႏၱယားတပ္မွ အရာရွိ တစ္ဦးက အေရးပါသည့္ စစ္လက္နက္ ပစၥည္းမ်ားအား
ေနရာ ေရႊ ့ေျပာင္းထားရွိ သည္ ဟု ေျပာသည္။ေနျပည္ေတာ္ ရွိ အရပ္ဘက္ အစိုးရ အရာရွိ
တစ္ဦးက မူ ေနျပည္ေတာ္ ၏ သက္တမ္းေလး ႏွစ္ အတြင္း ပထမဆံုး အႀကိမ္ မတည္ မၿငိမ္ ျဖစ္မႈ ဟု ေျပာၾကားကာ အေျခအေန အေျပာင္းအလဲ တစ္ခု ျဖစ္ပြား ႏိုင္ေၾကာင္း
သံုးသပ္ေျပာၾကားသည္။
Freedom News Group မွတဆင့္
ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီးဌာန ႏွင့္ စစ္ေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႈးႀကီး သန္းေရႊ ၊ ဒုတိယဗိုလ္ ခ်ဳပ္ မႈးႀကီး ေေမာင္ေအး ႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ႀကီး သူရ ေရႊမန္း တို ့၏ ေနထိုင္ရာ အနီးတစ္၀ိုက္တြင္
လက္မရြံ ကြန္မန္ဒို တပ္ဖြဲ ့မ်ား အမ်ားအျပားခ်ထားသည္ ဟု သံခ်ပ္ကာ ယႏၱယား တပ္မွ
အရာရွိ တစ္ဦးက Freedom News Group သို ့ေျပာသည္။
သီတင္း ႏွစ္ပတ္ အတြင္း သီရိလကၤာ ႏိုင္ငံသို ့ခ်စ္ၾကည္ေရး ခရီးလည္ ပတ္ရန္ အစီအစဥ္
ရွိသည့္ ျမန္မာ စစ္ေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မႈးႀကီး သန္းေရႊ မွာ ၎၏ က်န္းမာေရး အေျခအေန ေၾကာင့္သြားေရာက္ ႏိုင္ျခင္း မရွိေတာ့ ဟု လည္းသတင္းမ်ားထြက္ေပၚေန
သည္။
ေနျပည္ေတာ္ တြင္ ႏိုင္ငံတကာ ေရးရာ ကိစၥရပ္မ်ား ၊တိုင္းရင္းသားလက္နက္ ကိုင္ အဖြဲ ့အစည္းမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ကိစၥရပ္ မ်ား အတြက္ သေဘာ ကြဲလြဲ မႈမ်ား ျဖစ္ေပၚေနၿပီး
၀ ျပည္အား ထိုးစစ္ဆင္မည့္ သေဘာထားရွိသူ မ်ား ဘက္မွ အားသာ ေနေၾကာင္းသိရ
သည္။
ေနျပည္ေတာ္ တြင္ ဂ်ဴနီယာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား အား စစ္ေခါင္းေဆာင္ မ်ား ၏ လံုၿခံဳေရး အဖြဲ ့
မ်ားက ေစာင့္ၾကည့္ မႈမ်ားရွိေနၿပီး အခ်ိဳ ့စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား ၏ သြားလာမႈ မ်ားကို ထိန္းခ်ဳပ္ကန္ ့သတ္ထားသည္ ။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မႈးႀကီး သန္းေရႊ သီရိလကၤာ ႏိုင္ငံ သို ့သြားေရာက္ လည္ ပတ္စဥ္ ရက္မ်ား တြင္ စစ္ဗိုလ္ ခ်ဳပ္ ႏွစ္ဒါဇင္ ေက်ာ္ခန္ ့ အထူးစီမံ ထားေသာ တရားစခန္း တြင္ ၀င္ေရာက္ေနထိုက္ ရမည္ ျဖစ္ၿပီး ထိုတရားစခန္း၏ အျပင္ဘက္ တြင္ ကြန္မန္ဒိုမ်ားက ေစာင့္ၾကပ္ကာ အျပင္ထြက္ခြင့္ ႏွင့္ မိသားစု ႏွင့္ ေတြ ့ဆံုခြင့္ မ်ားမရွိဟု သိရသည္။
လာမည့္ ရက္ အနည္းငယ္ အတြင္း အေရးပါသည့္ ရာထူးေနရာ အေျပာင္းအလဲ မ်ားျဖစ္ေပၚမည္ ဟု လည္းသိရသည္။
သံခ်ပ္ကာ ယႏၱယားတပ္မွ အရာရွိ တစ္ဦးက အေရးပါသည့္ စစ္လက္နက္ ပစၥည္းမ်ားအား
ေနရာ ေရႊ ့ေျပာင္းထားရွိ သည္ ဟု ေျပာသည္။ေနျပည္ေတာ္ ရွိ အရပ္ဘက္ အစိုးရ အရာရွိ
တစ္ဦးက မူ ေနျပည္ေတာ္ ၏ သက္တမ္းေလး ႏွစ္ အတြင္း ပထမဆံုး အႀကိမ္ မတည္ မၿငိမ္ ျဖစ္မႈ ဟု ေျပာၾကားကာ အေျခအေန အေျပာင္းအလဲ တစ္ခု ျဖစ္ပြား ႏိုင္ေၾကာင္း
သံုးသပ္ေျပာၾကားသည္။
Freedom News Group မွတဆင့္
ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႈးႀကီးသန္းေရႊ အေရးေပၚေဆး၀ါးကုသမႈ ခံယူရ
ျမန္မာစစ္ေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႈးႀကီးသန္းေရႊမွာ ေနျပည္ေတာ္ရွိ ၎၏လံုၿခံဳေရးတင္းက်ပ္စြာခ်ထားေသာ အိမ္မွာပင္ ၂၉ ရက္ေန ့ည ကတည္းက အေရးေပၚေဆး၀ါးကုသမႈ ခံယူေနရ ေၾကာင္း သတင္းရရွိသည္။
ကိုယ္တစ္ျခမ္းေသ အာရုဏ္ေၾကာမ်ားရပ္ဆိုင္းသည့္ ေ၀ဒနာ ကဲ့သို ့ေရာဂါတစ္
မ်ိဳး ဗုဒၶဟူေန ့ညကတည္းက စတင္ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာေၾကာင့္ ရန္ကုန္ ၿမိဳ ့ရွိစစ္ေဆးရံုမွ
ဆရာ၀န္မ်ား ႏွင့္ စကၤာပူ ႏိုင္ငံမွ သမားေတာ္ တစ္ဦးအေရးေပၚလာေရာက္ကုသခံရ
သည္ ဟု သတင္းရရွိသည္။
ရန္ကုန္ ႏွင့္ ေနျပည္ေတာ္ တြင္ လံုၿခံဳေရးမ်ား တင္းက်ပ္စြာခ်ထားၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႈးႀကီး
သန္းေရႊ ၏ က်န္းမာေရး အတြက္ ရန္ကုန္ စစ္ေဆးရံု မွ ဆရာ၀န္မ်ားက အခ်ိန္ျပည့္ေစာင့္
ေရွာက္ေပးရသည္ ။
အသက္ ၇၆ ႏွစ္အရြယ္ရွိၿပီ ျဖစ္ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႈးႀကီးသန္းေရႊသည္ ေအာက္တိုဘာလ ၂၆
ရက္ (တနလၤာ)ေန ့မနက္ က ထိုင္းႏိုင္ငံ ဟြာဟင္းတြင္ က်င္းပသည့္ ၁၅ ႀကိမ္ေျမာက္အာ
ဆီယံ ထိပ္သီးအစည္း အေ၀းကို တက္ေရာက္ၿပီး ျပန္လာသည့္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး
သိန္းစိန္အား ေနျပည္ေတာ္ ေလဆိပ္ တြင္ သြားေရာက္ ႀကိဳဆိုၿပီး ေနာက္တစ္ေန ့တြင္
ေလျဖတ္ေရာဂါ ျဖစ္ပြားျခင္းျဖစ္သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႈးႀကီး သန္းေရႊ အေရးေပၚေဆး၀ါးကုသခံရျခင္း ႏွင့္ ပတ္သက္ ၍ သတင္းမ်ိဳးစံုထြက္ေပၚေနေသာ္လည္း အတည္ မျပဳႏိုင္ေသးသည့္ သတင္းတစ္ရပ္ အရ
၎ ၏ ေျမးျဖစ္သူ ေနေရႊေသြးေအာင္မွာ ေအာက္တိုဘာလ ၂၇ ရက္ေန ့မနက္က ရန္ကုန္
ေလဆိပ္ အနီးရွိ ရမဒါ ဟိုတယ္ အနီးတြင္ ဓားထိုးခံရသည္ ဟု သိရသည္။
စိုးရိမ္ဖြယ္ရာ ရွိေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႈးႀကီး သန္းေရႊ၏ က်န္းမာေရး ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ရန္ကုန္အ
ေျခစိုက္ စာနယ္ဇင္းဆရာ တစ္ဦးက အေမရိကန္က လက္ေထာက္ ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး
ကတ္ ကမ္ဘယ္လ္ လာဖို ့ရွိတယ္ေလ မေတြ ့မေကာင္း ေတြ ့မေကာင္း လို ့ တမင္ေန မေကာင္းခ်င္ေယာင္ ေဆာင္တာ လားမသိဘူး “ဟု သံုးသပ္ေျပာၾကးသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႈးႀကီး သန္းေရႊသည္ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္က စကၤာပူ ႏိုင္ငံရွိေဆးရံုတစ္ခုတြင္ သြားေရာက္ေဆးကုသမႈခံယူခဲ့ရသည္။
Freedom News Group မွတဆင့္
ကိုညီညီေအာင္အမႈ ၿမိဳ႕နယ္႐ံုးမွ ခ႐ိုင္တရား႐ံုးသို႔ ေျပာင္းေရႊ႔စစ္ေဆးမည္
ျမန္မာႏိုင္ဖြား အေမရိကန္ႏိုင္ငံသား ကိုညီညီေအာင္ (ေခၚ) ကိုေက်ာ္ေဇာလြင္၏ အမႈကို အင္းစိန္ေထာင္တြင္းရွိ မဂၤလာဒံုၿမိဳ႕နယ္ တရား႐ံုးက ယေန႔ ႐ံုးခ်ိန္းတြင္ ေတာင္ပိုင္းခ႐ိုင္ တရား႐ံုးသို႔ ေျပာင္းေရႊ႔စစ္ေဆးသြားမည့္အေၾကာင္း ေျပာဆုိလိုက္သည္။
အသက္ ၄ဝ ႏွစ္အရြယ္ ကိုညီညီေအာင္ကို လိမ္လည္မႈ၊ မွတ္ပံုတင္အတု ကိုင္ေဆာင္မႈျဖင့္ တရားစဲြဆိုခဲ့ကာ၊၊ ႏွစ္ၾကိမ္တုိင္ ႐ံုးထုတ္ၿပီးေနာက္ ယေန႔သို႔ ထပ္မံခ်ိန္းဆိုခဲ့ရာ တရား႐ံုးက လာမည့္လ ၁၆ ရက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္တိုင္း ေတာင္ပိုင္းခ႐ိုင္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႔စစ္ေဆးမည္ဟု ဆံုးျဖတ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
“ဘယ္လိုမ်ဳိးေၾကာင့္ ဆိုတာကိုေတာ့ အေၾကာင္းမျပဘူး။ ေရႊ႔လိုက္တယ္လို႔ ေျပာေပမယ့္ ထိုင္တာက ဒီမွာပဲ၊ အင္းစိန္မွာပဲ ထိုင္မယ္။ တရားသူၾကီး ေျပာင္းသြားတဲ့ သေဘာ ရွိတယ္။ ၿမိဳ႕နယ္တရားသူၾကီး စစ္တဲ့ အမႈကို ခ႐ိုင္တရားသူၾကီး စစ္တဲ့အဆင့္ ျဖစ္သြားတာပဲ။ သူတို႔မွာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ ရွိတာကိုး။ ေစာေစာက စဥ္းစားၿပီး မလုပ္တာက အလကား သက္သက္ အခ်ိန္္ကုန္တဲ့ သေဘာ ျဖစ္တယ္” ဟု ကိုညီညီေအာင္၏ ေရွ႕ေနတဦးျဖစ္သူ ဦးၾကည္ဝင္းက မဇၥ်ိမကို ေျပာသည္။
သူက ဆက္ၿပီး “အမႈနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ၾကီးေလးတယ္လို႔ ေျပာရင္လည္း ေျပာလို႔ရသလို၊ ဒါေပမဲ့ အမႈရဲ႕ ပုဒ္မေတြက မေျပာင္းပါဘူး။ ျပစ္ဒဏ္ကလည္း ဘာမွေျပာင္းစရာ မရွိဘူး။ ၿမိဳ႕နယ္အဆင့္က ဒီေလာက္အမႈကေတာ့ အမိန္႔ခ်ႏိုင္တာပဲ။ တိုင္းကလည္း ခ်ႏိုင္တာပဲ” ဟု ေျပာသည္။
ကိုညီညီေအာင္ အမႈအတြက္ လိုက္ပါေဆာင္ရြက္ေနသည့္ ေနာက္ထပ္ ေရွ႕ေနတဦးျဖစ္သူ ဦးဥာဏ္ဝင္းက “တရား႐ံုး လုပ္ထံုးလုပ္နည္းအရ တျခားတ႐ံုးကို ေျပာင္းသြားရင္ အေျပာင္းခံရတဲ့ တရား႐ံုး တရားသူၾကီးက အမႈကို အစကေန ျပန္လည္စစ္ေဆးခြင့္ ရွိတယ္။ အခု တရား႐ံုးက အစကေန ျပန္စစ္မယ္” ဟု ေျပာသည္။
ေတာင္ပိုင္းခ႐ိုင္ တရား႐ံုးမ်ားသည္ ေက်ာက္တံတား၊ သံလ်င္၊ တြံေတး အပါအဝင္ ရန္ကုန္တုိင္းအတြင္းရွိ ၿမိဳ႕နယ္ ၇ ၿမိဳ႕နယ္တြင္ တည္ရွိသည္။
ကိုညီညီေအာင္သည္ မိသားစုဝင္မ်ားႏွင့္ ယခုထိ ေတြ႔ဆံုခြင့္ မရေသးသျဖင့္ ေတြ႔ခြင့္ရရွိရန္ ေရွ႕ေနမ်ားက ၾကိဳးပမ္းေနဆဲ ျဖစ္သည္။ သူ၏ က်န္းမာေရး အေျခအေနမွာမူ ေကာင္းမြန္ေနသည္။
ၿပီးခဲ့သည့္ စက္တင္ဘာလ ၃ ရက္ေန႔တြင္ ကိုညီညီေအာင္သည္ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕မွတဆင့္ ေလေၾကာင္းျဖင့္ ျမန္မာျပည္သို႔ ဝင္ေရာက္လာစဥ္ ရန္ကုန္ ႏိုင္ငံတကာ ေလဆိပ္တြင္ ေထာက္လွမ္းေရးက ဖမ္းဆီးခဲ့သည္။ သူ႔ကို စစ္ေၾကာေရးစခန္းသို႔ ေခၚေဆာင္စစ္ေဆးၿပီးေနာက္ အင္းစိန္ေထာင္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႔ခ်ဳပ္ေႏွာင္ကာ လိမ္လည္မႈ ပုဒ္မ - ၄၂ဝ၊ မွတ္ပံုတင္အတု ကိုင္ေဆာင္မႈ ပုဒ္မ - ၄၆၈ တို႔ျဖင့္ တရားစဲြဆိုခဲ့သည္။
ၿပီးခဲ့သည့္လ ၁၉ ရက္ေန႔ႏွင့္ ယခုလ ၄ ရက္ေန႔တြင္ ကိုညီညီေအာင္သည္ အေမရိကန္ သံ႐ံုးအရာရွိမ်ားႏွင့္ အင္းစိန္ေထာင္အတြင္း ေတြ႔ဆံုခြင့္ရခဲ့သည္။ အမႈတြင္ လိုက္ပါေဆာင္ရြက္ေပးရန္ အေမရိကန္သံ႐ံုးက ေရွ႕ေန ဦးၾကည္ဝင္းႏွင့္ ဦးဥာဏ္ဝင္းကုိ ေမတၱာရပ္ခံခဲ့ရာ ကုိညီညီေအာင္၏ ကုိယ္စားလွယ္လႊဲစာကုိ ယခုလ ၆ ရက္ေန႔တြင္ ရရွိခဲ့ၾကသည္။
မဂၤလာဒုံၿမိဳ႕နယ္ တရားသူၾကီး ဦးသန္းလြင္က အင္းစိန္ေထာင္တြင္း၌ ႐ုံးထိုင္၍ တရားလို သက္ေသေပါင္း ၁၆ ဦး ရွိသည့္အနက္ သက္ေသအခ်ဳိ႕ကို ယခုလ ၁၄ ရက္ေန႔ႏွင့္ ၂၃ ရက္ေန႔မ်ားတြင္ စစ္ေဆးခဲ့သည္။
သူသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ၈ ၾကိမ္ ဝင္ေရာက္ခဲ့ၿပီး “ျပည္တြင္း၌ ဆူပူမႈမ်ား အခ်ိန္ကိုက္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ရန္” ႏွင့္ “အစိုးရ ဆန္႔က်င္ေရး လႈပ္ရွားမႈမ်ား လုပ္ေဆာင္ရန္အတြက္ ျပည္ပရွိ အစိုးရ ဆန္႔က်င္ေရး လႈပ္ရွားသူမ်ားႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ေပးၿပီး သတင္းဖလွယ္ျခင္း၊ ေငြေၾကးေထာက္ပံ့ေပးျခင္း၊ အမာခံေမြးျမဴျခင္း” တို႔ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ေၾကာင္း စက္တင္ဘာ ၂၄ ရက္ေန႔ထုတ္ စစ္အစိုးရအာေဘာ္ သတင္းစာမ်ားတြင္ စြပ္စဲြေဖာ္ျပခဲ့သည္။
ကိုညီညီေအာင္သည္ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေရးတြက္ တက္ၾကြစြာ လႈပ္ရွားခဲ့သည့္ ေက်ာင္းသားတဦးျဖစ္ၿပီး၊ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ လူထုအံုၾကြမႈၾကီးကို စစ္တပ္က ႏွိမ္နင္းခဲ့ၿပီးေနာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ထိုင္းႏိုင္ငံသို႔ ထြက္ခြာလာခဲ့သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုသို႔ ေျပာင္းေရႊ႔ေနထိုင္ခဲ့ၿပီး အေမရိကန္ ႏိုင္ငံသားအျဖစ္ ခံယူခဲ့သည္။
မိခင္ ေဒၚစန္းစန္းတင္ကို ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားႏွင့္ ဒီမိုကေရစီအေရး တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူမ်ားကို ကူညီသည္ဟုဆိုကာ မႏၲေလးတုိင္း မိတၳီလာေထာင္တြင္ ေထာင္ဒဏ္ ၅ ႏွစ္ အက်ဥ္းက်ခံေနရသည္။
ညီမဝမ္းကြဲျဖစ္သူ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသူ မသက္သက္ေအာင္သည္လည္း ၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလအတြင္းက သံဃာဆႏၵေဖာ္ထုတ္ပြဲ၌ ပါဝင္ခဲ့ၿပီးေနာက္ မတရားအသင္း ဖြဲ႔စည္းမႈ၊ အီလက္ထေရာနစ္ ပုဒ္မတို႔ျဖင့္ ေထာင္ဒဏ္ ၆၅ ႏွစ္ ျပစ္ဒဏ္ ခ်မွတ္ခံရၿပီး ျမင္းၿခံေထာင္တြင္ အက်ဥ္းက်ေနသည္။ ထို႔အျပင္ သူမ၏ ခင္ပြန္းသည္ ကုိခ်စ္ကုိလင္းက ပခုကၠဴေထာင္တြင္ ၇ ႏွစ္၊ ဝမ္းကြဲညီမ ေတာ္စပ္သူ မႏုိးႏုိးသည္ ဧရာဝတီတုိင္း မအူပင္ေထာင္တြင္ ၇ ႏွစ္ ျပစ္ဒဏ္က်ခံေနၾကရသည္။
မဇၥ်ိမမွတဆင့္
အသက္ ၄ဝ ႏွစ္အရြယ္ ကိုညီညီေအာင္ကို လိမ္လည္မႈ၊ မွတ္ပံုတင္အတု ကိုင္ေဆာင္မႈျဖင့္ တရားစဲြဆိုခဲ့ကာ၊၊ ႏွစ္ၾကိမ္တုိင္ ႐ံုးထုတ္ၿပီးေနာက္ ယေန႔သို႔ ထပ္မံခ်ိန္းဆိုခဲ့ရာ တရား႐ံုးက လာမည့္လ ၁၆ ရက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္တိုင္း ေတာင္ပိုင္းခ႐ိုင္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႔စစ္ေဆးမည္ဟု ဆံုးျဖတ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
“ဘယ္လိုမ်ဳိးေၾကာင့္ ဆိုတာကိုေတာ့ အေၾကာင္းမျပဘူး။ ေရႊ႔လိုက္တယ္လို႔ ေျပာေပမယ့္ ထိုင္တာက ဒီမွာပဲ၊ အင္းစိန္မွာပဲ ထိုင္မယ္။ တရားသူၾကီး ေျပာင္းသြားတဲ့ သေဘာ ရွိတယ္။ ၿမိဳ႕နယ္တရားသူၾကီး စစ္တဲ့ အမႈကို ခ႐ိုင္တရားသူၾကီး စစ္တဲ့အဆင့္ ျဖစ္သြားတာပဲ။ သူတို႔မွာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ ရွိတာကိုး။ ေစာေစာက စဥ္းစားၿပီး မလုပ္တာက အလကား သက္သက္ အခ်ိန္္ကုန္တဲ့ သေဘာ ျဖစ္တယ္” ဟု ကိုညီညီေအာင္၏ ေရွ႕ေနတဦးျဖစ္သူ ဦးၾကည္ဝင္းက မဇၥ်ိမကို ေျပာသည္။
သူက ဆက္ၿပီး “အမႈနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ၾကီးေလးတယ္လို႔ ေျပာရင္လည္း ေျပာလို႔ရသလို၊ ဒါေပမဲ့ အမႈရဲ႕ ပုဒ္မေတြက မေျပာင္းပါဘူး။ ျပစ္ဒဏ္ကလည္း ဘာမွေျပာင္းစရာ မရွိဘူး။ ၿမိဳ႕နယ္အဆင့္က ဒီေလာက္အမႈကေတာ့ အမိန္႔ခ်ႏိုင္တာပဲ။ တိုင္းကလည္း ခ်ႏိုင္တာပဲ” ဟု ေျပာသည္။
ကိုညီညီေအာင္ အမႈအတြက္ လိုက္ပါေဆာင္ရြက္ေနသည့္ ေနာက္ထပ္ ေရွ႕ေနတဦးျဖစ္သူ ဦးဥာဏ္ဝင္းက “တရား႐ံုး လုပ္ထံုးလုပ္နည္းအရ တျခားတ႐ံုးကို ေျပာင္းသြားရင္ အေျပာင္းခံရတဲ့ တရား႐ံုး တရားသူၾကီးက အမႈကို အစကေန ျပန္လည္စစ္ေဆးခြင့္ ရွိတယ္။ အခု တရား႐ံုးက အစကေန ျပန္စစ္မယ္” ဟု ေျပာသည္။
ေတာင္ပိုင္းခ႐ိုင္ တရား႐ံုးမ်ားသည္ ေက်ာက္တံတား၊ သံလ်င္၊ တြံေတး အပါအဝင္ ရန္ကုန္တုိင္းအတြင္းရွိ ၿမိဳ႕နယ္ ၇ ၿမိဳ႕နယ္တြင္ တည္ရွိသည္။
ကိုညီညီေအာင္သည္ မိသားစုဝင္မ်ားႏွင့္ ယခုထိ ေတြ႔ဆံုခြင့္ မရေသးသျဖင့္ ေတြ႔ခြင့္ရရွိရန္ ေရွ႕ေနမ်ားက ၾကိဳးပမ္းေနဆဲ ျဖစ္သည္။ သူ၏ က်န္းမာေရး အေျခအေနမွာမူ ေကာင္းမြန္ေနသည္။
ၿပီးခဲ့သည့္ စက္တင္ဘာလ ၃ ရက္ေန႔တြင္ ကိုညီညီေအာင္သည္ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕မွတဆင့္ ေလေၾကာင္းျဖင့္ ျမန္မာျပည္သို႔ ဝင္ေရာက္လာစဥ္ ရန္ကုန္ ႏိုင္ငံတကာ ေလဆိပ္တြင္ ေထာက္လွမ္းေရးက ဖမ္းဆီးခဲ့သည္။ သူ႔ကို စစ္ေၾကာေရးစခန္းသို႔ ေခၚေဆာင္စစ္ေဆးၿပီးေနာက္ အင္းစိန္ေထာင္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႔ခ်ဳပ္ေႏွာင္ကာ လိမ္လည္မႈ ပုဒ္မ - ၄၂ဝ၊ မွတ္ပံုတင္အတု ကိုင္ေဆာင္မႈ ပုဒ္မ - ၄၆၈ တို႔ျဖင့္ တရားစဲြဆိုခဲ့သည္။
ၿပီးခဲ့သည့္လ ၁၉ ရက္ေန႔ႏွင့္ ယခုလ ၄ ရက္ေန႔တြင္ ကိုညီညီေအာင္သည္ အေမရိကန္ သံ႐ံုးအရာရွိမ်ားႏွင့္ အင္းစိန္ေထာင္အတြင္း ေတြ႔ဆံုခြင့္ရခဲ့သည္။ အမႈတြင္ လိုက္ပါေဆာင္ရြက္ေပးရန္ အေမရိကန္သံ႐ံုးက ေရွ႕ေန ဦးၾကည္ဝင္းႏွင့္ ဦးဥာဏ္ဝင္းကုိ ေမတၱာရပ္ခံခဲ့ရာ ကုိညီညီေအာင္၏ ကုိယ္စားလွယ္လႊဲစာကုိ ယခုလ ၆ ရက္ေန႔တြင္ ရရွိခဲ့ၾကသည္။
မဂၤလာဒုံၿမိဳ႕နယ္ တရားသူၾကီး ဦးသန္းလြင္က အင္းစိန္ေထာင္တြင္း၌ ႐ုံးထိုင္၍ တရားလို သက္ေသေပါင္း ၁၆ ဦး ရွိသည့္အနက္ သက္ေသအခ်ဳိ႕ကို ယခုလ ၁၄ ရက္ေန႔ႏွင့္ ၂၃ ရက္ေန႔မ်ားတြင္ စစ္ေဆးခဲ့သည္။
သူသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ၈ ၾကိမ္ ဝင္ေရာက္ခဲ့ၿပီး “ျပည္တြင္း၌ ဆူပူမႈမ်ား အခ်ိန္ကိုက္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ရန္” ႏွင့္ “အစိုးရ ဆန္႔က်င္ေရး လႈပ္ရွားမႈမ်ား လုပ္ေဆာင္ရန္အတြက္ ျပည္ပရွိ အစိုးရ ဆန္႔က်င္ေရး လႈပ္ရွားသူမ်ားႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ေပးၿပီး သတင္းဖလွယ္ျခင္း၊ ေငြေၾကးေထာက္ပံ့ေပးျခင္း၊ အမာခံေမြးျမဴျခင္း” တို႔ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ေၾကာင္း စက္တင္ဘာ ၂၄ ရက္ေန႔ထုတ္ စစ္အစိုးရအာေဘာ္ သတင္းစာမ်ားတြင္ စြပ္စဲြေဖာ္ျပခဲ့သည္။
ကိုညီညီေအာင္သည္ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေရးတြက္ တက္ၾကြစြာ လႈပ္ရွားခဲ့သည့္ ေက်ာင္းသားတဦးျဖစ္ၿပီး၊ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ လူထုအံုၾကြမႈၾကီးကို စစ္တပ္က ႏွိမ္နင္းခဲ့ၿပီးေနာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ထိုင္းႏိုင္ငံသို႔ ထြက္ခြာလာခဲ့သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုသို႔ ေျပာင္းေရႊ႔ေနထိုင္ခဲ့ၿပီး အေမရိကန္ ႏိုင္ငံသားအျဖစ္ ခံယူခဲ့သည္။
မိခင္ ေဒၚစန္းစန္းတင္ကို ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားႏွင့္ ဒီမိုကေရစီအေရး တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူမ်ားကို ကူညီသည္ဟုဆိုကာ မႏၲေလးတုိင္း မိတၳီလာေထာင္တြင္ ေထာင္ဒဏ္ ၅ ႏွစ္ အက်ဥ္းက်ခံေနရသည္။
ညီမဝမ္းကြဲျဖစ္သူ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသူ မသက္သက္ေအာင္သည္လည္း ၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလအတြင္းက သံဃာဆႏၵေဖာ္ထုတ္ပြဲ၌ ပါဝင္ခဲ့ၿပီးေနာက္ မတရားအသင္း ဖြဲ႔စည္းမႈ၊ အီလက္ထေရာနစ္ ပုဒ္မတို႔ျဖင့္ ေထာင္ဒဏ္ ၆၅ ႏွစ္ ျပစ္ဒဏ္ ခ်မွတ္ခံရၿပီး ျမင္းၿခံေထာင္တြင္ အက်ဥ္းက်ေနသည္။ ထို႔အျပင္ သူမ၏ ခင္ပြန္းသည္ ကုိခ်စ္ကုိလင္းက ပခုကၠဴေထာင္တြင္ ၇ ႏွစ္၊ ဝမ္းကြဲညီမ ေတာ္စပ္သူ မႏုိးႏုိးသည္ ဧရာဝတီတုိင္း မအူပင္ေထာင္တြင္ ၇ ႏွစ္ ျပစ္ဒဏ္က်ခံေနၾကရသည္။
မဇၥ်ိမမွတဆင့္
ျမန္မာအင္ဂ်င္နီယာပါ ဆိုမာလီဓားျပမ်ား ျပန္ေပးဆြဲထားေသာ သေဘၤာအတြက္ညွိႏိႈင္း
ဆိုမာလီ ပင္လယ္ဓားျပမ်ားက ျပန္ေပးဆြဲထားသည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသား အင္ဂ်င္နီယာ တဦး ပါဝင္ေသာ စကၤာပူ ကုမၸဏီပိုင္ ပင္လယ္ကူးသေဘၤာ ျပန္လႊတ္ေပးေရးအတြက္ ညိွႏိႈင္းမႈမ်ား ျပဳလုပ္ေနသည္ဟု ျမန္မာသေဘၤာသား သတင္းရပ္ကြက္အရ သိရသည္။
MV Kota Wajar တြင္ သေဘၤာသား ၂၁ ေယာက္ရွိေနျပီး သေဘၤာကုမၸဏီ PIL (Pacific International Line)၊ ျမန္မာႏိုင္ငံဌာေန ကိုယ္စားလွယ္ႏွင့္ စင္ကာပူ အစိုးရတို႔က ဓားျပမ်ား၏ ၾကားခံ ကုိယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ စကၤာပူ၌ ညွိႏိႈင္းေနၿပီဟု ဆုိသည္။
“စိုးရိမ္စရာ မရွိပါဘူး ခင္ဗ်။ ကုမၸဏီကလည္း ဂ႐ုစိုက္ လုပ္ေပးပါလိမ့္မယ္။ သူတို႔ ေလ်ာ္ေၾကးေပးမယ္လို႔ ဆိုပါတယ္” ဟု ျမန္မာႏိုင္ငံ ပင္လယ္ကူး သေဘၤာသားမ်ား အသင္းဝင္ Leader Marine Co. Ltd မွ မန္ေနးဂ်င္း ဒါ႐ိုက္တာ ဦးေဌးေအာင္က မဇၥ်ိမကို ေျပာသည္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ PIL ႐ံုးခြဲမွ ဌာေနကုိယ္စားလွယ္ ေဒၚ႐ုလ္ေအးသည္လည္း စကၤာပူႏိုင္ငံသို႔ ယေန႔ ထြက္သြားၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ယင္း႐ုံးတာဝန္ခံတဦးက မဇၥ်ိမကို ေျပာသည္။
ကြန္တိန္နာ သေဘၤာသည္ စကၤာပူမွ ထြက္ခြာသြားၿပီးေနာက္ ယခုလ ၁၅ ရက္ေန႔၌ ဆိုမာလီႏိုင္ငံအနီးရွိ Aden ပင္လယ္ေကြ႔အေရာက္တြင္ ျပန္ေပးဆြဲခံရျခင္း ျဖစ္သည္။ ပင္လယ္ဓားျပမ်ားက အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၈ သန္းေပးရန္ အေစာပိုင္းက ေတာင္းထားသည္။
ယခင္ႏွစ္ စက္တင္ဘာလကလည္း ေတာင္ကိုရီးယား ကုမၸဏီပိုင္ MV. Bright Ruby သေဘၤာအား ျပန္ေပးဆြဲရာတြင္ ျမန္မာသေဘၤာသား ၁၄ ဦး ပါဝင္ခဲ့ၿပီး ေနာက္ပိုင္း၌ ျပန္လည္ လြတ္ေျမာက္လာခဲ့သည္။
Aden ပင္လယ္ေကြ႔သည္ အေရွ႕အာဖရိကတိုက္ ဆိုမာလီႏိုင္ငံႏွင့္ ယီမင္ႏိုင္ငံ အၾကားတြင္ ရွိသည္။ယင္းပင္လယ္ေကြ႔မွ တဆင့္ အီဂ်စ္ႏိုင္ငံ ဆူးအက္တူးေျမာင္းကို ျဖတ္သန္း၍ ကမၻာ့အေနာက္ႏွင့္ အေရွ႕ ေရေၾကာင္းကူးသန္း ေရာင္းဝယ္ရာ အဓိက လမ္းေၾကာင္းလည္း ျဖစ္သည္။
ႏွစ္စဥ္ ပင္လယ္ကူးသေဘၤာ ၂ ေသာင္းေက်ာ္ ျဖတ္သန္းေနၿပီး သေဘၤာမ်ားကို ျပန္ေပးဆြဲရာမွ ဓားျပမ်ားအတြက္ ႏွစ္စဥ္ အေမရိကန္ သန္း ၁၅၀ ေက်ာ္ရရွိေၾကာင္း အကဲခတ္မ်ားက ခန္႔မွန္းၾကသည္။
မဇၥ်ိမမွတဆင့္
MV Kota Wajar တြင္ သေဘၤာသား ၂၁ ေယာက္ရွိေနျပီး သေဘၤာကုမၸဏီ PIL (Pacific International Line)၊ ျမန္မာႏိုင္ငံဌာေန ကိုယ္စားလွယ္ႏွင့္ စင္ကာပူ အစိုးရတို႔က ဓားျပမ်ား၏ ၾကားခံ ကုိယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ စကၤာပူ၌ ညွိႏိႈင္းေနၿပီဟု ဆုိသည္။
“စိုးရိမ္စရာ မရွိပါဘူး ခင္ဗ်။ ကုမၸဏီကလည္း ဂ႐ုစိုက္ လုပ္ေပးပါလိမ့္မယ္။ သူတို႔ ေလ်ာ္ေၾကးေပးမယ္လို႔ ဆိုပါတယ္” ဟု ျမန္မာႏိုင္ငံ ပင္လယ္ကူး သေဘၤာသားမ်ား အသင္းဝင္ Leader Marine Co. Ltd မွ မန္ေနးဂ်င္း ဒါ႐ိုက္တာ ဦးေဌးေအာင္က မဇၥ်ိမကို ေျပာသည္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ PIL ႐ံုးခြဲမွ ဌာေနကုိယ္စားလွယ္ ေဒၚ႐ုလ္ေအးသည္လည္း စကၤာပူႏိုင္ငံသို႔ ယေန႔ ထြက္သြားၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ယင္း႐ုံးတာဝန္ခံတဦးက မဇၥ်ိမကို ေျပာသည္။
ကြန္တိန္နာ သေဘၤာသည္ စကၤာပူမွ ထြက္ခြာသြားၿပီးေနာက္ ယခုလ ၁၅ ရက္ေန႔၌ ဆိုမာလီႏိုင္ငံအနီးရွိ Aden ပင္လယ္ေကြ႔အေရာက္တြင္ ျပန္ေပးဆြဲခံရျခင္း ျဖစ္သည္။ ပင္လယ္ဓားျပမ်ားက အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၈ သန္းေပးရန္ အေစာပိုင္းက ေတာင္းထားသည္။
ယခင္ႏွစ္ စက္တင္ဘာလကလည္း ေတာင္ကိုရီးယား ကုမၸဏီပိုင္ MV. Bright Ruby သေဘၤာအား ျပန္ေပးဆြဲရာတြင္ ျမန္မာသေဘၤာသား ၁၄ ဦး ပါဝင္ခဲ့ၿပီး ေနာက္ပိုင္း၌ ျပန္လည္ လြတ္ေျမာက္လာခဲ့သည္။
Aden ပင္လယ္ေကြ႔သည္ အေရွ႕အာဖရိကတိုက္ ဆိုမာလီႏိုင္ငံႏွင့္ ယီမင္ႏိုင္ငံ အၾကားတြင္ ရွိသည္။ယင္းပင္လယ္ေကြ႔မွ တဆင့္ အီဂ်စ္ႏိုင္ငံ ဆူးအက္တူးေျမာင္းကို ျဖတ္သန္း၍ ကမၻာ့အေနာက္ႏွင့္ အေရွ႕ ေရေၾကာင္းကူးသန္း ေရာင္းဝယ္ရာ အဓိက လမ္းေၾကာင္းလည္း ျဖစ္သည္။
ႏွစ္စဥ္ ပင္လယ္ကူးသေဘၤာ ၂ ေသာင္းေက်ာ္ ျဖတ္သန္းေနၿပီး သေဘၤာမ်ားကို ျပန္ေပးဆြဲရာမွ ဓားျပမ်ားအတြက္ ႏွစ္စဥ္ အေမရိကန္ သန္း ၁၅၀ ေက်ာ္ရရွိေၾကာင္း အကဲခတ္မ်ားက ခန္႔မွန္းၾကသည္။
မဇၥ်ိမမွတဆင့္
30 October 2009
နာေရးကူညီမႈ အသင္းကို စည္ပင္က တရားစဲြ
အသံုးျပဳခြင့္ မေပးေသးေသာ အေဆာက္အဦးကုိ အသံုးျပဳသည္ဟုဆိုကာ နာေရးကူညီမႈ အသင္းကို ရန္ကုန္တုိင္း ေျမာက္ဒဂံုၿမိဳ႕နယ္ စည္ပင္သာယာက ယေန႔ တရားစဲြဆိုလိုက္သည္။
နာေရးကူညီမႈ အသင္းေရွ႕တြင္ ေရေျမာင္းတူးရန္ ေျမာက္ဒဂံုၿမိဳ႕နယ္ စည္ပင္ဌာနက ညႊန္ၾကားခဲ့သည္ကို လိုက္နာမႈ မရွိျခင္းေၾကာင့္ သံုးစဲြခြင့္ မေပးေသးေသာ အေဆာက္အဦးကို အသံုးျပဳသျဖင့္ စည္ပင္က ယခုလုိ တရားစဲြ ဆိုလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
“က်ေနာ္တို႔ အေဆာက္အဦးေရွ႕ လမ္းမႀကီးေဘး အုတ္တံတိုင္းနားမွာ ၅ ေပက်ယ္၊ ၅ ေပနက္တဲ့ ေျမာင္းမေဖာက္တဲ့အတြက္ သူတို႔က အေဆာက္အဦး သံုးခြင့္မေပးဘူး။ အသံုးျပဳခြင့္မေပးဘဲ သံုးေနတဲ့အတြက္ က်ေနာ္တို႔ကို တရားစဲြမယ္ေပါ့ဗ်ာ” ဟု နာေရးကူညီမႈအသင္း ဥကၠ႒ ႐ုပ္ရွင္မင္းသား ဦးေက်ာ္သူက မဇၥ်ိမကို ေျပာသည္။
ၿပီးခဲ့သည့္ ရက္သတၱပတ္အတြင္း ၿမိဳ႕နယ္စည္ပင္က နာေရးကူညီမႈအသင္းကုိ တရားစဲြမည့္အေၾကာင္း စာျဖင့္ အေၾကာင္းၾကားသည့္အခါ ဦးေက်ာ္သူက တရားစဲြမည္ဆိုလွ်င္ သူ႔ကုိ စဲြဆိုရန္ အမည္စာရင္း ေပးလိုက္ၿပီးေနာက္ ေတာင္ဒဂံုတရား႐ံုးတြင္ ေျမာက္ဒဂံု စည္ပင္က တရားစဲြဆိုျခင္း ျဖစ္သည္။
တရားခံအျဖစ္ စြပ္စဲြခံထားရသည့္ ဦးေက်ာ္သူသည္ စာျဖင့္ဆင့္ေခၚေသာ္လည္း ေတာင္ဒဂံု တရား႐ံုးသို႔ ယေန႔ သြားေရာက္ျခင္း မရွိဘဲ၊ အသင္းမန္ေနဂ်ာသာ သြားေရာက္ခဲ့သျဖင့္ စဲြခ်က္တင္ႏုိင္ျခင္း မရွိေသးပါ။
ေျမာက္ဒဂံု ၿမိဳ႕နယ္စည္ပင္သို႔ ဆက္သြယ္ေမးျမန္းၾကည့္ရာ တာဝန္ရွိသူတဦးက တရားစဲြရန္ ျပဳလုပ္ထားေၾကာင္း ေျပာဆုိေသာ္လည္း၊ အေသးစိတ္ အခ်က္အလက္မ်ား ေျဖၾကားရန္ ျငင္းဆန္ခဲ့သည္။
ေရေျမာင္းမတူးသည့္ အေၾကာင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဦးေက်ာ္သူက “မတူးျဖစ္ဘူးဆိုတာက က်ေနာ္တို႔ တကြက္ထဲကို လာတူးခိုင္းေနတာေလ။ ေဘးအကြက္ေတြက တူးမွ မတူးတာ။ ေဘးအကြက္ေတြ တူးမွ ေရစီးေရလာက ေကာင္းမွာကိုး။ ဒီတကြက္ထဲ တူးတယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ေရွ႕မွာ ေရေလွာင္ကန္ ျဖစ္သြားမွာေပါ့။ ေရလွာင္ကန္ျဖစ္ရင္ ျခင္ေတြဘာေတြ ေပါက္မယ္၊ ျခင္ေမြးကန္ ျဖစ္သြားမယ္။ အဲဒါက လူနာေတြအတြက္ပါ အႏၲရာယ္ရွိတယ္” ဟု ရွင္းျပသည္။ လတ္တေလာတြင္ အေဆာက္အဦးမွ ေရမ်ားကို အေနာက္ဘက္ရွိ ငမိုးရိပ္ေခ်ာင္းအတြင္း စြန္႔ပစ္ေနသည္။
က်ပ္သိန္း ၂၀၀၀ ခန္႔ အကုန္က်ခံကာ တည္ေဆာက္ထားသည့္ အသင္းပိုင္ အေဆာက္အဦးတြင္ ရန္ကုန္ နာေရးကူညီမႈအသင္း ႐ံုးခန္းႏွင့္ သုခ ကုသိုလ္ျဖစ္ ေဆးခန္းကို ပူးတဲြဖြင့္လွစ္ထားကာ၊ တေန႔လွ်င္ နာမက်န္းသူ လူနာ ဦးေရ ၁၅၀ မွ ၂၀၀ ဝန္းက်င္အထိ အခမဲ့ ကုသေပးေနသည္။
ေဆးခန္းတြင္ မ်က္စိ၊ အ႐ိုးအေၾကာ၊ သားဖြား-မီးယပ္ႏွင့္ သက္ဆိုင္သည့္ ေရာဂါမ်ား၊ ကေလးႏွင့္ အမ်ဳိးသမီး အထူးကုသေရးတို႔အျပင္ အခမဲ့ ဓာတ္မွန္႐ိုက္ေပးရာ ေစတနာ့ဝန္ထမ္း ဆရာဝန္မ်ား၊ သူနာျပဳဆရာမမ်ားက ရက္သတၱပတ္လံုး ပိတ္ရက္မရွိ ကုသေပးသကဲ့သို႔၊ နိဗၺာန္ယာဥ္ ၁၆ စီးျဖင့္ နာေရးကိစၥ ၅၀ ခန္႔ကို ေန႔စဥ္ အခမဲ့ ကူညီပို႔ေဆာင္ေပးေနသည္။
ေျမာင္းေဖာက္မည္ဆိုလွ်င္ အေဆာက္အဦး အသံုးျပဳခြင့္အျပင္ ဓာတ္မွန္ခန္းႏွင့္ အျခားအေဆာက္အဦးမ်ား ထပ္မံတည္ေဆာက္ခြင့္ ေပးဦးမည္ဟု ၿမိဳ႕နယ္စည္ပင္က ေျပာဆိုခဲ့ေၾကာင္း ဦးေက်ာ္သူက ေျပာသည္။
အသံုးျပဳခြင့္အတြက္ ခ႐ိုင္စည္ပင္က ဓာတ္ပံု႐ုိက္ယူထားၿပီး အသံုးျပဳခြင့္ ခ်ေပးရန္ ေစာင့္ဆုိင္းေနစဥ္ ၿမိဳ႕နယ္စည္ပင္က ယခုလို တရားစဲြဆိုရန္ ႀကိဳးပမ္းျခင္း ျဖစ္သည္။ တရားစဲြဆိုမႈ အထေျမာက္ပါက နာေရးႏွင့္ အခမဲ့ ေဆးကုသေရး လုပ္ငန္းမ်ား ရပ္ဆိုင္းခံရဖြယ္ ရွိသည္။
“မေျပာတတ္ဘူးဗ်ာ။ တရားစဲြလို႔ ပိတ္ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အကုန္ပိတ္ရမွာပဲ။ ေဆးကုခြင့္လည္း ပိတ္ပစ္မွာပဲ။ နာေရးကူညီမႈေတြလည္း မလုပ္ေတာ့ဘူး။ ဒါပဲ။ က်ေနာ္လည္း ေထာင္ထဲဝင္႐ုံပဲ။ ဒါပဲရွိတယ္။ လုပ္ႏိုင္တဲ့ အတိုင္းအတာထဲက က်ေနာ္တို႔ လုပ္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒီဟာႀကီးက အဓိပၸာယ္ မရွိတဲ့အတြက္ မလုပ္တာပါ” ဟု ဦးေက်ာ္သူက ေျပာသည္။
နာေရးကူညီမႈအသင္းကို ၂၀၀၁ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလအတြင္း ဦးေက်ာ္သူႏွင့္ ေစတနာရွင္မ်ားက ဝိုင္းဝန္းတည္ေထာင္ခဲ့ၿပီး ဆင္းရဲခ်မ္းသာႏွင့္ လူမ်ဳိးဘာသာမေရြးဘဲ နာေရးကိစၥမ်ားအတြက္ အခမဲ့ ပို႔ေဆာင္သၿဂဳႋဟ္ေပးခဲ့ရာမွ ေနာက္ပိုင္းတြင္ သုခကုသုိလ္ျဖစ္ ေဆးခန္းကိုပါ တုိးခ်ဲ႕ဖြင့္လွစ္ႏုိင္ခဲ့သည္။
ယခင္က သဃၤန္းကြ်န္းၿမိဳ႕နယ္ ျဗဟၼာ့ဝိဟာရ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဝင္းအတြင္း ႐ုံးခန္းဖြင့္လွစ္ခဲ့ရာမွ ယခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ (အာဇာနည္ေန႔) တြင္ ေျမာက္ဒဂံုသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ခဲ့ရသည္။
နာေရးကူညီမႈအသင္းပိုင္ နိဗၺာန္ယာဥ္မ်ားကုိ သဃၤန္းကြ်န္းမွ ေျမာက္ဥကၠလာပရွိ ေရေဝးသုသာန္ နယ္နိမိတ္အတြင္း ေျပာင္းေရႊ႕ရန္ ယခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလတြင္ ေက်ာက္တံတားၿမိဳ႕နယ္ စည္ပင္သာယာ႐ံုးက ညႊန္ၾကားခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သုသာန္တြင္ နာေရးကူညီမႈအသင္း ႐ုံးခဲြတခု ဖြင့္လွစ္ကာ နိဗၺာန္ယာဥ္အားလံုးကို ေျပာင္းေရႊ႕ေပးခဲ့ရေသးသည္။
မဇၥ်ိမမွတဆင့္
နာေရးကူညီမႈ အသင္းေရွ႕တြင္ ေရေျမာင္းတူးရန္ ေျမာက္ဒဂံုၿမိဳ႕နယ္ စည္ပင္ဌာနက ညႊန္ၾကားခဲ့သည္ကို လိုက္နာမႈ မရွိျခင္းေၾကာင့္ သံုးစဲြခြင့္ မေပးေသးေသာ အေဆာက္အဦးကို အသံုးျပဳသျဖင့္ စည္ပင္က ယခုလုိ တရားစဲြ ဆိုလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
“က်ေနာ္တို႔ အေဆာက္အဦးေရွ႕ လမ္းမႀကီးေဘး အုတ္တံတိုင္းနားမွာ ၅ ေပက်ယ္၊ ၅ ေပနက္တဲ့ ေျမာင္းမေဖာက္တဲ့အတြက္ သူတို႔က အေဆာက္အဦး သံုးခြင့္မေပးဘူး။ အသံုးျပဳခြင့္မေပးဘဲ သံုးေနတဲ့အတြက္ က်ေနာ္တို႔ကို တရားစဲြမယ္ေပါ့ဗ်ာ” ဟု နာေရးကူညီမႈအသင္း ဥကၠ႒ ႐ုပ္ရွင္မင္းသား ဦးေက်ာ္သူက မဇၥ်ိမကို ေျပာသည္။
ၿပီးခဲ့သည့္ ရက္သတၱပတ္အတြင္း ၿမိဳ႕နယ္စည္ပင္က နာေရးကူညီမႈအသင္းကုိ တရားစဲြမည့္အေၾကာင္း စာျဖင့္ အေၾကာင္းၾကားသည့္အခါ ဦးေက်ာ္သူက တရားစဲြမည္ဆိုလွ်င္ သူ႔ကုိ စဲြဆိုရန္ အမည္စာရင္း ေပးလိုက္ၿပီးေနာက္ ေတာင္ဒဂံုတရား႐ံုးတြင္ ေျမာက္ဒဂံု စည္ပင္က တရားစဲြဆိုျခင္း ျဖစ္သည္။
တရားခံအျဖစ္ စြပ္စဲြခံထားရသည့္ ဦးေက်ာ္သူသည္ စာျဖင့္ဆင့္ေခၚေသာ္လည္း ေတာင္ဒဂံု တရား႐ံုးသို႔ ယေန႔ သြားေရာက္ျခင္း မရွိဘဲ၊ အသင္းမန္ေနဂ်ာသာ သြားေရာက္ခဲ့သျဖင့္ စဲြခ်က္တင္ႏုိင္ျခင္း မရွိေသးပါ။
ေျမာက္ဒဂံု ၿမိဳ႕နယ္စည္ပင္သို႔ ဆက္သြယ္ေမးျမန္းၾကည့္ရာ တာဝန္ရွိသူတဦးက တရားစဲြရန္ ျပဳလုပ္ထားေၾကာင္း ေျပာဆုိေသာ္လည္း၊ အေသးစိတ္ အခ်က္အလက္မ်ား ေျဖၾကားရန္ ျငင္းဆန္ခဲ့သည္။
ေရေျမာင္းမတူးသည့္ အေၾကာင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဦးေက်ာ္သူက “မတူးျဖစ္ဘူးဆိုတာက က်ေနာ္တို႔ တကြက္ထဲကို လာတူးခိုင္းေနတာေလ။ ေဘးအကြက္ေတြက တူးမွ မတူးတာ။ ေဘးအကြက္ေတြ တူးမွ ေရစီးေရလာက ေကာင္းမွာကိုး။ ဒီတကြက္ထဲ တူးတယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ေရွ႕မွာ ေရေလွာင္ကန္ ျဖစ္သြားမွာေပါ့။ ေရလွာင္ကန္ျဖစ္ရင္ ျခင္ေတြဘာေတြ ေပါက္မယ္၊ ျခင္ေမြးကန္ ျဖစ္သြားမယ္။ အဲဒါက လူနာေတြအတြက္ပါ အႏၲရာယ္ရွိတယ္” ဟု ရွင္းျပသည္။ လတ္တေလာတြင္ အေဆာက္အဦးမွ ေရမ်ားကို အေနာက္ဘက္ရွိ ငမိုးရိပ္ေခ်ာင္းအတြင္း စြန္႔ပစ္ေနသည္။
က်ပ္သိန္း ၂၀၀၀ ခန္႔ အကုန္က်ခံကာ တည္ေဆာက္ထားသည့္ အသင္းပိုင္ အေဆာက္အဦးတြင္ ရန္ကုန္ နာေရးကူညီမႈအသင္း ႐ံုးခန္းႏွင့္ သုခ ကုသိုလ္ျဖစ္ ေဆးခန္းကို ပူးတဲြဖြင့္လွစ္ထားကာ၊ တေန႔လွ်င္ နာမက်န္းသူ လူနာ ဦးေရ ၁၅၀ မွ ၂၀၀ ဝန္းက်င္အထိ အခမဲ့ ကုသေပးေနသည္။
ေဆးခန္းတြင္ မ်က္စိ၊ အ႐ိုးအေၾကာ၊ သားဖြား-မီးယပ္ႏွင့္ သက္ဆိုင္သည့္ ေရာဂါမ်ား၊ ကေလးႏွင့္ အမ်ဳိးသမီး အထူးကုသေရးတို႔အျပင္ အခမဲ့ ဓာတ္မွန္႐ိုက္ေပးရာ ေစတနာ့ဝန္ထမ္း ဆရာဝန္မ်ား၊ သူနာျပဳဆရာမမ်ားက ရက္သတၱပတ္လံုး ပိတ္ရက္မရွိ ကုသေပးသကဲ့သို႔၊ နိဗၺာန္ယာဥ္ ၁၆ စီးျဖင့္ နာေရးကိစၥ ၅၀ ခန္႔ကို ေန႔စဥ္ အခမဲ့ ကူညီပို႔ေဆာင္ေပးေနသည္။
ေျမာင္းေဖာက္မည္ဆိုလွ်င္ အေဆာက္အဦး အသံုးျပဳခြင့္အျပင္ ဓာတ္မွန္ခန္းႏွင့္ အျခားအေဆာက္အဦးမ်ား ထပ္မံတည္ေဆာက္ခြင့္ ေပးဦးမည္ဟု ၿမိဳ႕နယ္စည္ပင္က ေျပာဆိုခဲ့ေၾကာင္း ဦးေက်ာ္သူက ေျပာသည္။
အသံုးျပဳခြင့္အတြက္ ခ႐ိုင္စည္ပင္က ဓာတ္ပံု႐ုိက္ယူထားၿပီး အသံုးျပဳခြင့္ ခ်ေပးရန္ ေစာင့္ဆုိင္းေနစဥ္ ၿမိဳ႕နယ္စည္ပင္က ယခုလို တရားစဲြဆိုရန္ ႀကိဳးပမ္းျခင္း ျဖစ္သည္။ တရားစဲြဆိုမႈ အထေျမာက္ပါက နာေရးႏွင့္ အခမဲ့ ေဆးကုသေရး လုပ္ငန္းမ်ား ရပ္ဆိုင္းခံရဖြယ္ ရွိသည္။
“မေျပာတတ္ဘူးဗ်ာ။ တရားစဲြလို႔ ပိတ္ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အကုန္ပိတ္ရမွာပဲ။ ေဆးကုခြင့္လည္း ပိတ္ပစ္မွာပဲ။ နာေရးကူညီမႈေတြလည္း မလုပ္ေတာ့ဘူး။ ဒါပဲ။ က်ေနာ္လည္း ေထာင္ထဲဝင္႐ုံပဲ။ ဒါပဲရွိတယ္။ လုပ္ႏိုင္တဲ့ အတိုင္းအတာထဲက က်ေနာ္တို႔ လုပ္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒီဟာႀကီးက အဓိပၸာယ္ မရွိတဲ့အတြက္ မလုပ္တာပါ” ဟု ဦးေက်ာ္သူက ေျပာသည္။
နာေရးကူညီမႈအသင္းကို ၂၀၀၁ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလအတြင္း ဦးေက်ာ္သူႏွင့္ ေစတနာရွင္မ်ားက ဝိုင္းဝန္းတည္ေထာင္ခဲ့ၿပီး ဆင္းရဲခ်မ္းသာႏွင့္ လူမ်ဳိးဘာသာမေရြးဘဲ နာေရးကိစၥမ်ားအတြက္ အခမဲ့ ပို႔ေဆာင္သၿဂဳႋဟ္ေပးခဲ့ရာမွ ေနာက္ပိုင္းတြင္ သုခကုသုိလ္ျဖစ္ ေဆးခန္းကိုပါ တုိးခ်ဲ႕ဖြင့္လွစ္ႏုိင္ခဲ့သည္။
ယခင္က သဃၤန္းကြ်န္းၿမိဳ႕နယ္ ျဗဟၼာ့ဝိဟာရ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဝင္းအတြင္း ႐ုံးခန္းဖြင့္လွစ္ခဲ့ရာမွ ယခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ (အာဇာနည္ေန႔) တြင္ ေျမာက္ဒဂံုသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ခဲ့ရသည္။
နာေရးကူညီမႈအသင္းပိုင္ နိဗၺာန္ယာဥ္မ်ားကုိ သဃၤန္းကြ်န္းမွ ေျမာက္ဥကၠလာပရွိ ေရေဝးသုသာန္ နယ္နိမိတ္အတြင္း ေျပာင္းေရႊ႕ရန္ ယခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလတြင္ ေက်ာက္တံတားၿမိဳ႕နယ္ စည္ပင္သာယာ႐ံုးက ညႊန္ၾကားခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သုသာန္တြင္ နာေရးကူညီမႈအသင္း ႐ုံးခဲြတခု ဖြင့္လွစ္ကာ နိဗၺာန္ယာဥ္အားလံုးကို ေျပာင္းေရႊ႕ေပးခဲ့ရေသးသည္။
မဇၥ်ိမမွတဆင့္
ေဒၚစုက အေမရိကန္ႏွင့္စစ္အစိုးရ တိုက္႐ိုက္ဆက္ဆံမႈကို ေစာင့္ၾကည့္ေနဟု ဒီခ်ဳပ္ေျပာ
အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ား၏ ပိတ္ဆို႔ဒဏ္ခတ္မႈမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာ သည့္ေနာက္ဆက္တြဲ အက်ဳိးဆက္မ်ားကို ထိန္းသိမ္းခံ အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က အခ်က္အလက္ရွာေဖြ ေလ့လာမႈမ်ားဆက္လက္ျပဳလုပ္ေနစဥ္ မွာပင္ အေမရိကန္ႏွင့္စစ္အစိုးရအၾကားထိေတြ႔ဆက္ဆံမႈမ်ား ကိုလည္းေစာင့္ၾကည့္အကဲ ခတ္ေနေၾကာင္းျဖင့္ သူမ၏ပါတီေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူက ၾကာသပေတးေန႔ကေျပာဆိုလိုက္ သည္။
`ဒီလိုအခ်က္အလက္ရွာေဖြ ေလ့လာဘို႔အတြက္ အေမရိကန္၊ ဥေရာပ ႏွင့္ၾသစေၾတလ် ႏိုင္ငံတို႔က သံတမန္ေတြက လိုအပ္တဲ့သတင္းအခ်က္ အလက္ စာရြက္စာတန္းေတြေပးအပ္ ခဲ့ပါတယ္လို႔ ေဒၚစုကေျပာပါတယ္´ ဟု ၾကာသပေတးေန႔က ေဒၚစုကိုေတြ႔ဆံုခဲ့သူ ဦးဥာဏ္ဝင္းက ေျပာသည္။
သူမ၏ေမတၱာရပ္ခံခ်က္ကို လိုက္ေလ်ာသည့္အေနျဖင့္ စစ္အစိုးရက ေဒၚေအာင္ဆန္းစု ၾကည္ကို အေမရိကန္၊ ဥေရာပသမဂၢ၊ ၾသစေၾတလ် ႏိုင္ငံတို႔မွသံတမန္မ်ားႏွင့္ ေအာက္တို ဘာလ ၉ ရက္ေန႔ကေတြ႔ဆံုခြင့္ေပးခဲ့သည္။ သူမသည္ ထိုသံတမန္မ်ားႏွင့္ ပိတ္ဆုိ႔ဒဏ္ခတ္မႈမ်ားကိစၥ ေဆြးေႏြးခဲ့သည္။
ပိတ္ဆို႔ဒဏ္ခတ္မႈမ်ား ေလ်ာ့ပါးေရးအတြက္ စစ္အစိုးရႏွင့္အတူတကြေဆာင္ရြက္လိုပါ ေၾကာင္း စစ္အစိုးရေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ ထံ သူမက ကမ္းလွမ္းခဲ့ၿပီး အေမရိကန္၊ အီးယူႏွင့္ ၾသစေၾတလ်ႏိုင္ငံတို႔မွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံုခြင့္ေပးရန္လည္း စက္တင္ဘာလက ေမတၱာရပ္ခံခဲ့သည္။
ထိန္းသိမ္းခံႏိုဘယ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုရွင္သည္ အေမရိကန္လက္ေထာက္ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ၾကီး ကတ္ကင္းဘဲလ္ (Kurt Campbell)ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုရန္လည္း ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားလ်က္ရွိေၾကာင္းျဖင့္ ဦးဥာဏ္ဝင္းကေျပာသည္။ အေမရိကန္က ျမန္မာစစ္အစိုးရႏွင့္ တိုက္႐ိုက္ထိ ေတြ႔ဆက္ဆံမႈမ်ားကိုလည္း သူမက ေစာင့္ၾကည့္ အကဲခတ္လ်က္ရွိသည္။
`တိုက္႐ိုက္ ထိေတြ႔ဆက္ဆံဘို႔ဆိုတဲ့ အေမရိကန္ရဲ့ မူဝါဒသစ္ကိုလည္း သူမကႀကိဳဆိုခဲ့ၿပီး သားပါ´ ဟု ဦးဥာဏ္ဝင္းက ေျပာသည္။ ထို႔ျပင္ ကင္းဘဲလ္ႏိုဝင္ဘာလ ပထမပတ္အတြင္း ေရာက္လာမည့္ အေၾကာင္းလည္း အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို အသိေပးအေၾကာင္း ၾကားထားၿပီး ျဖစ္သည္ဟုလည္း သူက ဆက္လက္ ေျပာဆိုခဲ့သည္။
ဦးဥာဏ္ဝင္းသည္ သူ႔လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္ျဖစ္သူ တရား႐ုံးခ်ဳပ္ေရွ႕ေနႀကီး ဦးၾကည္ဝင္းႏွင့္ အတူ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ ၾကာသပေတးေန႔က ေတြ႔ဆံုခဲ့ၿပီး ဗဟိုတရား႐ုံးသို႔ တင္သြင္းမည့္ အယူခံလႊာႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ ကိစၥရပ္မ်ားကိုလည္း ေဆြးေႏြးခဲ့သည္။
သူမကို ယခင္ထိန္းသိမ္းမႈ စည္းကမ္းခ်က္မ်ားကို ခ်ဳိးေဖာက္သည္ ဟူေသာစြဲခ်က္ျဖင့္ အင္းစိန္ေထာင္တြင္းရွိ အထူးတရား႐ုံးက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ၾသဂုတ္လ ၁၁ ရက္ေန႔က အလုပ္ၾကမ္းႏွင့္ေထာင္ဒဏ္ ၃ ႏွစ္ အျပစ္ေပးခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ အဆိုပါ ေထာင္ဒဏ္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊက သူ႔စီမံခန္႔ခြဲေရး အာဏာကို အသံုးျပဳကာ တဝက္ထိေလွ်ာ့ခ် ခဲ့သည္။
သူမ၏ေရွ႕ေနအဖြဲ႕က အဆိုပါစီရင္ခ်က္ကို တိုင္းတရား႐ုံးသို႔ အယူခံ ဝင္ေရာက္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္တိုင္း႐ုံးက ေအာက္႐ုံး၏ အမိန္႔ကိုပင္ အတည္ ျပဳခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ယခုအခါ အဆိုပါ အမႈကို တရား႐ုံးခ်ဳပ္သို႔ အယူခံဝင္ေရာက္ရန္ ျပင္ဆင္လ်က္ရွိသည္ဟု ဦးဥာဏ္ဝင္းက ေျပာသည္။ အဆိုပါ အယူခံလႊာကို သူတို႔ မူၾကမ္းေရးသားၿပီး ျဖစ္သည္။
`ေဒၚစုက ဒီအယူခံလႊာ မူၾကမ္းကို သူ ေလ့လာခ်င္တယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ ၿပီးရင္သူ႔ထင္ျမင္ခ်က္ကို က်ေနာ္တို႔ကို ေျပာမယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ တရား႐ုံးခ်ဳပ္ကို ေလွ်ာက္လႊာတင္သြင္းဘို႔ လဲ သူ သေဘာတူပါတယ္´ ဟု ဦးဥာဏ္ဝင္းက ေျပာသည္။
မဇၥ်ိမမွတဆင့္
`ဒီလိုအခ်က္အလက္ရွာေဖြ ေလ့လာဘို႔အတြက္ အေမရိကန္၊ ဥေရာပ ႏွင့္ၾသစေၾတလ် ႏိုင္ငံတို႔က သံတမန္ေတြက လိုအပ္တဲ့သတင္းအခ်က္ အလက္ စာရြက္စာတန္းေတြေပးအပ္ ခဲ့ပါတယ္လို႔ ေဒၚစုကေျပာပါတယ္´ ဟု ၾကာသပေတးေန႔က ေဒၚစုကိုေတြ႔ဆံုခဲ့သူ ဦးဥာဏ္ဝင္းက ေျပာသည္။
သူမ၏ေမတၱာရပ္ခံခ်က္ကို လိုက္ေလ်ာသည့္အေနျဖင့္ စစ္အစိုးရက ေဒၚေအာင္ဆန္းစု ၾကည္ကို အေမရိကန္၊ ဥေရာပသမဂၢ၊ ၾသစေၾတလ် ႏိုင္ငံတို႔မွသံတမန္မ်ားႏွင့္ ေအာက္တို ဘာလ ၉ ရက္ေန႔ကေတြ႔ဆံုခြင့္ေပးခဲ့သည္။ သူမသည္ ထိုသံတမန္မ်ားႏွင့္ ပိတ္ဆုိ႔ဒဏ္ခတ္မႈမ်ားကိစၥ ေဆြးေႏြးခဲ့သည္။
ပိတ္ဆို႔ဒဏ္ခတ္မႈမ်ား ေလ်ာ့ပါးေရးအတြက္ စစ္အစိုးရႏွင့္အတူတကြေဆာင္ရြက္လိုပါ ေၾကာင္း စစ္အစိုးရေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ ထံ သူမက ကမ္းလွမ္းခဲ့ၿပီး အေမရိကန္၊ အီးယူႏွင့္ ၾသစေၾတလ်ႏိုင္ငံတို႔မွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံုခြင့္ေပးရန္လည္း စက္တင္ဘာလက ေမတၱာရပ္ခံခဲ့သည္။
ထိန္းသိမ္းခံႏိုဘယ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုရွင္သည္ အေမရိကန္လက္ေထာက္ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ၾကီး ကတ္ကင္းဘဲလ္ (Kurt Campbell)ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုရန္လည္း ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားလ်က္ရွိေၾကာင္းျဖင့္ ဦးဥာဏ္ဝင္းကေျပာသည္။ အေမရိကန္က ျမန္မာစစ္အစိုးရႏွင့္ တိုက္႐ိုက္ထိ ေတြ႔ဆက္ဆံမႈမ်ားကိုလည္း သူမက ေစာင့္ၾကည့္ အကဲခတ္လ်က္ရွိသည္။
`တိုက္႐ိုက္ ထိေတြ႔ဆက္ဆံဘို႔ဆိုတဲ့ အေမရိကန္ရဲ့ မူဝါဒသစ္ကိုလည္း သူမကႀကိဳဆိုခဲ့ၿပီး သားပါ´ ဟု ဦးဥာဏ္ဝင္းက ေျပာသည္။ ထို႔ျပင္ ကင္းဘဲလ္ႏိုဝင္ဘာလ ပထမပတ္အတြင္း ေရာက္လာမည့္ အေၾကာင္းလည္း အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို အသိေပးအေၾကာင္း ၾကားထားၿပီး ျဖစ္သည္ဟုလည္း သူက ဆက္လက္ ေျပာဆိုခဲ့သည္။
ဦးဥာဏ္ဝင္းသည္ သူ႔လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္ျဖစ္သူ တရား႐ုံးခ်ဳပ္ေရွ႕ေနႀကီး ဦးၾကည္ဝင္းႏွင့္ အတူ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ ၾကာသပေတးေန႔က ေတြ႔ဆံုခဲ့ၿပီး ဗဟိုတရား႐ုံးသို႔ တင္သြင္းမည့္ အယူခံလႊာႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ ကိစၥရပ္မ်ားကိုလည္း ေဆြးေႏြးခဲ့သည္။
သူမကို ယခင္ထိန္းသိမ္းမႈ စည္းကမ္းခ်က္မ်ားကို ခ်ဳိးေဖာက္သည္ ဟူေသာစြဲခ်က္ျဖင့္ အင္းစိန္ေထာင္တြင္းရွိ အထူးတရား႐ုံးက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ၾသဂုတ္လ ၁၁ ရက္ေန႔က အလုပ္ၾကမ္းႏွင့္ေထာင္ဒဏ္ ၃ ႏွစ္ အျပစ္ေပးခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ အဆိုပါ ေထာင္ဒဏ္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊက သူ႔စီမံခန္႔ခြဲေရး အာဏာကို အသံုးျပဳကာ တဝက္ထိေလွ်ာ့ခ် ခဲ့သည္။
သူမ၏ေရွ႕ေနအဖြဲ႕က အဆိုပါစီရင္ခ်က္ကို တိုင္းတရား႐ုံးသို႔ အယူခံ ဝင္ေရာက္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္တိုင္း႐ုံးက ေအာက္႐ုံး၏ အမိန္႔ကိုပင္ အတည္ ျပဳခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ယခုအခါ အဆိုပါ အမႈကို တရား႐ုံးခ်ဳပ္သို႔ အယူခံဝင္ေရာက္ရန္ ျပင္ဆင္လ်က္ရွိသည္ဟု ဦးဥာဏ္ဝင္းက ေျပာသည္။ အဆိုပါ အယူခံလႊာကို သူတို႔ မူၾကမ္းေရးသားၿပီး ျဖစ္သည္။
`ေဒၚစုက ဒီအယူခံလႊာ မူၾကမ္းကို သူ ေလ့လာခ်င္တယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ ၿပီးရင္သူ႔ထင္ျမင္ခ်က္ကို က်ေနာ္တို႔ကို ေျပာမယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ တရား႐ုံးခ်ဳပ္ကို ေလွ်ာက္လႊာတင္သြင္းဘို႔ လဲ သူ သေဘာတူပါတယ္´ ဟု ဦးဥာဏ္ဝင္းက ေျပာသည္။
မဇၥ်ိမမွတဆင့္
ကရင္ၿငိမ္းေကာင္စီက နယ္ျခားေစာင့္တပ္ကို ျငင္းပယ္ဟုဆို
စစ္အစိုးရက ကမ္းလွမ္းထားေသာ နယ္ျခားေစာင့္ တပ္အသြင္ေျပာင္းေရးကို မထင္မွတ္ထားေသာ ကရင္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႔တခုက ျငင္းဆန္လိုက္သည္။
ယခုလဆန္း ၁ ရက္ေန႔တြင္ ျမန္မာစစ္တပ္မွ ဒုတိယ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ရဲျမင့္၊ ဒုတိယ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ေဇာ္ႏွင့္ ထိပ္တန္း စစ္အရာရွိ ၂၀ ဦးက KNU/KNLA Peace Council ဥကၠ႒ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဌးေမာင္ႏွင့္ စစ္ဘက္ဆိုင္ရာ အရာရွိမ်ားကို ကရင္ျပည္နယ္ ဘားအံၿမိဳ႕တြင္ ေတြ႔ဆံုခဲ့ရာ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ အသြင္ေျပာင္းရန္ အဆိုျပဳသည္ကို ကရင္ျပည္နယ္ ျမဝတီျမိဳ႔အေျခစိုက္ ကရင္ျငိမ္းခ်မ္းေရးေကာင္စီ KNU/KNLA Peace Council ျငင္းပယ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
“က်ေနာ္တို႔ လူမ်ဳိးေတြ အရင္လိုမ်ဳိး နအဖ စစ္တပ္က ဖိႏွိပ္တာမ်ဳိး မလိုခ်င္ေတာ့ဘူး။ လူထုနဲ႔ ဆန္႔က်င္တဲ့ ဆႏၵျဖစ္လို႔ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ကို က်ေနာ္တို႔ ျငင္းပယ္တာပါ” ဟု ေကာင္စီ၏ စစ္ေရးခ်ဳပ္- စစ္ေထာက္ခ်ဳပ္ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ရင္ႏုက မဇၥ်ိမကို ေျပာသည္။
ယခုလ ၂ဝ ရက္ေန႔တြင္ KNU/KNLA Peace Council က စစ္အစိုးရ ကမ္းလွမ္းသည့္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းေရးကို အခ်က္ ၃ ခ်က္ျဖင့္ ျငင္းပယ္သည့္ ေၾကညာခ်က္တေစာင္ ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္ဟု သူက ထပ္ေလာင္းေျပာဆိုသည္။
သုိ႔ေသာ္ ထိုင္းႏိုင္ငံအေျခစိုက္ စစ္ေရးေလ့လာသူ ဦးဝင္းမင္းက KNU/KNLA Peace Council နယ္ျခားေစာင့္တပ္ ျငင္းပယ္သည္ဟု မၾကားမိ ေၾကာင္းႏွင့္ စစ္အစိုးရဘက္က စစ္ေရးအရ တံု႔ျပန္ျခင္း ရွိမရွိကိုမူ ေစာင့္ၾကည့္ရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာသည္။
သူက '' ဝ' တို႔၊ ကခ်င္တို႔ ေနရာေတြမွာ ျပင္ေနတာ ရွိတာေပါ့။ သူတို႔ ေျပာတဲ့အတုိင္း မလုပ္ရင္ ခ်မယ္ဆိုတဲ့ အေနအထားမ်ဳိးေတြ ျဖစ္လာမွာ ေတာ့ စိုးရိမ္တာေပါ့။ ... ဒါေပမဲ့ သူတို႔က ေနာက္ဆံုး အေနအထားထိေတာ့ ညိႇမယ့္သေဘာ ရွိပါတယ္။တိုက္မလား၊ ညိႇမလားဆိုတာေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္ရမယ့္ သေဘာ ရွိတာေပါ့'' ဟု ေျပာသည္။
နယ္ျခားေစာင့္တပ္အေရး ယခုလို ပယ္ခ်လိုက္သျဖင့္ KNU/KNLA Peace Council ႏွင့္္ နအဖ စစ္တပ္အၾကား တင္းမာမႈ တစံုတရာ မရွိႏိုင္ ေၾကာင္း ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ရင္ႏုက ဆိုသည္။
“တင္းမာမႈ မရွိႏုိင္ပါဘူး။ သူတို႔က က်ေနာ္တို႔ကို လုပ္ပါလို႔ ကမ္းလွမ္းတာကို က်ေနာ္တို႔က မလုပ္ဘူးေျပာတာ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ ေနာက္ထပ္ လာေတြ႔လည္း က်ေနာ္တို႔က ဒီနယ္ျခားေစာင့္တပ္ကို မလုပ္ဘူးလို႔ ျငင္းမွာပဲ” ဟု သူက ေျပာဆုိသည္။
“က်ေနာ္တို႔ကို စစ္မတိုက္ဘူးလို႔ ေျပာတာပဲ။ သူတို႔ေျပာတယ္ဆိုေတာ့ မတိုက္ဘူးေပါ့” ဟုလည္း KNU/KNLA Peace Council ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္က ျဖည့္စြက္ ေျပာဆိုသည့္အျပင္၊ ၎တို႔တပ္တြင္ လက္နက္ကိုင္အင္အား ၁၀၀၀ ေက်ာ္ ရွိသည္ဟု ဆိုသည္။
ကရင္အမ်ဳိးသား အစည္းအ႐ံုး KNU ဗဟိုေကာ္မတီဝင္ႏွင့္ တပ္မဟာ ၇ ထိပ္ပိုင္းေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ခဲ့သူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဌးေမာင္သည္ KNU ၏ ခြင့္ျပဳခ်က္မယူဘဲ နအဖ စစ္တပ္ႏွင့္ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးခဲ့သျဖင့္ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလတြင္ KNU က သူ႔ကို တာဝန္မွ ရပ္ဆိုင္းကာ အဖြဲ႔မွ ထုတ္ပယ္ခဲ့သည္။
ထိုအခါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဌးေမာင္ ဦးေဆာင္သည့္ အဖြဲ႔သည္ စစ္အစိုးရႏွင့္ အပစ္ရပ္ကာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ယူခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ မဇၥ်ိမမွတဆင့္....
ယခုလဆန္း ၁ ရက္ေန႔တြင္ ျမန္မာစစ္တပ္မွ ဒုတိယ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ရဲျမင့္၊ ဒုတိယ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ေဇာ္ႏွင့္ ထိပ္တန္း စစ္အရာရွိ ၂၀ ဦးက KNU/KNLA Peace Council ဥကၠ႒ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဌးေမာင္ႏွင့္ စစ္ဘက္ဆိုင္ရာ အရာရွိမ်ားကို ကရင္ျပည္နယ္ ဘားအံၿမိဳ႕တြင္ ေတြ႔ဆံုခဲ့ရာ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ အသြင္ေျပာင္းရန္ အဆိုျပဳသည္ကို ကရင္ျပည္နယ္ ျမဝတီျမိဳ႔အေျခစိုက္ ကရင္ျငိမ္းခ်မ္းေရးေကာင္စီ KNU/KNLA Peace Council ျငင္းပယ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
“က်ေနာ္တို႔ လူမ်ဳိးေတြ အရင္လိုမ်ဳိး နအဖ စစ္တပ္က ဖိႏွိပ္တာမ်ဳိး မလိုခ်င္ေတာ့ဘူး။ လူထုနဲ႔ ဆန္႔က်င္တဲ့ ဆႏၵျဖစ္လို႔ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ကို က်ေနာ္တို႔ ျငင္းပယ္တာပါ” ဟု ေကာင္စီ၏ စစ္ေရးခ်ဳပ္- စစ္ေထာက္ခ်ဳပ္ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ရင္ႏုက မဇၥ်ိမကို ေျပာသည္။
ယခုလ ၂ဝ ရက္ေန႔တြင္ KNU/KNLA Peace Council က စစ္အစိုးရ ကမ္းလွမ္းသည့္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းေရးကို အခ်က္ ၃ ခ်က္ျဖင့္ ျငင္းပယ္သည့္ ေၾကညာခ်က္တေစာင္ ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္ဟု သူက ထပ္ေလာင္းေျပာဆိုသည္။
သုိ႔ေသာ္ ထိုင္းႏိုင္ငံအေျခစိုက္ စစ္ေရးေလ့လာသူ ဦးဝင္းမင္းက KNU/KNLA Peace Council နယ္ျခားေစာင့္တပ္ ျငင္းပယ္သည္ဟု မၾကားမိ ေၾကာင္းႏွင့္ စစ္အစိုးရဘက္က စစ္ေရးအရ တံု႔ျပန္ျခင္း ရွိမရွိကိုမူ ေစာင့္ၾကည့္ရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာသည္။
သူက '' ဝ' တို႔၊ ကခ်င္တို႔ ေနရာေတြမွာ ျပင္ေနတာ ရွိတာေပါ့။ သူတို႔ ေျပာတဲ့အတုိင္း မလုပ္ရင္ ခ်မယ္ဆိုတဲ့ အေနအထားမ်ဳိးေတြ ျဖစ္လာမွာ ေတာ့ စိုးရိမ္တာေပါ့။ ... ဒါေပမဲ့ သူတို႔က ေနာက္ဆံုး အေနအထားထိေတာ့ ညိႇမယ့္သေဘာ ရွိပါတယ္။တိုက္မလား၊ ညိႇမလားဆိုတာေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္ရမယ့္ သေဘာ ရွိတာေပါ့'' ဟု ေျပာသည္။
နယ္ျခားေစာင့္တပ္အေရး ယခုလို ပယ္ခ်လိုက္သျဖင့္ KNU/KNLA Peace Council ႏွင့္္ နအဖ စစ္တပ္အၾကား တင္းမာမႈ တစံုတရာ မရွိႏိုင္ ေၾကာင္း ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ရင္ႏုက ဆိုသည္။
“တင္းမာမႈ မရွိႏုိင္ပါဘူး။ သူတို႔က က်ေနာ္တို႔ကို လုပ္ပါလို႔ ကမ္းလွမ္းတာကို က်ေနာ္တို႔က မလုပ္ဘူးေျပာတာ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ ေနာက္ထပ္ လာေတြ႔လည္း က်ေနာ္တို႔က ဒီနယ္ျခားေစာင့္တပ္ကို မလုပ္ဘူးလို႔ ျငင္းမွာပဲ” ဟု သူက ေျပာဆုိသည္။
“က်ေနာ္တို႔ကို စစ္မတိုက္ဘူးလို႔ ေျပာတာပဲ။ သူတို႔ေျပာတယ္ဆိုေတာ့ မတိုက္ဘူးေပါ့” ဟုလည္း KNU/KNLA Peace Council ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္က ျဖည့္စြက္ ေျပာဆိုသည့္အျပင္၊ ၎တို႔တပ္တြင္ လက္နက္ကိုင္အင္အား ၁၀၀၀ ေက်ာ္ ရွိသည္ဟု ဆိုသည္။
ကရင္အမ်ဳိးသား အစည္းအ႐ံုး KNU ဗဟိုေကာ္မတီဝင္ႏွင့္ တပ္မဟာ ၇ ထိပ္ပိုင္းေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ခဲ့သူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဌးေမာင္သည္ KNU ၏ ခြင့္ျပဳခ်က္မယူဘဲ နအဖ စစ္တပ္ႏွင့္ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးခဲ့သျဖင့္ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလတြင္ KNU က သူ႔ကို တာဝန္မွ ရပ္ဆိုင္းကာ အဖြဲ႔မွ ထုတ္ပယ္ခဲ့သည္။
ထိုအခါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဌးေမာင္ ဦးေဆာင္သည့္ အဖြဲ႔သည္ စစ္အစိုးရႏွင့္ အပစ္ရပ္ကာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ယူခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ မဇၥ်ိမမွတဆင့္....
28 October 2009
ဗလမင္းထင္တံတားတြင္ ပစ္ခတ္မႈျဖစ္ပြား
ကခ်င္ျပည္နယ္ ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕ ဗလမင္းထင္တံတားေပၚတြင္ ပစ္ခတ္မႈတရပ္ ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္အတြက္ တာဝန္က်ရဲဝန္ထမ္း (၂) ဦး ျပင္းထန္စြာ ဒဏ္ရာရသြားၾကၿပီး ျမစ္ႀကီးနားေဆး႐ံုႀကီး၌ ေဆးကုသခံေနရေၾကာင္း ရဲမိသားစုဝင္တဦးက ေျပာသည္။
ျဖစ္ပြားပုံမွာ ေအာက္တုိဘာ (၁၈) ရက္ေန႔ည (၁ဝ) နာရီေက်ာ္ေက်ာ္တြင္ ဝိုင္းေမာ္ဘက္မွ ျမစ္ႀကီးနားသုိ႔သြားရန္ ဗလမင္းထင္တံတား ရဲဂိတ္သုိ႔ အရပ္၀တ္တဦး ေမာင္းလာသည့္ကားတစီး ေရာက္လာၿပီး ဂိတ္ဖြင့္ခိုင္းရာတြင္ တာ၀န္က် ရဲ၀န္ထမ္းမ်ားက ဂိတ္ဖြင့္ခ်ိန္ ေက်ာ္ေနသျဖင့္ သက္ဆိုင္ရာထံ အမိန္႔ေတာင္းခံေနစဥ္တြင္ အဆိုပါအရပ္၀တ္ႏွင့္လူက ေသနတ္ျဖင့္ ပစ္ခတ္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ရဲမိသားစု၀င္ျဖစ္သူက ေျပာသည္။
၎က “က်ေနာ့္ အစ္ကိုအပါအဝင္ တာဝန္က် ရဲဝန္ထမ္းေတြက ည (၈) နာရီေက်ာ္ၿပီမို႔ တံတားကို ပိတ္လိုက္ၿပီ။ သူက ကားေပၚက မဆင္းဘဲ သူ႔ကိုယ္သူ ဗိုလ္ႀကီးလို႔ ေျပာတယ္။ ဒီေတာ့ တာဝန္မႉးက က်ေနာ္တို႔ အထက္ကို သတင္းပို႔ရဦးမယ္။ သူတို႔အမိန္႔ရမွ ဖြင့္ေပးႏိုင္မယ္လို႔ ေျပာတယ္။ အဲဒါသူက ေမာက္ေမာက္မာမာနဲ႔ မင္းတို႔ရဲဆိုတာ ငါတို႔တပ္က ခိုင္းရင္ ခိုင္းသလို လုပ္ရမယ္၊ နားမလည္ဘူးလားဆိုၿပီး ေျပာတယ္။ ဒါေပမယ့္ တာဝန္မႉးက ဖြင့္မေပးေသးဘဲ အထက္အရာရွိကို စက္နဲ႔ ဆက္သြယ္ေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ အဲဒီ စစ္အရာရွိဆိုသူက သူပါလာတဲ့ ပစၥတိုနဲ႔ ရဲေတြကိုပစ္တာ။ တဦးက ရင္ဘတ္ကိုထိတယ္။ ေနာက္တဦးက လက္ကိုမွန္သြားတယ္။ ေနာက္ အဲဒီစစ္အရာရွိက ျပန္ထြက္သြားတယ္။ ရဲေတြကေတာ့ ဘာမွ ျပန္မလုပ္ၾကဘူး” ဟု ေျပာသည္။
ရင္ဘတ္ကို ေသနတ္ထိမွန္သူ ရဲဝန္ထမ္းသည္ ျမစ္ႀကီးနားေဆး႐ံုတြင္ ေဆးကုသမႈ ခံယူေနရကာ အေျခအေနဆိုးရြားေနၿပီး က်န္တေယာက္မွာ သက္သာလာၿပီျဖစ္ေၾကာင္း စံုစမ္းသိရသည္။
အဆိုပါစစ္အရာရွိသည္ ျမစ္ႀကီးနားအေျခစိုက္ ခလရ (၃၇) မွ ဗိုလ္ႀကီးအဆင့္ရွိသူျဖစ္ေၾကာင္း၊ ယခုျဖစ္ရပ္ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ရဲတပ္ဖဲြ႔ဝင္မ်ားသည္ အပစ္အခတ္ခံရ႐ံုမက တာဝန္က် ဝန္ထမ္းအခ်ိဳ႕လည္း ေနာက္ပိုင္း အေရးယူအျပစ္ေပးျခင္း ခံရေၾကာင္း ဗလမင္းထင္တံတားမွ ရဲ၀န္ထမ္းမ်ားနွင့္ နီးစပ္သူတဦးက ေျပာသည္။
ယခုကဲ့သုိ႔ အႏိုင္က်င့္ ဗိုလ္က်ခံရသည့္အတြက္ ရဲတပ္ဖဲြ႔ဝင္မ်ားႏွင့္ မိသားစုမ်ားအၾကား မေက်မနပ္ ျဖစ္ေနၾကေသာ္လည္း သက္ဆိုင္ရာ စစ္အာဏာပိုင္မ်ားက သတင္းလံုးဝ မေပါက္ၾကားရန္ သတိေပးထားသည့္အတြက္ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ျဖစ္ေနၾကသည္။
ယခုကဲ့သုိ႔ျဖစ္ရပ္မ်ိဳး ျမန္မာႏိုင္ငံ ေနရာအႏွံ႔အျပားတြင္ ျဖစ္ပြားေလ့ရွိေၾကာင္း၊ ရဲတပ္ဖဲြ႔ဝင္မ်ားသည္ မည္သည့္ေနရာတြင္မဆို စစ္ယူနီေဖာင္းဝတ္ စစ္သားမ်ား၏ အႏိုင္က်င့္ခံရေၾကာင္း အၿငိမ္းစား တပ္မေတာ္အရာရွိေဟာင္းတဦးက ေျပာသည္။
ေခတ္ျပိဳင္ဂ်ာနယ္မွတဆင့္
ျဖစ္ပြားပုံမွာ ေအာက္တုိဘာ (၁၈) ရက္ေန႔ည (၁ဝ) နာရီေက်ာ္ေက်ာ္တြင္ ဝိုင္းေမာ္ဘက္မွ ျမစ္ႀကီးနားသုိ႔သြားရန္ ဗလမင္းထင္တံတား ရဲဂိတ္သုိ႔ အရပ္၀တ္တဦး ေမာင္းလာသည့္ကားတစီး ေရာက္လာၿပီး ဂိတ္ဖြင့္ခိုင္းရာတြင္ တာ၀န္က် ရဲ၀န္ထမ္းမ်ားက ဂိတ္ဖြင့္ခ်ိန္ ေက်ာ္ေနသျဖင့္ သက္ဆိုင္ရာထံ အမိန္႔ေတာင္းခံေနစဥ္တြင္ အဆိုပါအရပ္၀တ္ႏွင့္လူက ေသနတ္ျဖင့္ ပစ္ခတ္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ရဲမိသားစု၀င္ျဖစ္သူက ေျပာသည္။
၎က “က်ေနာ့္ အစ္ကိုအပါအဝင္ တာဝန္က် ရဲဝန္ထမ္းေတြက ည (၈) နာရီေက်ာ္ၿပီမို႔ တံတားကို ပိတ္လိုက္ၿပီ။ သူက ကားေပၚက မဆင္းဘဲ သူ႔ကိုယ္သူ ဗိုလ္ႀကီးလို႔ ေျပာတယ္။ ဒီေတာ့ တာဝန္မႉးက က်ေနာ္တို႔ အထက္ကို သတင္းပို႔ရဦးမယ္။ သူတို႔အမိန္႔ရမွ ဖြင့္ေပးႏိုင္မယ္လို႔ ေျပာတယ္။ အဲဒါသူက ေမာက္ေမာက္မာမာနဲ႔ မင္းတို႔ရဲဆိုတာ ငါတို႔တပ္က ခိုင္းရင္ ခိုင္းသလို လုပ္ရမယ္၊ နားမလည္ဘူးလားဆိုၿပီး ေျပာတယ္။ ဒါေပမယ့္ တာဝန္မႉးက ဖြင့္မေပးေသးဘဲ အထက္အရာရွိကို စက္နဲ႔ ဆက္သြယ္ေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ အဲဒီ စစ္အရာရွိဆိုသူက သူပါလာတဲ့ ပစၥတိုနဲ႔ ရဲေတြကိုပစ္တာ။ တဦးက ရင္ဘတ္ကိုထိတယ္။ ေနာက္တဦးက လက္ကိုမွန္သြားတယ္။ ေနာက္ အဲဒီစစ္အရာရွိက ျပန္ထြက္သြားတယ္။ ရဲေတြကေတာ့ ဘာမွ ျပန္မလုပ္ၾကဘူး” ဟု ေျပာသည္။
ရင္ဘတ္ကို ေသနတ္ထိမွန္သူ ရဲဝန္ထမ္းသည္ ျမစ္ႀကီးနားေဆး႐ံုတြင္ ေဆးကုသမႈ ခံယူေနရကာ အေျခအေနဆိုးရြားေနၿပီး က်န္တေယာက္မွာ သက္သာလာၿပီျဖစ္ေၾကာင္း စံုစမ္းသိရသည္။
အဆိုပါစစ္အရာရွိသည္ ျမစ္ႀကီးနားအေျခစိုက္ ခလရ (၃၇) မွ ဗိုလ္ႀကီးအဆင့္ရွိသူျဖစ္ေၾကာင္း၊ ယခုျဖစ္ရပ္ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ရဲတပ္ဖဲြ႔ဝင္မ်ားသည္ အပစ္အခတ္ခံရ႐ံုမက တာဝန္က် ဝန္ထမ္းအခ်ိဳ႕လည္း ေနာက္ပိုင္း အေရးယူအျပစ္ေပးျခင္း ခံရေၾကာင္း ဗလမင္းထင္တံတားမွ ရဲ၀န္ထမ္းမ်ားနွင့္ နီးစပ္သူတဦးက ေျပာသည္။
ယခုကဲ့သုိ႔ အႏိုင္က်င့္ ဗိုလ္က်ခံရသည့္အတြက္ ရဲတပ္ဖဲြ႔ဝင္မ်ားႏွင့္ မိသားစုမ်ားအၾကား မေက်မနပ္ ျဖစ္ေနၾကေသာ္လည္း သက္ဆိုင္ရာ စစ္အာဏာပိုင္မ်ားက သတင္းလံုးဝ မေပါက္ၾကားရန္ သတိေပးထားသည့္အတြက္ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ျဖစ္ေနၾကသည္။
ယခုကဲ့သုိ႔ျဖစ္ရပ္မ်ိဳး ျမန္မာႏိုင္ငံ ေနရာအႏွံ႔အျပားတြင္ ျဖစ္ပြားေလ့ရွိေၾကာင္း၊ ရဲတပ္ဖဲြ႔ဝင္မ်ားသည္ မည္သည့္ေနရာတြင္မဆို စစ္ယူနီေဖာင္းဝတ္ စစ္သားမ်ား၏ အႏိုင္က်င့္ခံရေၾကာင္း အၿငိမ္းစား တပ္မေတာ္အရာရွိေဟာင္းတဦးက ေျပာသည္။
ေခတ္ျပိဳင္ဂ်ာနယ္မွတဆင့္
စာနယ္ဇင္း လြတ္လပ္ခြင့္ ေပးရန္ ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္မည့္သူမ်ား ေတာင္းဆို
၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ မတိုင္မီ စာနယ္ဇင္း လြတ္လပ္ခြင့္ ေပးသင့္ေၾကာင္း ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ရန္ ျပင္ဆင္ေနသည့္ ျမန္မာျပည္တြင္းရွိ ႏုိင္ငံေရးသမားမ်ားက ေတာင္းလိုက္သည္။
“က်ေနာ္တို႔ လႈပ္ရွားမႈေတြကို ျပည္တြင္း ဂ်ာနယ္ေတြမွာ ေဖာ္ျပခြင့္ မရွိဘူး။ ၂၀၁၀ ကလည္း နီးကပ္လာၿပီ။ ျပည္သူေတြကို တင္ျပဖို႔ေတာင္ ေနာက္က်ေနၿပီ” ဟု ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီ ဥကၠ႒ ဦးသုေဝက မဇိၥ်မကို ေျပာသည္။
၂၀၀၈ ခုႏွစ္က ဖြဲ႔စည္းခဲ့သည့္ ျပည္ေထာင္စု ဒီမိုကေရစီ မဟာမိတ္အဖြဲ႔ ဥကၠ႒ ဦးေရႊအုန္းကလည္း ပါတီမ်ား၏ ရပ္တည္ခ်က္၊ သေဘာထားမ်ားကို ျပည္သူလူထု သိရွိေစရန္ ခင္းက်င္းျပသေရး လိုအပ္ေနသျဖင့္ မီဒီယာ အခန္းက႑ လိုအပ္ေနၿပီဟု ေျပာဆိုသည္။
“အဖြဲ႔ရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေလးေတြကို ေၾကညာခ်က္ေလးေတြနဲ႔ ထုတ္တာက ဘာမွ မထိေရာက္ဘူး။ ေဘးက လူေတြေလာက္ပဲ သိတယ္။ အဲဒါ မီဒီယာကတဆင့္ ေျပာလို႔ရွိရင္ ပိုထိေရာက္မယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုထိ ဘာမွ ခြင့္မရဘူး ျဖစ္ေနတယ္” ဟု ဦးေရႊအုန္းက ေျပာသည္။
ၿပီးခဲ့သည့္လ ၁၄ ရက္ေန႔က ရန္ကုန္တုိင္းရွိ ဗဟန္းၿမိဳ႕နယ္တြင္ ‘၂၀၁၀ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး သံုးသပ္ေဆြးေႏြးပြဲ’ တခုကို ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီ ဥကၠ႒ ဦးသုေဝႏွင့္ အမ်ဳိးသားေရး ဦးဝင္းႏိုင္တို႔ ဦးေဆာင္ေဟာေျပာခဲ့ရာ ျပည္တြင္း၊ ျပည္ပ စာနယ္ဇင္းသမားမ်ား ၃၀ ေက်ာ္ တက္ေရာက္ခဲ့ေသာ္လည္း ျပည္တြင္း မီဒီယာမ်ားတြင္ ထိုသတင္းကို ေဖာ္ျပခြင့္ မရရွိခဲ့ေပ။
ထို႔အျပင္ လူစုလူေဝးကို ကန္႔သတ္သည့္အေနျဖင့္ ၅ ဦးထက္ ပိုမို၍ မစုေဝးရဟူသည့္ ဥပေဒေၾကာင့္ ထို႔အျပင္ ပါတီအဖြဲ႔အစည္းမ်ား အေနျဖင့္ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို က်ယ္ျပန္႔စြာ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ျခင္း မရွိေသးေၾကာင္း ဦးသုေဝက ေျပာသည္။
“ပါတီ စုေဝးတာေတြကို ကန္႔သတ္ထားေတာ့ က်ေနာ္တို႔က ေမြးေန႔၊ ဆြမ္းေကြ်းေတြကို အေၾကာင္းျပၿပီး လုပ္ေနရတယ္” ဟု သူက ေျပာသည္။
ႏုိင္ငံေရး အဖြဲ႔အစည္းမ်ားအေပၚ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ယခုလုိ ကန္႔သတ္ထားသည္မွာ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲဆိုင္ရာ ေကာ္မရွင္ ဥပေဒႏွင့္ ပါတီမ်ား တရားဝင္ မွတ္ပံုတင္ခြင့္တို႔ကို တရားဝင္ ထုတ္ျပန္ျခင္း မရွိေသးေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေၾကာင္း အာဏာပိုင္မ်ားက အေၾကာင္းျပ ေျပာဆိုေလ့ ရွိသည္။
၁၉၉၀ ခုႏွစ္ အေထြေထြ ေရြးေကာက္ပြဲ မျပဳလုပ္မီ ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒ ထုတ္ျပန္ျခင္းႏွင့္ ပါတီမ်ား တရားဝင္ မွတ္ပံုတင္ခြင့္တို႔ကို တႏွစ္ေက်ာ္ၾကာ ကတည္းက ၾကိဳတင္ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။
သို႔ေသာ္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲႏွင့္ ပတ္သက္၍မူ ယေန႔ထိတိုင္ တစံုတရာ တရားဝင္ ထုတ္ျပန္ျခင္း မရွိေသးသည့္ အျပင္ မီဒီယာ အခန္းက႑သည္ ပိုမိုတင္းက်ပ္ေနေၾကာင္း ၁၉၉၀ ခုႏွစ္တြင္ ဒီမိုကေရစီပါတီ အမည္ျဖင့္ ဝင္ေရာက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့သည့္ ဦးသုေဝက ေျပာသည္။
ထို႔ျပင္ တသီးပုဂၢလကြန္ယက္အျဖစ္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ဝင္ေရာက္ရန္ ျပင္ဆင္ေနသည့္ ဦးေနမ်ဳိးေဝက စစ္အစိုးရအေနျဖင့္ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ရန္ ျပင္ဆင္ေနသည့္ ပါတီေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ အသံမ်ားကို ျပည္တြင္း မီဒီယာမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပခြင့္ ေပးသင့္ၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာသည္။
“၂၀၁၀ ဟိုဘက္မေရာက္ခင္ ဆင္ဆာရွိလည္း ရွိပါ။ သို႔ေသာ္ ေနရာတိုင္းမွာ တကယ္လုပ္ေနတဲ့ သူေတြကို သူတို႔ရဲ႕ အသံေတြ မူရင္းအတိုင္း ပါေစခ်င္ပါၿပီ။ တကယ္ လုပ္ေနတယ္ဆိုတာ တည္ဆဲအစိုးရ အရာရွိေတြပါ ပါတယ္။ သူတို႔က လက္ေတြ႔လုပ္ေနတာ။ အနာဂတ္အတြက္ ရည္ရြယ္ေနသူေတြ ပါတယ္။ ဒါက ျပည္သူကို မညာႏိုင္ဖို႔ပဲ၊ လူစစ္ဖို႔ပဲ” ဟု သူက ေျပာသည္။
အလားတူ ျပည္ပအေျခစိုက္ ျမန္မာသတင္းဌာနမ်ားႏွင့္ ျပည္တြင္း မီဒီယာမ်ား၏ အားနည္းခ်က္မ်ားကို ေဝဖန္ အႀကံျပဳထားသည့္ ျပန္ၾကားေရး ဝန္ႀကီးဌာနထံ အိတ္ဖြင့္ေပးစာကို ယမန္ေန႔က သူ၏ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာတြင္ တင္ျပထားသည္။
“ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြဟာ ျပည္သူပိုင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္သူက သူတို႔ကို ထင္သာျမင္သာေအာင္ ၾကည့္လို႔ရေနတဲ့ အခင္းအက်င္း ျဖစ္ေနရပါမယ္။ မႀကိဳက္ရင္ ကန္႔ကြက္႐ံုပါပဲ” ဟု သူက ေျပာဆုိကာ၊ ျပည္ပရွိ ျမန္မာစာနယ္ဇင္းမ်ားအေနျဖင့္ အတိုက္အခံပါတီမ်ား၏ လႈပ္ရွားမႈကိုသာ ေစာင့္ၾကည့္ေရးသားျခင္း မဟုတ္ဘဲ၊ ဘက္မလိုက္သည့္ သတင္းမီဒီယာမ်ား ျဖစ္ေစလိုေၾကာင္း ေျပာသည္။
ထို႔ျပင္ ျပည္တြင္း မီဒီယာအမ်ားစုက သတင္းမ်ား တင္ျပရာတြင္ ကိန္းဂဏန္း အခ်က္အလက္မ်ားကိုသာ ဦးစားေပး တင္ျပေလ့ရွိၿပီး ထိေရာက္သည့္ သတင္းတင္ျပမႈ မရွိသျဖင့္ ျပည္သူမ်ား စိတ္ဝင္စားမႈ နည္းပါးေၾကာင္း သူ၏ အိတ္ဖြင့္ေပးစာတြင္လည္း ေရးသားထားသည္။
မဇၥ်ိမမွတဆင့္
“က်ေနာ္တို႔ လႈပ္ရွားမႈေတြကို ျပည္တြင္း ဂ်ာနယ္ေတြမွာ ေဖာ္ျပခြင့္ မရွိဘူး။ ၂၀၁၀ ကလည္း နီးကပ္လာၿပီ။ ျပည္သူေတြကို တင္ျပဖို႔ေတာင္ ေနာက္က်ေနၿပီ” ဟု ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီ ဥကၠ႒ ဦးသုေဝက မဇိၥ်မကို ေျပာသည္။
၂၀၀၈ ခုႏွစ္က ဖြဲ႔စည္းခဲ့သည့္ ျပည္ေထာင္စု ဒီမိုကေရစီ မဟာမိတ္အဖြဲ႔ ဥကၠ႒ ဦးေရႊအုန္းကလည္း ပါတီမ်ား၏ ရပ္တည္ခ်က္၊ သေဘာထားမ်ားကို ျပည္သူလူထု သိရွိေစရန္ ခင္းက်င္းျပသေရး လိုအပ္ေနသျဖင့္ မီဒီယာ အခန္းက႑ လိုအပ္ေနၿပီဟု ေျပာဆိုသည္။
“အဖြဲ႔ရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေလးေတြကို ေၾကညာခ်က္ေလးေတြနဲ႔ ထုတ္တာက ဘာမွ မထိေရာက္ဘူး။ ေဘးက လူေတြေလာက္ပဲ သိတယ္။ အဲဒါ မီဒီယာကတဆင့္ ေျပာလို႔ရွိရင္ ပိုထိေရာက္မယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုထိ ဘာမွ ခြင့္မရဘူး ျဖစ္ေနတယ္” ဟု ဦးေရႊအုန္းက ေျပာသည္။
ၿပီးခဲ့သည့္လ ၁၄ ရက္ေန႔က ရန္ကုန္တုိင္းရွိ ဗဟန္းၿမိဳ႕နယ္တြင္ ‘၂၀၁၀ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး သံုးသပ္ေဆြးေႏြးပြဲ’ တခုကို ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီ ဥကၠ႒ ဦးသုေဝႏွင့္ အမ်ဳိးသားေရး ဦးဝင္းႏိုင္တို႔ ဦးေဆာင္ေဟာေျပာခဲ့ရာ ျပည္တြင္း၊ ျပည္ပ စာနယ္ဇင္းသမားမ်ား ၃၀ ေက်ာ္ တက္ေရာက္ခဲ့ေသာ္လည္း ျပည္တြင္း မီဒီယာမ်ားတြင္ ထိုသတင္းကို ေဖာ္ျပခြင့္ မရရွိခဲ့ေပ။
ထို႔အျပင္ လူစုလူေဝးကို ကန္႔သတ္သည့္အေနျဖင့္ ၅ ဦးထက္ ပိုမို၍ မစုေဝးရဟူသည့္ ဥပေဒေၾကာင့္ ထို႔အျပင္ ပါတီအဖြဲ႔အစည္းမ်ား အေနျဖင့္ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို က်ယ္ျပန္႔စြာ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ျခင္း မရွိေသးေၾကာင္း ဦးသုေဝက ေျပာသည္။
“ပါတီ စုေဝးတာေတြကို ကန္႔သတ္ထားေတာ့ က်ေနာ္တို႔က ေမြးေန႔၊ ဆြမ္းေကြ်းေတြကို အေၾကာင္းျပၿပီး လုပ္ေနရတယ္” ဟု သူက ေျပာသည္။
ႏုိင္ငံေရး အဖြဲ႔အစည္းမ်ားအေပၚ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ယခုလုိ ကန္႔သတ္ထားသည္မွာ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲဆိုင္ရာ ေကာ္မရွင္ ဥပေဒႏွင့္ ပါတီမ်ား တရားဝင္ မွတ္ပံုတင္ခြင့္တို႔ကို တရားဝင္ ထုတ္ျပန္ျခင္း မရွိေသးေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေၾကာင္း အာဏာပိုင္မ်ားက အေၾကာင္းျပ ေျပာဆိုေလ့ ရွိသည္။
၁၉၉၀ ခုႏွစ္ အေထြေထြ ေရြးေကာက္ပြဲ မျပဳလုပ္မီ ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒ ထုတ္ျပန္ျခင္းႏွင့္ ပါတီမ်ား တရားဝင္ မွတ္ပံုတင္ခြင့္တို႔ကို တႏွစ္ေက်ာ္ၾကာ ကတည္းက ၾကိဳတင္ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။
သို႔ေသာ္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲႏွင့္ ပတ္သက္၍မူ ယေန႔ထိတိုင္ တစံုတရာ တရားဝင္ ထုတ္ျပန္ျခင္း မရွိေသးသည့္ အျပင္ မီဒီယာ အခန္းက႑သည္ ပိုမိုတင္းက်ပ္ေနေၾကာင္း ၁၉၉၀ ခုႏွစ္တြင္ ဒီမိုကေရစီပါတီ အမည္ျဖင့္ ဝင္ေရာက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့သည့္ ဦးသုေဝက ေျပာသည္။
ထို႔ျပင္ တသီးပုဂၢလကြန္ယက္အျဖစ္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ဝင္ေရာက္ရန္ ျပင္ဆင္ေနသည့္ ဦးေနမ်ဳိးေဝက စစ္အစိုးရအေနျဖင့္ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ရန္ ျပင္ဆင္ေနသည့္ ပါတီေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ အသံမ်ားကို ျပည္တြင္း မီဒီယာမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပခြင့္ ေပးသင့္ၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာသည္။
“၂၀၁၀ ဟိုဘက္မေရာက္ခင္ ဆင္ဆာရွိလည္း ရွိပါ။ သို႔ေသာ္ ေနရာတိုင္းမွာ တကယ္လုပ္ေနတဲ့ သူေတြကို သူတို႔ရဲ႕ အသံေတြ မူရင္းအတိုင္း ပါေစခ်င္ပါၿပီ။ တကယ္ လုပ္ေနတယ္ဆိုတာ တည္ဆဲအစိုးရ အရာရွိေတြပါ ပါတယ္။ သူတို႔က လက္ေတြ႔လုပ္ေနတာ။ အနာဂတ္အတြက္ ရည္ရြယ္ေနသူေတြ ပါတယ္။ ဒါက ျပည္သူကို မညာႏိုင္ဖို႔ပဲ၊ လူစစ္ဖို႔ပဲ” ဟု သူက ေျပာသည္။
အလားတူ ျပည္ပအေျခစိုက္ ျမန္မာသတင္းဌာနမ်ားႏွင့္ ျပည္တြင္း မီဒီယာမ်ား၏ အားနည္းခ်က္မ်ားကို ေဝဖန္ အႀကံျပဳထားသည့္ ျပန္ၾကားေရး ဝန္ႀကီးဌာနထံ အိတ္ဖြင့္ေပးစာကို ယမန္ေန႔က သူ၏ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာတြင္ တင္ျပထားသည္။
“ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြဟာ ျပည္သူပိုင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္သူက သူတို႔ကို ထင္သာျမင္သာေအာင္ ၾကည့္လို႔ရေနတဲ့ အခင္းအက်င္း ျဖစ္ေနရပါမယ္။ မႀကိဳက္ရင္ ကန္႔ကြက္႐ံုပါပဲ” ဟု သူက ေျပာဆုိကာ၊ ျပည္ပရွိ ျမန္မာစာနယ္ဇင္းမ်ားအေနျဖင့္ အတိုက္အခံပါတီမ်ား၏ လႈပ္ရွားမႈကိုသာ ေစာင့္ၾကည့္ေရးသားျခင္း မဟုတ္ဘဲ၊ ဘက္မလိုက္သည့္ သတင္းမီဒီယာမ်ား ျဖစ္ေစလိုေၾကာင္း ေျပာသည္။
ထို႔ျပင္ ျပည္တြင္း မီဒီယာအမ်ားစုက သတင္းမ်ား တင္ျပရာတြင္ ကိန္းဂဏန္း အခ်က္အလက္မ်ားကိုသာ ဦးစားေပး တင္ျပေလ့ရွိၿပီး ထိေရာက္သည့္ သတင္းတင္ျပမႈ မရွိသျဖင့္ ျပည္သူမ်ား စိတ္ဝင္စားမႈ နည္းပါးေၾကာင္း သူ၏ အိတ္ဖြင့္ေပးစာတြင္လည္း ေရးသားထားသည္။
မဇၥ်ိမမွတဆင့္
27 October 2009
ေထာင္အေၾကာက္တရား မေဟာရန္ ဦးဝင္းတင္ ေျပာ
ေထာင္အေၾကာက္တရား မေဟာၾကားရန္ နုိင္ငံေရး ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ ၁၉ ႏွစ္ေက်ာ္ အက်ဥ္းက်ခံခဲ့သူ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ေခါင္းေဆာင္တဦး ျဖစ္သူ ဦးဝင္းတင္က ယေန႔ ေျပာၾကား လိုက္သည္။
ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ အက်ဥ္းက်ေနသူမ်ား၏ မိသားစုဝင္မ်ား၊ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေဟာင္းမ်ား အပါအဝင္ လူဦးေရ ၂၀၀ ေက်ာ္က သတင္းစာဆရာ ဦးဝင္းတင္ကို ၾကည္ညိဳေလးစားေသာအားျဖင့္ ျမန္မာ့႐ိုးရာ သက္ႀကီးပူေဇာ္ပြဲ အခမ္းအနားကုိ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ တြင္ က်င္းပစဥ္ ယခုလုိ ေျပာၾကားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
“တခ်ဳိ႕လူေတြက ေထာင္ေၾကာက္ရမယ္ဆိုတဲ့ တရားေတြ ေဟာေနၾကတယ္။ နားမေယာင္ပါနဲ႔၊ နားမေထာင္ပါနဲ႔။ အဲဒီလို ေျပာျခင္းက ေထာင္ထဲမွာ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ ဦးတင္ဦး၊ ဦးခြန္ထြန္းဦးနဲ႔ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ မင္းကိုႏိုင္တို႔ကအစ အကုန္လံုးကို ေစာ္ကားသလို ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီလို စကားေတြ လက္မခံပါနဲ႔။ ေထာင္ကို ေရွာင္ရင္ ေရွာင္ပါ၊ ေထာင္ေၾကာက္တဲ့ တရားကို ကိုယ္လည္း မေဟာနဲ႔၊ ကိုယ့္ကို ေျပာရင္လည္း လက္မခံပါနဲ႔” ဟု ဦးဝင္းတင္က မဇၥ်ိမကို ေျပာျပသည္။
လက္ရွိတြင္ ျမန္မာျပည္ရွိ ပညာသင္ေရး၊ သက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္း၊ လုပ္ငန္းကိုင္ငန္း၊ လယ္ထြန္စိုက္ပ်ဳိးေရး အပါအဝင္ နယ္ပယ္စံုတြင္ ေထာင္နံရံမ်ားကဲ့သို႔ ပိုင္းျခားခံထားရသျဖင့္ တျပည္လံုး အက်ဥ္းက်ေနေၾကာင္း အန္အယ္ဒီ၏ ဗဟိုအလုပ္မႈေဆာင္အဖြဲ႔ဝင္က ေျပာသည္။
သက္ႀကီးပူေဇာ္ပြဲသို႔ အက်ဥ္းက်ခံေနရသည့္ ၈၈ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကိုမင္းကိုႏုိင္၊ ကိုပ႑ိတ္ထြန္း၊ ဗကသ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ဒီၿငိမ္းလင္းႏွင့္ အန္အယ္ဒီ ပါတီဝင္မ်ား၏ မိသားစုဝင္မ်ားအျပင္ လက္ရွိ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားမ်ား၊ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေဟာင္းမ်ား တက္ေရာက္ခဲ့သည္။
ဦးဝင္းတင္သည္ ၁၉ ႏွစ္ေက်ာ္ အက်ဥ္းက်ခံရၿပီး ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၂၃ ရက္ေန႔တြင္ ျပန္လြတ္လာခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ေထာင္ျပင္ပတြင္လည္း လြတ္ေျမာက္ျခင္း မရွိသည့္ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ေထာင္အကၤ်ီအေရာင္ျဖစ္သည့္ အျပာေရာင္အကၤ်ီကုိပင္ တစိုက္မတ္မတ္ ဝတ္ဆင္လာခဲ့သည္။
ပူေဇာ္ပဲြႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ဦးဝင္းတင္က ''အခုလို အခ်င္းခ်င္းေပါင္းစည္းၿပီး စည္း႐ံုးညီညြတ္မႈ၊ ေသြးစည္းညီညြတ္မႈ ပိုမိုေကာင္းမြန္လာတဲ့အျပင္၊ အျပန္အလွန္ နားလည္မႈ တည္ေဆာက္ႏိုင္တဲ့ ကန္ေတာ့ပြဲျဖစ္သလို၊ ႏိုင္ငံေရးေၾကာင့္ အက်ဥ္းက်ေနတဲ့ အက်ဥ္းသားေတြကို ဂါရဝျပဳတဲ့ ပြဲတပြဲလည္း ျဖစ္ပါတယ္'' ဟု ေျပာသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ၂၁၇၀ ခန္႔ ရွိေနေၾကာင္း ထုိင္းႏုိင္ငံအေျခစိုက္ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမ်ား ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေရးအသင္း - AAPP (B) အရ သိရသည္။
ယေန႔ က်င္းပသည့္ ဂါရဝျပဳ ပူေဇာ္ပဲြတြင္ ဆရာႀကီးက လြတ္လပ္ေသာ အာရွအသံ RFA တြင္ ထုတ္လႊင့္သည့္ စာေရးဆရာမ ႏွင္းပန္းအိမ္၏ 'အေမွာင္လႈိင္းထဲက သူရဲေကာင္းတို႔ တိုင္းျပည္' ေဆာင္းပါးကို ရည္ညႊန္းကာ ျမန္မာျပည္သည္ သူရဲေကာင္းတို႔ တိုင္းျပည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာသြားသည္။
ထို႔အျပင္ ဗကသ ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းႏွင့္ အက်ဥ္းသားေဟာင္း ကိုေအာင္ဒင္ ေရးခဲ့သလို 'သူရဲေကာင္းတို႔ရဲ႕ ေျခအစံုကေန ျမဴတမႈန္ က်န္ရစ္ရင္ေတာင္ ေအာင္ေျမျဖစ္တယ္' ဆိုသကဲ့သို႔ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမ်ား အေနျဖင့္ အက်ဥ္းက်ခံ ဘဝကို စိတ္ဓာတ္မက်ဘဲ ရပ္တည္ခ်က္ အခိုင္အမာျဖင့္ ဆက္လက္လုပ္ကိုင္ရန္ တိုက္တြန္းသြားသည္။
မဇၥ်ိမမွတဆင့္..
ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ အက်ဥ္းက်ေနသူမ်ား၏ မိသားစုဝင္မ်ား၊ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေဟာင္းမ်ား အပါအဝင္ လူဦးေရ ၂၀၀ ေက်ာ္က သတင္းစာဆရာ ဦးဝင္းတင္ကို ၾကည္ညိဳေလးစားေသာအားျဖင့္ ျမန္မာ့႐ိုးရာ သက္ႀကီးပူေဇာ္ပြဲ အခမ္းအနားကုိ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ တြင္ က်င္းပစဥ္ ယခုလုိ ေျပာၾကားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
“တခ်ဳိ႕လူေတြက ေထာင္ေၾကာက္ရမယ္ဆိုတဲ့ တရားေတြ ေဟာေနၾကတယ္။ နားမေယာင္ပါနဲ႔၊ နားမေထာင္ပါနဲ႔။ အဲဒီလို ေျပာျခင္းက ေထာင္ထဲမွာ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ ဦးတင္ဦး၊ ဦးခြန္ထြန္းဦးနဲ႔ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ မင္းကိုႏိုင္တို႔ကအစ အကုန္လံုးကို ေစာ္ကားသလို ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီလို စကားေတြ လက္မခံပါနဲ႔။ ေထာင္ကို ေရွာင္ရင္ ေရွာင္ပါ၊ ေထာင္ေၾကာက္တဲ့ တရားကို ကိုယ္လည္း မေဟာနဲ႔၊ ကိုယ့္ကို ေျပာရင္လည္း လက္မခံပါနဲ႔” ဟု ဦးဝင္းတင္က မဇၥ်ိမကို ေျပာျပသည္။
လက္ရွိတြင္ ျမန္မာျပည္ရွိ ပညာသင္ေရး၊ သက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္း၊ လုပ္ငန္းကိုင္ငန္း၊ လယ္ထြန္စိုက္ပ်ဳိးေရး အပါအဝင္ နယ္ပယ္စံုတြင္ ေထာင္နံရံမ်ားကဲ့သို႔ ပိုင္းျခားခံထားရသျဖင့္ တျပည္လံုး အက်ဥ္းက်ေနေၾကာင္း အန္အယ္ဒီ၏ ဗဟိုအလုပ္မႈေဆာင္အဖြဲ႔ဝင္က ေျပာသည္။
သက္ႀကီးပူေဇာ္ပြဲသို႔ အက်ဥ္းက်ခံေနရသည့္ ၈၈ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကိုမင္းကိုႏုိင္၊ ကိုပ႑ိတ္ထြန္း၊ ဗကသ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ဒီၿငိမ္းလင္းႏွင့္ အန္အယ္ဒီ ပါတီဝင္မ်ား၏ မိသားစုဝင္မ်ားအျပင္ လက္ရွိ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားမ်ား၊ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေဟာင္းမ်ား တက္ေရာက္ခဲ့သည္။
ဦးဝင္းတင္သည္ ၁၉ ႏွစ္ေက်ာ္ အက်ဥ္းက်ခံရၿပီး ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၂၃ ရက္ေန႔တြင္ ျပန္လြတ္လာခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ေထာင္ျပင္ပတြင္လည္း လြတ္ေျမာက္ျခင္း မရွိသည့္ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ေထာင္အကၤ်ီအေရာင္ျဖစ္သည့္ အျပာေရာင္အကၤ်ီကုိပင္ တစိုက္မတ္မတ္ ဝတ္ဆင္လာခဲ့သည္။
ပူေဇာ္ပဲြႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ဦးဝင္းတင္က ''အခုလို အခ်င္းခ်င္းေပါင္းစည္းၿပီး စည္း႐ံုးညီညြတ္မႈ၊ ေသြးစည္းညီညြတ္မႈ ပိုမိုေကာင္းမြန္လာတဲ့အျပင္၊ အျပန္အလွန္ နားလည္မႈ တည္ေဆာက္ႏိုင္တဲ့ ကန္ေတာ့ပြဲျဖစ္သလို၊ ႏိုင္ငံေရးေၾကာင့္ အက်ဥ္းက်ေနတဲ့ အက်ဥ္းသားေတြကို ဂါရဝျပဳတဲ့ ပြဲတပြဲလည္း ျဖစ္ပါတယ္'' ဟု ေျပာသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ၂၁၇၀ ခန္႔ ရွိေနေၾကာင္း ထုိင္းႏုိင္ငံအေျခစိုက္ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမ်ား ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေရးအသင္း - AAPP (B) အရ သိရသည္။
ယေန႔ က်င္းပသည့္ ဂါရဝျပဳ ပူေဇာ္ပဲြတြင္ ဆရာႀကီးက လြတ္လပ္ေသာ အာရွအသံ RFA တြင္ ထုတ္လႊင့္သည့္ စာေရးဆရာမ ႏွင္းပန္းအိမ္၏ 'အေမွာင္လႈိင္းထဲက သူရဲေကာင္းတို႔ တိုင္းျပည္' ေဆာင္းပါးကို ရည္ညႊန္းကာ ျမန္မာျပည္သည္ သူရဲေကာင္းတို႔ တိုင္းျပည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာသြားသည္။
ထို႔အျပင္ ဗကသ ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းႏွင့္ အက်ဥ္းသားေဟာင္း ကိုေအာင္ဒင္ ေရးခဲ့သလို 'သူရဲေကာင္းတို႔ရဲ႕ ေျခအစံုကေန ျမဴတမႈန္ က်န္ရစ္ရင္ေတာင္ ေအာင္ေျမျဖစ္တယ္' ဆိုသကဲ့သို႔ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမ်ား အေနျဖင့္ အက်ဥ္းက်ခံ ဘဝကို စိတ္ဓာတ္မက်ဘဲ ရပ္တည္ခ်က္ အခိုင္အမာျဖင့္ ဆက္လက္လုပ္ကိုင္ရန္ တိုက္တြန္းသြားသည္။
မဇၥ်ိမမွတဆင့္..
စစ္ေခါင္းေဆာင္ သန္းေရႊ သီရိလကၤာသို႔ သြားမည္
ျမန္မာစစ္ေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊသည္ သီရိလကၤာႏိုင္ငံသို႔ ႏွစ္နုိင္ငံ ခ်စ္ၾကည္ေရး ခရီးစဥ္အျဖစ္ ေရွ႕လအတြင္း သြားေရာက္လည္ပတ္မွာ ျဖစ္သည္ဟု စစ္အစိုးရ သတင္းရပ္ကြက္မ်ားအရ သိရသည္။
ခရီးစဥ္သည္ ဇြန္လအတြင္းက သီရိလကၤာသမၼတ Mahinda Rajapaksa လာေရာက္ လည္ပတ္မႈေနာက္ အျပန္အလွန္အားျဖင့္ သြားေရာက္ရျခင္း ျဖစ္သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ၏ ခရီးစဥ္အတြင္း သီရိလကၤာရွိ ဘာသာေရးဆိုင္ရာ ေနရာမ်ားကိုလည္း ဘုရားဖူး သြားေရာက္မွာ ျဖစ္သည္။
ခရီးစဥ္ အေသးစိတ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ စံုစမ္း၍ မရႏိုင္ေသးေသာ္လည္း ဝန္ႀကီးမ်ားႏွင့္ အရာရွိအမ်ားအျပား ပါဝင္မည့္ ခရီးစဥ္ကို ႏိုဝင္ဘာ ၁၁ ရက္ေန႔တြင္ စတင္ဖြယ္ရွိၿပီး အသစ္ဝယ္ယူထားသည့္ ျမန္မာအဲယားေဝး အင္တာေနရွင္ (အမ္ေအအိုင္)၏ ေလယာဥ္ျဖင့္ သြားေရာက္မွာျဖစ္ကာ ႏိုဝင္ဘာ ၁၆ ရက္ေန႔တြင္ ေနျပည္ေတာ္သို႔ ျပန္ေရာက္ဖြယ္ ရွိသည္ဟု သတင္းရပ္ကြက္မ်ားက ေျပာသည္။
မဇၥ်ိမမွတဆင့္
ခရီးစဥ္သည္ ဇြန္လအတြင္းက သီရိလကၤာသမၼတ Mahinda Rajapaksa လာေရာက္ လည္ပတ္မႈေနာက္ အျပန္အလွန္အားျဖင့္ သြားေရာက္ရျခင္း ျဖစ္သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ၏ ခရီးစဥ္အတြင္း သီရိလကၤာရွိ ဘာသာေရးဆိုင္ရာ ေနရာမ်ားကိုလည္း ဘုရားဖူး သြားေရာက္မွာ ျဖစ္သည္။
ခရီးစဥ္ အေသးစိတ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ စံုစမ္း၍ မရႏိုင္ေသးေသာ္လည္း ဝန္ႀကီးမ်ားႏွင့္ အရာရွိအမ်ားအျပား ပါဝင္မည့္ ခရီးစဥ္ကို ႏိုဝင္ဘာ ၁၁ ရက္ေန႔တြင္ စတင္ဖြယ္ရွိၿပီး အသစ္ဝယ္ယူထားသည့္ ျမန္မာအဲယားေဝး အင္တာေနရွင္ (အမ္ေအအိုင္)၏ ေလယာဥ္ျဖင့္ သြားေရာက္မွာျဖစ္ကာ ႏိုဝင္ဘာ ၁၆ ရက္ေန႔တြင္ ေနျပည္ေတာ္သို႔ ျပန္ေရာက္ဖြယ္ ရွိသည္ဟု သတင္းရပ္ကြက္မ်ားက ေျပာသည္။
မဇၥ်ိမမွတဆင့္
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဘာသာေရးလြတ္လပ္ခြင့္ လိုအပ္ဟု အေမရိကန္ႏိုင္ငံျခားေရးဌာနထုတ္အစီရင္ခံစာတေစာင္က ဆ
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဘာသာေရး လြတ္လပ္ခြင့္ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းၿပီး ေဝဖန္ထားသည့္ အစီရင္ခံစာ တေစာင္ကို အေမရိကန္ ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးဌာနက ထုတ္ျပန္ ေၾကညာလိုက္သည္။
စစ္အစိုးရသည္ ႏိုင္ငံေတာ္က ေထာက္ပံ့ ပ်ဳိးေထာင္ေသာ ဗုဒၶဘာသာကို မ်က္ႏွာသာေပးျခင္း၊ ထြန္းကား ျပန္႔ပြားေအာင္ ျပဳလုပ္ျခင္း စသည္တို႔ကို လုပ္ေဆာင္ေနၿပီး တခ်ိန္တည္းတြင္ ဗုဒၶဘာသာဝင္ႏွင့္ အျခား ဘာသာဝင္တို႔၏ ႏိုင္ငံေရး ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားကိုလည္း စနစ္တက် ပိတ္ပင္ တားဆီးမႈမ်ား ျပဳလုပ္ေနသည္ဟု တနလၤာေန႔က ထုတ္ျပန္လိုက္ေသာ ဒီမိုကေရစီ၊ လူ႔အခြင့္အေရးႏွင့္ အလုပ္သမားအေရး ဗ်ဴ႐ို၏ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံတကာ ဘာသာေရး လြတ္လပ္ခြင့္ အစီရင္ခံစာတြင္ စြပ္စြဲေရးသားထားျခင္း ျဖစ္သည္။
''စစ္အစိုးရသည္ ဘာသာေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ပစ္မွတ္ထား တိုက္ခိုက္ရန္ အလို႔ငွာ အီလက္ထေရာနစ္ ဥပေဒ၊ လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရး ဥပေဒ၊ မတရားအသင္း ဥပေဒမ်ား အပါအဝင္ ဘာသာေရးႏွင့္ မပတ္သက္သည့္ ဥပေဒမ်ားကို အသံုးျပဳ ဖိႏွိပ္ေနသည္'' ဟု အစီရင္ခံစာက ဆိုသည္။
''အစိုးရသည္ အဖြဲ႔အစည္း အားလံုးနီးပါးအတြင္း ထိုးေဖာက္ ဝင္ေရာက္ထားၿပီး၊ ဘာသာေရး ပြဲလမ္းမ်ားကို ေစာင့္ၾကည့္ေနကာ တဦးခ်င္းေသာ္ လည္းေကာင္း၊ စုေပါင္း၍ေသာ္လည္းေကာင္း ဝတ္ျပဳ ကိုးကြယ္ျခင္းမ်ားကုိ သူတို႔၏ ေနရာအႏွံ႔ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနေသာ ျပည္တြင္းလံုၿခံဳေရး ယႏၲရားကို အသံုးျပဳ၍ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ ကန္႔သတ္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ေနသည္'' ဟု အစီရင္ခံစာတြင္ ဆက္လက္ ေရးသားထားသည္။
သံဃာေတာ္မ်ား ဦးေဆာင္သည့္ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ဆႏၵျပပြဲမ်ားကို အထူးသျဖင့္ ရည္ညႊန္းကာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားသည္ `ဗုဒၶဘာသာ ရဟန္းေတာ္မ်ား၏ လူ႔အခြင့္အေရး ျမႇင့္တင္ေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး လြတ္လပ္ခြင့္ ျမႇင့္တင္ေရး ေဆာင္ရြက္ခ်က္တို႔ကို စနစ္တက် ပိတ္ပင္ကန္႔သတ္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ရန္´ ႀကိဳးပမ္းခဲ့သည္ဟု အစီရင္ခံစာက ေရးထားသည္။
အေမရိကန္ အာဏာပိုင္မ်ားက တုိင္ပင္ ေဆြးေႏြးခဲ့သူမ်ား အေျပာအရ ျမန္မာႏို္င္ငံတြင္ အက်ဥ္းခ်ခံေနရသူ သံဃာေတာ္မ်ား ၂၀၀ ခန္႔ရွိၿပီး၊ ထိုအထဲမွ ေလးပံုသံုးပံုမွာ ေရႊဝါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးအၿပီး ဖမ္းဆီးခံခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။
ထိုအေတာအတြင္း စစ္အစိုးရ၏ အက်ဳိးစီးပြားႏွင့္အညီ ဗုဒၶဘာသာကို ထြန္းကားေအာင္ ျပဳလုပ္ေရးသည္ စစ္အစိုးရအတြက္ ရည္မွန္းခ်က္ ပန္းတိုင္တရပ္ ျဖစ္ၿမဲျဖစ္ေနကာ ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ အဆင့္ျမင့္ရာထူး တိုးေရးအတြက္ တာဝန္ေက်ပြန္စြာ ထမ္းေဆာင္ျခင္း နည္းလမ္းလည္း ျဖစ္ေနသည္။
`လက္ေတြ႔အားျဖင့္ အစိုးရ ဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရးကိုသံုးၿပီး ေထရဝါဒ ဗုဒၶသာသနာကိုသာ သူတို႔ လိုလားေၾကာင္း အစိုးရက ဆက္လက္ျပသခဲ့သည္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမ်ားႏွင့္ ဘုရားေက်ာင္းကန္မ်ားကို လႉဒါန္းျခင္း၊ ေက်းလက္ေဒသမ်ားရွိ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ပညာေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို အားေပး အားေျမႇာက္ ျပဳျခင္း၊ သာသာနာျပဳ လုပ္ငန္းမ်ားကို ေထာက္ပံ့ျခင္း စသည္တုိ႔ အပါအဝင္ ႏို္င္ငံေတာ္က ႀကီးမႉးက်င္းပေသာ ပြဲလမ္းမ်ားကို က်င္းပ ေပးခဲ့သည္။
စစ္အစိုးရ၏ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပံု ဥပေဒကို သေဘာမက်ေၾကာင္း ထိုအစီရင္ခံစာတြင္ ေရးသားထားေသးသည္။ ထိုဖြဲ႔စည္းပံုအရ သာသနာ့ ဝန္ထမ္းမ်ားကို မဲေပးခြင့္ ေပးမထားဘဲ ဘာသာေရးကို ဖိႏွိပ္သည့္အေနႏွင့္ ဖြဲ႔စည္းပံုတြင္ ျပည္သူ႔ ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားေရး၊ အက်င့္သိကၡာ၊ က်န္းမာေရး ႏွင့္ အျခား ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ာကို ထည့္သြင္း ျပ႒ာန္းထားသည္။
ျမန္မာႏို္င္ငံရွိ မည္သည့္ ဖြဲ႔စည္းပံုတြင္မွ် သာသနာ့ ဝန္ထမ္းမ်ားကို မဲေပးခြင့္ ေပးမထားခဲ့ပါ။
အစီရင္ခံစာတြင္ အစိုးရက အတင္းအက်ပ္ ဘာသာေျပာင္းလဲ သြတ္သြင္းျခင္းမ်ား မရွိဟု ေရးသားထားေသာ္လည္း စစ္အစိုးရသည္ ဗုဒၶဘာသာဝင္ မဟုတ္သူမ်ားကို ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား အျဖစ္သို႔ သြတ္သြင္းရန္ နည္းလမ္း ေပါင္းစံုသံုးကာ ႀကိဳးပမ္းမႈမ်ား ရွိခဲ့ေၾကာင္း ေဖာ္ထုတ္ ေရးသားထားသည္။
ဗုဒၶဘာသာကို အျခားလူနည္းစု ဘာသာမ်ားထက္ပို၍ ထြန္းကားေအာင္ အစိုးရက လုပ္ေပးျခင္းသည္ ျမန္မာ့ေခတ္သစ္ သမိုင္းတြင္ အခိုင္အမာ အျမစ္တြယ္ေနေသာ အခ်က္သာ ျဖစ္သည္ဟု အစီရင္ခံစာက ထုတ္ေဖာ္ထားသည္။
`အရပ္သားႏွင့္ စစ္အစိုးရ အဆက္ဆက္သည္ ဘာသာေရး လြတ္လပ္ခြင့္ ဆိုသည္ကို သူတို႔၏ ဗဟိုအာဏာႏွင့္ အမ်ဳိးသား ညီညြတ္ေရးကို ၿခိမ္းေျခာက္ေနေသာ အရာမ်ားျဖစ္သည္ဟု ယူဆခဲ့ၾကသည္´ ဟု ေရးထားသည္။
ျမန္မာႏို္င္ငံရွိ ႐ိုဟင္ဂ်ာ မူဆလင္မ်ားသည္ စစ္အစိုးရ၏ ေရြးခ်ယ္ ပစ္မွတ္ထား တိုက္ခိုက္ျခင္းကို ခံေနရသူမ်ား ျဖစ္သည္။ သူတုိ႔သည္ ယခုထိလည္း ျမန္မာ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္း၏ အစိတ္အပိုင္းတရပ္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပသည့္ အမ်ဳိးသား မွတ္ပံုတင္ကဒ္ကိုလည္း မရရွိပါ။
၂၀၁၀ ႏွစ္ဆန္းတြင္ ထြက္ရွိလာမည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ထားသည့္ ကမၻာတလႊား ဘာသာေရး လြတ္လပ္ခြင့္ အဆင့္အတန္းကို ေဖာ္ျပသည့္ ဝါရွင္တန္၏ ႏွစ္စဥ္ တရားဝင္ အစီရင္ခံစာတြင္ ျမန္မာႏို္င္ငံသည္ အထူးစိုးရိမ္ရေသာ ႏိုင္ငံ (Country of Particular Concern – CPC) အျဖစ္ သတ္မွတ္ခံ ရႏိုင္သည္ဟု အမ်ားက ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကသည္။
ဤအဖြဲ႔ကို ၁၉၉၉ ခုႏွစ္တြင္ ဖြဲ႔စည္းထူေထာင္ၿပီး ကတည္းက ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ဤစာရင္းတြင္ ႏွစ္စဥ္ ပါရွိခဲ့သည္။
ဘာသာေရး လြတ္္လပ္ခြင့္ကို ကမ္းကုန္ေအာင္ ဆက္လက္ ခ်ဳိးေဖာက္ေနေသာ ႏိုင္ငံမ်ား၏ အစိုးရမ်ားကို ထုိသို႔ CPC အဆင့္အတန္းျဖင့္ သတ္မွတ္ ေဖာ္ျပေလ့ ရွိသည္။ ဤသို႔ သတ္မွတ္ခံရျခင္းေၾကာင့္ ပိတ္ဆို႔အေရးယူ ဒဏ္ခတ္မႈမ်ား ခံရႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ႏို္င္ငံတကာ ဘာသာေရး လြတ္လပ္ခြင့္ ဥပေဒ မျပ႒ာန္းမီကပင္ ထုိသို႔ ပိတ္ဆို႔အေရးယူ ဒဏ္ခတ္မႈမ်ား ခံခဲ့ရၿပီး ျဖစ္သည္။
မဇၥ်ိမမွတဆင့္
စစ္အစိုးရသည္ ႏိုင္ငံေတာ္က ေထာက္ပံ့ ပ်ဳိးေထာင္ေသာ ဗုဒၶဘာသာကို မ်က္ႏွာသာေပးျခင္း၊ ထြန္းကား ျပန္႔ပြားေအာင္ ျပဳလုပ္ျခင္း စသည္တို႔ကို လုပ္ေဆာင္ေနၿပီး တခ်ိန္တည္းတြင္ ဗုဒၶဘာသာဝင္ႏွင့္ အျခား ဘာသာဝင္တို႔၏ ႏိုင္ငံေရး ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားကိုလည္း စနစ္တက် ပိတ္ပင္ တားဆီးမႈမ်ား ျပဳလုပ္ေနသည္ဟု တနလၤာေန႔က ထုတ္ျပန္လိုက္ေသာ ဒီမိုကေရစီ၊ လူ႔အခြင့္အေရးႏွင့္ အလုပ္သမားအေရး ဗ်ဴ႐ို၏ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံတကာ ဘာသာေရး လြတ္လပ္ခြင့္ အစီရင္ခံစာတြင္ စြပ္စြဲေရးသားထားျခင္း ျဖစ္သည္။
''စစ္အစိုးရသည္ ဘာသာေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ပစ္မွတ္ထား တိုက္ခိုက္ရန္ အလို႔ငွာ အီလက္ထေရာနစ္ ဥပေဒ၊ လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရး ဥပေဒ၊ မတရားအသင္း ဥပေဒမ်ား အပါအဝင္ ဘာသာေရးႏွင့္ မပတ္သက္သည့္ ဥပေဒမ်ားကို အသံုးျပဳ ဖိႏွိပ္ေနသည္'' ဟု အစီရင္ခံစာက ဆိုသည္။
''အစိုးရသည္ အဖြဲ႔အစည္း အားလံုးနီးပါးအတြင္း ထိုးေဖာက္ ဝင္ေရာက္ထားၿပီး၊ ဘာသာေရး ပြဲလမ္းမ်ားကို ေစာင့္ၾကည့္ေနကာ တဦးခ်င္းေသာ္ လည္းေကာင္း၊ စုေပါင္း၍ေသာ္လည္းေကာင္း ဝတ္ျပဳ ကိုးကြယ္ျခင္းမ်ားကုိ သူတို႔၏ ေနရာအႏွံ႔ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနေသာ ျပည္တြင္းလံုၿခံဳေရး ယႏၲရားကို အသံုးျပဳ၍ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ ကန္႔သတ္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ေနသည္'' ဟု အစီရင္ခံစာတြင္ ဆက္လက္ ေရးသားထားသည္။
သံဃာေတာ္မ်ား ဦးေဆာင္သည့္ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ဆႏၵျပပြဲမ်ားကို အထူးသျဖင့္ ရည္ညႊန္းကာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားသည္ `ဗုဒၶဘာသာ ရဟန္းေတာ္မ်ား၏ လူ႔အခြင့္အေရး ျမႇင့္တင္ေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး လြတ္လပ္ခြင့္ ျမႇင့္တင္ေရး ေဆာင္ရြက္ခ်က္တို႔ကို စနစ္တက် ပိတ္ပင္ကန္႔သတ္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ရန္´ ႀကိဳးပမ္းခဲ့သည္ဟု အစီရင္ခံစာက ေရးထားသည္။
အေမရိကန္ အာဏာပိုင္မ်ားက တုိင္ပင္ ေဆြးေႏြးခဲ့သူမ်ား အေျပာအရ ျမန္မာႏို္င္ငံတြင္ အက်ဥ္းခ်ခံေနရသူ သံဃာေတာ္မ်ား ၂၀၀ ခန္႔ရွိၿပီး၊ ထိုအထဲမွ ေလးပံုသံုးပံုမွာ ေရႊဝါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးအၿပီး ဖမ္းဆီးခံခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။
ထိုအေတာအတြင္း စစ္အစိုးရ၏ အက်ဳိးစီးပြားႏွင့္အညီ ဗုဒၶဘာသာကို ထြန္းကားေအာင္ ျပဳလုပ္ေရးသည္ စစ္အစိုးရအတြက္ ရည္မွန္းခ်က္ ပန္းတိုင္တရပ္ ျဖစ္ၿမဲျဖစ္ေနကာ ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ အဆင့္ျမင့္ရာထူး တိုးေရးအတြက္ တာဝန္ေက်ပြန္စြာ ထမ္းေဆာင္ျခင္း နည္းလမ္းလည္း ျဖစ္ေနသည္။
`လက္ေတြ႔အားျဖင့္ အစိုးရ ဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရးကိုသံုးၿပီး ေထရဝါဒ ဗုဒၶသာသနာကိုသာ သူတို႔ လိုလားေၾကာင္း အစိုးရက ဆက္လက္ျပသခဲ့သည္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမ်ားႏွင့္ ဘုရားေက်ာင္းကန္မ်ားကို လႉဒါန္းျခင္း၊ ေက်းလက္ေဒသမ်ားရွိ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ပညာေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို အားေပး အားေျမႇာက္ ျပဳျခင္း၊ သာသာနာျပဳ လုပ္ငန္းမ်ားကို ေထာက္ပံ့ျခင္း စသည္တုိ႔ အပါအဝင္ ႏို္င္ငံေတာ္က ႀကီးမႉးက်င္းပေသာ ပြဲလမ္းမ်ားကို က်င္းပ ေပးခဲ့သည္။
စစ္အစိုးရ၏ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပံု ဥပေဒကို သေဘာမက်ေၾကာင္း ထိုအစီရင္ခံစာတြင္ ေရးသားထားေသးသည္။ ထိုဖြဲ႔စည္းပံုအရ သာသနာ့ ဝန္ထမ္းမ်ားကို မဲေပးခြင့္ ေပးမထားဘဲ ဘာသာေရးကို ဖိႏွိပ္သည့္အေနႏွင့္ ဖြဲ႔စည္းပံုတြင္ ျပည္သူ႔ ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားေရး၊ အက်င့္သိကၡာ၊ က်န္းမာေရး ႏွင့္ အျခား ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ာကို ထည့္သြင္း ျပ႒ာန္းထားသည္။
ျမန္မာႏို္င္ငံရွိ မည္သည့္ ဖြဲ႔စည္းပံုတြင္မွ် သာသနာ့ ဝန္ထမ္းမ်ားကို မဲေပးခြင့္ ေပးမထားခဲ့ပါ။
အစီရင္ခံစာတြင္ အစိုးရက အတင္းအက်ပ္ ဘာသာေျပာင္းလဲ သြတ္သြင္းျခင္းမ်ား မရွိဟု ေရးသားထားေသာ္လည္း စစ္အစိုးရသည္ ဗုဒၶဘာသာဝင္ မဟုတ္သူမ်ားကို ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား အျဖစ္သို႔ သြတ္သြင္းရန္ နည္းလမ္း ေပါင္းစံုသံုးကာ ႀကိဳးပမ္းမႈမ်ား ရွိခဲ့ေၾကာင္း ေဖာ္ထုတ္ ေရးသားထားသည္။
ဗုဒၶဘာသာကို အျခားလူနည္းစု ဘာသာမ်ားထက္ပို၍ ထြန္းကားေအာင္ အစိုးရက လုပ္ေပးျခင္းသည္ ျမန္မာ့ေခတ္သစ္ သမိုင္းတြင္ အခိုင္အမာ အျမစ္တြယ္ေနေသာ အခ်က္သာ ျဖစ္သည္ဟု အစီရင္ခံစာက ထုတ္ေဖာ္ထားသည္။
`အရပ္သားႏွင့္ စစ္အစိုးရ အဆက္ဆက္သည္ ဘာသာေရး လြတ္လပ္ခြင့္ ဆိုသည္ကို သူတို႔၏ ဗဟိုအာဏာႏွင့္ အမ်ဳိးသား ညီညြတ္ေရးကို ၿခိမ္းေျခာက္ေနေသာ အရာမ်ားျဖစ္သည္ဟု ယူဆခဲ့ၾကသည္´ ဟု ေရးထားသည္။
ျမန္မာႏို္င္ငံရွိ ႐ိုဟင္ဂ်ာ မူဆလင္မ်ားသည္ စစ္အစိုးရ၏ ေရြးခ်ယ္ ပစ္မွတ္ထား တိုက္ခိုက္ျခင္းကို ခံေနရသူမ်ား ျဖစ္သည္။ သူတုိ႔သည္ ယခုထိလည္း ျမန္မာ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္း၏ အစိတ္အပိုင္းတရပ္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပသည့္ အမ်ဳိးသား မွတ္ပံုတင္ကဒ္ကိုလည္း မရရွိပါ။
၂၀၁၀ ႏွစ္ဆန္းတြင္ ထြက္ရွိလာမည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ထားသည့္ ကမၻာတလႊား ဘာသာေရး လြတ္လပ္ခြင့္ အဆင့္အတန္းကို ေဖာ္ျပသည့္ ဝါရွင္တန္၏ ႏွစ္စဥ္ တရားဝင္ အစီရင္ခံစာတြင္ ျမန္မာႏို္င္ငံသည္ အထူးစိုးရိမ္ရေသာ ႏိုင္ငံ (Country of Particular Concern – CPC) အျဖစ္ သတ္မွတ္ခံ ရႏိုင္သည္ဟု အမ်ားက ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကသည္။
ဤအဖြဲ႔ကို ၁၉၉၉ ခုႏွစ္တြင္ ဖြဲ႔စည္းထူေထာင္ၿပီး ကတည္းက ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ဤစာရင္းတြင္ ႏွစ္စဥ္ ပါရွိခဲ့သည္။
ဘာသာေရး လြတ္္လပ္ခြင့္ကို ကမ္းကုန္ေအာင္ ဆက္လက္ ခ်ဳိးေဖာက္ေနေသာ ႏိုင္ငံမ်ား၏ အစိုးရမ်ားကို ထုိသို႔ CPC အဆင့္အတန္းျဖင့္ သတ္မွတ္ ေဖာ္ျပေလ့ ရွိသည္။ ဤသို႔ သတ္မွတ္ခံရျခင္းေၾကာင့္ ပိတ္ဆို႔အေရးယူ ဒဏ္ခတ္မႈမ်ား ခံရႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ႏို္င္ငံတကာ ဘာသာေရး လြတ္လပ္ခြင့္ ဥပေဒ မျပ႒ာန္းမီကပင္ ထုိသို႔ ပိတ္ဆို႔အေရးယူ ဒဏ္ခတ္မႈမ်ား ခံခဲ့ရၿပီး ျဖစ္သည္။
မဇၥ်ိမမွတဆင့္
စစ္အစိုးရအရာရွိက အေမရိကန္သံတမန္ကို ေတြ႔ဆံု
မွ်တစြာ အားလံုးကို ေတြ႔ဆံုသည့္အေနျဖင့္ ရန္ကုန္ရွိ အေမရိကန္သံ႐ံုး တာဝန္ခံသံမႉး မစၥတာ လာရီ အမ္ ဒင္းဂါး (Larry M. Dinger) သည္ စစ္အစိုးရ လယ္ယာစိုက္ပ်ဳိးေရးႏွင့္ ဆည္ေျမာင္းဝန္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဌးဦးႏွင့္ ၿပီးခဲ့သည့္ အပတ္က ေတြ႔ဆံုခဲ့သည္။
ယင္းေတြ႔ဆံုမႈသည္ အေမရိကန္ သံတမန္ႏွင့္ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ - NLD ႐ံုးတြင္ ပါတီေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံုအၿပီး ၃ ရက္အၾကာတြင္ ေပၚထြက္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
စစ္အစိုးရ၏ ယေန႔ထုတ္ ျမန္မာ့အလင္း သတင္းစာ အဆိုအရ စစ္အစိုးရ ေက်ာေထာက္ ေနာက္ခံေပးထားေသာ ျပည္ေထာင္စု ႀကံ႕ခိုင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးအဖြဲ႔ (USDA) ၏ အေထြေထြ အတြင္းေရးမႉးလည္း ျဖစ္သူ ဦးေဌးဦးသည္ မစၥတာ ဒင္းဂါးကို ယခုလ ၂၄ ရက္ေန႔က လက္ခံေတြ႔ဆံုခဲ့သည္ဟု ေဖာ္ျပေရးသားထားသည္။
သတင္းစာထဲတြင္ ဦးေဌးဦးႏွင့္ မစၥတာ ဒင္းဂါးအၾကား မည္သည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ား ေဆြးေႏြးခဲ့သည္ကို အေသးစိတ္ ေဖာ္ျပထားျခင္း မရွိပါ။
NLD ဗဟို အလုပ္အမႈေဆာင္မ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံုရာတြင္ အေမရိကန္ လက္ေထာက္ ႏိုင္ငံျခားေရး ဝန္ႀကီး မစၥတာ ကတ္ကင္းဘဲလ္ (Kurt Campbell) လာေရာက္မည့္ ခရီးစဥ္အတြက္ ျပင္ဆင္သည့္ အေနျဖင့္ လက္ရွိ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး အေျခအေန၊ ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚ ထားရွိေသာ အေမရိကန္ မူဝါဒသစ္တို႔ကို ၿပီးခဲ့သည့္ အဂၤါေန႔တြင္ ေဆြးေႏြးခဲ့သည္။
မစၥတာကင္းဘဲလ္ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ မၾကာမီ လာေရာက္မည့္ အေၾကာင္း သူတို႔ကို အသိေပး ေျပာၾကားခဲ့ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚ ထားရွိသည့္ အေမရိကန္၏ မူဝါဒသစ္အေပၚ NLD ၏ သေဘာထားကိုလည္း ေမးျမန္းခဲ့သည္ဟု NLD ဗဟို အလုပ္အမႈေဆာင္ အဖြဲ႔ဝင္တဦး ျဖစ္သူ ဦးခင္ေမာင္ေဆြက ေျပာသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚ ထားရွိမည့္ မူဝါဒသစ္ကို အေမရိကန္ႏိုင္ငံက ၿပီးခဲ့သည့္လအတြင္း ထုတ္ျပန္ ေၾကညာခဲ့သည္။ ယင္းမူဝါဒသစ္အရ ရွိရင္းစြဲ ဒဏ္ခတ္ အေရးယူမႈမ်ားကို ဆက္လက္ထားရွိၿပီး စစ္အစိုးရႏွင့္ ထိေတြ႔ဆက္ဆံမည့္ မူဝါဒကို စတင္ က်င့္သံုးသြားမည္။
ပထမဆံုးအေနျဖင့္ မစၥတာ ကင္းဘဲလ္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ သိပၸံႏွင့္ နည္းပညာ ဝန္ႀကီး ဦးေသာင္းႏွင့္ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕တြင္ ၿပီးခဲ့သည့္လ ၂၉ ရက္ေန႔တြင္ ေတြ႔ဆံုခဲ့သည္။
အခ်က္အလက္ရွာေဖြသည့္ ခရီးစဥ္အေနျဖင့္ သူသည္ ျမန္မာႏို္င္ငံသို႔ ေနာက္ရက္သတၱပတ္ အနည္းငယ္အတြင္း သြားေရာက္ရန္ ရည္ရြယ္ ထားေၾကာင္း ႏိုင္ငံျခားေရးရာ ေကာ္မတီ၏ ၾကားနာပြဲတြင္ မစၥတာ ကင္းဘဲလ္က ေျပာၾကားခဲ့သည္။
''ဤခရီးစဥ္အတြင္း ျမန္မာအစိုးရ၊ တိုင္းရင္းသား ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၊ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္မွ ဦးေလးႀကီးမ်ားႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ အပါအဝင္ ဒီမိုကေရစီ အတိုက္အခံမ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံု၍ စကားေျပာဆိုသြားမည္'' ဟု မစၥတာ ကင္းဘဲလ္က ေျပာသည္။
ျမန္မာဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားအေပၚ တင္းက်ပ္ေသာ ဒဏ္ခတ္အေရးယူမႈမ်ား ဆက္လက္ထားရွိသည့္ အေမရိကန္၏ စစ္အစိုးရႏွင့္ ထိေတြ႔ဆက္ဆံေရး မူဝါဒသစ္ကို စစ္အစိုးရ၏ အေရွ႕ေတာင္အာရွ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံမ်ားက လက္ခံ ႀကိဳဆိုလိုက္သည္။
ယင္းသည္ စစ္အစိုးရအတြက္ ရွားရွားပါးပါး အခြင့္အလမ္းတရပ္ ျဖစ္သည္ဟု ထိုင္းႏို္င္ငံတြင္ ၂ ရက္ၾကာ က်င္းပခဲ့ေသာ ထိပ္သီးအစည္းအေဝး အၿပီး ယမန္ေန႔က ေျပာၾကားခဲ့သည္။
ထိုထိပ္သီး အစည္းအေဝးအတြင္း ျမန္မာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္က ၂၀၁၀ ခုႏွစ္တြင္ က်င္းပရန္ စီစဥ္ထားသည့္ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားသည္ လြတ္လပ္မွ်တ မည္ဟူ၍ အေရွ႕ေတာင္အာရွႏိုင္ငံမ်ား အဖြဲ႔ဝင္ႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ ေဆြးေႏြးဘက္ ႏိုင္ငံမ်ားကို အာမခံ ေျပာၾကားခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။
အကယ္၍ သူမဘက္က `သေဘာထားမွန္´ ပါက အတိုက္အခံ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေပၚ ထားရွိသည့္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ စည္းကမ္းခ်က္မ်ားကို ေလွ်ာ့ေပါ့ေပးမည္ဟု ဦးသိန္းစိန္က ေျပာၾကားခဲ့သည္။
သို႔ေသာ္ ေဝဖန္သူမ်ားကမူ ယင္းသည္ ႏိုင္ငံတကာဖိအားမ်ား ေလ်ာ့က်ရန္အလို႔ငွာ ျပဳလုပ္သည့္ စစ္အစိုးရ၏ ေနာက္ထပ္ ပရိယာယ္ တရပ္မွ်သာ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာဆိုၾကသည္။
ယင္းေတြ႔ဆံုမႈသည္ အေမရိကန္ သံတမန္ႏွင့္ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ - NLD ႐ံုးတြင္ ပါတီေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံုအၿပီး ၃ ရက္အၾကာတြင္ ေပၚထြက္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
စစ္အစိုးရ၏ ယေန႔ထုတ္ ျမန္မာ့အလင္း သတင္းစာ အဆိုအရ စစ္အစိုးရ ေက်ာေထာက္ ေနာက္ခံေပးထားေသာ ျပည္ေထာင္စု ႀကံ႕ခိုင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးအဖြဲ႔ (USDA) ၏ အေထြေထြ အတြင္းေရးမႉးလည္း ျဖစ္သူ ဦးေဌးဦးသည္ မစၥတာ ဒင္းဂါးကို ယခုလ ၂၄ ရက္ေန႔က လက္ခံေတြ႔ဆံုခဲ့သည္ဟု ေဖာ္ျပေရးသားထားသည္။
သတင္းစာထဲတြင္ ဦးေဌးဦးႏွင့္ မစၥတာ ဒင္းဂါးအၾကား မည္သည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ား ေဆြးေႏြးခဲ့သည္ကို အေသးစိတ္ ေဖာ္ျပထားျခင္း မရွိပါ။
NLD ဗဟို အလုပ္အမႈေဆာင္မ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံုရာတြင္ အေမရိကန္ လက္ေထာက္ ႏိုင္ငံျခားေရး ဝန္ႀကီး မစၥတာ ကတ္ကင္းဘဲလ္ (Kurt Campbell) လာေရာက္မည့္ ခရီးစဥ္အတြက္ ျပင္ဆင္သည့္ အေနျဖင့္ လက္ရွိ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး အေျခအေန၊ ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚ ထားရွိေသာ အေမရိကန္ မူဝါဒသစ္တို႔ကို ၿပီးခဲ့သည့္ အဂၤါေန႔တြင္ ေဆြးေႏြးခဲ့သည္။
မစၥတာကင္းဘဲလ္ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ မၾကာမီ လာေရာက္မည့္ အေၾကာင္း သူတို႔ကို အသိေပး ေျပာၾကားခဲ့ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚ ထားရွိသည့္ အေမရိကန္၏ မူဝါဒသစ္အေပၚ NLD ၏ သေဘာထားကိုလည္း ေမးျမန္းခဲ့သည္ဟု NLD ဗဟို အလုပ္အမႈေဆာင္ အဖြဲ႔ဝင္တဦး ျဖစ္သူ ဦးခင္ေမာင္ေဆြက ေျပာသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚ ထားရွိမည့္ မူဝါဒသစ္ကို အေမရိကန္ႏိုင္ငံက ၿပီးခဲ့သည့္လအတြင္း ထုတ္ျပန္ ေၾကညာခဲ့သည္။ ယင္းမူဝါဒသစ္အရ ရွိရင္းစြဲ ဒဏ္ခတ္ အေရးယူမႈမ်ားကို ဆက္လက္ထားရွိၿပီး စစ္အစိုးရႏွင့္ ထိေတြ႔ဆက္ဆံမည့္ မူဝါဒကို စတင္ က်င့္သံုးသြားမည္။
ပထမဆံုးအေနျဖင့္ မစၥတာ ကင္းဘဲလ္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ သိပၸံႏွင့္ နည္းပညာ ဝန္ႀကီး ဦးေသာင္းႏွင့္ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕တြင္ ၿပီးခဲ့သည့္လ ၂၉ ရက္ေန႔တြင္ ေတြ႔ဆံုခဲ့သည္။
အခ်က္အလက္ရွာေဖြသည့္ ခရီးစဥ္အေနျဖင့္ သူသည္ ျမန္မာႏို္င္ငံသို႔ ေနာက္ရက္သတၱပတ္ အနည္းငယ္အတြင္း သြားေရာက္ရန္ ရည္ရြယ္ ထားေၾကာင္း ႏိုင္ငံျခားေရးရာ ေကာ္မတီ၏ ၾကားနာပြဲတြင္ မစၥတာ ကင္းဘဲလ္က ေျပာၾကားခဲ့သည္။
''ဤခရီးစဥ္အတြင္း ျမန္မာအစိုးရ၊ တိုင္းရင္းသား ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၊ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္မွ ဦးေလးႀကီးမ်ားႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ အပါအဝင္ ဒီမိုကေရစီ အတိုက္အခံမ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံု၍ စကားေျပာဆိုသြားမည္'' ဟု မစၥတာ ကင္းဘဲလ္က ေျပာသည္။
ျမန္မာဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားအေပၚ တင္းက်ပ္ေသာ ဒဏ္ခတ္အေရးယူမႈမ်ား ဆက္လက္ထားရွိသည့္ အေမရိကန္၏ စစ္အစိုးရႏွင့္ ထိေတြ႔ဆက္ဆံေရး မူဝါဒသစ္ကို စစ္အစိုးရ၏ အေရွ႕ေတာင္အာရွ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံမ်ားက လက္ခံ ႀကိဳဆိုလိုက္သည္။
ယင္းသည္ စစ္အစိုးရအတြက္ ရွားရွားပါးပါး အခြင့္အလမ္းတရပ္ ျဖစ္သည္ဟု ထိုင္းႏို္င္ငံတြင္ ၂ ရက္ၾကာ က်င္းပခဲ့ေသာ ထိပ္သီးအစည္းအေဝး အၿပီး ယမန္ေန႔က ေျပာၾကားခဲ့သည္။
ထိုထိပ္သီး အစည္းအေဝးအတြင္း ျမန္မာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္က ၂၀၁၀ ခုႏွစ္တြင္ က်င္းပရန္ စီစဥ္ထားသည့္ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားသည္ လြတ္လပ္မွ်တ မည္ဟူ၍ အေရွ႕ေတာင္အာရွႏိုင္ငံမ်ား အဖြဲ႔ဝင္ႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ ေဆြးေႏြးဘက္ ႏိုင္ငံမ်ားကို အာမခံ ေျပာၾကားခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။
အကယ္၍ သူမဘက္က `သေဘာထားမွန္´ ပါက အတိုက္အခံ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေပၚ ထားရွိသည့္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ စည္းကမ္းခ်က္မ်ားကို ေလွ်ာ့ေပါ့ေပးမည္ဟု ဦးသိန္းစိန္က ေျပာၾကားခဲ့သည္။
သို႔ေသာ္ ေဝဖန္သူမ်ားကမူ ယင္းသည္ ႏိုင္ငံတကာဖိအားမ်ား ေလ်ာ့က်ရန္အလို႔ငွာ ျပဳလုပ္သည့္ စစ္အစိုးရ၏ ေနာက္ထပ္ ပရိယာယ္ တရပ္မွ်သာ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာဆိုၾကသည္။
မဇၥ်ိမမွတဆင့္
နအဖ ႏွင့္ဆက္ဆံေရး ၀/မိုင္းလား တုိ႕ နည္းဗ်ဴဟာပုံစံေျပာင္း
စစ္အစိုးရ ႏွင့္ UWSA ၀ တပ္ဖြဲ႕NDAA-ESS မိုင္းလားအပစ္ရပ္တပ္ဖြဲ႕တို႕အၾကားဆက္ဆံေရး လခ်ီတင္းမာခဲ့ရာမွ မၾကာ ေသာအခ်ိန္အတြင္း ဆက္ဆံေရး ျပန္လည္စတင္ေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း တ႐ုတ္နယ္စပ္သတင္း ရပ္ကြက္အရသိရ ပါသည္။
က်ဳိင္းတံုအေျခစိုက္ ႀတိဂံတိုင္း တိုင္းမႉးဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ၿဖိဳး ႏွင့္ ေတြ႕ဆံုရန္ မၾကာေတာ့ေသာအခ်ိန္အတြင္း မိုင္းလားတပ္ဖြဲ႕ အဆင့္ျမင့္ကိုယ္စားလွယ္ေစလြတ္မည္ဟု ပန္ဆန္းကုန္သည္တဦးကေျပာ၏။
“က်ေနာ္သိရသေလာက္ဆို စစ္အစိုးရရဲ႕ နယ္ျခားေစာင့္တပ္အသြင္ေျပာင္းေရးအစီအစဥ္ကို မူအရသာသူတို႕လက္ခံ တယ္၊ ေျပာင္းဖို႕ကုိေတာ့ ဒီမိုကေရစီအစိုးရသစ္ေပၚလာမွ ဆံုးျဖတ္မယ္၊ အခုအေျခအေနထိ သူတို႕ရဲ႕ရပ္တည္မႈက မေျပာင္းဘူး၊ ဒါေပမဲ့ ပံုစံနည္းနာေျပာင္းတာ” - ဟု အဆိုပါ ကုန္သည္က ေျပာ၏။
၀ ျပည္ေသြးစည္းေရးတပ္မေတာ္ UWSA ပန္ဆန္းဌာနခ်ဳပ္ကလည္း ယခုလကုန္ပိုင္း စစ္အစိုးရႏွင့္ သြားေရာက္ေတြ႕ဆံု ဖြယ္႐ွိေၾကာင္း၊ သြားမည့္သူႏွင့္ ေန႕ရက္ေနရာအတိအက်ကုိမူ မသိရေသးေၾကာင္း ၀ အရာ႐ွိ အသိုင္းအ၀ိုင္းက ဆိုသည္။
“ BGF ေျပာင္းတာမေျပာင္းတာက အစိုးရသစ္ေပၚလာမွက်ေနာ္တို႕ဆံုးျဖတ္မယ္။ အထူးေဒသတိုင္းအစား ဖက္ဒရယ္ ျပည္ ေထာင္စုထဲက ျပည္နယ္တခုအျဖစ္ က်ေနာ္တို႕လိုခ်င္တယ္။ ဒါနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖို႕မ႐ွိဘူး။ ေလာေလာ ဆယ္ ဆက္ဆံေရးက သေဘာထားႀကီးၿပီး Compromise ျဖစ္ဖို႕လိုတယ္။စစ္အစိုးရကိုယ္စား လွယ္နဲ႕ေတြ႕ဆံုဖို႕လား႐ႈိး စစ္တိုင္း႐ုံး ျဖစ္ျဖစ္ တန္႕ယန္းၿမိဳ႕မွာဘဲျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ္တို႕ အဆင့္ျမင့္အရာ႐ွိေတြ ေစလြတ္ဖို႕႐ွိတယ္” - ဟု အမည္မေဖၚ လိုသည့္ ၀ အရာ႐ွိတဦးက ေျပာပါသည္။
ၾသဂတ္စ္လ ေႏွာင္းပိုင္း ကိုးကန္႕အေရးအခင္းမတိုင္မီကတည္းက နယ္စပ္႐ွိ အပစ္ရပ္တပ္ဖြဲ႕မ်ားအားလံုး BGF/HGF အသြင္ ေျပာင္းရန္ စစ္အစိုးရဘက္မွ အင္အားျပ ဖိအားေပးသည့္အတြက္ ႏွစ္ဘက္အင္အားျဖည့္တင္းစစ္ေရးျပင္ဆင္ခဲ့ ၾကသည္။ ကိုးကန္႕ေဒသကိုလည္း စစ္အစိုးရ အင္အားသံုးၿပီး ၀င္ေရာက္သိမ္းပိုက္သည္အထိ ျဖစ္ခဲ့သည္။
တ႐ုတ္-ျမန္မာနယ္စပ္ တေလွ်ာက္ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းေရးအတြက္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေ႐ွာက္ၾကရန္ နအဖ အတြင္းေရးမႉး (၁) ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး တင္ေအာင္ျမင့္ဦးအား တ႐ုတ္ ဒု၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ လီေခခ်ဲန္က ေအာက္တိုဘာ ၁၉ ရက္ကတိုက္တြန္း လိုက္ပါသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံ ဟိုဟင္၌ က်င္းပခဲ့သည့္ အာဆီယံထိပ္သီး အစည္းအေ၀းတြင္လည္း တ႐ုတ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ၀မ္ၾကားေပါင္က နအဖ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးသိန္းစိန္အား ထိုနည္းတူေျပာၾကားခဲ့သည္။ “အဲဒီအခ်က္ေတြေၾကာင့္ စစ္အစိုးရနဲ႕ အပစ္ရပ္ေတြ သေဘာထား ေျပာင္းလဲလာတာလဲျဖစ္ႏိုင္တယ္” - ဟု ထိုင္းနယ္စပ္႐ွိႏိုင္ငံေရးေလ့လာ သူတဦးက သံုးသပ္ပါသည္။
သွ်မ္းသံေတာ္ဆင့္ မွကူးယူပါသည္။
က်ဳိင္းတံုအေျခစိုက္ ႀတိဂံတိုင္း တိုင္းမႉးဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ၿဖိဳး ႏွင့္ ေတြ႕ဆံုရန္ မၾကာေတာ့ေသာအခ်ိန္အတြင္း မိုင္းလားတပ္ဖြဲ႕ အဆင့္ျမင့္ကိုယ္စားလွယ္ေစလြတ္မည္ဟု ပန္ဆန္းကုန္သည္တဦးကေျပာ၏။
“က်ေနာ္သိရသေလာက္ဆို စစ္အစိုးရရဲ႕ နယ္ျခားေစာင့္တပ္အသြင္ေျပာင္းေရးအစီအစဥ္ကို မူအရသာသူတို႕လက္ခံ တယ္၊ ေျပာင္းဖို႕ကုိေတာ့ ဒီမိုကေရစီအစိုးရသစ္ေပၚလာမွ ဆံုးျဖတ္မယ္၊ အခုအေျခအေနထိ သူတို႕ရဲ႕ရပ္တည္မႈက မေျပာင္းဘူး၊ ဒါေပမဲ့ ပံုစံနည္းနာေျပာင္းတာ” - ဟု အဆိုပါ ကုန္သည္က ေျပာ၏။
၀ ျပည္ေသြးစည္းေရးတပ္မေတာ္ UWSA ပန္ဆန္းဌာနခ်ဳပ္ကလည္း ယခုလကုန္ပိုင္း စစ္အစိုးရႏွင့္ သြားေရာက္ေတြ႕ဆံု ဖြယ္႐ွိေၾကာင္း၊ သြားမည့္သူႏွင့္ ေန႕ရက္ေနရာအတိအက်ကုိမူ မသိရေသးေၾကာင္း ၀ အရာ႐ွိ အသိုင္းအ၀ိုင္းက ဆိုသည္။
“ BGF ေျပာင္းတာမေျပာင္းတာက အစိုးရသစ္ေပၚလာမွက်ေနာ္တို႕ဆံုးျဖတ္မယ္။ အထူးေဒသတိုင္းအစား ဖက္ဒရယ္ ျပည္ ေထာင္စုထဲက ျပည္နယ္တခုအျဖစ္ က်ေနာ္တို႕လိုခ်င္တယ္။ ဒါနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖို႕မ႐ွိဘူး။ ေလာေလာ ဆယ္ ဆက္ဆံေရးက သေဘာထားႀကီးၿပီး Compromise ျဖစ္ဖို႕လိုတယ္။စစ္အစိုးရကိုယ္စား လွယ္နဲ႕ေတြ႕ဆံုဖို႕လား႐ႈိး စစ္တိုင္း႐ုံး ျဖစ္ျဖစ္ တန္႕ယန္းၿမိဳ႕မွာဘဲျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ္တို႕ အဆင့္ျမင့္အရာ႐ွိေတြ ေစလြတ္ဖို႕႐ွိတယ္” - ဟု အမည္မေဖၚ လိုသည့္ ၀ အရာ႐ွိတဦးက ေျပာပါသည္။
ၾသဂတ္စ္လ ေႏွာင္းပိုင္း ကိုးကန္႕အေရးအခင္းမတိုင္မီကတည္းက နယ္စပ္႐ွိ အပစ္ရပ္တပ္ဖြဲ႕မ်ားအားလံုး BGF/HGF အသြင္ ေျပာင္းရန္ စစ္အစိုးရဘက္မွ အင္အားျပ ဖိအားေပးသည့္အတြက္ ႏွစ္ဘက္အင္အားျဖည့္တင္းစစ္ေရးျပင္ဆင္ခဲ့ ၾကသည္။ ကိုးကန္႕ေဒသကိုလည္း စစ္အစိုးရ အင္အားသံုးၿပီး ၀င္ေရာက္သိမ္းပိုက္သည္အထိ ျဖစ္ခဲ့သည္။
တ႐ုတ္-ျမန္မာနယ္စပ္ တေလွ်ာက္ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းေရးအတြက္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေ႐ွာက္ၾကရန္ နအဖ အတြင္းေရးမႉး (၁) ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး တင္ေအာင္ျမင့္ဦးအား တ႐ုတ္ ဒု၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ လီေခခ်ဲန္က ေအာက္တိုဘာ ၁၉ ရက္ကတိုက္တြန္း လိုက္ပါသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံ ဟိုဟင္၌ က်င္းပခဲ့သည့္ အာဆီယံထိပ္သီး အစည္းအေ၀းတြင္လည္း တ႐ုတ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ၀မ္ၾကားေပါင္က နအဖ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးသိန္းစိန္အား ထိုနည္းတူေျပာၾကားခဲ့သည္။ “အဲဒီအခ်က္ေတြေၾကာင့္ စစ္အစိုးရနဲ႕ အပစ္ရပ္ေတြ သေဘာထား ေျပာင္းလဲလာတာလဲျဖစ္ႏိုင္တယ္” - ဟု ထိုင္းနယ္စပ္႐ွိႏိုင္ငံေရးေလ့လာ သူတဦးက သံုးသပ္ပါသည္။
သွ်မ္းသံေတာ္ဆင့္ မွကူးယူပါသည္။
ႏုိင္ငံတကာဆုရ Burma VJ
About The Film
Going beyond the occasional news clip from Burma, the acclaimed filmmaker, Anders Østergaard, brings us close to the video journalists who deliver the footage. Though risking torture and life in jail, courageous young citizens of Burma live the essence of journalism as they insist on keeping up the flow of news from their closed country. Armed with small handycams the Burma VJs stop at nothing to make their reportages from the streets of Rangoon. Their material is smuggled out of the country and broadcast back into Burma via satellite and offered as free usage for international media. The whole world has witnessed single event clips made by the VJs, but for the very first time, their individual images have been carefully put together and at once, they tell a much bigger story. The film offers a unique insight into high-risk journalism and dissidence in a police state, while at the same time providing a thorough documentation of the historical and dramatic days of September 2007, when the Buddhist monks started marching.”Joshua”, age 27, is one of the young video journalists, who works undercover to counter the propaganda of the military regime. Joshua is suddenly thrown into the role as tactical leader of his group of reporters, when the monks lead a massive but peaceful uprising against the military regime. After decades of oblivion - Burma returns to the world stage, but at the same time foreign TV crews are banned from entering the country, so it is left to Joshua and his crew to document the events and establish a lifeline to the surrounding world. It is their footage that keeps the revolution alive on TV screens all over.
Amidst marching monks, brutal police agents, and shooting military the reporters embark on their dangerous mission, working around the clock to keep the world informed of events inside the closed country. Their compulsive instinct to shoot what they witness, rather than any deliberate heroism, turns their lives into that of freedom fighters.
The regime quickly understands the power of the camera and the reporters are constantly chased by government intelligence agents who look at the ”media saboteurs” as the biggest prey they can get.
During the turbulent days of September, Joshua finds himself on an emotional rollercoaster between hope and despair, as he frantically tries to keep track of his reporters in the streets while the great uprising unfolds and comes to its tragic end.
With Joshua as the psychological lens, the Burmese condition is made tangible to a global audience so we can understand it, feel it, and smell it.
FILMMAKERS
- Directed by
- Anders Østergaard
- Written by
- Anders Østergaard & Jan Krogsgaard
- Produced by
- Lise-Lense Møller
- Assistant Producer
- Cecilia Valsted
- Co-Produced by
- WG Film / Mediamente / Kamoli Films
- Director of Photography
- Simon Plum & The Burmese VJs
- Editors
- Janus Billeskov-Jansen, Thomas Papapetros
- Editor Consultant
- Anders Villadsen
- Sound Designer
- Martin Hennel
- Music by
- Conny Malmqvist
- Sound Mixer
- Niels Arild
- Graphics Design
- Paul Wilson
- Media Consultants
- Freddy Neumann and IMS
- Outreach & Int’l Rep.
- Helle Ulsteen
- International Sales
- First Hand Films
ကိုးကန္႔ၿမိဳ႕ေတာ္တြင္ ဗံုး ၁၂ လံုး ေပါက္ကြဲ
အပစ္ရပ္ ကိုးကန္႔အဖဲြ႔ MNDAA ႏွင့္ ျမန္မာစစ္တပ္အၾကား တုိက္ပဲြမ်ားျဖစ္ပြားၿပီး ၂ လခန္႔ အၾကာ၊ ယခုလ ၂၄ ရက္ေန႔ ညပိုင္းတြင္ ရွမ္းျပည္ (ေျမာက္ပိုင္း) ကိုးကန္႔ၿမိဳ႕ေတာ္ ေလာက္ကိုင္၌ ဗံုး ၁၂ လံုးခန္႔ ေပါက္ကြဲခဲ့သည္။
ျမန္မာစစ္တပ္က MNDAA ကို ေခါင္းေဆာင္သစ္မ်ားျဖင့္ ျပန္လည္ဖြဲ႔စည္းကာ ေဒသတခုလံုးကုိ စစ္တပ္ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္ ထားရွိစဥ္ ဥကၠ႒အသစ္ ဦးပုိင္စိုခ်ိန္ ပိုင္ဆိုင္သည့္ ေရႊဆိုင္ႏွင့္ တ႐ုတ္ဗိသုကာ ဘံု ၇ ဆင့္ အေဆာက္အဦး အနီး၌ ဗံုးမ်ား ေပါက္ကြဲခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
“၂၄ ရက္ေန႔ ညက ၈ နာရီကေနၿပီး ၁၂ နာရီေလာက္အထိေပါ့။ ဗံုး ၁၂ လံုး ကြဲတယ္။ ေလာက္ကိုင္ၿမိဳ႕မွာ ဘံု ၇ ဆင့္ အေဆာက္အဦးဆိုတာ ရိွတယ္။ တ႐ုတ္ပံုစံမ်ဳိး အေဆာက္အဦးၾကီးေပါ့။ အဲဒီနားမွာ ကြဲတဲ့ဗံုးက ပိုၿပီး ျပင္းထန္တယ္” ဟု ကိုးကန္႔ေဒသတြင္ ေနထိုင္သူ ကုန္သည္ တဦးက မဇၥ်ိမကို ေျပာသည္။
တ႐ုတ္-ျမန္မာနယ္စပ္ရွိ စစ္ေရးေလ့လာသူ ဦးေအာင္ေက်ာ္ေဇာကလည္း ဗံုးေပါက္ကဲြမႈမ်ား ျဖစ္ပြားခဲ့သည္မွာ မွန္ကန္ေၾကာင္း ေျပာသည္။ ေပါက္ကြဲမႈမ်ားေၾကာင့္ လူႏွင့္ အေဆာက္အဦးမ်ား ေသေၾကပ်က္စီးမႈ မရွိခဲ့ေၾကာင္းႏွင့္ မည္သူ႔လက္ခ်က္ ျဖစ္ေၾကာင္း မသိရေသးပါ။ သို႔ေသာ္ ဗံုးေပါက္ကြဲမႈမ်ားေၾကာင့္ ေဒသခံမ်ားၾကား စိုးရိမ္မႈမ်ား တိုးပြားလ်က္ရိွေၾကာင္း သိရသည္။
ၿပီးခဲ့သည့္ ၾသဂုတ္လ ေႏွာင္းပိုင္းတြင္ MNDAA ႏွင့္ ျမန္မာစစ္တပ္အၾကား ၄ ရက္ခန္႔ တုိက္ပဲြျဖစ္ပြားခဲ့ၿပီးေနာက္ ကိုးကန္႔ေဒသခံ ၃ ေသာင္းခန္႔ သည္ စစ္ေဘးလြတ္ရာ တ႐ုတ္ဘက္ျခမ္းသို႔ ထြက္ေျပးခိုလံႈခဲ့ရာ ယခုအခါ လူဦးေရ၏ ၃ ပံု ၁ ပံုခန္႔သာ ေနရပ္သို႔ ျပန္လာေရာက္ေသးေၾကာင္း ကိုးကန္႔ေဒသေန ကုန္သည္ကပင္ ေျပာျပသည္။
အပစ္အခတ္ ရပ္စဲထားသည့္ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္တပ္မ်ားကို နယ္ျခားေစာင့္တပ္အျဖစ္ အသြင္ကူးေျပာင္းရန္ စစ္အစိုးရက အဆိုျပဳ ထားစဥ္ MNDAA ဥကၠ႒ႏွင့္ ကိုးကန္႔တပ္ အၾကီးအကဲ ဦးဖုန္က်ားရွင္က လက္မခံဘဲ ျငင္းဆန္ခဲ့သည္။
ထိုအခါ MNDAA တြင္ လက္နက္စစ္႐ံုႏွင့္ မူးယစ္ေဆးဝါးလုပ္ငန္း ရွိသည္ဟု စစ္တပ္က အေၾကာင္းျပကာ ကိုးကန္႔ေဒသအတြင္း ထိုးစစ္ဆင္ခဲ့ရာ၊ ဦးဖုန္က်ားရွင္သည္ သူ၏ MNDAA တပ္ဖဲြ႔ႏွင့္အတူ ကိုးကန္႔ေဒသမွ ထြက္ခြာတိမ္းေရွာင္သြားခဲ့သည္။
ယခုအခါ ေလာက္ကိုင္တြင္ စစ္အစိုးရက ေဒသကြပ္ကဲေရးစစ္ဌာနခ်ဳပ္ - ဒကစ (ေလာက္ကိုင္) တခု အေျခစိုက္ ဖြင့္လွစ္ထားၿပီး၊ တိုက္ခိုက္ေရး တပ္ရင္း ၁၀ ရင္းခန္႔လည္း ၿမိဳ႕ေတာ္အနီးတဝိုက္တြင္ တပ္စဲြထားသည္။
မဇၥ်ိမမွတဆင့္ကူးယူပါသည္။
ျမန္မာစစ္တပ္က MNDAA ကို ေခါင္းေဆာင္သစ္မ်ားျဖင့္ ျပန္လည္ဖြဲ႔စည္းကာ ေဒသတခုလံုးကုိ စစ္တပ္ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္ ထားရွိစဥ္ ဥကၠ႒အသစ္ ဦးပုိင္စိုခ်ိန္ ပိုင္ဆိုင္သည့္ ေရႊဆိုင္ႏွင့္ တ႐ုတ္ဗိသုကာ ဘံု ၇ ဆင့္ အေဆာက္အဦး အနီး၌ ဗံုးမ်ား ေပါက္ကြဲခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
“၂၄ ရက္ေန႔ ညက ၈ နာရီကေနၿပီး ၁၂ နာရီေလာက္အထိေပါ့။ ဗံုး ၁၂ လံုး ကြဲတယ္။ ေလာက္ကိုင္ၿမိဳ႕မွာ ဘံု ၇ ဆင့္ အေဆာက္အဦးဆိုတာ ရိွတယ္။ တ႐ုတ္ပံုစံမ်ဳိး အေဆာက္အဦးၾကီးေပါ့။ အဲဒီနားမွာ ကြဲတဲ့ဗံုးက ပိုၿပီး ျပင္းထန္တယ္” ဟု ကိုးကန္႔ေဒသတြင္ ေနထိုင္သူ ကုန္သည္ တဦးက မဇၥ်ိမကို ေျပာသည္။
တ႐ုတ္-ျမန္မာနယ္စပ္ရွိ စစ္ေရးေလ့လာသူ ဦးေအာင္ေက်ာ္ေဇာကလည္း ဗံုးေပါက္ကဲြမႈမ်ား ျဖစ္ပြားခဲ့သည္မွာ မွန္ကန္ေၾကာင္း ေျပာသည္။ ေပါက္ကြဲမႈမ်ားေၾကာင့္ လူႏွင့္ အေဆာက္အဦးမ်ား ေသေၾကပ်က္စီးမႈ မရွိခဲ့ေၾကာင္းႏွင့္ မည္သူ႔လက္ခ်က္ ျဖစ္ေၾကာင္း မသိရေသးပါ။ သို႔ေသာ္ ဗံုးေပါက္ကြဲမႈမ်ားေၾကာင့္ ေဒသခံမ်ားၾကား စိုးရိမ္မႈမ်ား တိုးပြားလ်က္ရိွေၾကာင္း သိရသည္။
ၿပီးခဲ့သည့္ ၾသဂုတ္လ ေႏွာင္းပိုင္းတြင္ MNDAA ႏွင့္ ျမန္မာစစ္တပ္အၾကား ၄ ရက္ခန္႔ တုိက္ပဲြျဖစ္ပြားခဲ့ၿပီးေနာက္ ကိုးကန္႔ေဒသခံ ၃ ေသာင္းခန္႔ သည္ စစ္ေဘးလြတ္ရာ တ႐ုတ္ဘက္ျခမ္းသို႔ ထြက္ေျပးခိုလံႈခဲ့ရာ ယခုအခါ လူဦးေရ၏ ၃ ပံု ၁ ပံုခန္႔သာ ေနရပ္သို႔ ျပန္လာေရာက္ေသးေၾကာင္း ကိုးကန္႔ေဒသေန ကုန္သည္ကပင္ ေျပာျပသည္။
အပစ္အခတ္ ရပ္စဲထားသည့္ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္တပ္မ်ားကို နယ္ျခားေစာင့္တပ္အျဖစ္ အသြင္ကူးေျပာင္းရန္ စစ္အစိုးရက အဆိုျပဳ ထားစဥ္ MNDAA ဥကၠ႒ႏွင့္ ကိုးကန္႔တပ္ အၾကီးအကဲ ဦးဖုန္က်ားရွင္က လက္မခံဘဲ ျငင္းဆန္ခဲ့သည္။
ထိုအခါ MNDAA တြင္ လက္နက္စစ္႐ံုႏွင့္ မူးယစ္ေဆးဝါးလုပ္ငန္း ရွိသည္ဟု စစ္တပ္က အေၾကာင္းျပကာ ကိုးကန္႔ေဒသအတြင္း ထိုးစစ္ဆင္ခဲ့ရာ၊ ဦးဖုန္က်ားရွင္သည္ သူ၏ MNDAA တပ္ဖဲြ႔ႏွင့္အတူ ကိုးကန္႔ေဒသမွ ထြက္ခြာတိမ္းေရွာင္သြားခဲ့သည္။
ယခုအခါ ေလာက္ကိုင္တြင္ စစ္အစိုးရက ေဒသကြပ္ကဲေရးစစ္ဌာနခ်ဳပ္ - ဒကစ (ေလာက္ကိုင္) တခု အေျခစိုက္ ဖြင့္လွစ္ထားၿပီး၊ တိုက္ခိုက္ေရး တပ္ရင္း ၁၀ ရင္းခန္႔လည္း ၿမိဳ႕ေတာ္အနီးတဝိုက္တြင္ တပ္စဲြထားသည္။
မဇၥ်ိမမွတဆင့္ကူးယူပါသည္။
ရန္ကုန္တြင္ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္စက္႐ံုမ်ား ပိတ္ရေတာ့မည္
ရန္ကုန္တုိင္းအတြင္းရွိ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ စက္႐ံုမ်ားအားလံုး ႏုိဝင္ဘာလကုန္ ေနာက္ဆံုးထားၿပီး ပိတ္ပစ္ရေတာ့မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ရန္ုကုန္တုိင္း ေအးခ်မ္းသာယာေရးႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး ေကာင္စီ အတြင္းေရးမႉး ဦးလွစုိးက ေျပာသည္။
ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ စက္႐ံုမ်ားကုိ ပိတ္ပင္ရန္ ယခုလ ၆ ရက္ေန႔တြင္ က်င္းပေသာ ရန္ကုန္တုိင္း ေအးခ်မ္းသာယာေရးႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးေကာင္စီ အစည္းအေဝးတြင္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္ဟု သူက ဆုိသည္။
ထုိသုိ႔ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ စက္႐ံုမ်ား ပိတ္ပစ္ရန္ ႀကိဳတင္ အေၾကာင္းၾကားခဲ့ျခင္း မရွိဘဲ၊ အနားနီးမွ ကပ္အေၾကာင္းၾကားခဲ့သျဖင့္ စက္႐ံုလုပ္ငန္းရွင္ မ်ား အေနျဖင့္ ႀကိဳတင္ ဝယ္ယူစုေဆာင္းထားေသာ ကုန္ၾကမ္းမ်ား ဆံုး႐ႈံးမႈမ်ားႏွင့္ ႀကံဳေတြ႔ရၿပီး စက္႐ံု အလုပ္သမားမ်ားလည္း အလုပ္လက္မဲ့ ျပႆနာျဖင့္ ႀကံဳေတြ႔ရႏုိင္သည္ ဟု ေတာင္ဒဂံုစက္မႈဇုန္မွ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္စက္႐ံု လုပ္ငန္းရွင္တဦးက ဆုိသည္။
“သူတို႔က ရန္ကုန္မွ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ မသံုးရဆုိၿပီး တားျမစ္တာမ်ဳိး မဟုတ္ပါဘူး။ ရန္ကုန္မွာရွိတဲ့ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ စက္႐ံုေတြ ပိတ္ပစ္ခုိင္းတာပါ။ အဲဒီေတာ့ တျခားၿမိဳ႕ေတြမွာ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ထုတ္ၿပီး ဒီကုိပုိ႔ရင္ သံုးေနၾကဦးမွာပါ။ အခုေတာ့ ရန္ကုန္မွာရွိတဲ့ စက္႐ံုေတြ စီးပြားပ်က္တာေပါ့” ဟု အဆုိပါ လုပ္ငန္းရွင္က ေျပာသည္။
“သူတို႔က ႏုိဝင္ဘာ ၃၀ ရက္ေန႔ ေက်ာ္တာနဲ႔ က်ေနာ္တို႔စက္႐ံုေတြကို မီးျဖတ္မယ္လို႔ ေျပာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ပိတ္ခုိင္းတာက တရားဝင္ လုိင္စင္ တင္ၿပီး လုပ္ေနတဲ့ စက္႐ံုေတြကို။ ရန္ကုန္တၿမိဳ႕လံုးမွာဆုိ အားလံုးေပါင္း ၁၅၀ ေလာက္ ရွိတယ္။ တပုိင္တႏုိင္လုပ္ေနတဲ့ စက္႐ံုအေသးေလး ေတြက ဆက္ထုတ္ေနဦးမွာပဲ” ဟု လုပ္သား ဦးေရ ၃၀ ေက်ာ္ျဖင့္ လည္ပတ္ေနေသာ အဆုိပါ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ စက္႐ံု ပိုင္ရွင္က ေျပာသည္။
“ႀကိဳတင္ၿပီး ေၾကာင္းၾကားရင္ေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့။ အခုေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔က ႏုိင္ငံျခားက ေကာ္ေစ့ေတြသြင္းၿပီး စေတာ့လုပ္ထားတာေတြ ဘာသြားလုပ္ရမွာလဲ။ လုပ္ငန္းကေတာ့ က်ေနာ္တို႔က တျခား ပလပ္စတစ္ေတြလည္း ထုတ္တာဆုိေတာ့ ဆက္လည္ပတ္လုိ႔ ရပါတယ္” ဟု သဃၤန္းကၽြန္းၿမိဳ႕နယ္ ေမႊးေကာ္အိတ္လုပ္ငန္းမွာ တာဝန္ရွိသူ တဦးက တယ္လီဖုန္းျဖင့္ ေျဖၾကားသည္။
စက္႐ံုမ်ားကုိ ပိတ္ပင္ရာတြင္ ပလပ္စတစ္အိတ္ ထုတ္လုပ္သည့္ စက္႐ံုမ်ား အားလံုးကို ပိတ္ပင္ျခင္းမဟုတ္ဘဲ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ထုတ္သည့္ လုပ္ငန္းမ်ားကိုသာ ပိတ္ခုိင္းျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ႏွစ္မ်ဳိးတြဲထုတ္လုပ္ေနေသာ စက္႐ံုမ်ားလည္း လတ္တေလာတြင္ ပိတ္ပစ္ရမည္ ျဖစ္ၿပီး၊ recycle ျပန္လုပ္ႏုိင္ေသာ ပလပ္စတစ္အိတ္မ်ားကိုသာထုတ္လုပ္မည္ဆုိပါက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ စည္ပင္သာယာေရး ေကာ္မတီတြင္ လုပ္ငန္း လုိင္စင္ အသစ္တဖန္ ျပန္လည္ လုပ္ကိုင္ရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ဦးလွစုိးက ေျပာသည္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ ေန႔စဥ္ ပလပ္စတစ္စြန္႔ပစ္မႈ ပမာဏဟာ တေန႔လွ်င္ တန္ ၂၀၀ နီးပါးရွိၿပီး အျခားသတၳဳႏွင့္ လွ်ပ္စစ္ပစၥည္း စြန္႔ပစ္မႈမွာ တန္ ၁၅၀ နီးပါး ရွိသည္ဟု ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ စည္ပင္သာယာေရး ေကာ္မတီ၏စာရင္းဇယားမ်ားအရ သိရသည္။
“ရန္ကုန္မွာ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ သံုးစြဲမႈ တားျမစ္သင့္ေနတာကေတာ့ ၾကာပါၿပီ။ ဒီလုိမွ မဟုတ္ရင္က်ရင္ ၿမိဳ႕က အမႈိက္ပံုသာသာ ျဖစ္လာႏုိင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီလုိလုပ္တဲ့ေနရာမွာ ဘယ္သူမွ အခက္မေတြ႔ေအာင္ လုပ္ထံုးလုပ္နည္း မွန္မွန္ကန္ကန္နဲ႔ ခ်ဥ္းကပ္ဖုိ႔ေတာ့ လုိတာေပါ့” ဟု ျမန္မာႏုိင္ငံ သစ္ေတာသယံဇာတႏွင့္ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရး အသင္း FREDA မွ တာဝန္ရွိသူတဦးက သံုးသပ္သည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ သံုးစြဲမႈကို ယခုႏွစ္ ဇြန္လ ၂၂ ရက္ေန႔က စတင္ကာ ဥပေဒထုတ္ တားျမစ္ခဲ့ၿပီး အစိုးရ႐ံုးစုိက္ရာ ေနျပည္ေတာ္ တြင္လည္း ယခုလဆန္းပိုင္းမွ စတင္ကာ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ မသံုးစြဲေရး ႏႈိးေဆာ္ခ်က္မ်ား လုိက္လံ ေၾကညာေနၿပီဟု ေနျပည္ေတာ္ ၿမိဳ႕ခံမ်ားက ေျပာသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ယဥ္ေက်းမႈၿမိဳ႕ေတာ္ ပုဂံတြင္လည္း ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ ကင္းစင္ေရး ၿမိဳ႕ေတာ္အျဖစ္ သတ္မွတ္ႏုိင္ရန္အတြက္ မႏၲေလးၿမိဳ႕ေတာ္ စည္ပင္သာယာတြင္ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းမ်ား လာေရာက္ေလ့လာခဲ့သည္ဟု မန္း စည္ပင္ ဝန္ထမ္းတဦးက ဆုိသည္။
မဇၥ်ိမမွတဆင့္ကူးယူပါသည္။
ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ စက္႐ံုမ်ားကုိ ပိတ္ပင္ရန္ ယခုလ ၆ ရက္ေန႔တြင္ က်င္းပေသာ ရန္ကုန္တုိင္း ေအးခ်မ္းသာယာေရးႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးေကာင္စီ အစည္းအေဝးတြင္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္ဟု သူက ဆုိသည္။
ထုိသုိ႔ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ စက္႐ံုမ်ား ပိတ္ပစ္ရန္ ႀကိဳတင္ အေၾကာင္းၾကားခဲ့ျခင္း မရွိဘဲ၊ အနားနီးမွ ကပ္အေၾကာင္းၾကားခဲ့သျဖင့္ စက္႐ံုလုပ္ငန္းရွင္ မ်ား အေနျဖင့္ ႀကိဳတင္ ဝယ္ယူစုေဆာင္းထားေသာ ကုန္ၾကမ္းမ်ား ဆံုး႐ႈံးမႈမ်ားႏွင့္ ႀကံဳေတြ႔ရၿပီး စက္႐ံု အလုပ္သမားမ်ားလည္း အလုပ္လက္မဲ့ ျပႆနာျဖင့္ ႀကံဳေတြ႔ရႏုိင္သည္ ဟု ေတာင္ဒဂံုစက္မႈဇုန္မွ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္စက္႐ံု လုပ္ငန္းရွင္တဦးက ဆုိသည္။
“သူတို႔က ရန္ကုန္မွ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ မသံုးရဆုိၿပီး တားျမစ္တာမ်ဳိး မဟုတ္ပါဘူး။ ရန္ကုန္မွာရွိတဲ့ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ စက္႐ံုေတြ ပိတ္ပစ္ခုိင္းတာပါ။ အဲဒီေတာ့ တျခားၿမိဳ႕ေတြမွာ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ထုတ္ၿပီး ဒီကုိပုိ႔ရင္ သံုးေနၾကဦးမွာပါ။ အခုေတာ့ ရန္ကုန္မွာရွိတဲ့ စက္႐ံုေတြ စီးပြားပ်က္တာေပါ့” ဟု အဆုိပါ လုပ္ငန္းရွင္က ေျပာသည္။
“သူတို႔က ႏုိဝင္ဘာ ၃၀ ရက္ေန႔ ေက်ာ္တာနဲ႔ က်ေနာ္တို႔စက္႐ံုေတြကို မီးျဖတ္မယ္လို႔ ေျပာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ပိတ္ခုိင္းတာက တရားဝင္ လုိင္စင္ တင္ၿပီး လုပ္ေနတဲ့ စက္႐ံုေတြကို။ ရန္ကုန္တၿမိဳ႕လံုးမွာဆုိ အားလံုးေပါင္း ၁၅၀ ေလာက္ ရွိတယ္။ တပုိင္တႏုိင္လုပ္ေနတဲ့ စက္႐ံုအေသးေလး ေတြက ဆက္ထုတ္ေနဦးမွာပဲ” ဟု လုပ္သား ဦးေရ ၃၀ ေက်ာ္ျဖင့္ လည္ပတ္ေနေသာ အဆုိပါ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ စက္႐ံု ပိုင္ရွင္က ေျပာသည္။
“ႀကိဳတင္ၿပီး ေၾကာင္းၾကားရင္ေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့။ အခုေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔က ႏုိင္ငံျခားက ေကာ္ေစ့ေတြသြင္းၿပီး စေတာ့လုပ္ထားတာေတြ ဘာသြားလုပ္ရမွာလဲ။ လုပ္ငန္းကေတာ့ က်ေနာ္တို႔က တျခား ပလပ္စတစ္ေတြလည္း ထုတ္တာဆုိေတာ့ ဆက္လည္ပတ္လုိ႔ ရပါတယ္” ဟု သဃၤန္းကၽြန္းၿမိဳ႕နယ္ ေမႊးေကာ္အိတ္လုပ္ငန္းမွာ တာဝန္ရွိသူ တဦးက တယ္လီဖုန္းျဖင့္ ေျဖၾကားသည္။
စက္႐ံုမ်ားကုိ ပိတ္ပင္ရာတြင္ ပလပ္စတစ္အိတ္ ထုတ္လုပ္သည့္ စက္႐ံုမ်ား အားလံုးကို ပိတ္ပင္ျခင္းမဟုတ္ဘဲ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ထုတ္သည့္ လုပ္ငန္းမ်ားကိုသာ ပိတ္ခုိင္းျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ႏွစ္မ်ဳိးတြဲထုတ္လုပ္ေနေသာ စက္႐ံုမ်ားလည္း လတ္တေလာတြင္ ပိတ္ပစ္ရမည္ ျဖစ္ၿပီး၊ recycle ျပန္လုပ္ႏုိင္ေသာ ပလပ္စတစ္အိတ္မ်ားကိုသာထုတ္လုပ္မည္ဆုိပါက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ စည္ပင္သာယာေရး ေကာ္မတီတြင္ လုပ္ငန္း လုိင္စင္ အသစ္တဖန္ ျပန္လည္ လုပ္ကိုင္ရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ဦးလွစုိးက ေျပာသည္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ ေန႔စဥ္ ပလပ္စတစ္စြန္႔ပစ္မႈ ပမာဏဟာ တေန႔လွ်င္ တန္ ၂၀၀ နီးပါးရွိၿပီး အျခားသတၳဳႏွင့္ လွ်ပ္စစ္ပစၥည္း စြန္႔ပစ္မႈမွာ တန္ ၁၅၀ နီးပါး ရွိသည္ဟု ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ စည္ပင္သာယာေရး ေကာ္မတီ၏စာရင္းဇယားမ်ားအရ သိရသည္။
“ရန္ကုန္မွာ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ သံုးစြဲမႈ တားျမစ္သင့္ေနတာကေတာ့ ၾကာပါၿပီ။ ဒီလုိမွ မဟုတ္ရင္က်ရင္ ၿမိဳ႕က အမႈိက္ပံုသာသာ ျဖစ္လာႏုိင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီလုိလုပ္တဲ့ေနရာမွာ ဘယ္သူမွ အခက္မေတြ႔ေအာင္ လုပ္ထံုးလုပ္နည္း မွန္မွန္ကန္ကန္နဲ႔ ခ်ဥ္းကပ္ဖုိ႔ေတာ့ လုိတာေပါ့” ဟု ျမန္မာႏုိင္ငံ သစ္ေတာသယံဇာတႏွင့္ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရး အသင္း FREDA မွ တာဝန္ရွိသူတဦးက သံုးသပ္သည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ သံုးစြဲမႈကို ယခုႏွစ္ ဇြန္လ ၂၂ ရက္ေန႔က စတင္ကာ ဥပေဒထုတ္ တားျမစ္ခဲ့ၿပီး အစိုးရ႐ံုးစုိက္ရာ ေနျပည္ေတာ္ တြင္လည္း ယခုလဆန္းပိုင္းမွ စတင္ကာ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ မသံုးစြဲေရး ႏႈိးေဆာ္ခ်က္မ်ား လုိက္လံ ေၾကညာေနၿပီဟု ေနျပည္ေတာ္ ၿမိဳ႕ခံမ်ားက ေျပာသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ယဥ္ေက်းမႈၿမိဳ႕ေတာ္ ပုဂံတြင္လည္း ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ ကင္းစင္ေရး ၿမိဳ႕ေတာ္အျဖစ္ သတ္မွတ္ႏုိင္ရန္အတြက္ မႏၲေလးၿမိဳ႕ေတာ္ စည္ပင္သာယာတြင္ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းမ်ား လာေရာက္ေလ့လာခဲ့သည္ဟု မန္း စည္ပင္ ဝန္ထမ္းတဦးက ဆုိသည္။
မဇၥ်ိမမွတဆင့္ကူးယူပါသည္။
ျမန္မာ-ထုိင္း လက္ေဝွ႔ပဲြသည္ ေငြရွင္တို႔ လွည့္ကြက္ဟု အားကစား ကေလာင္ရွင္ ေဝဖန္
“လံုးေခ်ာတို႔၊ ေစာငမန္းတို႔က ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ က်င့္လာခဲ့ၿပီး ဒီအဆင့္ေရာက္လာတာ၊ ႐ုိးရာ လက္ေဝွ႔ကို။ ေနာက္တပြဲ ထပ္လုပ္ခ်င္လို႔ေပါ့ဗ်။ သူတို႔ေငြရွင္ေတြရဲ႕ လွည့္ကြက္ပဲ။ ျမန္မာလက္ေဝွ႔ကို ႏိုင္ငံျခားသားေတြက တႏွစ္ေလာက္ က်င့္႐ံုနဲ႔ ျမန္မာခ်န္ပီယံေတြကို စိန္ေခၚၿပီး ထိုးႏိုင္တဲ့ အဆင့္ေရာက္ၿပီဆိုတာ လုံးဝမျဖစ္ႏိုင္ဘူး” ဝါရင့္ကေလာင္ရွင္ ခင္ေမာင္ေထြး (ပ်ဥ္းမနား) က မဇၥ်ိမကုိ
ေျပာခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။
ရန္ကုန္ အမ်ဳိးသား အားကစားၿပိဳင္ပြဲ႐ံု (၁)၊ သုဝဏၰ၌ က်င္းပခဲ့ေသာ “ျမန္မာ-ထိုင္း ႏိုင္ငံတကာ ႐ိုးရာလက္ေဝွ႔ စိန္ေခၚပြဲႀကီး အမွတ္ (၂)” ၿပိဳင္ပြဲတြင္ ျမန္မာလက္ေဝွ႔ ခ်န္ပီယံ ၄ ဦးႏွင့္ ထိုင္းခ်န္ပီယံ ၄ ဦးတို႔ ထိုးသတ္ခဲ့ရာ သေရပြဲမ်ားျဖင့္ အဆံုးသတ္ခဲ့သည္ကို ေဝဖန္လိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ယင္းလက္ေဝွ႔ပြဲကို ျမန္မာ့႐ုိးရာ လက္ေဝွ႔အဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ႀကီးမႉး၍ ထက္လင္း တိုင္းရင္းေဆးဝါး လုပ္ငန္းက ပံ့ပိုးကူညီၿပီး၊ T&T Group က တာဝန္ယူ စီစဥ္က်င္းပခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
ပထမအႀကိမ္ကို ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလ ၈-၉ ရက္ေန႔မ်ားတြင္ သုဝဏၰ၌ပင္ က်င္းပခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။ ယင္းပြဲတြင္ ထိုင္းမွ ထုံေထာင္း၊ လာခ်ီလိတ္၊ ပါဝိႏွင့္ ထန္ဝါလစ္တို႔ ျဖစ္ၾကၿပီး၊ ျမန္မာမွ လံုးေခ်ာ၊ ေစာငမန္း၊ ေတြ႔မေရွာင္၊ ဝင္းထြန္းတို႔ ျဖစ္ၾကသည္။
ယင္းပြဲတြင္ လံုးေခ်ာက ထံုေထာင္းကို လည္းေကာင္း၊ ေတြ႔မေရွာင္က ပါဝိကို လည္းေကာင္း၊ ေစာငမန္းက ထန္ဝါလစ္ကို လည္းေကာင္း အသီးသီး အႏိုင္ရရွိခဲ့ၿပီး ဝင္းထြန္းႏွင့္ လာခ်ီလိတ္တို႔ ပြဲတပဲြသာ သေရက်ခဲ့သည္။
ယခုဒုတိယပြဲတြင္ ျမန္မာဘက္၌ ၾကယ္လင္းေအာင္ တဦးသာ မ်က္ႏွာသစ္ျဖစ္ၿပီး ထိုင္းဘက္တြင္လည္း လံုးေခ်ာႏွင့္ ထိုးသတ္သည့္ လတ္မြန္ခြန္းတဦးသာ အသစ္ေခၚလာျခင္း ျဖစ္သည္။
ယခင္က ဝင္းထြန္းႏွင့္ သေရက်ထားသည့္ လာခ်ီလိတ္သည္ ယခုႏွစ္ပြဲတြင္ ၾကယ္လင္းေအာင္ႏွင့္ ထိုးသတ္ခဲ့သည္။ ေစာငမန္းႏွင့္ ထန္ဝါလစ္၊ ေတြ႔မေရွာင္ႏွင့္ ပါဝိ အသီးသီး ထိုးခဲ့ၾကသည္။
ယခုႏွစ္တြင္ သေရက်ခဲ့ရေသာ္လည္း ျမန္မာလက္ေဝွ႔သမားမ်ားမွာ အားနည္းခ်က္ မရွိေၾကာင္းႏွင့္ ထိုင္း လက္ေဝွ႔သမားမ်ား အေနျဖင့္ မိမိတို႔ကို အႏိုင္ကစားႏိုင္ရန္ ေသခ်ာစြာ ျပင္ဆင္လာခဲ့ေၾကာင္း ပြဲျဖစ္ေျမာက္ေရး စီစဥ္သည့္ T&T Group မွ ပြဲျဖစ္ေျမာက္ေရး တာဝန္ခံ ျမန္မာ့႐ုိးရာ လက္ေဝွ႔အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ေကာ္မတီဝင္ ဦးစိုးသန္းဝင္းက ေျပာသည္။
“တဘက္ကလည္း သူ႔ဟာသူ ေကာင္းေနတာကိုး။ ၿပီးခဲ့တဲ့ အေခါက္က ၄ ပြဲၿပိဳင္တာ ၃ ပြဲရႈံးတယ္ဆိုေတာ့ သူတို႔အေနနဲ႔ အမ်ားႀကီး ျပင္ဆင္ လာတာေတြ ရွိတယ္ေလ။ က်ေနာ္တို႔လည္း ဒါကိုနမူနာယူၿပီး ျပန္လည္ ျပင္ဆင္ရမွာကိုးဗ်” ဟု သူက မဇၥ်ိမကို ေျပာသည္။
ယခုႏွစ္ ကြင္းဝင္ေၾကးကို အထူးတန္းအတြက္ က်ပ္ ၁ ေသာင္းႏွင့္ ႐ုိး႐ိုးတန္းအတြက္ က်ပ္ ၇ ေထာင္ႏႈန္းျဖင့္ သတ္မွတ္ ေရာင္းခ်ခဲ့ၿပီး၊ တရက္လွ်င္ ပရိသတ္ ၂ ေထာင္ေက်ာ္ လာေရာက္ ၾကည့္ရႈေၾကာင္း သိရသည္။
ျမန္မာ-ထိုင္း ပြဲႀကီး ၄ ပြဲ ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့သူမ်ားကို တဦးလွ်င္ က်ပ္ေငြ ၁၅ သိန္း (ဘတ္ ၄ ေသာင္းခြဲေက်ာ္)၊ ၾကားပြဲ ၁၁ ပြဲမွ ယွဥ္ၿပိဳင္သူ တဦးလွ်င္ က်ပ္ ၆ သိန္းခန္႔စီ အသီးသီး ခ်ီးျမႇင့္ခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။
ယခုႏွစ္ခ်ီးျမႇင့္သည့္ ဆုေၾကးေငြႏွင့္ ကြင္းဝင္ေၾကးမ်ားမွာ ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္က ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ ၿပိဳင္ပြဲႏႈန္းအတိုင္း ျဖစ္ေသာ္လည္း ယခုႏွစ္ၿပိဳင္ပြဲတြင္ လာေရာက္ၾကည့္ရႈသူ ပရိသတ္အင္အားမွာ ေလ်ာ့နည္းသြားခဲ့ေၾကာင္း ဦးစိုးသန္းဝင္းက ေျပာသည္။
ယခုလို ထိုင္း-ျမန္မာ လက္ေဝွ႔ ယွဥ္ၿပိဳင္ပြဲမ်ားကို ေနာက္ထပ္ က်င္းပရန္ အစီအစဥ္ရွိေသာ္လည္း က်င္းပမည့္ရက္ အတိအက် မသတ္မွတ္ရ ေသးေၾကာင္း သူက ေျပာသည္။
မဇၥ်ိမမွတဆင္႔ကူးယူေဖာ္ၿပပါသည္။
ေျပာခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။
ရန္ကုန္ အမ်ဳိးသား အားကစားၿပိဳင္ပြဲ႐ံု (၁)၊ သုဝဏၰ၌ က်င္းပခဲ့ေသာ “ျမန္မာ-ထိုင္း ႏိုင္ငံတကာ ႐ိုးရာလက္ေဝွ႔ စိန္ေခၚပြဲႀကီး အမွတ္ (၂)” ၿပိဳင္ပြဲတြင္ ျမန္မာလက္ေဝွ႔ ခ်န္ပီယံ ၄ ဦးႏွင့္ ထိုင္းခ်န္ပီယံ ၄ ဦးတို႔ ထိုးသတ္ခဲ့ရာ သေရပြဲမ်ားျဖင့္ အဆံုးသတ္ခဲ့သည္ကို ေဝဖန္လိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ယင္းလက္ေဝွ႔ပြဲကို ျမန္မာ့႐ုိးရာ လက္ေဝွ႔အဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ႀကီးမႉး၍ ထက္လင္း တိုင္းရင္းေဆးဝါး လုပ္ငန္းက ပံ့ပိုးကူညီၿပီး၊ T&T Group က တာဝန္ယူ စီစဥ္က်င္းပခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
ပထမအႀကိမ္ကို ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလ ၈-၉ ရက္ေန႔မ်ားတြင္ သုဝဏၰ၌ပင္ က်င္းပခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။ ယင္းပြဲတြင္ ထိုင္းမွ ထုံေထာင္း၊ လာခ်ီလိတ္၊ ပါဝိႏွင့္ ထန္ဝါလစ္တို႔ ျဖစ္ၾကၿပီး၊ ျမန္မာမွ လံုးေခ်ာ၊ ေစာငမန္း၊ ေတြ႔မေရွာင္၊ ဝင္းထြန္းတို႔ ျဖစ္ၾကသည္။
ယင္းပြဲတြင္ လံုးေခ်ာက ထံုေထာင္းကို လည္းေကာင္း၊ ေတြ႔မေရွာင္က ပါဝိကို လည္းေကာင္း၊ ေစာငမန္းက ထန္ဝါလစ္ကို လည္းေကာင္း အသီးသီး အႏိုင္ရရွိခဲ့ၿပီး ဝင္းထြန္းႏွင့္ လာခ်ီလိတ္တို႔ ပြဲတပဲြသာ သေရက်ခဲ့သည္။
ယခုဒုတိယပြဲတြင္ ျမန္မာဘက္၌ ၾကယ္လင္းေအာင္ တဦးသာ မ်က္ႏွာသစ္ျဖစ္ၿပီး ထိုင္းဘက္တြင္လည္း လံုးေခ်ာႏွင့္ ထိုးသတ္သည့္ လတ္မြန္ခြန္းတဦးသာ အသစ္ေခၚလာျခင္း ျဖစ္သည္။
ယခင္က ဝင္းထြန္းႏွင့္ သေရက်ထားသည့္ လာခ်ီလိတ္သည္ ယခုႏွစ္ပြဲတြင္ ၾကယ္လင္းေအာင္ႏွင့္ ထိုးသတ္ခဲ့သည္။ ေစာငမန္းႏွင့္ ထန္ဝါလစ္၊ ေတြ႔မေရွာင္ႏွင့္ ပါဝိ အသီးသီး ထိုးခဲ့ၾကသည္။
ယခုႏွစ္တြင္ သေရက်ခဲ့ရေသာ္လည္း ျမန္မာလက္ေဝွ႔သမားမ်ားမွာ အားနည္းခ်က္ မရွိေၾကာင္းႏွင့္ ထိုင္း လက္ေဝွ႔သမားမ်ား အေနျဖင့္ မိမိတို႔ကို အႏိုင္ကစားႏိုင္ရန္ ေသခ်ာစြာ ျပင္ဆင္လာခဲ့ေၾကာင္း ပြဲျဖစ္ေျမာက္ေရး စီစဥ္သည့္ T&T Group မွ ပြဲျဖစ္ေျမာက္ေရး တာဝန္ခံ ျမန္မာ့႐ုိးရာ လက္ေဝွ႔အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ေကာ္မတီဝင္ ဦးစိုးသန္းဝင္းက ေျပာသည္။
“တဘက္ကလည္း သူ႔ဟာသူ ေကာင္းေနတာကိုး။ ၿပီးခဲ့တဲ့ အေခါက္က ၄ ပြဲၿပိဳင္တာ ၃ ပြဲရႈံးတယ္ဆိုေတာ့ သူတို႔အေနနဲ႔ အမ်ားႀကီး ျပင္ဆင္ လာတာေတြ ရွိတယ္ေလ။ က်ေနာ္တို႔လည္း ဒါကိုနမူနာယူၿပီး ျပန္လည္ ျပင္ဆင္ရမွာကိုးဗ်” ဟု သူက မဇၥ်ိမကို ေျပာသည္။
ယခုႏွစ္ ကြင္းဝင္ေၾကးကို အထူးတန္းအတြက္ က်ပ္ ၁ ေသာင္းႏွင့္ ႐ုိး႐ိုးတန္းအတြက္ က်ပ္ ၇ ေထာင္ႏႈန္းျဖင့္ သတ္မွတ္ ေရာင္းခ်ခဲ့ၿပီး၊ တရက္လွ်င္ ပရိသတ္ ၂ ေထာင္ေက်ာ္ လာေရာက္ ၾကည့္ရႈေၾကာင္း သိရသည္။
ျမန္မာ-ထိုင္း ပြဲႀကီး ၄ ပြဲ ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့သူမ်ားကို တဦးလွ်င္ က်ပ္ေငြ ၁၅ သိန္း (ဘတ္ ၄ ေသာင္းခြဲေက်ာ္)၊ ၾကားပြဲ ၁၁ ပြဲမွ ယွဥ္ၿပိဳင္သူ တဦးလွ်င္ က်ပ္ ၆ သိန္းခန္႔စီ အသီးသီး ခ်ီးျမႇင့္ခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။
ယခုႏွစ္ခ်ီးျမႇင့္သည့္ ဆုေၾကးေငြႏွင့္ ကြင္းဝင္ေၾကးမ်ားမွာ ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္က ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ ၿပိဳင္ပြဲႏႈန္းအတိုင္း ျဖစ္ေသာ္လည္း ယခုႏွစ္ၿပိဳင္ပြဲတြင္ လာေရာက္ၾကည့္ရႈသူ ပရိသတ္အင္အားမွာ ေလ်ာ့နည္းသြားခဲ့ေၾကာင္း ဦးစိုးသန္းဝင္းက ေျပာသည္။
ယခုလို ထိုင္း-ျမန္မာ လက္ေဝွ႔ ယွဥ္ၿပိဳင္ပြဲမ်ားကို ေနာက္ထပ္ က်င္းပရန္ အစီအစဥ္ရွိေသာ္လည္း က်င္းပမည့္ရက္ အတိအက် မသတ္မွတ္ရ ေသးေၾကာင္း သူက ေျပာသည္။
မဇၥ်ိမမွတဆင္႔ကူးယူေဖာ္ၿပပါသည္။
26 October 2009
ျမန္မာ ႏွင့္ ထုိင္း လက္ေ၀ွ႔ပဲြမ်ား သေရက်
ယမန္ေန႔က ရန္ကုန္တြင္ ျပဳလုပ္သည့္ လက္ေ၀ွ႔ပဲြစဥ္မ်ားအတြင္း လာခ်ီလိတ္ ႏွင့္ ၾကယ္လင္းေအာင္ တုိ႔ ထုိးသတ္ၾကသည့္ပဲြက သေရပဲြ ျဖစ္သြားသည္။
ပါဝိ ႏွင့္ ေတြ႕မေရွာင္ တုိ႔လည္း သေရက်သည္။ ယေန႔တြင္လည္း ေစာငမန္းႏွင့္ ထန္ဝါလစ္၊ လံုးေခ်ာႏွင့္ လတ္မြန္ခြန္းတို႔ ဆက္လက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ထုိးသတ္ၾကဦးမည္ ဟု ယေန႔ထုတ္ သတင္းစာမ်ားတြင္ ေရးထားသည္။
မုိးမခမွတဆင္႔.....
25 October 2009
အိုက္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီေခတ္ မကုန္ပါဘူး
“ကြန္ျမဴနစ္နဲ႔ ဆိုရွယ္လစ္ကြဲလို႔၊ ဖဆပလကြဲလို႔ ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံေရးရင့္က်က္မႈအားနည္းၿပီး ငါစြဲေတြ လြန္ကဲလို႔ျဖစ္ရတာလို႔ ထင္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးရင့္က်က္ဖို႔အတြက္ အိုက္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီေတြကို ေကာင္းေကာင္း ေက်ညက္ဖို႔ လိုတယ္ …”
ဒီေလးငါးလအတြင္း ဂ်ာနယ္ေတြဖတ္ရတာ အရင္ကလို ငါးရွဥ္႔နဲ႔ ဂဏန္းအေၾကာင္းေလာက္ မဟုတ္ေတာ့လို႔ ပ်င္းစရာမေကာင္းေတာ့ဘူး။ လူေတြအေၾကာင္း ႏိုင္ငံေရးအေၾကာင္းေတြ သူ႔ထက္ငါ အၿပိဳင္အဆိုင္ ေရးလာၾကလို႔ လႈပ္ရွားသက္ဝင္ျဖစ္ၿပီး ဖတ္ေကာင္းလာတယ္။ ေရွးျဖစ္ေဟာင္း ေအာက္ေမ့ဖြယ္ဆိုသလို ငယ္ဘဝကို ျပန္တမ္းတ လြမ္းဆြတ္မိတယ္။
မေကာင္းလည္း ဖတ္ရတယ္
ဖတ္ေကာင္းတာ ကိစၥမရွိဘူး။ ပိုက္ဆံေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကုန္တယ္။ ဘိန္းစြဲသလိုစြဲၿပီး မဖတ္ရမေနႏိုင္ေတာ့ အသစ္မပါ သေလာက္ျဖစ္ၿပီး အေဟာင္းေတြခ်ည္း ျပန္ထည့္ထားတဲ့ ဂ်ာနယ္မ်ဳိးလည္း ဝယ္ဖတ္ရတာကိုး။ သတင္းသမားဆိုတာ ႀကိဳက္လည္းဖတ္၊ မႀကိဳက္လည္း ဖတ္ရပါတယ္။ မေကာင္းမွန္းသိေပမယ့္လည္း ဒီတပတ္ ဘယ္လိုမေကာင္းတာလည္း ဆိုတာ သိထားသင့္ပါတယ္။
ရန္/ငါ ျပတ္လို႔သာ
ကလိမ္ကက်စ္လုပ္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားနဲ႔ ပုတ္သင္ညိဳ ႏိုင္ငံေရးသမား မရွိမဟုတ္ပါဘူး။ ေရွးက ရွိသလို အခုလည္း ရွိေနတာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ နယ္ခ်ဲ႕ေတြနဲ႔ ဖက္ဆစ္ေတြကို မေစ့စပ္တမ္း ရန္/ငါမ်ဥ္းျပတ္ျပတ္နဲ႔ တိုက္ခိုက္ခဲ့ၾကသူေတြလည္း သိန္းနဲ႔သန္းနဲ႔ခ်ီ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ဝင္အားလံုးဟာ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြပါ။ ဖဆပလ ဆိုတဲ့အဖြဲ႔ႀကီး ႏွစ္ျခမ္းကြဲ သြားခဲ့တာ အမွန္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဖဆပလ ဆိုတဲ့ ျပည္သူတရပ္လံုး ပူးေပါင္းပါဝင္တဲ့ နယ္ခ်ဲ႕နဲ႔ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး တပ္ေပါင္းစုႀကီးေၾကာင့္ နယ္ခ်ဲ႕သမားေတြနဲ႔ ဖက္ဆစ္ေတြကို ေအာင္ႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္ဆိုတာ ေမ့ေဖ်ာက္မပစ္သင့္ပါဘူး။
ပူးေပါင္းလုပ္နည္း ၂ နည္း
ႏုိင္ငံေရးပါတီတခုထူေထာင္တယ္ဆိုတာ လာရာအရပ္မတူၾကတဲ့ အလႊာေပါင္းစံုကလူေတြ ပူးေပါင္းဖြဲ႔စည္းထားရတာ ျဖစ္တယ္။ လူေတြဟာ မူလဗီဇေနာက္ခံဘဝေတြ မတူၾကတာနဲ႔အမွ် အေတြးအေခၚ အယူအဆေတြ မတူႏိုင္ၾကပါဘူး။ အဲဒီလိုမတူတဲ့သူေတြအခ်င္းခ်င္း အတူတကြပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ နည္းလမ္း ၂ မ်ဳိးသံုးၾကပါတယ္။ ပထမ နည္းက တူညီတဲ့ ဘံုရပ္တည္ခ်က္တခုရွာၿပီး ဘံုသေဘာတူညီခ်က္တခုနဲ႔ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ျခင္းျဖစ္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ တဦးခ်င္းအယူအဆေတြကို ေရွ႕တန္းမတင္ဘဲ ဘံုသေဘာတူတာကို လုပ္ၾကဖို႔ျဖစ္တယ္။ ေနာက္တနည္းကေတာ့ အယူအဆတခု ‘အိုက္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီ’ တခုကို သက္ဝင္ယံုၾကည္ၾကသူေတြအခ်င္းခ်င္း ေပါင္းစည္းလုပ္ကိုင္ျခင္းျဖစ္တယ္။ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၊ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီ၊ ဒီမိုကေရစီပါတီ စတာမ်ဳိးေတြျဖစ္တယ္။
ပါတီမွန္ရင္ ဝါဒရွိရမယ္
ႏိုင္ငံေရးပါတီဆိုတာ ‘အိုက္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီ’ တခုေတာ့ ရွိကိုရွိရပါတယ္။ အရင္းရွင္စနစ္ အိုင္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီျဖစ္ျဖစ္၊ ဆိုရွယ္ဒီမိုကရက္ျဖစ္ျဖစ္၊ ဆိုရွယ္လစ္ ကြန္ျမဴနစ္ျဖစ္ျဖစ္၊ အစိုးရအရင္းရွင္စနစ္ျဖစ္ျဖစ္၊ အစၥလာမ္မစ္ျဖစ္ျဖစ္၊ ခရစ္ယာန္ ဒီမိုုကရက္ျဖစ္ျဖစ္ အယူဝါဒတခုအေပၚမွာ တည္ေဆာက္ရပါတယ္။ အိုက္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီေပၚမွာ မတည္ေဆာက္ဘဲနဲ႔ ေနာက္ခံဘဝအမ်ဳိးမ်ဳိးက ယံုၾကည္မႈအသီးသီးနဲ႔လာတဲ့လူေတြဟာ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး အတူတကြပူးေပါင္းလုပ္ကိုင္ႏိုင္ၾကမွာ လဲ။ အိုက္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီမရွိရင္ မ်က္မျမင္ လွမ္းေလွ်ာက္သလိုျဖစ္မွာပါ။ ဟိုတိုး ဒီတိုးနဲ႔ လိုရာခရီး မေရာက္ႏိုင္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံေရးလုပ္မယ္ဆိုရင္ အုိက္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီ ရွိကိုရွိရပါတယ္။
တေစၦအေျခာက္ခံရသူေတြ
အိုက္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီေခတ္ကုန္ဆံုးၿပီလို႔ ေဟာေနၾကသူေတြက ကြန္ျမဴနစ္တေစၦအေျခာက္ခံရတဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ေဟာင္းတခ်ဳိ႕နဲ႔ လစ္ဘရယ္ဒီမိုကရက္တခ်ဳိ႕ျဖစ္ၾကတယ္။ အိုင္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီပဲေခၚေခၚ၊ ဝါဒပဲေခၚေခၚ၊ သေဘာတရားပဲေခၚေခၚ ဘယ္လိုပဲ ေခၚေခၚ အိုက္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီဆိုတာ ကြန္ျမဴနစ္၊ ဆိုရွယ္လစ္သေဘာတရားေတြကိုသာ ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ အဒမ္စမစ္ တို႔၊ ဂၽြန္ေမးနဒ္ကိန္းတို႔ရဲ႕ စီးပြားေရးအယူအဆေတြဟာလည္း အိုက္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီပါပဲ။ သမၼတ ေရဂန္တုိ႔၊ ၿဗိတိသွ်ဝန္ႀကီး ခ်ဳပ္ မာဂရက္သက္ခ်ာတို႔ရဲ႕ စီးပြားေရး၊ ႏိုင္ငံေရး အယူအဆေတြလည္း အိုင္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီေတြပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ေရဂန္႔ အိုက္ဒီယာေတြကို ‘ေရဂန္ေနာမစ္’ ( Reaganomic ) လို႔ေတာင္ ေခၚခဲ့ၾကပါတယ္။ မာဂရက္သက္ခ်ာရဲဲ႕ အိုက္ဒီယာေတြကို လည္း ‘သက္ခ်ာဝါဒ’ (Thatcherism) လို႔ ေခၚခဲ့ၾကပါတယ္။
အိုက္ဒီယာ ခၽြတ္ျခံဳက်သူသာ ရွိတယ္
ဘယ္ေခတ္ ဘယ္စနစ္မွာျဖစ္ျဖစ္ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးပါတီဆိုတာရွိေနသေရြ႕ အိုက္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီ ရွိေနမွာသာျဖစ္တယ္။ ေခတ္ေတြေျပာင္းရင္ အိုက္ဒီယာေတြလည္း လုိက္ေျပာင္းမွာပဲ။ ဒါ သဘာဝျဖစ္တယ္။ အိုက္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီက တခုမဟုတ္ တခုရွိေနမွာျဖစ္တယ္။ အိုက္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီ မရွိတဲ့လူသာရွိတယ္။ အိုက္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီ မရိွတဲ့ေခတ္ဆိုတာ လံုးဝ မရွိႏိုင္ ဘူး။ အိုက္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီက ခၽြတ္ျခံဳက်ၿပီး ေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္ဆိုတာ လံုးဝမရွိဘူး။ ေခတ္ေတြ ေျပာင္းလဲတိုးတက္ တာနဲ႔အမွ် လူသားေတြရဲ႕ အေတြးအေခၚ အယူအဆေတြလည္း ေျပာင္းလဲတိုးတက္ၿပီး အိုက္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီ အသစ္ အသစ္ေတြ ေပၚထြက္လာမွာပဲျဖစ္တယ္။ ဒါဟာ သိပၸံနည္းက် အယူအဆျဖစ္သလို သဘာဝတၳေဗဒအရလည္း သဘာဝက်တဲ့ အယူအဆျဖစ္တယ္။ ဘယ္ေခတ္ ဘယ္စနစ္မွာျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္ႏိုင္ငံ ဘယ္လူမ်ဳိးမွာျဖစ္ျဖစ္၊ ႏိုင္ငံေရးကို အိုက္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီကသာ ဆက္ၿပီးဦးေဆာင္ေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
မကြဲမွ ထူးဆန္းတာ
ႏုိင္ငံေရးဆိုတာ အိုက္ဒီယာေတြကိုအေျခခံၿပီး လုပ္ၾကတာျဖစ္ေတာ့ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ အုိက္ဒီယာမတူလို႔ သေဘာကြဲၾကတယ္ဆိုတာ အဆန္းမဟုတ္ဘူး။ မကြဲဘဲနဲ႔ အားလံုး တေသြးတသံတည္းျဖစ္ေနတာကမွ ထူးဆန္းတာ။ အလႊာေပါင္းစံုကေရာက္လာတဲ့လူေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းဖြဲ႔စည္းထားတာ၊ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ အေတြးအေခၚေတြ တထပ္တည္းက် တာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ အေတြးခ်င္း၊ အျမင္ခ်င္း၊ သေဘာေပါက္ပံုခ်င္း၊ အဓိပၸာယ္ေကာက္ပံုခ်င္း အနည္းနဲ႔အမ်ားေတာ့ ကြဲျပားျခားနားမႈ ရွိၾကမွာခ်ည္းပဲ။ ဒါေပမယ့္ သေဘာထားခ်င္းမတူတာနဲ႔ ရန္သူျဖစ္သြားၾကတာမွ မဟုတ္တာ။ အေျခခံ သေဘာတရားေတြ တူညီၾကတယ္၊ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္းခ်င္းတူၾကတယ္ဆိုရင္ အတူတြဲၿပီး ဆက္လုပ္လို႔ရပါတယ္။ အတၱအက်ဳိးစီးပြားကို အလြန္အမင္း ေရွ႕တန္းမတင္ၾကရင္ သေဘာမတူၾကလည္း ဘယ္ေတာ့မွ ရန္မျဖစ္ပါဘူး။ အတၱလြန္ကဲလို႔ ရန္ျဖစ္ၾကတာပါ။
ဂိုဏ္းေတြစုထားတဲ့ ပါတီ
ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ေက်ာ္ ၆၀ ေလာက္ အာဏာရယူထားႏိုင္ခဲ့တဲ့ LDP ပါတီႀကီးဆိုရင္ ဂိုဏ္းအုပ္စုေတြအမ်ားႀကီးနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတာျဖစ္တယ္။ သူ႔ဂိုဏ္းငါ့ဂိုဏ္း အသာစီးရဖို႔ ေန႔တိုင္းယွဥ္ၿပိဳင္ေနၾကရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေရွး႐ိုးစြဲ အယူအဆေတြ ကိုင္စြဲတာခ်င္း၊ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းႀကီးေတြကို အကာအကြယ္ေပးတဲ့ အယူအဆခ်င္းတူေနၾကေတာ့ လက္တြဲပူးေပါင္းေနႏိုင္၊ လုပ္ႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္။ အေရးႀကီးတာက ‘ငါနဲ႔မတူ ငါ့ရန္သူ’ ဆိုတဲ့အစြဲႀကီး ခၽြတ္ႏိုင္ဖို႔ျဖစ္တယ္။ အယူအဆမတူတာေတြကို သည္းခံတတ္မွ သေဘာထားကြဲတာေတြကို ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ လက္ခံႏိုင္မွ ရင့္က်က္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားလို႔ ေခၚႏိုင္ပါတယ္။
ႏိုင္ငံေရး ရင့္က်က္ဖို႔လို
ႏိုင္ငံေရးမွာ သေဘာထားကြဲမူဆိုတာ ရွိျမဲပဲ။ ေရွးကရွိသလို အခုလည္းရွိတာပဲ။ ကမၻာမွာရွိသလို ျမန္မာမွာလည္း ရွိတာပဲ။ အဆန္းမဟုတ္ပါဘူး။ ဝံသာႏုေခတ္က ကြဲခဲ့သလုိ ဂ်ီစီဘီေအလည္း ကြဲခဲ့တာပဲ။ ဒို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုးလည္း ကြဲတာပဲ။ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္လည္း ကြဲတာပဲ။ ကြန္ျမဴနစ္ေတြကြဲသလို ဆိုရွယ္လစ္ေတြလည္း ကြဲတာပဲ။ ဖဆပလလည္း ကြဲတာပဲ။ ကြန္ျမဴနစ္နဲ႔ ဆိုရွယ္လစ္ကြဲလို႔၊ ဖဆပလကြဲလို႔ ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံေရးရင့္က်က္မႈအားနည္းၿပီး ငါစြဲေတြ လြန္ကဲလို႔ျဖစ္ရတာလို႔ ထင္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးရင့္က်က္ဖို႔အတြက္ အိုက္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီေတြကို ေကာင္းေကာင္း ေက်ညက္ဖို႔ လိုတယ္။ ေက်ညက္ဖို႔ က်မ္းရင္း က်မ္းခိုင္ေတြ ဖတ္ရပါမယ္။ အိုက္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီေခတ္ မကုန္ပါဘူး။ အိုက္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီဆိုတာ ခၽြတ္ျခံဳက်ၿပီး ကြယ္ေပ်ာက္သြား႐ိုးမွ မရွိတာ၊ အိုက္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီ ခၽြတ္ျခံဳက်တဲ့သူမ်ဳိးသာ ရွိပါတယ္။ ။
ေ႐ြးေကာက္ပြဲဥပေဒ မၾကာမီ ထုတ္ျပန္မည္ဟု ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး သိန္းစိန္ ေျပာ
ထိုင္းႏုိင္ငံ ေတာင္ပိုင္း ခ်ာ့အမ္းၿမိဳ႕တြင္ က်င္းပလ်က္ရွိေသာ ၁၅ ႀကိမ္ေျမာက္ အာဆီယံ ထိပ္သီးညီလာခံ၌ ျမန္မာ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးသိန္းစိန္က မၾကာမီ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒ ထုတ္ျပန္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ယေန႔ေျပာဆုိလိုက္သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးသိန္းစိန္က ျမန္မာႏုိင္ငံ အမ်ိဳးသားျပန္လည္ရင္ၾကားေစ့ေရးႏွင့္ ၎တို႔၏ လမ္းျပေျမပုံ ၇ ဆင့္ လုပ္ငန္းစဥ္ႏွင့္သက္ၿပီး ရွင္းလင္းေျပာၾကားရာတြင္ ယခုကဲ့သုိ႔ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒထုတ္ျပန္မည္ဟု ထည့္ သြင္း ေျပာၾကားသြားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ထိုင္း ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ အဖိဆစ္ ေ၀့ခ်ာခ်ီ၀ ၏ အဆိုအရ သိရွိရသည္။
“သိပ္မၾကာေတာ့တဲ့အခ်ိန္မွာ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒ ထုတ္ျပန္ေၾကညာမယ္လို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး သိန္းစိန္က ေျပာပါတယ္”ဟု ထိုင္း၀န္ႀကီးခ်ဳပ္က ေျပာဆိုသည္။
သို႔ေသာ္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ ျပဳလုပ္မည့္ ေန႔ရက္ အခ်ိန္ႏွင့္ အေသးစိတ္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး သိန္းစိန္က ထုတ္ေဖာ္ ေျပာဆိုျခင္း မရွိဟုလည္း ဆုိသည္။
ေလ့လာသူမ်ားကမူ ယခုကဲ့သို႔ ေျပာဆိုေသာ စကားမ်ိဳးကို ၿပီးခဲ့သည့္ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲျပဳလုပ္ရန္ ေၾကညာသည့္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလကတည္းကပင္ ေျပာဆိုသင့္သည္ဟု ေ၀ဖန္ေထာက္ျပၾကသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး ဦးဉာဏ္၀င္းကလည္း လာမည့္၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲသည္ အားလုံးပါ၀င္ႏုိင္ၿပီး လြတ္လပ္၍ တရားမွ်တသည့္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲျဖစ္ရန္ေဆာင္႐ြက္ေနေၾကာင္း ယမန္ေန႔ကေျပာသည္ဟု ထိုင္း ႏုိင္ငံျခားေရး ၀န္ႀကီး ကဆစ္ဖိ႐ုမ္းက သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲတြင္ ေျပာဆုိသည္။
ျမန္မာ့ေရးရာ အာဆီယံ အမတ္မ်ား(AIPMC) အဖြဲ႕မွ ခ႐ိုင္ဆတ္ ခြ်န္နာဗန္က ျမန္မာအစိုးရသည္ အေျပာႏွင့္ လက္ေတြ႕ တျခားစီလုပ္ေဆာင္တတ္ေသာေၾကာင့္ ယခုေျပာဆုိခ်က္မ်ားသည္လည္း လက္ေတြ႕ ျဖစ္လာႏုိင္ မည္ မဟုတ္ေၾကာင္း ေျပာသည္။
ယခု ၁၅ ႀကိမ္ေျမာက္ အာဆီယံ ထိပ္သီးညီလာခံ၌ ႏုိင္ငံတကာအသိုင္းအ၀ိုင္း၏ ျမန္မာႏုိင္ငံႏွင့္ ပတ္သက္ သည့္ မူ၀ါဒဆိုင္ရာ သီးသန္႔ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ခ႐ိုင္ဆတ္က ဤသို႔ေျပာၾကားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
“က်ေနာ္တို႔မွာ ျမန္မာႏုိင္ငံနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အမ်ားနဲ႔သက္ဆုိင္တဲ့ မူ၀ါဒ ရွိပါတယ္”ဟု လည္း ခ႐ိုင္ဆတ္က အေမရိကန္၊ ဥေရာပ သမဂၢ(EU) ကုိယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ အာဆီယံႏုိင္ငံကုိယ္စားလွယ္မ်ား ေတြ႕ဆုံပြဲတြင္ ထည့္သြင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္။
ယေန႔တြင္ ျမန္မာအစိုးရ ေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာ လူထုအေျချပဳ လူမႈအဖြဲ႕အစည္း (civil society) ကိုယ္စားလွယ္ မ်ားအျဖစ္ စစ္အရာရွိေဟာင္းႏွင့္ ကုလသမဂၢဆိုင္ရာျမန္မာသံအမတ္ေဟာင္း ဦးေက်ာ္တင့္ေဆြ၊ ရဲ အရာရွိ ေဟာင္းမ်ားျဖစ္ေသာ ဦး၀င္းၿမိဳင္ႏွင့္ ဦးစစ္ေအာင္တို႔ ဦးေဆာင္၍ အာဆီယံေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ေတြ႕ဆုံရန္ တက္ေရာက္ လာခဲ့သည္။
ယမန္ေန႔က အာဆီယံ ေခါင္းေဆာင္မ်ား အစည္းအေ၀းတြင္ ျမန္မာအပါအ၀င္ ၅ ႏိုင္ငံမွ လူထု အေျချပဳ လူမႈအဖြဲ႔အစည္းမ်ားမွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကို အစည္းအေ၀းသုိ႔ တက္ေရာက္ခြင့္ မျပဳရန္ အာဆီယံက ဆုံးျဖတ္ခဲ့သည္။
ယင္းဆုံးျဖတ္ခ်က္တြင္ ျမန္မာ့အေရးလႈပ္ရွားသူ ျပည္ပ အေျခစိုက္ မခင္ဥမၼာ အပါအ၀င္၊ ကေမၻာဒီးယား၊ လာအုိ၊ ဖိလစ္ပိုင္ ႏွင့္ စင္ကာပူႏိုင္ငံ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ပါ၀င္သည္။
ဤသတင္းအား ဧရာဝတီမွ ကူးယူေဖာ္ၿပပါတယ္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးသိန္းစိန္က ျမန္မာႏုိင္ငံ အမ်ိဳးသားျပန္လည္ရင္ၾကားေစ့ေရးႏွင့္ ၎တို႔၏ လမ္းျပေျမပုံ ၇ ဆင့္ လုပ္ငန္းစဥ္ႏွင့္သက္ၿပီး ရွင္းလင္းေျပာၾကားရာတြင္ ယခုကဲ့သုိ႔ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒထုတ္ျပန္မည္ဟု ထည့္ သြင္း ေျပာၾကားသြားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ထိုင္း ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ အဖိဆစ္ ေ၀့ခ်ာခ်ီ၀ ၏ အဆိုအရ သိရွိရသည္။
“သိပ္မၾကာေတာ့တဲ့အခ်ိန္မွာ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒ ထုတ္ျပန္ေၾကညာမယ္လို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး သိန္းစိန္က ေျပာပါတယ္”ဟု ထိုင္း၀န္ႀကီးခ်ဳပ္က ေျပာဆိုသည္။
သို႔ေသာ္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ ျပဳလုပ္မည့္ ေန႔ရက္ အခ်ိန္ႏွင့္ အေသးစိတ္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး သိန္းစိန္က ထုတ္ေဖာ္ ေျပာဆိုျခင္း မရွိဟုလည္း ဆုိသည္။
ေလ့လာသူမ်ားကမူ ယခုကဲ့သို႔ ေျပာဆိုေသာ စကားမ်ိဳးကို ၿပီးခဲ့သည့္ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲျပဳလုပ္ရန္ ေၾကညာသည့္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလကတည္းကပင္ ေျပာဆိုသင့္သည္ဟု ေ၀ဖန္ေထာက္ျပၾကသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး ဦးဉာဏ္၀င္းကလည္း လာမည့္၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲသည္ အားလုံးပါ၀င္ႏုိင္ၿပီး လြတ္လပ္၍ တရားမွ်တသည့္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲျဖစ္ရန္ေဆာင္႐ြက္ေနေၾကာင္း ယမန္ေန႔ကေျပာသည္ဟု ထိုင္း ႏုိင္ငံျခားေရး ၀န္ႀကီး ကဆစ္ဖိ႐ုမ္းက သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲတြင္ ေျပာဆုိသည္။
ျမန္မာ့ေရးရာ အာဆီယံ အမတ္မ်ား(AIPMC) အဖြဲ႕မွ ခ႐ိုင္ဆတ္ ခြ်န္နာဗန္က ျမန္မာအစိုးရသည္ အေျပာႏွင့္ လက္ေတြ႕ တျခားစီလုပ္ေဆာင္တတ္ေသာေၾကာင့္ ယခုေျပာဆုိခ်က္မ်ားသည္လည္း လက္ေတြ႕ ျဖစ္လာႏုိင္ မည္ မဟုတ္ေၾကာင္း ေျပာသည္။
ယခု ၁၅ ႀကိမ္ေျမာက္ အာဆီယံ ထိပ္သီးညီလာခံ၌ ႏုိင္ငံတကာအသိုင္းအ၀ိုင္း၏ ျမန္မာႏုိင္ငံႏွင့္ ပတ္သက္ သည့္ မူ၀ါဒဆိုင္ရာ သီးသန္႔ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ခ႐ိုင္ဆတ္က ဤသို႔ေျပာၾကားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
“က်ေနာ္တို႔မွာ ျမန္မာႏုိင္ငံနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အမ်ားနဲ႔သက္ဆုိင္တဲ့ မူ၀ါဒ ရွိပါတယ္”ဟု လည္း ခ႐ိုင္ဆတ္က အေမရိကန္၊ ဥေရာပ သမဂၢ(EU) ကုိယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ အာဆီယံႏုိင္ငံကုိယ္စားလွယ္မ်ား ေတြ႕ဆုံပြဲတြင္ ထည့္သြင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္။
ယေန႔တြင္ ျမန္မာအစိုးရ ေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာ လူထုအေျချပဳ လူမႈအဖြဲ႕အစည္း (civil society) ကိုယ္စားလွယ္ မ်ားအျဖစ္ စစ္အရာရွိေဟာင္းႏွင့္ ကုလသမဂၢဆိုင္ရာျမန္မာသံအမတ္ေဟာင္း ဦးေက်ာ္တင့္ေဆြ၊ ရဲ အရာရွိ ေဟာင္းမ်ားျဖစ္ေသာ ဦး၀င္းၿမိဳင္ႏွင့္ ဦးစစ္ေအာင္တို႔ ဦးေဆာင္၍ အာဆီယံေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ေတြ႕ဆုံရန္ တက္ေရာက္ လာခဲ့သည္။
ယမန္ေန႔က အာဆီယံ ေခါင္းေဆာင္မ်ား အစည္းအေ၀းတြင္ ျမန္မာအပါအ၀င္ ၅ ႏိုင္ငံမွ လူထု အေျချပဳ လူမႈအဖြဲ႔အစည္းမ်ားမွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကို အစည္းအေ၀းသုိ႔ တက္ေရာက္ခြင့္ မျပဳရန္ အာဆီယံက ဆုံးျဖတ္ခဲ့သည္။
ယင္းဆုံးျဖတ္ခ်က္တြင္ ျမန္မာ့အေရးလႈပ္ရွားသူ ျပည္ပ အေျခစိုက္ မခင္ဥမၼာ အပါအ၀င္၊ ကေမၻာဒီးယား၊ လာအုိ၊ ဖိလစ္ပိုင္ ႏွင့္ စင္ကာပူႏိုင္ငံ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ပါ၀င္သည္။
ဤသတင္းအား ဧရာဝတီမွ ကူးယူေဖာ္ၿပပါတယ္။
24 October 2009
ျမ၀တီမွာ ေပါက္ကြဲမႈျဖစ္ အရပ္သား ေသဆံုးထိခိုက္မႈရွိ
ထုိင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ ျမ၀တီၿမိဳ႕တြင္ ယေန႔ည ၈နာရီခြဲေက်ာ္အခ်ိန္တြင္ ဗံုးေပါက္ကြဲမႈတခုျဖစ္ပြားရာ အရပ္ သားတဦး ေသဆံုးၿပီး ၂ဦး ဒဏ္ရာရရွိခဲ့သည္ဟု ေကအိုင္စီက စံုစမ္းသိရွိရသည္။
အမည္မေဖာ္လိုသူ ျမ၀တီၿမိဳ႕ခံတဦးက “အခုေလးတင္ပဲ ဗံုးေပါက္ကြဲသံအသံၾကားလိုက္တယ္။ အသံက ေတာ့ မိေခ်ာင္းကုန္းဘက္ကပဲ။ လက္ပစ္ဗံုးနဲ႔ လွမ္းပစ္တာလို႔ ေျပာေနၾကတယ္။ သံုးေယာက္ထိတယ္။ တေယာက္က ပြဲခ်င္းၿပီးပဲ။ ဒဏ္ရာရတဲ့သူကိုေတာ့ ျမ၀တီေဆးရံုကို ေခၚသြားၿပီ”ဟု ေပါက္ကြဲမႈျဖစ္ၿပီးၿပီး ခ်င္း ေကအုိင္စီကို ေျပာသည္။
ယင္းသို႔ ဗံုးေပါက္ကြဲျခင္းမွာ ေ၀ၚေလအေျခစိုက္ ဒီေကဘီေအ (၉၀၇)တပ္သားတဦးက ျမ၀တီၿမိဳ႕၊ မိုက္ ခရိုေ၀့ဗ္အနီးရွိ အငွားအိမ္တန္းလ်ားတြင္ အလည္လာရာမွ သူယူေဆာင္လာသည့္ လက္ပစ္ဗံုးမွာ ခလုတ္ ပင္ျပဳတ္ၿပီး ျပန္တပ္မရေတာ့သျဖင့္ လြတ္ခ်ရာမွ ေပါက္ကြဲသြားျခင္းျဖစ္သည္ဟု နီးစပ္သူမ်ားက ေျပာျပ သည္။
ထိုသို႔ လက္ပစ္ဗံုးကို လြတ္ခ်ေဖာက္ခြဲလိုက္သူ ဒီေကဘီေအတပ္သားမွာ ထြက္ေျပးသြားၿပီး အိမ္တြင္ က်န္ရစ္ခဲ့သည့္ အိမ္ရွင္လင္မယားႏွင့္ အမ်ဳိးသမီးတဦးကို ထိမွန္ကာ အမ်ဳိးသားမွာ ပြဲခ်င္းၿပီး ေသဆံုး သြားခဲ့သည္ဟု ကိုယ္တိုင္ သြားေရာက္ၾကည့္ရႈခဲ့သူတဦးက ယခုလို ေျပာသည္။
“အဲဒီရဲေဘာ္ေလးက သူ႔ရည္းစားဆီလာလည္တာ။ သူယူလာတဲ့ လက္ပစ္ဗံုးက ပင္ျပဳတ္သြားတယ္။ အဲဒါ ကို ျပန္တပ္တာမရေတာ့ ေပါက္ေတာ့မွာပဲဆိုၿပီး လြတ္ခ်ၿပီး ထြက္ေျပးသြားတယ္။ အဲဒီအိမ္က လင္မယား ႏွစ္ေယာက္ထဲက ေယာက်္ားလုပ္သူက ပြဲခ်င္းၿပီးေသတယ္။ သူ႔မိန္းမက ေျခေထာက္မွာ ဒဏ္ရာရလို႔ ေဆးရံုကို ပို႔လိုက္တယ္။ အျခားအမ်ဳိးသမီးတေယာက္က နည္းနည္းပြန္းပဲ့ရံုပဲေလ”ဟု ဆိုသည္။
လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ ဗံုးေပါက္ကြဲသည့္ေနရာတ၀ိုက္တြင္ မည္သူ႔ကိုမွ် ျဖတ္သန္းသြားလာခြင့္ တားျမစ္ထား ၿပီး အဆိုပါလက္ပစ္ဗံုး လြတ္ခ်ေဖာက္ခြဲလိုက္သူ ဒီေကဘီေအတပ္သားကို ဖမ္းဆီးမရေသးေၾကာင္း သိရ သည္။
ယခု ဗံုးေပါက္ကြဲသည့္ေနရာမွာ ျမ၀တီၿမိဳ႕၊ အမွတ္(၄)ရပ္ကြက္၏ အပိုင္နယ္ေျမ မိေခ်ာင္းကုန္းအနီးတြင္ ျဖစ္ၿပီး ၎မိုက္ခရိုေ၀့ဗ္၏ ကားလမ္းမတဖက္တြင္မူ ဒီေကဘီေအ(၉၀၇)မွ ဗိုလ္မုတ္သုန္၏ ေနအိမ္ရွိ သည္ဟု ဒီေကဘီေအ အသိုင္းအ၀ိုင္းႏွင့္ နီးစပ္သူတဦး၏ ေျပာျပခ်က္အရ သိရသည္။
KIC မွကူးယူေဖာ္ၿပသည္။
အမည္မေဖာ္လိုသူ ျမ၀တီၿမိဳ႕ခံတဦးက “အခုေလးတင္ပဲ ဗံုးေပါက္ကြဲသံအသံၾကားလိုက္တယ္။ အသံက ေတာ့ မိေခ်ာင္းကုန္းဘက္ကပဲ။ လက္ပစ္ဗံုးနဲ႔ လွမ္းပစ္တာလို႔ ေျပာေနၾကတယ္။ သံုးေယာက္ထိတယ္။ တေယာက္က ပြဲခ်င္းၿပီးပဲ။ ဒဏ္ရာရတဲ့သူကိုေတာ့ ျမ၀တီေဆးရံုကို ေခၚသြားၿပီ”ဟု ေပါက္ကြဲမႈျဖစ္ၿပီးၿပီး ခ်င္း ေကအုိင္စီကို ေျပာသည္။
ယင္းသို႔ ဗံုးေပါက္ကြဲျခင္းမွာ ေ၀ၚေလအေျခစိုက္ ဒီေကဘီေအ (၉၀၇)တပ္သားတဦးက ျမ၀တီၿမိဳ႕၊ မိုက္ ခရိုေ၀့ဗ္အနီးရွိ အငွားအိမ္တန္းလ်ားတြင္ အလည္လာရာမွ သူယူေဆာင္လာသည့္ လက္ပစ္ဗံုးမွာ ခလုတ္ ပင္ျပဳတ္ၿပီး ျပန္တပ္မရေတာ့သျဖင့္ လြတ္ခ်ရာမွ ေပါက္ကြဲသြားျခင္းျဖစ္သည္ဟု နီးစပ္သူမ်ားက ေျပာျပ သည္။
ထိုသို႔ လက္ပစ္ဗံုးကို လြတ္ခ်ေဖာက္ခြဲလိုက္သူ ဒီေကဘီေအတပ္သားမွာ ထြက္ေျပးသြားၿပီး အိမ္တြင္ က်န္ရစ္ခဲ့သည့္ အိမ္ရွင္လင္မယားႏွင့္ အမ်ဳိးသမီးတဦးကို ထိမွန္ကာ အမ်ဳိးသားမွာ ပြဲခ်င္းၿပီး ေသဆံုး သြားခဲ့သည္ဟု ကိုယ္တိုင္ သြားေရာက္ၾကည့္ရႈခဲ့သူတဦးက ယခုလို ေျပာသည္။
“အဲဒီရဲေဘာ္ေလးက သူ႔ရည္းစားဆီလာလည္တာ။ သူယူလာတဲ့ လက္ပစ္ဗံုးက ပင္ျပဳတ္သြားတယ္။ အဲဒါ ကို ျပန္တပ္တာမရေတာ့ ေပါက္ေတာ့မွာပဲဆိုၿပီး လြတ္ခ်ၿပီး ထြက္ေျပးသြားတယ္။ အဲဒီအိမ္က လင္မယား ႏွစ္ေယာက္ထဲက ေယာက်္ားလုပ္သူက ပြဲခ်င္းၿပီးေသတယ္။ သူ႔မိန္းမက ေျခေထာက္မွာ ဒဏ္ရာရလို႔ ေဆးရံုကို ပို႔လိုက္တယ္။ အျခားအမ်ဳိးသမီးတေယာက္က နည္းနည္းပြန္းပဲ့ရံုပဲေလ”ဟု ဆိုသည္။
လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ ဗံုးေပါက္ကြဲသည့္ေနရာတ၀ိုက္တြင္ မည္သူ႔ကိုမွ် ျဖတ္သန္းသြားလာခြင့္ တားျမစ္ထား ၿပီး အဆိုပါလက္ပစ္ဗံုး လြတ္ခ်ေဖာက္ခြဲလိုက္သူ ဒီေကဘီေအတပ္သားကို ဖမ္းဆီးမရေသးေၾကာင္း သိရ သည္။
ယခု ဗံုးေပါက္ကြဲသည့္ေနရာမွာ ျမ၀တီၿမိဳ႕၊ အမွတ္(၄)ရပ္ကြက္၏ အပိုင္နယ္ေျမ မိေခ်ာင္းကုန္းအနီးတြင္ ျဖစ္ၿပီး ၎မိုက္ခရိုေ၀့ဗ္၏ ကားလမ္းမတဖက္တြင္မူ ဒီေကဘီေအ(၉၀၇)မွ ဗိုလ္မုတ္သုန္၏ ေနအိမ္ရွိ သည္ဟု ဒီေကဘီေအ အသိုင္းအ၀ိုင္းႏွင့္ နီးစပ္သူတဦး၏ ေျပာျပခ်က္အရ သိရသည္။
KIC မွကူးယူေဖာ္ၿပသည္။
ကုိဗဟိန္းႏွင္႔လူထုေဒၚအမာ
ေမလထုတ္ ျမန္မာ့ဓန မဂၢဇင္းထဲမွာ ဆူးငွက္က မႏၱေလးက ႐ြာဟိုင္းသခ်ႋဳင္း ေနရာေဟာင္းမွာ ရဲေဘာ္ဗဟိန္းရဲ႔ အုတ္ဂူေလး႐ွိေသးတယ္လို႔ ဖတ္ရေတာ့ ဟိုလြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း (၆၀) တုန္းက အေမ ကိုဗဟိန္းအေပၚ မ႐ိုးမသား ႐ွိခဲ့တာကေလး ျပန္ေပၚလာရတယ္။
ျပန္ေပၚလာ႐ံု၊ အမွတ္ရ႐ံုမက စိတ္မေကာင္းလည္း ျဖစ္မိတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သူ႔ကို ကိုယ္က ဘာမွ ေျပာလို႔ရတဲ့ ဘ၀မ်ိဳးမွ မဟုတ္ေတာ့ဘဲကိုး။
ကိုဗဟိန္းနဲ႔ အေမတို႔က မႏၱေလးမွာ ေနၾကတာက ဂုႏၱန္၀င္းနဲ႔ ယြန္းတန္းဆိုေတာ့ မႏၱေလးလို တျပပဲ အိမ္ခ်င္းက ေ၀းၾကတာမို႔ အိမ္နီးခ်င္းေတြေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ႏွစ္ေယာက္စလံုးက ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္တပည့္ ေန႐ွင္နယ္ေက်ာင္းသားေတြ။ အတန္းခ်င္းေတာ့ မတူပါဘူး။ သူက ငယ္တာကိုး။ ေနာက္ဦးလွနဲ႔ အေမနဲ႔ အေၾကာင္းပါလာေတာ့ ဦးလွနဲ႔ ကိုဗဟိန္းက အရင္ကတည္းက သိကၽြမ္းၿပီးသားေတြ ျဖစ္တဲ့အျပင္ ဦးလွ မႏၱေလးသားျဖစ္လာေတာ့ ကိုဗဟိန္းအေဖ ဦးေလးမွင္က ဦးလွကို ပိုၿပီး ခင္တယ္၊ ခ်စ္တယ္ေလ။ ဦးလွက မႏၱေလးမွာ သူ႔အမ်ိဳး႐ွိတယ္ဆိုရင္ အဲဒါ ဦးေလးမွင္ပဲလို႔ ေအာက္ေမ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔သား သားဦး ကိုစိုး၀င္း ေမြးေတာ့ လသားကေလး ႐ွိေသးတယ္။ မခ်ီတတ္ ခ်ီတတ္နဲ႔ အႏွီးထုပ္ခ်ိဳင္းညႇပ္ၿပီး ထီးႀကီးတေခ်ာင္းေဆာင္းလို႔ သူ႔ ဦးေလးမွင္ကို သူ႔သား သြားျပသတဲ့။
အေမ ဒီအေၾကာင္းေတြ ျပန္ေရးေနတာက အေမနဲ႔ ကိုဗဟိန္းနဲ႔ ရင္းႏွီးပံုကို သိေစခ်င္လို႔ပါ။ အေမက ၁၉၃၅ ခုႏွစ္ေလာက္ကစၿပီး ၀တၳဳတိုကေလးေတြ ႀကီးပြါးေရးထဲမွာ ေရးေနတယ္။ အဲဒီလိုေရးရင္း တေန႔ေတာ့ ႀကီးပြါးေရးထဲမွာ ျမမဥၨဴ ကေလာင္အမည္နဲ႔ အေမေရးတဲ့ "ေဒါသ" ဆိုတဲ့ ၀တၳဳတိုကေလး ပါလာတယ္။ ဒီ၀တၳဳတိုကေလးကို ကိုဗဟိန္းက ႀကိဳက္လြန္းလို႔တဲ့၊ အိမ္ကိုလာၿပီး သူက သူ ဒီ၀တၳဳတိုကို ႀကိဳက္တဲ့အေၾကာင္း ခ်ီးက်ဴး၀မ္းသာစကား လာေျပာတယ္။
ဒီ၀တၳဳတိုကေလးဟာ ၁၉၃၇ ခုႏွစ္က ႀကီးပြါးေရး ေအာက္တိုဘာလထုတ္မွာ ပါတာပါ။ အဲဒီေတာ့ အေမ့အသက္က (၂၂) ႏွစ္၊ စာေရးသက္က (၂) ႏွစ္ေပါ့။ ကိုဗဟိန္း ခ်ီးမြမ္းတာကို အေမက သေဘာက်ၿပီး အဲဒါ ကိုယ္ပိုင္အေတြးနဲ႔ ေရးတာ မဟုတ္ဘူး။ The Wrath ဆိုတဲ့ ၀တၳဳတိုတပုဒ္ကို မွီးတာလို႔ ဖြင့္မေျပာဘူး။ တိတ္တိတ္ကေလး ျမံဳၿပီး သူ႔အခ်ီးအမြမ္းကို ခံေနလိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုဗဟိန္း ခ်ီးမြမ္းတုန္းက ကိုယ္ပီတိ ျဖစ္လိုက္ရတာက ဘယ္ႏွမိနစ္ ၾကာေလမယ္ေတာ့ မသိဘူး။ ငါ့ႏွယ္ေနာ္၊ ကိုဗဟိန္းအေပၚ မ႐ိုးသားလိုက္တာ တကယ္ဆိုေတာ့ ငါ ဖြင့္ေျပာလိုက္ဖို႔ ေကာင္းတာဆိုၿပီး စိတ္မေကာင္း ျဖစ္လိုက္ရတာဟာ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး ယေန႔ထက္ထိ သတိရတိုင္း ဆိုပါေတာ့။
ကိုဗဟိန္း မကြယ္လြန္ခင္က မႏၱေလးေဆး႐ံုႀကီးေပၚမွာ ေဆး႐ံုတက္ေနရတယ္ဆိုေတာ့ အေမနဲ႔ ဦးလွနဲ႔ သြားေမးၾကေသးတယ္။ မႏၱေလးေဆး႐ံုႀကီးက အဲဒီတုန္းက ေဒါက္တာမတ္ရဲ႔ သံတဲေက်ာင္းနဲ႔ စိန္ပီတာေက်ာင္း ေတြမွာ ေဆး႐ံုလုပ္ထား၊ ဖြင့္ထားရတာ။ ကိုဗဟိန္းကို သံတဲေက်ာင္းက အေဆာင္တခုမွာ တင္ထားတာ။ မွတ္မိေသးတယ္။ ကိုဗဟိန္းက ေနမေကာင္းတုန္းလည္း သူ႔အျပံဳးကေလးကေတာ့ ေပ်ာက္ကြယ္မသြားဘူး။ အေမတို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို ျပံဳးၿပီး ဧည့္ခံေန႐ွာတာ။ အဲဒီတုန္းကလည္း အေမက ကိုဗဟိန္းကို "ေဒါသ" ၀တၳဳတိုဟာ ကၽြန္မ original မဟုတ္ဘူး၊ မွီးတာလို႔ ဖြင့္ေျပာဖို႔ သတိရတယ္။ ႏို႔ေပမယ့္ ႐ွက္လို႔ မေျပာ၀ံ့တာနဲ႔ မေျပာခဲ့ဘူး။
ေနာက္ေတာ့ ကိုဗဟိန္း ဆံုး႐ွာပါေရာ။ သူဆံုးတာ ၁၉၄၆ ခု ႏို၀င္ဘာ (၂၀) ရက္ေနတဲ့။ သူဆံုးသြားၿပီဆိုေတာ့ ၿပီးပါေရာ၊ ငါ သူ႔ကို ဘယ္ေတာ့မွ ဖြင့္ေျပာလို႔ ရေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးဆိုၿပီး ကိုယ့္မ႐ိုးသား လိုက္မႈအတြက္ ပိုၿပီး စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္က်န္ရစ္တယ္။
ခုဆိုရင္ ရဲေဘာ္ဗဟိန္း မ႐ွိ႐ွာတာ (၅၂) ႏွစ္ ႐ွိၿပီေပါ့။ ဘယ္ႏွႏွစ္ ႐ွိ႐ွိ၊ အေမ မေသေသးလို႔ ရဲေဘာ္ဗဟိန္းအေၾကာင္း အေမ့အသိထဲ တနည္းနည္းနဲ႔ ေပၚလာတယ္ဆိုရင္ ဒီကိစၥ ေပၚလာမွာပဲ။ ေပၚလာရင္လည္း ကိုယ့္ဘာသာ ငါသိပ္ညံ့တာပဲ၊ ေ႐ွာ္တာပဲလို႔ အျပစ္ဆိုမိတာပဲ။ ၿပီးေတာ့ စိတ္ထဲ ႐ွက္ေနပါေရာ။
အဲဒီေတာ့ သားတို႔ သမီးတို႔ကို အေမေျပာခ်င္တာက ကိုယ့္စိတ္ထဲ မေတာ္မွန္းသိတဲ့ အျပစ္တခုကို မက်ဴးလြန္မိေပေစနဲ႔။ မက်ဴးလြန္ျဖစ္ေအာင္ ခ်ဳပ္တည္းလို႔ ျဖစ္ေစ၊ ေ႐ွာင္႐ွားလို႔ျဖစ္ေစ ေနလိုက္ၾကပါ။ မဟုတ္ရင္ ကိုယ့္လိပ္ျပာက ကိုယ္ျပန္ေႏွာက္ယွက္တာဟာ မူလ က်ဴးလြန္မိရတာမွ်မက အလြန္၀န္ေလးေနတတ္တယ္။
အေမကေတာ့ စိတ္ထဲမွာ "ကိုဗဟိန္းေရ- အဲဒီတုန္းက ကၽြန္မ ေ႐ွာ္ခဲ့တာ၊ ဟန္လုပ္ခ်င္ခဲ့တာ၊ မ႐ိုးသားခဲ့မိတာကို အတန္တန္ ၀မ္းနည္းစကားေျပာမိပါတယ္။ ႐ွင္ ၾကားႏိုင္တဲ့ ဘ၀ဆိုရင္ ေကာင္းေပစြ" လို႔ ေျပာစမ္းခ်င္လွပါတယ္။
လူထုေဒၚအမာ
{လူထုေဒၚအမာရဲ႔ 'လြမ္းသူ႔စာ' စာအုပ္၊ ပထမႏွိပ္ျခင္း၊ ၂၀၀၃ ေဖေဖာ္၀ါရီမွ ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္။}
ျပန္ေပၚလာ႐ံု၊ အမွတ္ရ႐ံုမက စိတ္မေကာင္းလည္း ျဖစ္မိတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သူ႔ကို ကိုယ္က ဘာမွ ေျပာလို႔ရတဲ့ ဘ၀မ်ိဳးမွ မဟုတ္ေတာ့ဘဲကိုး။
ကိုဗဟိန္းနဲ႔ အေမတို႔က မႏၱေလးမွာ ေနၾကတာက ဂုႏၱန္၀င္းနဲ႔ ယြန္းတန္းဆိုေတာ့ မႏၱေလးလို တျပပဲ အိမ္ခ်င္းက ေ၀းၾကတာမို႔ အိမ္နီးခ်င္းေတြေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ႏွစ္ေယာက္စလံုးက ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္တပည့္ ေန႐ွင္နယ္ေက်ာင္းသားေတြ။ အတန္းခ်င္းေတာ့ မတူပါဘူး။ သူက ငယ္တာကိုး။ ေနာက္ဦးလွနဲ႔ အေမနဲ႔ အေၾကာင္းပါလာေတာ့ ဦးလွနဲ႔ ကိုဗဟိန္းက အရင္ကတည္းက သိကၽြမ္းၿပီးသားေတြ ျဖစ္တဲ့အျပင္ ဦးလွ မႏၱေလးသားျဖစ္လာေတာ့ ကိုဗဟိန္းအေဖ ဦးေလးမွင္က ဦးလွကို ပိုၿပီး ခင္တယ္၊ ခ်စ္တယ္ေလ။ ဦးလွက မႏၱေလးမွာ သူ႔အမ်ိဳး႐ွိတယ္ဆိုရင္ အဲဒါ ဦးေလးမွင္ပဲလို႔ ေအာက္ေမ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔သား သားဦး ကိုစိုး၀င္း ေမြးေတာ့ လသားကေလး ႐ွိေသးတယ္။ မခ်ီတတ္ ခ်ီတတ္နဲ႔ အႏွီးထုပ္ခ်ိဳင္းညႇပ္ၿပီး ထီးႀကီးတေခ်ာင္းေဆာင္းလို႔ သူ႔ ဦးေလးမွင္ကို သူ႔သား သြားျပသတဲ့။
အေမ ဒီအေၾကာင္းေတြ ျပန္ေရးေနတာက အေမနဲ႔ ကိုဗဟိန္းနဲ႔ ရင္းႏွီးပံုကို သိေစခ်င္လို႔ပါ။ အေမက ၁၉၃၅ ခုႏွစ္ေလာက္ကစၿပီး ၀တၳဳတိုကေလးေတြ ႀကီးပြါးေရးထဲမွာ ေရးေနတယ္။ အဲဒီလိုေရးရင္း တေန႔ေတာ့ ႀကီးပြါးေရးထဲမွာ ျမမဥၨဴ ကေလာင္အမည္နဲ႔ အေမေရးတဲ့ "ေဒါသ" ဆိုတဲ့ ၀တၳဳတိုကေလး ပါလာတယ္။ ဒီ၀တၳဳတိုကေလးကို ကိုဗဟိန္းက ႀကိဳက္လြန္းလို႔တဲ့၊ အိမ္ကိုလာၿပီး သူက သူ ဒီ၀တၳဳတိုကို ႀကိဳက္တဲ့အေၾကာင္း ခ်ီးက်ဴး၀မ္းသာစကား လာေျပာတယ္။
ဒီ၀တၳဳတိုကေလးဟာ ၁၉၃၇ ခုႏွစ္က ႀကီးပြါးေရး ေအာက္တိုဘာလထုတ္မွာ ပါတာပါ။ အဲဒီေတာ့ အေမ့အသက္က (၂၂) ႏွစ္၊ စာေရးသက္က (၂) ႏွစ္ေပါ့။ ကိုဗဟိန္း ခ်ီးမြမ္းတာကို အေမက သေဘာက်ၿပီး အဲဒါ ကိုယ္ပိုင္အေတြးနဲ႔ ေရးတာ မဟုတ္ဘူး။ The Wrath ဆိုတဲ့ ၀တၳဳတိုတပုဒ္ကို မွီးတာလို႔ ဖြင့္မေျပာဘူး။ တိတ္တိတ္ကေလး ျမံဳၿပီး သူ႔အခ်ီးအမြမ္းကို ခံေနလိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုဗဟိန္း ခ်ီးမြမ္းတုန္းက ကိုယ္ပီတိ ျဖစ္လိုက္ရတာက ဘယ္ႏွမိနစ္ ၾကာေလမယ္ေတာ့ မသိဘူး။ ငါ့ႏွယ္ေနာ္၊ ကိုဗဟိန္းအေပၚ မ႐ိုးသားလိုက္တာ တကယ္ဆိုေတာ့ ငါ ဖြင့္ေျပာလိုက္ဖို႔ ေကာင္းတာဆိုၿပီး စိတ္မေကာင္း ျဖစ္လိုက္ရတာဟာ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး ယေန႔ထက္ထိ သတိရတိုင္း ဆိုပါေတာ့။
ကိုဗဟိန္း မကြယ္လြန္ခင္က မႏၱေလးေဆး႐ံုႀကီးေပၚမွာ ေဆး႐ံုတက္ေနရတယ္ဆိုေတာ့ အေမနဲ႔ ဦးလွနဲ႔ သြားေမးၾကေသးတယ္။ မႏၱေလးေဆး႐ံုႀကီးက အဲဒီတုန္းက ေဒါက္တာမတ္ရဲ႔ သံတဲေက်ာင္းနဲ႔ စိန္ပီတာေက်ာင္း ေတြမွာ ေဆး႐ံုလုပ္ထား၊ ဖြင့္ထားရတာ။ ကိုဗဟိန္းကို သံတဲေက်ာင္းက အေဆာင္တခုမွာ တင္ထားတာ။ မွတ္မိေသးတယ္။ ကိုဗဟိန္းက ေနမေကာင္းတုန္းလည္း သူ႔အျပံဳးကေလးကေတာ့ ေပ်ာက္ကြယ္မသြားဘူး။ အေမတို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို ျပံဳးၿပီး ဧည့္ခံေန႐ွာတာ။ အဲဒီတုန္းကလည္း အေမက ကိုဗဟိန္းကို "ေဒါသ" ၀တၳဳတိုဟာ ကၽြန္မ original မဟုတ္ဘူး၊ မွီးတာလို႔ ဖြင့္ေျပာဖို႔ သတိရတယ္။ ႏို႔ေပမယ့္ ႐ွက္လို႔ မေျပာ၀ံ့တာနဲ႔ မေျပာခဲ့ဘူး။
ေနာက္ေတာ့ ကိုဗဟိန္း ဆံုး႐ွာပါေရာ။ သူဆံုးတာ ၁၉၄၆ ခု ႏို၀င္ဘာ (၂၀) ရက္ေနတဲ့။ သူဆံုးသြားၿပီဆိုေတာ့ ၿပီးပါေရာ၊ ငါ သူ႔ကို ဘယ္ေတာ့မွ ဖြင့္ေျပာလို႔ ရေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးဆိုၿပီး ကိုယ့္မ႐ိုးသား လိုက္မႈအတြက္ ပိုၿပီး စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္က်န္ရစ္တယ္။
ခုဆိုရင္ ရဲေဘာ္ဗဟိန္း မ႐ွိ႐ွာတာ (၅၂) ႏွစ္ ႐ွိၿပီေပါ့။ ဘယ္ႏွႏွစ္ ႐ွိ႐ွိ၊ အေမ မေသေသးလို႔ ရဲေဘာ္ဗဟိန္းအေၾကာင္း အေမ့အသိထဲ တနည္းနည္းနဲ႔ ေပၚလာတယ္ဆိုရင္ ဒီကိစၥ ေပၚလာမွာပဲ။ ေပၚလာရင္လည္း ကိုယ့္ဘာသာ ငါသိပ္ညံ့တာပဲ၊ ေ႐ွာ္တာပဲလို႔ အျပစ္ဆိုမိတာပဲ။ ၿပီးေတာ့ စိတ္ထဲ ႐ွက္ေနပါေရာ။
အဲဒီေတာ့ သားတို႔ သမီးတို႔ကို အေမေျပာခ်င္တာက ကိုယ့္စိတ္ထဲ မေတာ္မွန္းသိတဲ့ အျပစ္တခုကို မက်ဴးလြန္မိေပေစနဲ႔။ မက်ဴးလြန္ျဖစ္ေအာင္ ခ်ဳပ္တည္းလို႔ ျဖစ္ေစ၊ ေ႐ွာင္႐ွားလို႔ျဖစ္ေစ ေနလိုက္ၾကပါ။ မဟုတ္ရင္ ကိုယ့္လိပ္ျပာက ကိုယ္ျပန္ေႏွာက္ယွက္တာဟာ မူလ က်ဴးလြန္မိရတာမွ်မက အလြန္၀န္ေလးေနတတ္တယ္။
အေမကေတာ့ စိတ္ထဲမွာ "ကိုဗဟိန္းေရ- အဲဒီတုန္းက ကၽြန္မ ေ႐ွာ္ခဲ့တာ၊ ဟန္လုပ္ခ်င္ခဲ့တာ၊ မ႐ိုးသားခဲ့မိတာကို အတန္တန္ ၀မ္းနည္းစကားေျပာမိပါတယ္။ ႐ွင္ ၾကားႏိုင္တဲ့ ဘ၀ဆိုရင္ ေကာင္းေပစြ" လို႔ ေျပာစမ္းခ်င္လွပါတယ္။
လူထုေဒၚအမာ
{လူထုေဒၚအမာရဲ႔ 'လြမ္းသူ႔စာ' စာအုပ္၊ ပထမႏွိပ္ျခင္း၊ ၂၀၀၃ ေဖေဖာ္၀ါရီမွ ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္။}
ေမ-ဇြန္ အလုပ္သမား အေရးအခင္း "ဆင္မလိုက္ သေဘၤာက်င္းတုိက္ပြဲ“
သေဘၤာက်င္းမွာ ကြၽန္ေတာ္က ေကာင္စီဝင္တဦး ျဖစ္ပါတယ္။ အလုပ္သမားထုက ေရြးခ်ယ္ၿပီး တင္ေျမႇာက္လိုက္တဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ပါ။ ေကာင္စီကေနၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကို ထုတ္လုပ္ေရး အတြင္းေရးမႉး၊ စည္းကမ္း ထိမ္းသိမ္းေရး အတြင္းေရးမႉး၊ စံျပေရြးခ်ယ္ေရး အတြင္းေရးမႉး ဆိုၿပီး တာဝန္ ၃ ခု ေပးပါတယ္။
(အခု VOA မွာ လုပ္ေနတဲ့) ဦးခ်စ္ဦး(၃၇) ႏွစ္ ဆိုတာက ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေကာင္စီ ဥကၠဌပါ။ သူက စာရင္းကိုင္ခ်ဳပ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ သေဘၤာက်င္းမွာ လခ က်ပ္ ၁၂ဝဝ နဲ႔ ဘားဆံုးေနၿပီ။
ေကာင္စီအစည္းအေဝးကို အပတ္တိုင္း ထိုင္ရတယ္။ တက္ေရာက္တဲ့သူေတြထဲမွာ ဦးခ်စ္ဦး၊ ဗိုလ္မႉးရဲၫြန္႔၊ ေကာင္စီအေထြေထြ အတြင္းေရးမႉး၊ ေနာက္ ဌာနဆိုင္ရာ အလုပ္သမားကိုယ္စားလွယ္ေတြ.......
ဆင္မလိုက္ သေဘၤာက်င္းက ယူဂိုစလဗ္က အကူအညီေပးတာ၊ သိန္း ၆၅ဝ ကုန္က်တယ္။ ယူဂိုစလဗ္ အင္ဂ်င္နီယာေတြနဲ႔ အတူ အလုပ္ လုပ္ၾကရတယ္။ လွ်ပ္စစ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အေနာက္ဂ်ာမဏီ လွ်ပ္စစ္ ဆီးမင္း ကုမၸဏီရွိတယ္။ တပ္ဆင္ထားတဲ့ စက္ေတြက အေရွ႔ဂ်ာမဏီ စက္ေတြ။ စက္႐ံုထဲမွာ သေဘၤာလြန္းလမ္းေတြ၊ သေဘၤာကို တေနရာက တေနရာကူးေျပာင္းေပးတဲ့ Transmitter ေရကန္ႀကီးေတြ၊ သေဘၤာ တည္ေဆာက္ ေရးစက္႐ံု၊ အလုပ္႐ံုေတြေပါင္းစံု၊ ဌာနေပါင္းစံု ရွိပါတယ္။ အလုပ္သမားေတြ ဆိုတာကလဲ မ်ားေသာအားျဖင့္ ကိုးတန္း၊ ဆယ္တန္း သမားေတြ...... အလုပ္သမားေပါင္း ၁ဝဝဝ ခန္႔ရွိတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ အေနနဲ႔ တန္ခ်ိန္ ၃ဝဝဝ ရွိတဲ့ ေမယု သေဘၤာက အစ ရန္မ်ိဳးေအာင္ စစ္သေဘၤာ အထိ ကုန္းေပၚ တင္ၾကရတယ္၊ Five Stars က ျပည္ေတာ္ၫြန္႔ သေဘၤာလဲ တင္ရတာပဲ။ လုပ္ရတဲ့ အလုပ္က အတတ္ပညာျမင့္တယ္။ တခ်ိဳ႔ အလုပ္ေတြက သိပ္ပင္ပန္းတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ စက္နဲ႔ လုပ္ရမယ့္ ဟာေတြကို လူအားနဲ႔ လုပ္ေနရလို႔ ျဖစ္တယ္။ ဥပမာ... ဆိုပါေတာ့ တန္ဝက္ေလာက္ ေလးတဲ့ဟာ ဆိုရင္ ခ်ိန္းဘေလာက္နဲ႔ မ, ရမွာ ျဖစ္ေပမယ့္ လူ ၄,၅ ေယာက္နဲ႔ မ, ေနရေတာ့ လူေတြဟာ အေၾကာ အျခင္ေတြ ျပတ္ထြက္ကုန္ၿပီလား ခံစားရတယ္။ ေနာက္- သေဘၤာပန္ကာႀကီးေတြ ျဖဳတ္တဲ့ အခါ ၁၂ ေပါင္ ေလးတဲ့ တူႀကီးနဲ႔ တအား လႊဲ, လႊဲ႐ိုက္ၿပီး ျဖဳတ္ၾကရတာ၊ ေမယု ပန္ကာ ဆိုရင္ ၂တန္-၃တန္ ေလာက္ ေလးတယ္။ အဲဒါႀကီးကို ခ်ိန္းဘေလာက္နဲ႔ ျဖဳတ္ တူနဲ႔ ႐ိုက္ရတဲ့ အလုပ္သမားေတြဟာ တေပါင္း တန္ခူး ေနပူႀကီးထဲမွာ၊ စဥ္းစားသာ ၾကည့္ပါ။ သေဘၤာဝမ္းထဲ ေလးဘက္ေထာက္ဝင္ၿပီး ရပစ္ (Rivet) ႐ိုက္ရတဲ့ အခါမ်ိဳးဆိုရင္ ေသခ်င္ေစာ္ နံတယ္။ ဒါေပမဲ့ ရတဲ့ လခ က်ေတာ့ သိပ္နည္းတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေကာင္စီက လူေတြဟာ ရန္ကုန္တိုင္းမွာ ရွိတဲ့ စက္႐ံု အလုပ္႐ံုေတြကို မၾကာမၾကာ ေလ့လာခြင့္ ရပါတယ္။ ဘီပီအိုင္၊ ဂံုနီစက္႐ံု၊ သမိုင္း ခ်ည္မွ်င္နဲ႔အထည္စက္႐ံု..... စသည္ ေရာက္ဖူးတယ္။ ဒီအေပၚက ကြၽန္ေတာ္တို႔ အလုပ္သမားေတြ ႏႈိင္းယွဥ္ၿပီး ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကတယ္။ အလုပ္သမားေတြရဲ႔ ေနထိုင္ စားေသာက္မႈဘဝ၊ အလုပ္ခြင္ အေျခအေန၊ လစာ၊ ေထာက္ပံ့မႈ၊ ေစာင့္ေရွာက္မႈ.... စသည္။ ေထာင့္ေပါင္းစုံက ၾကည့္ပါတယ္။
ဥပမာ... ဘီပီအိုင္ (ေဆးဝါးစက္႐ံု) မွာဆိုရင္ ကေလးထိန္းဌာန ရွိတယ္။ စည္းကမ္းသတ္မွတ္မႈ ျမင့္တယ္။ အခန္းထဲဝင္ရင္ ဘိနပ္ခြၽတ္ဝင္၊ ပိုးသတ္ထားတဲ့ ဝတ္စံုေတြ လဲၿပီးမွ ဝင္ရတာမ်ိဳး။
ေလ့လာေရးက ျပန္လာရင္ ေကာင္စီအစည္းအေဝး ထိုင္ရတယ္။ ထုတ္လုပ္ေရး ဘယ္လိုတိုးေအာင္ လုပ္ရမလဲ၊ ေဆြးေႏြးၾကတယ္။
ဒီေနရာမွာ မဆလေခတ္ အရာရွိႀကီးေတြနဲ႔ သူတို႔လည္ပတ္ေနတဲ့ ယႏၲားရားႀကီး အေၾကာင္းကို မိမိနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတဲ့ အပိုင္းကေနၿပီး ေျပာျပခ်င္တယ္။
တေယာက္က ဗိုလ္မႉးႀကီး တင္စိုး- သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးမွာ ဦးသာေက်ာ္ ၿပီးရင္ သူပဲ။ သူက "ဒီမွာ ကိုဝင္းထိန္- ခင္ဗ်ား သိတဲ့အတိုင္း ကြၽန္ေတာ္ဟာ အစိုးရ အႀကီးတန္းအရာရွိ ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ ဘာမွ လုပ္လို႔ မရဘူး" တဲ့။
အဲဒီေကာင္စီ အစည္းအေဝးမွာပဲ ကြၽန္ေတာ္က "ထုတ္လုပ္ေရးမွွာ M -၆ လံုးလို႔ ေျပာၾကတယ္။ Man လူ၊ Machine ဆိုတဲ့ စက္ကရိယာ၊ Market ေစ်းကြက္၊ Money ဆိုတဲ့ ပိုက္ဆံ၊ Method နည္းပညာနဲ႔ Management ေခၚတဲ့ စီမံခန္႔ခြဲမႈ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ စက္႐ံုမွာ ေခတ္မီဖို႔ ဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အလုပ္သမား အားလံုးကို အတတ္ပညာ ျမႇင့္ရမယ္။ စက္႐ံုကို ေခတ္မီဖို႔႔ M-၆ လံုးတပ္ဆင္ရမယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ သိပ္ပင္ပန္း ေနတယ္။ လစာ ကနည္းတယ္။ အာဟာရ မလိုက္ႏိုင္၊ ခြန္အားမရွိ။ ေခတ္က မမီေတာ့ ကရိန္းနဲ႔ လုပ္ရမယ့္ ဟာကို လူေတြနဲ႔ မ, ေနရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ M ၆လံုး ကိစၥ အျမန္ စဥ္းစား ေပးၾကပါ" လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။
ဒု ဗိုလ္မႉးႀကီး ၫြန္႔ေအာင္ ဆိုတာ ရွိတယ္။ အဲဒီတုန္းက သူက ရန္လုံးေအာင္ စစ္ေရယာဥ္ရဲ႔ C.O ျဖစ္တယ္။ ဗိုလ္ေနဝင္း စာတိုက္ႀကီး စာေရး လုပ္ေနစဥ္က သူ႔ကို ထိန္းေပးရတာ ဆိုေတာ့ ဘယ္သူ႔မွ ဂ႐ုမစိုက္ဘူး။ သူ႔ အထက္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေသာင္းတင္ လာရင္လဲ salute မေပးဘူး။ မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာ။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႔ GM (အေထြေထြ မန္ေနဂ်ာ) က ဦးမ်ိဳးခင္ ဆိုတဲ့ ရခိုင္ ကုလားႀကီး၊ သူက စက္႐ံုကို သိပ္ဖြံ႔ၿဖိဳးခ်င္တယ္။ သိပ္တိုးတက္ခ်င္တယ္။ အလုပ္သမားေတြရဲ႔ ဘဝကို ေကာင္းေစခ်င္တယ္။ ဒါကို သိတဲ့အခါ သူ႔အထက္အရာရွိ- ဦးသာေက်ာ္က "ေဟ့ မ်ိဳးခင္" ဆိုၿပီး 'ငါ' နဲ႔ ကိုင္တုတ္တယ္။ ဦးသာေက်ာ္ဟာ ရခိုင္ေတြထဲမွာ ဘုရင္လို ဆက္ဆံတာ - ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သူ႔ကို ဘုရားမထူးရ႐ံု တမယ္ပဲ။
ေရတပ္ရဲ႔ အထာက တမ်ိဳး၊ ဗိုလ္ေတြကို ထမင္းပို႔ရတဲ့ AP တပ္သားေတြ ရွိေသးတယ္။ ထမင္းပို႔တဲ့ အခါ သူတို႔ မၾကည္လို႔ရွိရင္ ထမင္းထဲ တံေတြး ေထြးထည့္ေပးလိုက္တာ- မိသြားတဲ့ အခါ ထိုးၾက ႀကိတ္ၾက ျဖစ္ၾကတယ္။
သူတို႔နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အလုပ္သမားေတြ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ခင္ၾကတယ္။ အရာရွိေရာ တပ္သားေတြပါ ခင္ၾကတယ္။ ဘဝ အရကို မခင္လို႔ မျဖစ္ဘူး။ လူ ၂ဝဝ-၃ဝဝ ေလာက္ စီးတဲ့ တန္ခ်ိန္ ၃ဝဝဝ ေလာက္ ရွိတဲ့ စစ္သေဘၤာႀကီး ပင္လယ္ထဲ သြားတဲ့အခါ အလုပ္သမားေတြ လုပ္ေပးလိုက္တာ မေသသပ္ရင္ လိုရာမေရာက္ ေသရြာေရာက္သြားႏိုင္တယ္။ သေဘၤာ ေဒါက္ဆင္းရင္ ကြၽန္ေတာ္ လက္မွတ္ထိုးမွ ထြက္ခြင့္ရတာ ဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို အေရးေပးပါတယ္။
ေမေဒးတို႔ ျပည္ေထာင္စုေန႔တို႔ဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ သေဘၤာက်င္း အလုပ္သမားေတြပဲ ထမနဲ ထိုးေပးရတယ္။ လူ ေထာင္ေသာင္းအတြက္ ထိုးေပးရတာပါ။ ကြၽန္ေတာ္ အလုပ္သမားေတြနဲ႔ အတူထိုး အတူစားေနခဲ့တယ္။ သေဘၤာက်င္းမွာ စာၾကည့္တိုက္ ဖြင့္တယ္။ အတူဖတ္ၾက ေလ့လာၾကတယ္။ ဒီအလုပ္သမား ေတြထဲမွာ ႐ုရွား၊ ပိုလန္၊ အေရွ႔ဂ်ာမဏီ.... စတဲ့ ဆိုရွယ္လစ္ ႏိုင္ငံေတြကို သြားၿပီး ပညာသင္ခဲ့ရသူေတြ ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆိုရွယ္လစ္ စနစ္အေပၚ တိမ္းၫႊတ္မႈ ရွိၾကတယ္။
အထက္မွာ ေျပာခဲ့တာေတြဟာ အေရးအခင္း မေပၚမီ ေနာက္ခံ အေနအထားေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အခု ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဌာနနဲ႔ ဆိုင္တဲ့ အေရးအခင္းအေၾကာင္း တင္ျပပါမယ္။
ဇြန္လ ၅-ရက္ေန႔က စပါမယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဆင္မလိုက္ သေဘၤာက်င္းနဲ႔ လွည္းတန္း မီးရထားလမ္းနဲ႔က ကပ္ေနတယ္။ ရန္ကုန္ဘက္က မီးရထားအလုပ္သမားေတြ အင္းစိန္ဘက္ ခ်ီတက္သြားၾကၿပီ ဆိုတဲ့သတင္း ၾကားေနၾကရၿပီ။
၆-ရက္ေန႔မွာ ထံုးစံအတိုင္း ဌာနကို အေစာႀကီးသြားတယ္။ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္၊ ေရေႏြးတည္၊ စာၾကည့္ တိုက္ဖြင့္၊ စက္႐ံု ဖြင့္ေပးၿပီး ကဲန္တင္းထဲ သြားထိုင္ၿပီး ေစာင့္ေနတုန္း အလုပ္သမားေတြ ဝင္လာတယ္။
"ကိုဝင္းထိန္ ဟိုမွာ မီးရထားမွာေတာ့ ဆႏၵျပမႈေတြ ျဖစ္ေနၿပီ။ ဘာလုပ္ၾကမလဲ?" လို႔ အလုပ္သမား ရဲေဘာ္ ကိုဘာစိန္က ေမးတယ္။
"သူတို႔ေတာင္ ေမွာက္ရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔လဲ ေမွာက္ ေပါ့ æဗ်ာ။ ဒါ ကိစၥ ေကာင္းပဲ။" æ ဆိုၿပီး လက္ေျမ‡ာက္ျပလိုက္တယ္။ အလုပ္သမားေတြကလဲ အားလံုး လက္ေျမႇာက္ျပလိုက္ၾကကာ "ဒီလိုဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ သပိတ္ေမွာက္ၾကမယ္။" လို႔ ညႇိလိုက္ၾကတယ္။ ကဗ်ာကယာ ဆိုင္ထဲ စားေသာက္ၿပီး ထြက္လာ ၾကတယ္။ ဆိုင္ေရွ႔မွာ ကြၽန္ေတာ္က "သပိတ္- သပိတ္" တိုင္တာနဲ႔ 'ေမွာက္၊ ေမွာက္' ဆိုတဲ့ အသံေတြ ဟိန္းထြက္ခဲ့ တယ္။
အလုပ္သမားေတြကို ကြၽန္ေတာ္က "ရဲေဘာ္တို႔ æ ခုအခ်ိန္က စၿပီးေတာ့ သပိတ္ေမွာက္မယ္။ တို႔ အလုပ္သမားေတြရဲ႔ အခြင့္အေရးေတြ ရရွိဖို႔အတြက္ တို႔ သပိတ္ေမွာက္ၾကမယ္။ ဆႏၵ ျပၾကမယ္။ ဒီအခြင့္အေရး ေတြ ရရွိဖို႔ စည္းစည္းလံုးလံုးနဲ႔ တိုက္ပြဲဝင္ၾကမယ္။" လို႔ လံႈ႔ေဆာ္လိုက္တယ္။
အလုပ္သမားေတြ တေျဖာေျဖာ ေရာက္ရွိလာခ်ိန္မွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က စားပြဲတလံုးေပၚ တက္ ရပ္လိုက္ၿပီး "သပိတ္၊ သပိတ္" လို႔တိုင္လိုက္တာနဲ႔ "ေမွာက္æေမွာက္" ဆိုတဲ့ အသံႀကီးက တုန္ဟီး ထြက္ေပၚ လာတယ္။ ေနာက္ေတာ့ တျခားစက္႐ံုေတြဘက္ ခ်ီတက္ၾကတယ္။ ဝယ္လ္ဒါေရွာ့ (Welder Shop) ဘက္ ေရာက္ေတာ့ တခါ-
"ရဲေဘာ္ အလုပ္သမား အေပါင္းတို႔ တို႔ ရဲ႔ အခြင့္အေရးေတြကို ရဖို႔ တိုက္ပြဲဝင္ၾကမယ္။ ဒီအတြက္ တို႔ အလုပ္ မလုပ္ၾကေတာ့ဘူး။ စက္႐ံုေတြ ပိတ္မယ္" လို႔ ေၾကညာလိုက္တယ္။
ရဲေဘာ္ ဘာေရႊက "အလုပ္သမား သပိတ္... ေမွာက္၊ ေမွာက" လို႔ တိုင္ေပးတယ္။ ေနာက္ ကြၽန္ေတာ္က ဖိတင္ေရွာ့က ေသာ့၊ ဝယ္လ္ဒါေရွာ့က ေသာ့၊ ၂ေခ်ာင္းကို သိမ္းထားလိုက္တယ္။
ရဲေဘာ္ဘာေရႊ ဦးေဆာင္တဲ့ အလုပ္သမားေတြက ေဒါက္ကာ (Docker) ဘက္ကို ထြက္သြားၾကတယ္။ ရဲေဘာ္ ဘာေရႊဟာ ကရိန္းေပၚ တက္လိုက္ၿပီး
"အလုပ္သမား ရဲေဘာ္ အေပါင္းတို႔ ခု အခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အလုပ္သမားေတြရဲ႔ အခြင့္အေရးကို ေတာင္းဆိုမယ္။ ရေအာင္ကို ေတာင္းဆိုမယ္။ ႏြားေမြးရင္ ျမက္ေကြၽးရမယ္။ လူေမြးရင္ ဆန္ေပးရမယ္။" လို႔ ေဟာေျပာတယ္။
အလုပ္သမားထုႀကီးက "ဒို႔အေရး ဒို႔အေရး" လို႔ ေႂကြးေၾကာ္ၾကတယ္။
အဲဒီလိုနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔တေတြ အယ္လက္ထရီကယ္ေရွာ့၊ မရွင္းေရွာ့၊ ရွစ္ဘီလ္ဒင္ (Ship Building)၊ ေနာက္ ဝယ္လ္ဒင္ေရွာ့၊ ကာပင္တာ (Carpenter) ေဘာ္ဒီ (Body) ေရွာ့၊ အင္ဂ်င္ရီပဲယားေရွာ့ (Engine Repair Shop)၊ ဝန္ႀကီး႐ံုး (TLC)၊ ဦးသာေက်ာ္႐ံုး( သေဘၤာက်င္းထဲမွာပဲ သံုးတယ္) ေတြဘက္ လွည့္လည္ၾကတယ္။
အဲဒီေန႔က ဦးသာေက်ာ္ မလာဘူး။ သူက အလယ္ထပ္မွာ ေနတယ္။ ဝန္ႀကီး႐ံုးမွာ အမ်ိဳးသား၊ အမ်ိဳးသမီး ဝန္ထမ္းေတြ ရွိတယ္။ သူတို႔ကို ကြၽန္ေတာ္က ေျပာတယ္။
"သေဘၤာက်င္း တခုလံုးကို အလုပ္သမားေတြ သိမ္းလိုက္ၿပီ၊ အဲဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ အလုပ္သမားေတြနဲ႔ လက္တြဲၿပီး သပိတ္ေမွာက္ပါ။ အတူတကြ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အခြင့္အေရးေတြကို ေတာင္းဆိုၾကမယ္။ မရမခ်င္း ေတာင္းမွာ ျဖစ္တယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ အလုပ္မဆင္းၾကပါနဲ႔"
သူတို႔ဘက္က တုံ႔ျပန္မႈ ေကာင္းပါတယ္။ အလုပ္မဆင္းၾကပါဘူး။
ဒီကေန ေဆးခန္းထဲ သြားတယ္။ ေဒါက္တာ စီစီနဲ႔ နာ့စ္ မေလး တင္တင္မူ ရွိတယ္။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလံုး အလုပ္သမားေတြနဲ႔ ခင္ၾကတယ္။ ေစတနာလဲ ေကာင္းၾကတယ္။ ေဆးေပး ရက္ေရာတယ္။ တက္ထရာ ဆိုက္ကလင္း ဆို လက္တခုပ္ႀကီး ေပးတာ။
သူတို႔က အိမ္ျပန္ဖို႔ ျပင္ေနၾကၿပီ၊ ကြၽန္ေတာ္က အလုပ္သမားေတြကို ပစ္မသြားဖို႔၊ အတူ လက္တြဲ တိုက္ဖို႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ သူတို႔လဲ အလုပ္သမားေတြကို စာနာၿပီး မ်က္ရည္ေတြ ဝိုင္းလာၾကတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အတူ လက္တြဲ တိုက္ဖို႔ သႏၷိဌာန္ ခ်ၾကတယ္။
အလုပ္သမား ရဲေဘာ္ေတြက ကြၽန္ေတာ့္ဆီ ေရာက္လာတယ္။ "ရဲေဘာ္ ဝင္းထိန္ တခ်ိဳ႔ အရာရွိေတြ သပိတ္ကို ၿဖိဳခြဲဖို႔ ႀကိဳးစားေနတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဘယ္လို လုပ္ၾကမလဲ? ႐ိုက္ၾကရမွာလား?" လို႔ ေျပာတာနဲ႔
"ဟာ မလုပ္လိုက္ၾကပါနဲ႔၊ ထိန္းသိမ္းထားပါ။ ဒီမွာ ႐ံုးဖြင့္ထားတာပဲ၊ ဒီကို ေခၚခဲ့ပါ" ဆိုေတာ့ မၾကာခင္ ေကာင္စီဥကၠဌ ဦးခ်စ္ဦး၊ ဒု ဥကၠဌ ဦးအုန္းေမာင္၊ ေနာက္ အတြင္းေရးမႉး ကိုလွျမင့္ ပါလာတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ မန္ေနဂ်ာ ဦးမ်ိဳးထြဋ္၊ ဦးဘႀကိဳင္ စသူတို႔ ပါလာတယ္။ သူတို႔ မ်က္ႏွာေတြလဲ မေကာင္းၾကဘူး။ ကြၽန္ေတာ္က
"ဦးမ်ိဳးထြဋ္တို႔ ဦးခ်စ္ဦးတို႔ ခင္ဗ်ား စိတ္မရွိပါနဲ႔၊ လံုၿခဳံေရးအတြက္ ေခၚရတာပါ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ယံုေစခ်င္တယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ကို မသတ္ပါဘူး။ ခုလို အျပင္မွာ လုပ္ေနတာကို အလုပ္သမားေတြက ခင္ဗ်ားတို႔အေပၚ သံသယ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လံုၿခဳံေရးအခန္းမွာ ေနၾကပါ" လို႔ ေျပာၿပီး ထိန္းထားလိုက္ရပါတယ္။ လံုၿခဳံေရး ေသာ့ေတြအပါ ေသာ့အားလံုးကို ကြၽန္ေတာ္ ကိုင္ထားပါတယ္။
သပိတ္တိုက္ပြဲကို ၈ နာရီ ၉ နာရီမွာ စလိုက္ၾကၿပီမို႔ အလုပ္သမား သပိတ္ ေကာ္မတီလဲ ဖြဲ႔ၾကရတယ္။
ဥကၠဌ ကြၽန္ေတာ္၊ ဒု ဥကၠဌ ကိုဘန္ေရႊ၊ အႀကံေပး ကိုတင္ျမင့္ စသည္ တာဝန္ေပးၾကတယ္။
ဥကၠဌ အေနနဲ႔ ဂိတ္က အုတ္တိုင္ တတိုင္ေပၚတက္ မိုက္က႐ိုဖုန္း ကိုင္ၿပီး မိ္န္႔ခြန္းေျပာရတယ္။
"ရဲေဘာ္ အလုပ္သမား အေပါင္းတို႔-
ခုအခ်ိန္က စၿပီး ဒို႔တေတြ ဆင္မလိုက္ သေဘၤာက်င္းကို သိမ္းလိုက္ၿပီ၊ စက္႐ံုေတြ အားလံုးကို တို႔ သိမ္းပိုက္လိုက္ၿပီ၊ စက္႐ံုေတြနဲ႔အတူ စစ္သေဘၤာေတြကိုလဲ သိမ္းထားလိုက္ၿပီ၊ ဒါေၾကာင့္ စက္႐ံုေတြ အားလံုးဟာ သေဘၤာေတြ အားလံုးဟာ တို႔ အလုပ္သမားေတြရဲ႔ အာဏာေအာက္မွာ ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တို႔သိမ္းပိုက္ထားတဲ့ စက္႐ံုေတြအတြက္ တို႔ အလုပ္သမားေတြ ျပည္သူေတြရဲ႔ အက်ိဳးအတြက္ တို႔ သပိတ္ေမွာက္ ဆႏၵျပမယ္။ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြ မရမခ်င္း ဆက္လက္တိုက္ပြဲ ဝင္သြားမယ္။ တို႔ဟာ အညံ့မခံဘူး။ အေလွ်ာ့မေပးဘူး။
ရဲေဘာ္ အလုပ္သမား အေပါင္းတို႔-
စုစုစည္းစည္းနဲ႔ တိုက္ပြဲဝင္ၾကပါ။" လို႔လဲ ေတာင္းဆုိလိုက္ေရာ အလုပ္သမားေတြက "ဒို႔ အေရး ဒို႔ အေရး" လို႔ ေႂကြးေၾကာ္လိုက္ၾကတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ဆက္ၿပီး ေကာင္စီမွာ ကြၽန္ေတာ္တင္ျပေဆြးေႏြးတဲ့ M ၆လံုး ကိစၥ ရွင္းျပပါတယ္။ ေနာက္မွ....
"ဒီ M ၆လံုး ျပည့္ျပည့္စံုစံု မရွိဘဲနဲ႔ ဒီေလာက္ ေခတ္မီတဲ့ သေဘၤာက်င္းႀကီး မလည္ပတ္ႏိုင္ဘူး။ ကရိန္းနဲ႔ မ, ရမယ့္ဟာကို လူေတြနဲ႔ မေနၾကရတယ္။ ရဗစ္ ႐ိုက္ေနတဲ့ အလုပ္သမားေတြကို ၾကည့္လိုက္ဦး စစ္ဘိနပ္က ကြၽဲတဖက္၊ ႏြားတဖက္ ကိုယ္ေပၚမွာ စက္ဆီေတြေပ၊ တေပါင္း-တန္ခူး၊ ဧၿပီ လႀကီးထဲမွာ ေခြးေတြလို ၄-ဘက္ေထာက္ ရဗစ္႐ိုက္ေနၾကရတယ္။ သံဂေဟေဆာ္တဲ့ အလုပ္သမားေတြ ခဏခဏ ဓာတ္လိုက္ခံရတာတို႔ ဘာတို႔ ျဖစ္ကုန္တယ္။
ဆိုခ်င္တာက လုပ္ငန္းခြင္ဟာ အႏၲရာယ္ မကင္းဘူး။ အႏၲရာယ္ကင္းေအာင္ ရဲေဘာ္တို႔ ေတာင္းဆိုၾကရ လိမ့္မယ္။ ေနာက္တခု-
ရဲေဘာ္တို႔ အလုပ္ဆင္းတဲ့ အခါ ၇ နာရီခြဲ အေရာက္လာႏိုင္ဖို႔ ၆ နာရီ ကတည္းက အိမ္က ထြက္ရတယ္။ မိုးခ်ဳပ္မွ အိမ္ ျပန္ေရာက္တယ္။ အခ်ိန္ေတြ အမ်ားႀကီး ကုန္သြားၿပီ။ တေနကုန္ အလုပ္ထဲမွာပဲ နစ္ေနၾကရတယ္။ ရတဲ့ လစာက သိပ္နည္းတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီမွာ အိမ္ခန္းရဖို႔ လိုလာၿပီ။ အိမ္ခန္း ရဖို႔ ေတာင္းဆိုရမယ္။
အိုဗာတိုင္ကိစၥလဲ ေျပာရမယ္။ အိုဗာတိုင္ကို တလ ၇၂ နာရီ ပဲ လုပ္ခြင့္ေပးတယ္။ တို႔ လက္ေတြ႔ လုပ္ပးၾကရတာက နာရီ ၁ဝဝ ေက်ာ္တယ္။ နာရီေက်ာ္ေတြဟာ ေဒးေအာ့ (day off) နဲ႔ပဲ ျပန္ရတယ္။ ဆိုခ်င္တာက အိုဗာတိုင္ လုပ္ခ အျပည့္မရဘူး။ ရတဲ့ လစာက သိပ္နည္း။ တခ်ိဳ႔ ဘားဆံုးေနၿပီ။ ပ႐ိုမိုးရွင္း တင္ေပးသင့္ၿပီ။
ခ်ဳပ္လိုက္ရင္ လုပ္ခေတြ သိပ္နည္းတယ္။ အိုဗာတိုင္ တအားလုပ္ေနရတယ္။ လုပ္ငန္းခြင္ကလဲ အႏၲရာယ္ႀကီးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒါေတြအတြက္ တို႔ တိုက္ၾကမယ္။ ဆန္လံုေလာက္စြာ ရဖို႔ ေတာင္းဆိုရမယ္။ လစာ တိုးေပးဖို႔၊ ရာထူးတိုးေပးဖို႔၊ ေနအိမ္ ရရွိဖို႔၊ ကုန္ေစ်းႏႈန္း က်ဆင္းဖို႔ေတြလဲ ေတာင္းဆိုၾကရမယ္။" ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ေႂကြးေၾကာ္သံတိုင္ေပးလိုက္ပါတယ္။
ဆန္လံုေလာက္စြာ ရရွိေရး..... (ဒို႔အေရး၊ ဒို႔အေရး။)
ကုန္ေစ်းႏႈန္း က်ဆင္းေရး.... ( ။ )
ေနအိမ္ရရွိေရး..... (ဒို႔အေရး၊ ဒို႔အေရး)
လုပ္ငန္းခြင္ အႏၲရယ္ကင္းေရး..... ( ။ )
လစာ တိုးျမႇင့္ေရး..... ( ။ )
ေနာက္တဆက္တည္း သေဘၤာက်င္းထဲမွာရွိတဲ့ ေရတပ္ကိုလဲ ထပ္ၿပီးေတာ့ ပန္ၾကားရတယ္။ ဒီအခ်ိန္က ေဒါက္တင္ထားတဲ့ ေရတပ္သေဘၤာ ၅ စင္း ရွိတယ္။
"ရန္လုံးေအာင္၊ ရန္မ်ိဳးေအာင္၊ သုေတသီ၊ နဂါးက်င္း၊ နဝရတ္ သေဘၤာေပၚက တပ္မႉး တပ္သား အေပါင္းတို႔ ရဲေဘာ္တို႔ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ အိမ္ ျပန္ခြင့္ မေပးေတာ့ဘူး၊" လို႔လဲ ေၾကညာလိုက္တယ္။
(ကြၽန္ေတာ္က ၾကားျဖတ္ၿပီး ရဲေဘာ္ေတြကို ေမးလိုက္တယ္။)
ေမး။ ။ ေဒါက္တင္ေနတဲ့ အခ်ိန္ သေဘၤာေပၚမွာ စတင္းဘိုင္ (stand by) လား?
ေျဖ။ ။ သူတို႔ဘာသာ လုပ္ေနၾကတာပဲ၊ ႐ိုး႐ိုးေနၾကတာေပါ့။ အိမ္မွာ ေနသလို ေနၾကတာပဲ။
ေမး။ ၊ သူတို႔က သေဘၤာႀကီး ထားခဲ့ၿပီး ကမ္းေပၚတက္တာ ရွိသလား?
ေျဖ။ ။ မရွိဘူးေလ။
ဒီေနရာမွာ ေျပာဖို႔လိုတာက သေဘၤာ တစီးမွာ တပ္ခြဲ တခြဲ ရွိတယ္။ ၅စီး ဆို ၅ ခြဲ ရွိတယ္။ တစီး တစီးကို ဒု ဗိုလ္မႉးႀကီး (C.O) သို႔မဟုတ္ ဗိုလ္မႉးတေယာက္ အုပ္ခ်ဳပ္တယ္။
သုေတသီ သေဘၤာက အဏၰဝါ ဆိုက္စမစ္ (Seismic) ဒီေကာင္က တန္ဖိုး သိပ္ႀကီးတယ္။ အဲဒီေခတ္ ေငြေစ်းနဲ႔ကို သိန္း ၅ဝ-၆ဝ ေလာက္ ေပးရတယ္။ ရန္မ်ိဳးေအာင္က စတီး သေဘၤာ၊ ဒုတိယ ကမၻာစစ္တုန္းက မဟာေရယာဥ္ (ဒု ဗိုလ္မႉးႀကီး အုပ္ခ်ဳပ္တယ္) ရန္မ်ိဳးေအာင္မွာ အေျမာက္ ပါတယ္။ သုေတသီ၊ ေမယု တို႔မွာလဲ အေျမာက္ပါတယ္။ တျခား လက္နက္မ်ိဳးစံု တပ္ဆင္ထားရာမွာ ေဘာက္ဖာ၊ ပိြဳင့္ ၅ စသည့္ ရွိၾကတယ္။ ေနဝင္းစတင္းကို ႐ိုး႐ိုး တပ္သားေတြ ကိုင္ၾကရတယ္။ သေဘၤာတိုင္းမွာ ရိကၡာေတြ ရွိၾကတယ္။ ပဲအိတ္၊ ဆန္အိတ္ အျပင္ အေျခခံ ရိကၡာ စံုစံုလင္လင္ တင္ထားရတယ္။ သူတို႔ အတြက္ ျပႆနာ မရွိ၊ ဒါနဲ႔.....
"သေဘၤာေပၚမွာ ရွိတဲ့ တပ္မႉး တပ္သားအေပါင္းတို႔၊ ရဲေဘာ္တို႔ အိမ္ မျပန္ၾကပါနဲ႔။ ဒီအထဲမွာပဲ ေနၾကပါ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႔ တိုက္ပြဲ အတူ ဝင္ၾကပါ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႔ တိုက္ပြဲကို ရဲေဘာ္တို႔ ေထာက္ခံ ၾကလိမ့္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္"
အဲဒီေတာ့ ေရတပ္က ရဲေဘာ္ေတြ ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႔အတူ လာၿပီး ဆႏၵျပတယ္။
သေဘၤာေပၚရွိတဲ့ သူေတြဟာ ၿမိဳ႔ထဲ သြားခ်င္ရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဂိတ္ေတြ ျဖတ္မွရတယ္။ ေရလမ္းေပါက္ က ထြက္မယ္ဆိုရင္လဲ သေဘၤာေတြကို ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က ကိုင္ထားလိုက္ၿပီ။ ႐ႈပ္ေထြးမႈေတြ အမ်ားႀကီး ျဖစ္လာႏိုင္တဲ့ အေနအထားပါ။ ေရတပ္ အေနနဲ႔ ပစ္မယ္ ခတ္မယ္ ဆိုရင္ အခ်ိန္မေရြး ပစ္ႏိုင္ပါတယ္။
မၾကာလိုက္ပါဘူး၊ ရန္လုံးေအာင္ သေဘၤာက ဗိုလ္မႉး စိုးလႈိင္ ကြၽန္ေတာ့္ဆီ ေရာက္လာတယ္။ ဝန္ႀကီး ႐ံုးမွာေဆြးေႏြးတယ္။ သူက "ဆရာ ဝင္းထိန္ ဘယ္လိုလဲ?"...... တဲ့။
ကြၽန္ေတာ္က "ဗိုလ္မႉး စိုးလႈိင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ကူညီပါ။ ရိကၡာေတြ လိုခ်င္တယ္။ ရမလား?" ဆိုေတာ့ "ယူပါ၊ ရပါတယ္" တဲ့။
ဆက္ၿပီး သူက "ခင္ဗ်ားတို႔ သပိတ္ ႏိုင္ပါ့မလား?" ေပါ့
ကြၽန္ေတာ္က "ႏိုင္ပါတယ္၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ဗိုလ္မႉး ေထာက္ခံစမ္းပါ။ ဗိုလ္မႉးတို႔ လံုၿခဳံေရးကို အာမခံပါတယ္။" လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ဗိုလ္မႉး စိုးလႈိင္ ျပန္သြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လဲ ပင္ပန္းလြန္းတာနဲ႔ နားေနစဥ္ အလုပ္သမား ရဲေဘာ္ တေယာက္ လာသတင္းပို႔တယ္။
"ဗိုလ္မႉးရဲၫြန္႔ လာေႏွာက္ယွက္ေနတယ္။ အလုပ္သမားေတြ သပိတ္မေမွာက္ရဘူး...လို႔ ေျပာေနတယ္။"
ဗိုလ္မႉးရဲၫြန္႔ကို သြားအေခၚခိုင္းေပမယ့္ လိုက္မလာပါ။ သူက ၫႊန္ၾကားေရးမႉး၊ သူ႔႐ံုးခန္းကို ကြၽန္ေတာ္ လိုက္သြားၿပီး "ဗိုလ္မႉး ခင္ဗ်ား ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႔ လိုက္ခဲ့ေစခ်င္တယ္။" လို႔ ေျပာေတာ့ ပထမမွာ ျငင္းေနေသးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က "ခင္ဗ်ားရဲ႔ လံုၿခဳံေရး အႏၲရာယ္ ရွိတယ္ေနာ၊ လိုက္ခဲ့ပါ" ဆိုေတာ့မွ လိုက္လာပါတယ္။ "ေမာင္ရင္ ၾကည့္လဲ လုပ္ေပးပါ" လို႔ လဲ ေျပာတယ္။
"ဒါေတြ ထားလိုက္စမ္းပါ" ဆိုၿပီး ေခၚထုတ္လာခဲ႔တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ တြဲထြက္လာတာ ျမင္ေတာ့ အလုပ္သမားေတြက လက္ခုပ္တီး ႀကိဳၾကပါတယ္။
"ဒို႔အေရး... ဒို႔အေရး၊ သပိတ္.... သပိတ္၊ ေမွာက္...... ေမွာက္။ ကုန္ေစ်းႏႈန္း က်ဆင္းေရး.... ဒို႔အေရး" ေႂကြးေၾကာ္သံေတြ ထြက္ေပၚလာပါတယ္။
သပိတ္ေမွာက္ အလုပ္သမားေတြအတြက္ ရိကၡာ ကိစၥက စဥ္းစားရၿပီ၊ ဒါေၾကာင့္ ကားတစီးကို အလံထိုးၿပီး ရဲေဘာ္တခ်ိဳ႔ အင္းစိန္ဘက္ ထြက္ အလႉခံၾကတယ္။ ျပန္လာၾကေတာ့ ရိကၡာေတြက ကားနဲ႔ အျပည့္ပဲ၊ ထမင္းထုပ္ေတြ၊ လက္ဖက္သုတ္ထုပ္ေတြလဲ ပါလာတယ္။ ထမင္းထုပ္ေတြထဲမွာ လက္ေရးလွလွနဲ႔ "အလုပ္သမား သပိတ္ကို ေထာက္ခံတယ္" ဆိုတဲ့ စာေတြေတြ႔ၿပီး အားတက္ၾကတယ္။ တခ်ိဳ႔ အထုပ္ေတြထဲမွာ ပိုက္ဆံေတြ ပါတယ္။ ပစၥည္းေတြကေတာ့ မ်ိဳးစံုပဲ။ ရပ္ကြက္ထဲက အရပ္သူအရပ္သားေတြကလဲ ထမင္းအိုးႀကီးေတြနဲ႔ ေရာက္လာၾကတယ္။ ဟင္းေတြကလဲ မ်ိဳးစံု။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ စက္႐ံုမွာပဲ လက္ကမ္း စာေစာင္ေတြ ႐ိုက္တယ္။ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြ ေႂကြးေၾကာ္သံေတြ ပါတယ္။ ကုန္ေစ်းႏႈန္း က်ဆင္းေရး၊ ဆန္လံုေလာက္စြာ ရရွိေရး၊ လုပ္ငန္းခြင္အႏၲရာယ္ကင္းေရး၊ လစာ တိုးျမႇင့္ေရး စသည္ အျပင္ ဆိုရွယ္လစ္ ေခတ္ေျပာင္းေတာ္လွန္ေရး ေအာင္ရမည္ ဆိုတာလဲ ထည့္႐ိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အလုပ္သမားေတြက ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ကို ဆန္႔က်င္တာမွ မဟုတ္ပဲ။ မဆလ လုပ္ခ်င္သလို လုပ္ေနတာက တပိုင္းပဲ။ ဂက္စတင္နာ (Gestener) နဲ႔႐ိုက္ပီး ေဝငွၾကတယ္။
ေနာက္.... မိန္းခလုတ္ရွိရာ တယ္လီဖုန္း႐ံုးမွာ ကြၽန္ေတာ္ သြားထိုင္တယ္။ စက္႐ံုအသီးသီးကို ဆက္သြယ္ၾကည့္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ စက္႐ံုေဘးမွာတင္ရွိတဲ့ သံုးထပ္သား စက္႐ံုမွာလဲ စ တိုက္ပြဲဝင္ေနၿပီ။ သူတို႔က ကိုယ္စားလွယ္လႊတ္လာတယ္။ ဘယ္လို လုပ္ရမလဲေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္က "သပိတ္ကေတာ့ ဆက္ေမွာက္ ရမယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ အညံ့မခံဘူး။ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြ ရတဲ့ အထိ တိုက္သြားမယ္" ေျပာတာကို လက္ခံသြားတယ္။ ေနာက္ အမွတ္ ၁-၂ သစ္စက္ေတြက ကိုယ္စားလွယ္ေတြ ေရာက္လာတယ္။ ေဆြးေႏြးၾကတယ္။ ဘဝတူ အလုပ္သမား အခ်င္းခ်င္း ေသြးစည္းၾကတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ကလဲ ဆက္သား၊ ကိုယ္စားလွယ္ စသည္ လႊတ္ ေဆြးေႏြးတာေတြ ရွိတယ္။ BPI ဘက္ လႊတ္ဖို႔ ျပင္ေနစဥ္ စက္႐ံုေပါင္းစံုက အလုပ္သမားေတြ ေရာက္လာျပန္တယ္။ သူတို႔ခံစားခ်က္ေတြ ရင္ဖြင့္ၾကတယ္။ သမိုင္းခ်ည္မွ်င္၊ ဂံုနီစက္႐ံု၊ BPI က အလုပ္သမားေတြ ေရာက္လာၿပီး ေဟာေျပာၾက၊ ရင္ဖြင့္ၾကတိုင္း "ဒို႔အေရး.... ဒို႔အေရး" ေထာက္ခံသံေတြနဲ႔ လက္ခုပ္သံ တေျဖာင္းေျဖာင္း တီးၾကတယ္။
ညေနပိုင္းေလာက္ ဗိုလ္မႉးစိုးလႈိင္နဲ႔ ထပ္ေတြ႔ေတာ့ "ဗိုလ္မႉး ခင္ဗ်ား ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ကူညီပါဦး" ဆိုေတာ့ "ဘာမ်ားလဲ? ကူညီတာေပါ့" လို႔ေျပာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဌာနမွာ ေရတပ္က လာတည္ေပးထားတဲ့ လွ်ပ္စစ္ဌာန ရွိတယ္။ တခ်ိဳ႔ လွ်ပ္စစ္ပညာေတြက ျမင့္ေတာ့ ေရတပ္က သင္ထားတဲ့ လူေတြမွ လုပ္လို႔ရတာ ရွိတယ္။ ေရတပ္က PO ေတြအားလံုးကိုလဲ အေရးႀကီးတဲ့ ဌာနေတြကို အလုပ္သမားေတြနဲ႔ တြဲၿပီး ေစာင့္ေရွာက္ ေပးဖို႔ ေမတၱာရပ္ခံထားတယ္။
ညေနဘက္မွာ အလုပ္သမားရဲေဘာ္တခ်ိဳ႔ကို အင္းစိန္ဘက္ ထပ္လႊတ္တယ္။ ၆ နာရီေလာက္ ရွိမယ္ ထင္တယ္။ သူတို႔ျပန္လာၿပီး သမိုင္း ဘာတာေရွ႔၊ သမိုင္းေစ်းမွာ အလုပ္သမား အရပ္သားေတြ ပစ္သတ္ခံရတဲ့ အေၾကာင္း ေျပာျပၾကတယ္။
ဒါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္က "ရဲေဘာ္ အလုပ္သမားအေပါင္းတို႔ တို႔ရဲ႔ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြကေတာ့ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ခက္လာၿပီ၊ ဒါေပမဲ့ တို႔ဟာ ဒူးမေထာက္ဘူး။ အညံ့မခံဘူး။ ဆက္လက္တိုက္ပြဲ ဝင္သြားမယ္။ အခု သမိုင္း ဘာတာေရွ႔မွာ တို႔အလုပ္သမား ရဲေဘာ္ေတြ အသတ္ခံရတယ္။ ပစ္သတ္တာ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုး တို႔ဟာ ဒူးမေထာက္ဘဲနဲ႔ အေသခံ တိုက္ပြဲဝင္သြားမယ္။ တို႔ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြ မရမခ်င္း ေတာင္းဆို တိုက္ပြဲဝင္သြားမယ္။ တို႔ စုစုစည္းစည္းနဲ႔ တိုက္ပြဲဝင္မယ္။ ရဲေဘာ္တို႔ကို ကြၽန္ေတာ္ ကတိေပးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္ေတာ့မွ သစၥာမေဖာက္ဘူး။ ရဲေဘာ္တို႔နဲ႔အတူ ကြၽန္ေတာ္ရွိမယ္" လို႔ မိန္႔ခြန္းတို ေပးခဲ့တယ္။
ေနာက္ေတာ့ တယ္လီဖုန္းနဲ႔ ဂံုနီစက္႐ံုကို လွမ္းဆက္တယ္။ ေကာင္စီအတြင္းေရးမႉးက ဖုန္းလက္ခံတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က သမိုင္းခ်ည္မွ်င္စက္႐ံုေရွ႔မွာ အလုပ္သမားေတြ ပစ္သတ္ခံရတဲ့ အေၾကာင္း သတင္းေပးၿပီး "ကြၽန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ မေလွ်ာ့ဘူး၊ ဒူးမေထာက္ဘူး။ ဆံုးခန္းတိုင္ေအာင္ တိုက္ပြဲဝင္သြားမယ္၊ မရမခ်င္း တိုက္ပြဲဝင္သြားမယ္။ လိုအပ္တာရွိရင္ အေၾကာင္းၾကားမယ္၊ ခင္ဗ်ားတို႔ဘက္ကလဲ အေၾကာင္းၾကားပါ" လို႔ ေျပာတယ္။ သူတို႔စက္႐ံုကလဲ ဒီသေဘာအတိုင္းရွိေၾကာင္း ျပန္ေျပာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ ဂံုနီစက္႐ံုမွာ ဗဟိုေကာ္မတီ အသစ္ေရြးခ်ယ္ပြဲ စေနၿပီ။
အဲဒီ ညေနမွာ မိုးေတြ ရြာခ်လာတယ္။ အေျခအေနကအေရးႀကီးလာခ်ိန္မို႔ ဝန္ႀကီး႐ံုးမွာ အိပ္ေစာင့္ေနၾကတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြကို ကြၽန္ေတာ္ကေျပာတယ္။ "ခင္ဗ်ားတို႔ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ လိုက္ခဲ့ပါ၊ ဒီတိုင္းေနလို႔ မျဖစ္ဘူး၊ လုပ္စရာေတြ ရွိတာေတြ လုပ္ၾကရမယ္။ အေျခအေန သိပ္မေကာင္းဘူး" ဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ေနာက္ လိုက္လာၾကတယ္။
ဆက္သြယ္ေရးေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေရတပ္က အရာရွိေတြနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အလုပ္သမားေတြ တြဲကိုင္ထားၾကတယ္။ လံုၿခဳံေရးလဲ အလားတူပဲ။ တယ္လီဖုန္း႐ံုးကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ သြားၾကတယ္။ ကက္ဆက္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္အသံကို သြင္းလိုက္ၿပီး စပီကာနဲ႔ "ျပည္သူကိုပန္ၾကားခ်က္" ထုတ္လႊင့္လိုက္တယ္။ စက္ႀကီးကသိပ္ ေကာင္းေတာ့ စက္႐ံုေတြအားလံုးဆီ တၿပိဳင္တည္း ေရာက္ရွိ သြားပါေတာ့တယ္။
"မိဘ ျပည္သူအေပါင္းတို႔ခင္ဗ်ား အစိုးရဟာ သမိုင္းဘာတာေရွ႔မွာ ႐ိုးသားစြာ ဆႏၵျပေနတဲ့ အလုပ္သမားေတြကို ပစ္သတ္ခဲ့ပါတယ္၊ အဲဒီေတာ့ မိဘ ျပည္သူအေပါင္းတို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႔ လက္တြဲပါ။ စစ္အစိုးရက အခု အျပစ္မဲ့တဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အလုပ္သမားေတြကို ပစ္သတ္ေနပါၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ပါ" လို႔ ပန္ၾကားပါတယ္။ ဒီ အသံကို အသံခ်ဲ႔စက္ကေန အၿမဲဖြင့္ေပးထားလိုက္ပါတယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာ အစိုးရအလိုေတာ္ရိ တေယာက္က သပိတ္ေကာ္မတီ ျပင္ဖြဲ႔ရမယ္။ သူလဲ ပါမယ္ဆိုၿပီး ႐ုတ္႐ုတ္ ႐ုတ္႐ုတ္ လုပ္လာတယ္၊ အတြင္းပိုင္းကေန သပိတ္ ၿဖိဳခြဲဖို႔ လုပ္လာတာမို႔ ဖမ္းထိန္းသိမ္းလိုက္ရ တာရွိတယ္။
မိုးက ခ်ဳပ္သည္ထက္ ခ်ဳပ္လာၿပီ။ ဒီအခ်ိန္ ဗိုလ္မႉးရဲၫြန္႔က ကြၽန္ေတာ့္ကို လွမ္းေခၚျပန္ေရာ၊ "ဘာလုပ္ခ်င္လို႔လဲ" ဆိုေတာ့ "ေမာင္ရင္တို႔ကို စစ္တပ္က ပစ္ေတာ့မယ္၊ ကိုယ္လဲ အရာရွိပဲေမာင္ရင္၊ ေစ့စပ္လိုက္စမ္းပါ။" လို႔ ေျပာတယ္။ "ေတာ္စမ္းပါ၊ လုပ္မေနစမ္းပါနဲ႔၊ ထားလိုက္စမ္းပါ၊" လို႔ ကြၽန္ေတာ္က ဟန္႔လိုက္ေတာ့ ဦးခ်စ္ဦးတို႔ ဦးမ်ိဳးထြဋ္တို႔က ကြၽန္ေတာ့္ကို ၾကည့္တယ္။ သူတို႔ကိုေတာ့ စာနာပါတယ္ဆိုတဲ့ အမူအယာေလာက္ပဲ ျပလိုက္မိတယ္၊ သူတို႔ကိုလဲ အခ်ဳပ္ထဲ ထည့္ထားရတယ္ေလ။
ဒီလိုနဲ႔ အခ်ိန္ေတြ ကုန္လိုက္လာတယ္။ ထမင္းလဲ မစားရ၊ ေရလဲ မေသာက္မိတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာ သြားၿပီလဲ မသိ။ ဝန္ထမ္း အမ်ိဳးသမီး တေယာက္ေပးတဲ႔ Lunch Box နဲ႔ကိစၥၿပီးလိုက္ၿပီး တယ္လီဖုန္း ႐ံုးခန္းထဲ ေရာက္ေနခ်ိန္ ဦးျမဟန္ႀကီး ေရာက္လာတယ္။ မူလက PO ပင္စင္ယူၿပီးတဲ့ေနာက္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆီ ဖစ္တာ အျဖစ္နဲ႔ ဝင္လုပ္ေနသူပဲ။
သူက "ကိုဝင္းထိန္ ကမ္းနားမွာကြန္မင္ဒို သေဘၤာ ကပ္ေနၿပီ။ သူတို႔ပစ္လိမ့္မယ္။" လို႔ ေျပာေတာ့ "ဦးျမဟန္ ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ ဘာမွ မေဆြးေႏြးခ်င္ဘူး၊ ထားလိုက္ပါ" လို႔ တားလိုက္တယ္။
သူထြက္သြားၿပီး မၾကာခင္ ကိုေက်ာ္ႀကီးခင္နဲ႔ ေရာက္လာျပန္တယ္။ "ေရလယ္မွာ ဗိုလ္မႉးသိန္းထြန္း ေစာင့္ေနတယ္၊ ခင္ဗ်ားနဲ႔ စကားေျပာခ်င္လို႔တဲ့၊" ဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ တြက္လိုက္မိၿပီ "ငါ့ေတာ့ ဆြဲေတာ့မယ္" သူတို႔ေခၚတဲ့ေနရာ လိုက္သြားၿပီ ဆိုတာနဲ႔ ဖမ္းၿပီေလ၊ ဒီလိုဆိုရင္ အလုပ္သမားေတြကို ၫႊန္ၾကားလို႔ မရေတာ့ဘူး၊ လႈပ္ရွားမႈ ၿပိဳကြဲသြားေတာ့မယ္၊ မျဖစ္ဘူး။
"ကြၽန္ေတာ္ မလာႏိုင္ဘူး၊ ေတြ႔ခ်င္ရင္ ဗိုလ္မႉးသိန္းထြန္း ကြၽန္ေတာ့္ဆီ လာပါေစ" လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ ဦးျမဟန္ ျပန္ထြက္သြားတယ္။
ခဏေနေတာ့ တေခါက္ျပန္လာၾကတယ္။ ေက်ာ္ႀကီးခင္က "ကိုဝင္းထိန္ သူတို႔ တကယ္ပစ္ေတာ့မယ္" တဲ့။ "ပစ္ရင္လဲ ပစ္ပေစကြာ" လို႔ တုံ႔ျပန္လိုက္တယ္။
စဥ္းစားရတာေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီး- ေရတံခါးႀကီး ပ်က္စီးသြားရင္၊ ေပါက္ကြဲသြားလုိ႔ရွိရင္၊ အားလံုးအထိနာမယ္။ စက္႐ံုေတြ ပ်က္စီးမယ္။ စက္႐ံုထဲ ဝင္ပစ္ရင္လဲ ေသၾက ေၾကၾက အထိနာၾကမယ္။ စက္႐ံုရဲ႔ လံုၿခဳံေရး အလုပ္သမားေတြရဲ႔ လံုၿခဳံေရး စဥ္းစားလာရတယ္။ ေနာက္ထပ္ ဆံုး႐ံႈးမႈႀကီးတခု ရွိေသးတယ္။ ခုလို ေတာင္းဆိုလာၾကၿပီးမွ ေတာင္းဆိုခ်က္ ဘာမွ မရဘဲနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔သပိတ္ႀကီး ပ်က္စီးသြားမွာ- ၿပီးဆံုးသြားမွာပဲ။
ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ ခ်က္ခ်င္းပဲ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ မိုက္က႐ိုဖုန္း ေကာက္ကိုင္လိုက္ၿပီး...
"ရဲေဘာ္ အလုပ္သမားအေပါင္းတို႔ စက္႐ံုရဲ႔ လံုၿခဳံေရးကို တို႔အားလံုး တာဝန္ယူရမယ္။ ေနာက္ ေရတံခါး၊ သေဘၤာေတြရဲ႔ လံုၿခဳံမႈနဲ႔ စက္႐ံုေတြ အားလံုးရဲ႔ လံုၿခဳံမႈ၊ တို႔အားလံုးရဲ႔လံုၿခဳံမႈကို တို႔တာဝန္ယူရမယ္။ ဒီစက္႐ံုဟာတို႔ရဲ႔ စက္႐ံုျဖစ္တယ္။ တို႔ဟာ တို႔ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြ မရမခ်င္း ဆက္လက္တိုက္ပြဲ ဝင္သြားမယ္။ တို႔ အညံ့မခံဘူး၊ ဒူးမေထာက္ဘူး၊ ရတဲ့အထိတိုက္ပြဲဝင္သြားမယ္။
အခု သပိတ္ေမွာက္မႈဟာ ဗမာတျပည္လံုး ျဖစ္ေနၿပီ။ တို႔ယံုၾကည္စိတ္ခ်ရတဲ့ ရန္ကုန္ဆိပ္ကမ္း ဆိုလို႔ ရွိရင္လဲ အခု သပိတ္ေမွာက္ေနၿပီ၊ ရန္ကုန္ဆိပ္ကမ္းဆိုတာက ဒုဗိုလ္မႉးႀကီး လွျမင့္- ဘဲႀကီးလွျမင့္ (ဘဲလ္အဲယား လွျမင့္) ဆိုတာဟာ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားေတြ ပါး႐ိုက္တဲ့ ဘဲ။ ဒီေကာင္ သူရဲ-သူရဲ၊ အဲဒီမွာ သူက နာယက ျဖစ္ေနတာ- ခု သူ႔ဆိပ္ကမ္းမွာ အလုပ္သမားေတြ သပိတ္ေမွာက္ေနၿပီ။
ၿပီးေတာ့ တို႔ရဲ႔ သပိတ္ဟာ တျပည္လံုးလကၡဏာ ေဆာင္တယ္။ တို႔ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြ ရ, ရမယ္။ တို႔ တေတြ ရတဲ့အထိ တိုက္ပြဲဝင္သြားမယ္။ ရေအာင္ တိုက္မယ္။ တို႔ အညံ့မခံဘူး။ ေလွ်ာ့လို႔ မရဘူး" လို႔ ေျပာခ်လိုက္တယ္။
ဒါကိုၾကားၿပီး ခ်က္ခ်င္းပဲ သံုးထပ္သားစက္႐ံုကလဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႔ တသေဘာထဲ ရွိေၾကာင္း။ "လံုးဝ အညံ့မခံဘူး၊ ဆက္လက္ တိုက္ပြဲဝင္သြားမယ္၊ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြ ရေအာင္တိုက္မယ္" ဆိုတဲ့အေၾကာင္း အေၾကာင္းၾကားလာတယ္။
စစ္တပ္က ေနဝင္ရင္ ပစ္မယ္လို႔ သတင္းေတြ ထြက္ေနတာရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သစ္စက္ကလာ ေျပာတယ္။ "ကြၽန္ေတာ္တို႔ သစ္တံုးေတြနဲ႔ ကာထားတယ္။ စက္႐ံုထဲ ဝင္ပစ္လို႔မရေအာင္ ျဖစ္တယ္" တဲ့။ ကြန္မင္ဒိုေတြ ဝင္ပစ္မွာကို တားဆီးတဲ့သေဘာပဲ။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႔ အေနာက္ဘက္မွာ အက္ဆစ္ စက္႐ံုရွိတယ္။ ေကာ့စတစ္ စက္႐ံု- အဲဒီကလဲ အတူတူပဲ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႔ အတူတိုက္ပြဲ ဝင္မယ္တဲ့။
ဂံုနီစက္႐ံု၊ သမိုင္း ခ်ည္မွ်င္စက္႐ံု တို႔ကိုလဲ "စစ္တပ္က ဝင္ ပစ္မယ့္ အေျခအေနရွိတယ္၊ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တို႔ရေအာင္ တိုက္ပြဲ ဝင္သြားမယ္။ မေစ့စပ္ေတာ့ဘူး၊ သပိတ္ကေတာ့ တျပည္လံုး ျဖစ္ေနၿပီ။ ရန္ကုန္ဆိပ္ကမ္း သပိတ္ေၾကာင့္ ကမ္းနားမွာ ကုန္တင္ကုန္ခ် လုပ္ငန္းေတြ ရပ္ေတာ့မယ္။ ရပ္တာနဲ႔ အစိုးရ အခက္အခဲရွိၿပီး တျပည္လံုး အလုပ္သမားနဲ႔ ဆိုင္တဲ့ကိစၥ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြ ရေအာင္ တိုက္ပြဲ ဝင္သြားမယ္" လို႔ ဖုန္းနဲ႔ အေၾကာင္းၾကားလိုက္တယ္။
ေနာက္ေတာ့ အခန္းေသာ့ဖြင့္ၿပီး ဗိုလ္မႉးရဲၫြန္႔ကို ေခၚထုတ္လာခဲ့တယ္။ ခ်က္ခ်င္းလိုပဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႔ မိန္းဂိတ္ေရွ႔မွာ စစ္ကားေတြေရာက္ လာတယ္။ ကြမ္းျခံဘက္က လာတာျဖစ္တယ္။ ေရတပ္က မဟုတ္ဘူး၊ လွည္းတန္းဘက္က- ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေခါင္းေဆာင္မႈအဖြဲ႔ သပိတ္ေကာ္မတီဝင္ေတြက အလုပ္သမားထု ၾကားထဲမွာ ရွိေနတယ္။
တခ်ိဳ႔ရဲေဘာ္ေတြက ကြၽန္ေတာ့္ကို ဒီေနရာက စြန္႔ခြာဖို႔ ေျပာေနၿပီ။ ကြၽန္ေတာ့္လက္ထဲမွာ စက္႐ံုေသာ့ အားလံုးရွိတယ္။ မာဇဒါ ဂ်စ္ကားကို လိုရ မယ္ရ အျပင္တေနရာမွာ ထားတာ ရွိတယ္။ ထြက္သြားရမလား... လို႔ အေတြးတခ်က္ ေပၚတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ အလုပ္သမားရဲေဘာ္ေတြကို သစၥာမေဖာက္ႏိုင္ဘူး။ ေပါက္ကြဲလု မတတ္ျဖစ္ေနတဲ့ အေျခအေနႀကီးကို စြန္႔မသြားႏိုင္ဘူး။ အဲဒီေတာ့ ေသစရာရွိလို႔ရွိရင္ ေရွ႔ကေသမယ္။ ေခါင္းေဆာင္ဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ ေနာက္ကေန မေသရဘူး။ ဘယ္ေတာ့မွ ေနာက္မဆုတ္ရဘူး။ ငါေသၿပီး ေနာက္မွ ေနာက္လူေတြ ေသရမယ္။ ဒီလို စဥ္းစားၿပီး 'လူထု' ၾကားထဲက တပ္ဦးကို ကြၽန္ေတာ္ တိုးထြက္လာ တယ္။ ဗိုလ္မႉးရဲၫြန္႔ကိုေတာ့ ကိုင္ထားတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ မိန္းဂိတ္ သံတံခါးကို ေရာက္သြားၿပီ၊ တဖက္က ျမင္ႏိုင္တဲ့ေနရာ ပစ္မယ္ဆို လွမ္းပစ္လို႔ ရတဲ့ေနရာ၊ ပထမ ဆံုးထိမွာက ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ဗိုလ္မႉးရဲၫြန္႔ပဲ။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာပဲ ရဲေဘာ္ဘီေက်ာ္စိန္က တြန္းထိုး ထြက္လာတယ္။ ေနာက္ အုတ္ခံုေပၚ တက္လိုက္တယ္။ သေဘၤာက်င္း တခုလံုး မီးေတြလင္းေနတယ္။ ဆလိုက္မီးေတြကလဲ ထြန္းထားေသးတယ္။ BAA ဂေရာင္းက ဆလိုက္ႀကီးေတြ ေလ အားလံုးကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ေနရတယ္။
ရဲေဘာ္ ဘီေက်ာ္စိန္က စစ္တပ္ကို "မင္းတို႔ျပန္သြားပါ၊ အလုပ္သမားေတြကို အႏၲရာယ္မေပးနဲ႔၊ တို႔ အလုပ္သမားေတြ ေတာင္းဆိုေနတာက ကုန္ေစ်းႏႈန္းက်ဆင္းေရး၊ ဆန္လံုေလာက္စြာ ရရွိေရးပဲ၊ အလုပ္သမား ေတြနဲ႔ အစိုးရဟာ ရန္သူမဟုတ္ဘူး၊ ေနာက္ကို ျပန္ဆုတ္ၾကပါ။ အလုပ္သမားေတြဘက္ကို လွည့္ထားတဲ့ ေသနတ္ေျပာင္းေတြ- တဖက္ကို လွည့္လိုက္ပါ။" လို႔ ေျပာတယ္။ စစ္တပ္ဘက္က လႈပ္ရွားမႈ မျပတာနဲ႔ ျပန္ဆင္းသြားတယ္။
ဒီေတာ့မွ ဆိုင္ထားတဲ့ဘက္က ဗိုလ္မႉးတေယာက္ စပီကာနဲ႔ စကားေျပာတယ္။ "အလုပ္သမားေတြ၊ ခင္ဗ်ားတို႔ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြကို ေကာင္စီအဆင့္ဆင့္ကေန ေတာင္းပါ၊ ခု ဆႏၵျပမႈကို ရပ္လိုက္ၾကပါ။ ဗိုလ္မႉးရဲၫြန္႔ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔လက္ထဲ ျပန္အပ္ပါ။ သပိတ္ကို လူစု မခြဲဘူး၊ ဗိုလ္မႉး ရဲၫြန္႔ကို ျပန္မအပ္ဘူးတိုရင္ ရတဲ့နည္းနဲ႔ ယူရပါလိမ့္မယ္။" တဲ့။ ေျပာၿပီးတာနဲ႔ စစ္တပ္က ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ေသနတ္နဲ႔ ခ်ိန္ထားလိုက္ၾကတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္က ဗိုလ္မႉးရဲၫြန္႔လက္ကို လိမ္လိုက္ၿပီး "ခင္ဗ်ားတို႔ ေတြ႔ခ်င္တဲ့ ဗိုလ္မႉးရဲၫြန္႔ဆိုတာ ေဟာဒီမွာပဲ။ အဲဒီေတာ့ သူ႔ကိုလိုခ်င္ရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြကို လိုက္ေလ်ာပါ။ ခ်က္ခ်င္း ျပန္လႊတ္ေပးမယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေတာင္းဆိုေနတာမွာ - အလုပ္သမားေတြနဲ႔ လုပ္သားျပည္သူတရပ္လံုး အတြက္ ကုန္ေစ်းႏႈန္းက်ဆင္းေရး၊ ဆန္လံုေလာက္စြာရရွိေရး၊ လုပ္ငန္းခြင္ကိစၥ၊ ေနအိမ္ရရွိေရး တို႔ျဖစ္တယ္။ အလုပ္သမား အခြင့္အေရးကို ေတာင္းေနတာသာ ျဖစ္တယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ဆီက အာဏာကို လုေနတာမဟုတ္ဘူး။ အဲဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို တိုက္မယ့္ ေသနတ္ေျပာင္းေတြကို တေနရာကို လွည့္လိုက္ပါ။
စစ္တပ္ဘက္က အရာရွိႀကီး အေပါင္းတိို႔- ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို မတိုက္ပါနဲ႔။ ခင္ဗ်ားတို႔ တိုက္ရမွာက တေနရာ ျဖစ္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဟာ လုပ္သားျပည္သူတရပ္လံုးအတြက္ ေတာင္းဆိုေနတာ ျဖစ္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဟာ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ကို တည္ေဆာက္ေနတာ ျဖစ္တယ္။ အလုပ္သမား လူတန္းစားဟာ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ကို ဘယ္ေတာ့မွ သစၥာ မေဖာက္ဘူး။ ဆိုရွယ္လစ္ စနစ္အတြက္ အလုပ္သမားလူတန္းစားက အခု တိုက္ပြဲဝင္ေနတာျဖစ္တယ္။"
(ဒီအခ်ိန္ ေနာက္ကေန ထပ္ ႐ိုက္လာတဲ့ ပန္းဖလက္ေတြ လာပို႔လို႔ ဖတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ 'ဆိုရွယ္လစ္ ေခတ္ေျပာင္း ေတာ္လွန္ေရး ေအာင္ပြဲခံရမယ္။' 'ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး တင္ဦး သက္ေတာ္ ရာေက်ာ္ ရွည္ပါေစ' ဆိုတာေတြ ပါတယ္။ ထိပ္ ေႁမြကိုက္ခံေနရ ခ်ိန္မွာမွ ေရာက္လာတာျဖစ္လို႔ ဒီအတိုင္းထားလိုက္ၿပီး)
"အဲဒီေတာ့ စစ္တပ္က တပ္မႉး တပ္သား အေပါင္းတို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ တပ္ကို ျပန္သြားၾကပါ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဟာ ဆိုရွယ္လစ္ စနစ္ကို တည္ေဆာက္ေနတဲ့အတြက္ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ရဲ႔ ရန္သူမဟုတ္ဘူး။ ေနာက္ျပန္ဆုတ္ၾကပါ။"
၆ ရက္ည တညလံုး အျပန္အလွန္ေျပာလာလိုက္ၾကတာ ၇ ရက္ နံနက္ ၄ နာရီထိုးေတာ့ မီးက်ည္တလံုး ေကာင္းကင္ကို ေဖြးကနဲ ထိုးတက္လာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ ရည္ရြယ္ခ်က္တခု ရွိတယ္။ တညလံုး အခ်ိန္ဆြဲ ထားၿပီး မိုးလင္းတာနဲ႔ ရန္ကုန္တၿမိဳ႔လံုးမွာ ရွိတဲ့ စက္႐ံုေတြ ထပ္ၿပီးေဆြးေႏြးဖို႔လိုတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္က
"ဗိုလ္မႉးရဲၫြန္႔ကို ခင္ဗ်ားတို႔ဆီ ကြၽန္ေတာ္ျပန္အပ္မယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔က ေသနတ္ေျပာင္းေတြ တေနရာ လွည့္လိုက္ပါ" လို႔ လွမ္းေျပာလိုက္တယ္။
ဗိုလ္မႉးရဲၫြန္႔က "ဖိုးဝင္းထိန္ စစ္တပ္ကေတာ့ တကယ္ ပစ္ေတာ့မယ္။ ကိုယ့္ကို ေမာင္ရင္တို႔အေလွ်ာ့ ေပးလိုက္ပါ။" လို႔ ခပ္အုပ္အုပ္ေျပာတယ္။
"ဗိုလ္မႉးရဲၫြန္႔ ခင္ဗ်ားလဲ က်ည္ဆံတေတာင့္ ကြၽန္ေတာ္လဲ က်ည္ဆံတေတာင့္ပဲ၊ ေသရင္ေတာ့ အတူေသၾကမွာပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားအေနနဲ႔ လုပ္သားျပည္သူေတြအေပၚမွာ တကယ္သံေယာဇဥ္ ရွိရင္၊ တကယ္သစၥာရွိရင္ စစ္တပ္ကို 'မပစ္ပါနဲ႔' လို႔ မိုက္က႐ိုဖုန္းနဲ႔ ေျပာေပးပါ" ဆိုၿပီး မိုက္က႐ိုဖုန္း ထိုးေပးလိုက္တယ္။
သူက "ဖိုးဝင္းထိန္-ကိုယ္ဟာ စစ္တပ္က တပ္မေတာ္ အရာရွိျဖစ္တယ္။ တပ္မေတာ္ကို သစၥာေဖာက္လို႔ မျဖစ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္မေျပာ ဘူး"æတဲ့။
ဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က "ဗိုလ္မႉး ခင္ဗ်ားကလဲ တပ္မေတာ္ကို သစၥာရွိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကလဲ အလုပ္သမားေတြအေပၚမွာ သစၥာရွိတယ္။ ျပည္သူေပၚမွာ သစၥာရွိတယ္။ အဲဒီေတာ့ ႏွစ္ေယာက္ေသ ေသၾကတာေပါ့ တေယာက္ က်ည္ဆံ တေတာင့္စီနဲ႔" လို႔ ေျပာရင္းနဲ႔ ျပန္ဆုတ္ခဲ့တယ္။
ဒီအခ်ိန္ ဦးျမဟန္နဲ႔ ကိုေက်ာ္ႀကီးခင္ လာေျပာျပန္တယ္။ "စစ္တပ္က တက္လာၿပီ၊ ကမ္းေျခက ေနတက္ လာတာျဖစ္တယ္။" တဲ့။ တခ်ိဳ႔ရဲေဘာ္ေတြကလဲ ဘာလုပ္ရမလဲ လာေမးၾကတယ္။
"ဘာမွမလုပ္နဲ႔၊ ဒီအတိုင္း ေတာင္းဆိုၾကမယ္။ ဘာမွ မလုပ္နဲ႔၊ ဘာကိုမွ မလုပ္နဲ႔" လို႔ အမိန္႔ေပး လိုက္တယ္။
ဒီအခ်ိန္ ျဖတ္ကနဲ သတိရလိုက္တာရွိတယ္။ ဘယ္လိုတုံ႔ျပန္မလဲ?။
ကြၽန္ေတာ့္ လက္ထဲမွာ သေဘၤာက်င္းတခုလံုးရဲ႔ ေသာ့ေတြ ရွိတယ္။ ပါဝါစေတရွင္ ကို ေဖာက္ခြဲလို႔ရ တယ္။ သေဘၤာက်င္း ေရလံုက်င္းက ေရေတြ ေဖာက္ထုတ္လိုက္လို႔ရွိရင္ သေဘၤာေတြ ပ်က္သြားႏိုင္တယ္။ ဂြၽမ္းထိုးေမွာက္ခုန္ ျဖစ္သြားမယ္၊ ဒီမွာ ေရတပ္ စစ္သေဘၤာေတြကလဲ ရွိေနတယ္။ သေဘၤာက်င္း ျပာက်သြား ေအာင္လဲ လုပ္ႏိုင္တယ္။ ရပ္ကြက္ထဲမွာ ရွိတဲ့ ျပည္သူေတြလဲ ျပာက်တဲ႔အထဲ ပါသြားႏိုင္တယ္။ ဒီအခ်ိန္ ကြမ္းျခံ ရပ္ကြက္တခုလံုး စစ္တပ္က ဝိုင္းထားၿပီးၿပီ။ အေျခအေနေတြက အဲဒီလိုရွိတယ္။
ကိုေက်ာ္ႀကီးခင္က "ေနာက္မွာ ကြန္မင္ဒို တပ္ေတြ ေရာက္လာၿပီ" လို႔ သတိေပးတယ္။
"ကဲ ဗိုလ္မႉး ၾကားတဲ့အတိုင္းပဲ၊ က်ဳပ္တို႔ကေတာ့ အေသခံၿပီး တိုက္ရေတာ့မယ္။ ဒီေတာ့..... "
ဗိုလ္မႉးရဲၫြန္႔ လက္ကို လိမ္လိုက္ၿပီး သူနဲ႔အတူ ျပန္သြားခဲ့တယ္။ ကြန္မင္ဒိုတပ္ လာမယ့္ ေနရာကို ဦးတည္လိုက္တယ္။ ေရွ႔ေရာက္သြားတာနဲ႔ စ ပစ္ၿပီ။ "ဗိုလ္မႉး ရဲၫြန္႔ကို ေပး ေပး" လို႔လဲ ပါးစပ္က ေအာ္ေတာင္း တယ္။ "ေဟ့ အလုပ္သမားေတြ မင္းတို႔ ဆန္မရဘူး၊ ေဟာဒါပဲ ရမယ္ကြ" လို႔လဲ ႀကံဳးဝါးတယ္။ ေျပာေျပာ ပစ္ပစ္ လုပ္ၾကတယ္။ ဘက္နက္ (လွံစြပ္) ေတြနဲ႔ တက္ထိုးတယ္။ ရဲေဘာ္ေတြဟာ အေထြးလိုက္ လဲက်ကုန္တယ္။ တခ်ိဳ႔ ေရကန္ထဲ က်တယ္။
ဒီအခ်ိန္ ဗိုလ္မႉးရဲၫြန္႔က "ရဲၫြန္႔ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ပါပဲ" ေအာ္ၿပီး ႐ုန္းတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကလဲ လႊတ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ လက္ထဲက ပါသြားတဲ့အခါ "ေဟ့ ရဲၫြန္႔ ရၿပီေဟ့" ေပါ့ေနာ္။
မိုးက လင္းေနပါၿပီ။ လမ္းေပၚက ေသြးေတြကေတာ့ ေစြးေစြးနီေနပါတယ္။ ေသြးခဲေတြ ေသြးစီးေၾကာင္း ေတြ.........။
ရဲေဘာ္တခ်ိဳ႔ G3 က်ည္ဆံ ေဖာက္ထြက္သြားလို႔ ေျခေထာက္မွာ အေပါက္ေတြနဲ႔။
ရဲေဘာ္ သန္းေအာင္ ဆိုရင္ ပါးစပ္ႀကီး ျပတ္ထြက္သြားၿပီး လွ်ာဟာ ကတ္ေၾကးနဲ႔ ညႇပ္ထားသလိုပဲ။
သယ္ႏိုင္သေလာက္ ရဲေဘာ္ေတြကို ေပြ႔ေပြ႔ၿပီးေတာ့ ေဆးခန္းထဲ သြင္းရတယ္။ ေဒါက္တာ စီစီကလဲ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ငိုေနရွာတယ္။ ေဒါက္တာ စီစီနဲ႔ တင္တင္မူတို႔ ေတာ္ရွာပါတယ္။ လူနာ ရဲေဘာ္ေတြကို ေဆးထိုး ေပး၊ ပတၱီးစည္းေပး ပါတယ္။
ဒဏ္ရာရ ရဲေဘာ္ေတြဆိုတာ အမ်ားႀကီး ကုတင္ေပၚမွာ မဆန္႔လို႔ ၾကမ္းခင္းေပၚ မွာ ခ်ထားရတယ္။
ရဲေဘာ္ တင္ေမာင္- သူ စကားမေျပာႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ သူက မီးသတ္စက္ကို ႏႈိးေနတုန္း ေနာက္ကေန G3 နဲ႔ပစ္လို႔ စအိုထဲ က်ည္ဆံဝင္သြားတယ္။ သူ႔နားသြားေတာ့ - မရေတာ့ဘူးေပါ့ေနာ္၊ လက္ခါျပတယ္။ အလားတူ ရဲေဘာ္သန္းေအာင္ကလဲ ေခါင္း, ခါ ျပရွာတယ္။ ရဲေဘာ္ဘဖူး ကေတာ့ နားထင္ကို လွံစြပ္နဲ႔အထိုးခံထားရလို႔ ပါးစပ္က ေသြးေတြ ဗြက္ခနဲ ဗြက္ခနဲ အန္က်ေနပါတယ္။ ဒီလိုေလွ်ာက္ၾကည့္ အားေပးေနစဥ္ ရဲေဘာ္ေတြက ကြၽန္ေတာ့္ကို ေျပးခိုင္းေနၾကတယ္။
ကြၽန္ေတာ္က "ရဲေဘာ္တို႔ ကြၽန္ေတာ္ ရဲေဘာ္တို႔နဲ႔ အတူ အေသခံမယ္။ ျပႆနာေတြ ကြၽန္ေတာ္ရွင္းမယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ ရဲေဘာ္တို႔ကိုမစြန္႔ခြာဘူး၊ အဲဒီေတာ့ ရဲေဘာ္တို႔နဲ႔ အတူ ကြၽန္ေတာ္ရွိမယ္။ ႀကိဳးစင္ကို ကြၽန္ေတာ္တက္သြားမယ္။ ရဲေဘာ္တို႔အေပၚမွာ ထာဝစဥ္ သစၥာရွိမယ္။ ရဲေဘာ္တို႔ကို ဘယ္ေတာ့မွ သစၥာမေဖာက္ဘူး" လို႔ ေျပာေနခ်ိန္မွာပဲ......
စစ္တပ္က ကက္ပတိန္တေယာက္ အခန္းထဲ ေရာက္လာၿပီး "ေဟ့ ဝင္းထိန္" ဆိုၿပီးေတာ့ G3 နဲ႔ လွမ္းေထာက္ထားတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို လက္ေျမႇာက္ခိုင္းၿပီး အျပင္ကို ေခၚထုတ္သြားတယ္။ သပိတ္ လမ္းမႀကီးမွာ ေသြးေတြ...... ေသြးခဲေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ အဲဒီလမ္းေပၚမွာ ကြန္မင္ဒို ဗိုလ္ႀကီး ျဖစ္သူက ကြၽန္ေတာ့္ကို ေဆာင့္ေၾကာင့္ ထိုင္ခိုင္းတယ္။
"မင္း ငါ့ကို ပစ္ခ်င္ပစ္ေလ၊ ငါကေတာ့ ထိုင္စရာ မလိုဘူး၊ ငါ တရားခံ မဟုတ္ဘူး၊ မင္းတို႔ တရားခံပဲ၊ ပစ္လိုက္စမ္းပါ။" ေျပာမွ ဒီေကာင္က ကြၽန္ေတာ့္ကို ဦးခ်စ္ဦးတို႔ ဦးအုန္းေမာင္တို႔ ဦးထြန္းရီတို႔ကို ကြၽန္ေတာ္ ခ်ဳပ္ထားတဲ့ အခန္းထဲ ျပန္ထည့္တယ္။ ဦးခ်စ္ဦးက ကြၽန္ေတာ့္ဆီက ေသာ့ေတြ ေတာင္းတယ္။ သူက "ရဲေဘာ္ေတြေတာ့ အေတာ္မ်ားမ်ား က်ကုန္ၿပီ.. ကိုဝင္းထိန္" လို႔လဲ ေျပာတယ္။ သူ႔ကို ေသာ့ အားလံုးေပးလုိက္ ပါတယ္။
မိုးအေတာ္လင္းေနၿပီ၊ ကြန္မင္ဒို တပ္သားေတြ လက္နက္မ်ိဳးစံု အီကြစ္မင့္မ်ိဳးစံုနဲ႔ ကမ္းနားေပၚက တက္လာၿပီး သေဘၤာက်င္း လမ္းႀကီးကို ဖြင့္ခ်ပစ္လိုက္တယ္။ ေနာက္ မိန္းဂိတ္ႀကီးကို ဖြင့္ျပန္တယ္။ ဒီအခ်ိန္ တိုင္းမႉးလို႔ ယူဆရသူ တေယာက္ မာစီဒီးကားႀကီးနဲ႔ သေဘၤာက်င္းထဲ ဝင္ေရာက္လာတယ္။ အလုပ္သမားေတြရဲ႔ ေသြးေတြေပၚ နင္းၿပီး စစ္သားေတြက သြားလာေနၾကတယ္။
၇ နာရီေလာက္မွာ အလုပ္သမားတိုက္ပြဲႀကီး ၿပီးဆံုးသြားၿပီေပါ့၊ ကြၽန္ေတာ့္ကိုေတာ့ ဘားလမ္းကို ေခၚသြားပါတယ္။ အဲဒီကမွ အင္းစိန္ေထာင္။
ေရးသူ-ရဲေဘာ္ဝင္းထိန္
(အခု VOA မွာ လုပ္ေနတဲ့) ဦးခ်စ္ဦး(၃၇) ႏွစ္ ဆိုတာက ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေကာင္စီ ဥကၠဌပါ။ သူက စာရင္းကိုင္ခ်ဳပ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ သေဘၤာက်င္းမွာ လခ က်ပ္ ၁၂ဝဝ နဲ႔ ဘားဆံုးေနၿပီ။
ေကာင္စီအစည္းအေဝးကို အပတ္တိုင္း ထိုင္ရတယ္။ တက္ေရာက္တဲ့သူေတြထဲမွာ ဦးခ်စ္ဦး၊ ဗိုလ္မႉးရဲၫြန္႔၊ ေကာင္စီအေထြေထြ အတြင္းေရးမႉး၊ ေနာက္ ဌာနဆိုင္ရာ အလုပ္သမားကိုယ္စားလွယ္ေတြ.......
ဆင္မလိုက္ သေဘၤာက်င္းက ယူဂိုစလဗ္က အကူအညီေပးတာ၊ သိန္း ၆၅ဝ ကုန္က်တယ္။ ယူဂိုစလဗ္ အင္ဂ်င္နီယာေတြနဲ႔ အတူ အလုပ္ လုပ္ၾကရတယ္။ လွ်ပ္စစ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အေနာက္ဂ်ာမဏီ လွ်ပ္စစ္ ဆီးမင္း ကုမၸဏီရွိတယ္။ တပ္ဆင္ထားတဲ့ စက္ေတြက အေရွ႔ဂ်ာမဏီ စက္ေတြ။ စက္႐ံုထဲမွာ သေဘၤာလြန္းလမ္းေတြ၊ သေဘၤာကို တေနရာက တေနရာကူးေျပာင္းေပးတဲ့ Transmitter ေရကန္ႀကီးေတြ၊ သေဘၤာ တည္ေဆာက္ ေရးစက္႐ံု၊ အလုပ္႐ံုေတြေပါင္းစံု၊ ဌာနေပါင္းစံု ရွိပါတယ္။ အလုပ္သမားေတြ ဆိုတာကလဲ မ်ားေသာအားျဖင့္ ကိုးတန္း၊ ဆယ္တန္း သမားေတြ...... အလုပ္သမားေပါင္း ၁ဝဝဝ ခန္႔ရွိတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ အေနနဲ႔ တန္ခ်ိန္ ၃ဝဝဝ ရွိတဲ့ ေမယု သေဘၤာက အစ ရန္မ်ိဳးေအာင္ စစ္သေဘၤာ အထိ ကုန္းေပၚ တင္ၾကရတယ္၊ Five Stars က ျပည္ေတာ္ၫြန္႔ သေဘၤာလဲ တင္ရတာပဲ။ လုပ္ရတဲ့ အလုပ္က အတတ္ပညာျမင့္တယ္။ တခ်ိဳ႔ အလုပ္ေတြက သိပ္ပင္ပန္းတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ စက္နဲ႔ လုပ္ရမယ့္ ဟာေတြကို လူအားနဲ႔ လုပ္ေနရလို႔ ျဖစ္တယ္။ ဥပမာ... ဆိုပါေတာ့ တန္ဝက္ေလာက္ ေလးတဲ့ဟာ ဆိုရင္ ခ်ိန္းဘေလာက္နဲ႔ မ, ရမွာ ျဖစ္ေပမယ့္ လူ ၄,၅ ေယာက္နဲ႔ မ, ေနရေတာ့ လူေတြဟာ အေၾကာ အျခင္ေတြ ျပတ္ထြက္ကုန္ၿပီလား ခံစားရတယ္။ ေနာက္- သေဘၤာပန္ကာႀကီးေတြ ျဖဳတ္တဲ့ အခါ ၁၂ ေပါင္ ေလးတဲ့ တူႀကီးနဲ႔ တအား လႊဲ, လႊဲ႐ိုက္ၿပီး ျဖဳတ္ၾကရတာ၊ ေမယု ပန္ကာ ဆိုရင္ ၂တန္-၃တန္ ေလာက္ ေလးတယ္။ အဲဒါႀကီးကို ခ်ိန္းဘေလာက္နဲ႔ ျဖဳတ္ တူနဲ႔ ႐ိုက္ရတဲ့ အလုပ္သမားေတြဟာ တေပါင္း တန္ခူး ေနပူႀကီးထဲမွာ၊ စဥ္းစားသာ ၾကည့္ပါ။ သေဘၤာဝမ္းထဲ ေလးဘက္ေထာက္ဝင္ၿပီး ရပစ္ (Rivet) ႐ိုက္ရတဲ့ အခါမ်ိဳးဆိုရင္ ေသခ်င္ေစာ္ နံတယ္။ ဒါေပမဲ့ ရတဲ့ လခ က်ေတာ့ သိပ္နည္းတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေကာင္စီက လူေတြဟာ ရန္ကုန္တိုင္းမွာ ရွိတဲ့ စက္႐ံု အလုပ္႐ံုေတြကို မၾကာမၾကာ ေလ့လာခြင့္ ရပါတယ္။ ဘီပီအိုင္၊ ဂံုနီစက္႐ံု၊ သမိုင္း ခ်ည္မွ်င္နဲ႔အထည္စက္႐ံု..... စသည္ ေရာက္ဖူးတယ္။ ဒီအေပၚက ကြၽန္ေတာ္တို႔ အလုပ္သမားေတြ ႏႈိင္းယွဥ္ၿပီး ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကတယ္။ အလုပ္သမားေတြရဲ႔ ေနထိုင္ စားေသာက္မႈဘဝ၊ အလုပ္ခြင္ အေျခအေန၊ လစာ၊ ေထာက္ပံ့မႈ၊ ေစာင့္ေရွာက္မႈ.... စသည္။ ေထာင့္ေပါင္းစုံက ၾကည့္ပါတယ္။
ဥပမာ... ဘီပီအိုင္ (ေဆးဝါးစက္႐ံု) မွာဆိုရင္ ကေလးထိန္းဌာန ရွိတယ္။ စည္းကမ္းသတ္မွတ္မႈ ျမင့္တယ္။ အခန္းထဲဝင္ရင္ ဘိနပ္ခြၽတ္ဝင္၊ ပိုးသတ္ထားတဲ့ ဝတ္စံုေတြ လဲၿပီးမွ ဝင္ရတာမ်ိဳး။
ေလ့လာေရးက ျပန္လာရင္ ေကာင္စီအစည္းအေဝး ထိုင္ရတယ္။ ထုတ္လုပ္ေရး ဘယ္လိုတိုးေအာင္ လုပ္ရမလဲ၊ ေဆြးေႏြးၾကတယ္။
ဒီေနရာမွာ မဆလေခတ္ အရာရွိႀကီးေတြနဲ႔ သူတို႔လည္ပတ္ေနတဲ့ ယႏၲားရားႀကီး အေၾကာင္းကို မိမိနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတဲ့ အပိုင္းကေနၿပီး ေျပာျပခ်င္တယ္။
တေယာက္က ဗိုလ္မႉးႀကီး တင္စိုး- သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးမွာ ဦးသာေက်ာ္ ၿပီးရင္ သူပဲ။ သူက "ဒီမွာ ကိုဝင္းထိန္- ခင္ဗ်ား သိတဲ့အတိုင္း ကြၽန္ေတာ္ဟာ အစိုးရ အႀကီးတန္းအရာရွိ ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ ဘာမွ လုပ္လို႔ မရဘူး" တဲ့။
အဲဒီေကာင္စီ အစည္းအေဝးမွာပဲ ကြၽန္ေတာ္က "ထုတ္လုပ္ေရးမွွာ M -၆ လံုးလို႔ ေျပာၾကတယ္။ Man လူ၊ Machine ဆိုတဲ့ စက္ကရိယာ၊ Market ေစ်းကြက္၊ Money ဆိုတဲ့ ပိုက္ဆံ၊ Method နည္းပညာနဲ႔ Management ေခၚတဲ့ စီမံခန္႔ခြဲမႈ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ စက္႐ံုမွာ ေခတ္မီဖို႔ ဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အလုပ္သမား အားလံုးကို အတတ္ပညာ ျမႇင့္ရမယ္။ စက္႐ံုကို ေခတ္မီဖို႔႔ M-၆ လံုးတပ္ဆင္ရမယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ သိပ္ပင္ပန္း ေနတယ္။ လစာ ကနည္းတယ္။ အာဟာရ မလိုက္ႏိုင္၊ ခြန္အားမရွိ။ ေခတ္က မမီေတာ့ ကရိန္းနဲ႔ လုပ္ရမယ့္ ဟာကို လူေတြနဲ႔ မ, ေနရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ M ၆လံုး ကိစၥ အျမန္ စဥ္းစား ေပးၾကပါ" လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။
ဒု ဗိုလ္မႉးႀကီး ၫြန္႔ေအာင္ ဆိုတာ ရွိတယ္။ အဲဒီတုန္းက သူက ရန္လုံးေအာင္ စစ္ေရယာဥ္ရဲ႔ C.O ျဖစ္တယ္။ ဗိုလ္ေနဝင္း စာတိုက္ႀကီး စာေရး လုပ္ေနစဥ္က သူ႔ကို ထိန္းေပးရတာ ဆိုေတာ့ ဘယ္သူ႔မွ ဂ႐ုမစိုက္ဘူး။ သူ႔ အထက္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေသာင္းတင္ လာရင္လဲ salute မေပးဘူး။ မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာ။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႔ GM (အေထြေထြ မန္ေနဂ်ာ) က ဦးမ်ိဳးခင္ ဆိုတဲ့ ရခိုင္ ကုလားႀကီး၊ သူက စက္႐ံုကို သိပ္ဖြံ႔ၿဖိဳးခ်င္တယ္။ သိပ္တိုးတက္ခ်င္တယ္။ အလုပ္သမားေတြရဲ႔ ဘဝကို ေကာင္းေစခ်င္တယ္။ ဒါကို သိတဲ့အခါ သူ႔အထက္အရာရွိ- ဦးသာေက်ာ္က "ေဟ့ မ်ိဳးခင္" ဆိုၿပီး 'ငါ' နဲ႔ ကိုင္တုတ္တယ္။ ဦးသာေက်ာ္ဟာ ရခိုင္ေတြထဲမွာ ဘုရင္လို ဆက္ဆံတာ - ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သူ႔ကို ဘုရားမထူးရ႐ံု တမယ္ပဲ။
ေရတပ္ရဲ႔ အထာက တမ်ိဳး၊ ဗိုလ္ေတြကို ထမင္းပို႔ရတဲ့ AP တပ္သားေတြ ရွိေသးတယ္။ ထမင္းပို႔တဲ့ အခါ သူတို႔ မၾကည္လို႔ရွိရင္ ထမင္းထဲ တံေတြး ေထြးထည့္ေပးလိုက္တာ- မိသြားတဲ့ အခါ ထိုးၾက ႀကိတ္ၾက ျဖစ္ၾကတယ္။
သူတို႔နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အလုပ္သမားေတြ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ခင္ၾကတယ္။ အရာရွိေရာ တပ္သားေတြပါ ခင္ၾကတယ္။ ဘဝ အရကို မခင္လို႔ မျဖစ္ဘူး။ လူ ၂ဝဝ-၃ဝဝ ေလာက္ စီးတဲ့ တန္ခ်ိန္ ၃ဝဝဝ ေလာက္ ရွိတဲ့ စစ္သေဘၤာႀကီး ပင္လယ္ထဲ သြားတဲ့အခါ အလုပ္သမားေတြ လုပ္ေပးလိုက္တာ မေသသပ္ရင္ လိုရာမေရာက္ ေသရြာေရာက္သြားႏိုင္တယ္။ သေဘၤာ ေဒါက္ဆင္းရင္ ကြၽန္ေတာ္ လက္မွတ္ထိုးမွ ထြက္ခြင့္ရတာ ဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို အေရးေပးပါတယ္။
ေမေဒးတို႔ ျပည္ေထာင္စုေန႔တို႔ဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ သေဘၤာက်င္း အလုပ္သမားေတြပဲ ထမနဲ ထိုးေပးရတယ္။ လူ ေထာင္ေသာင္းအတြက္ ထိုးေပးရတာပါ။ ကြၽန္ေတာ္ အလုပ္သမားေတြနဲ႔ အတူထိုး အတူစားေနခဲ့တယ္။ သေဘၤာက်င္းမွာ စာၾကည့္တိုက္ ဖြင့္တယ္။ အတူဖတ္ၾက ေလ့လာၾကတယ္။ ဒီအလုပ္သမား ေတြထဲမွာ ႐ုရွား၊ ပိုလန္၊ အေရွ႔ဂ်ာမဏီ.... စတဲ့ ဆိုရွယ္လစ္ ႏိုင္ငံေတြကို သြားၿပီး ပညာသင္ခဲ့ရသူေတြ ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆိုရွယ္လစ္ စနစ္အေပၚ တိမ္းၫႊတ္မႈ ရွိၾကတယ္။
အထက္မွာ ေျပာခဲ့တာေတြဟာ အေရးအခင္း မေပၚမီ ေနာက္ခံ အေနအထားေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အခု ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဌာနနဲ႔ ဆိုင္တဲ့ အေရးအခင္းအေၾကာင္း တင္ျပပါမယ္။
ဇြန္လ ၅-ရက္ေန႔က စပါမယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဆင္မလိုက္ သေဘၤာက်င္းနဲ႔ လွည္းတန္း မီးရထားလမ္းနဲ႔က ကပ္ေနတယ္။ ရန္ကုန္ဘက္က မီးရထားအလုပ္သမားေတြ အင္းစိန္ဘက္ ခ်ီတက္သြားၾကၿပီ ဆိုတဲ့သတင္း ၾကားေနၾကရၿပီ။
၆-ရက္ေန႔မွာ ထံုးစံအတိုင္း ဌာနကို အေစာႀကီးသြားတယ္။ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္၊ ေရေႏြးတည္၊ စာၾကည့္ တိုက္ဖြင့္၊ စက္႐ံု ဖြင့္ေပးၿပီး ကဲန္တင္းထဲ သြားထိုင္ၿပီး ေစာင့္ေနတုန္း အလုပ္သမားေတြ ဝင္လာတယ္။
"ကိုဝင္းထိန္ ဟိုမွာ မီးရထားမွာေတာ့ ဆႏၵျပမႈေတြ ျဖစ္ေနၿပီ။ ဘာလုပ္ၾကမလဲ?" လို႔ အလုပ္သမား ရဲေဘာ္ ကိုဘာစိန္က ေမးတယ္။
"သူတို႔ေတာင္ ေမွာက္ရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔လဲ ေမွာက္ ေပါ့ æဗ်ာ။ ဒါ ကိစၥ ေကာင္းပဲ။" æ ဆိုၿပီး လက္ေျမ‡ာက္ျပလိုက္တယ္။ အလုပ္သမားေတြကလဲ အားလံုး လက္ေျမႇာက္ျပလိုက္ၾကကာ "ဒီလိုဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ သပိတ္ေမွာက္ၾကမယ္။" လို႔ ညႇိလိုက္ၾကတယ္။ ကဗ်ာကယာ ဆိုင္ထဲ စားေသာက္ၿပီး ထြက္လာ ၾကတယ္။ ဆိုင္ေရွ႔မွာ ကြၽန္ေတာ္က "သပိတ္- သပိတ္" တိုင္တာနဲ႔ 'ေမွာက္၊ ေမွာက္' ဆိုတဲ့ အသံေတြ ဟိန္းထြက္ခဲ့ တယ္။
အလုပ္သမားေတြကို ကြၽန္ေတာ္က "ရဲေဘာ္တို႔ æ ခုအခ်ိန္က စၿပီးေတာ့ သပိတ္ေမွာက္မယ္။ တို႔ အလုပ္သမားေတြရဲ႔ အခြင့္အေရးေတြ ရရွိဖို႔အတြက္ တို႔ သပိတ္ေမွာက္ၾကမယ္။ ဆႏၵ ျပၾကမယ္။ ဒီအခြင့္အေရး ေတြ ရရွိဖို႔ စည္းစည္းလံုးလံုးနဲ႔ တိုက္ပြဲဝင္ၾကမယ္။" လို႔ လံႈ႔ေဆာ္လိုက္တယ္။
အလုပ္သမားေတြ တေျဖာေျဖာ ေရာက္ရွိလာခ်ိန္မွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က စားပြဲတလံုးေပၚ တက္ ရပ္လိုက္ၿပီး "သပိတ္၊ သပိတ္" လို႔တိုင္လိုက္တာနဲ႔ "ေမွာက္æေမွာက္" ဆိုတဲ့ အသံႀကီးက တုန္ဟီး ထြက္ေပၚ လာတယ္။ ေနာက္ေတာ့ တျခားစက္႐ံုေတြဘက္ ခ်ီတက္ၾကတယ္။ ဝယ္လ္ဒါေရွာ့ (Welder Shop) ဘက္ ေရာက္ေတာ့ တခါ-
"ရဲေဘာ္ အလုပ္သမား အေပါင္းတို႔ တို႔ ရဲ႔ အခြင့္အေရးေတြကို ရဖို႔ တိုက္ပြဲဝင္ၾကမယ္။ ဒီအတြက္ တို႔ အလုပ္ မလုပ္ၾကေတာ့ဘူး။ စက္႐ံုေတြ ပိတ္မယ္" လို႔ ေၾကညာလိုက္တယ္။
ရဲေဘာ္ ဘာေရႊက "အလုပ္သမား သပိတ္... ေမွာက္၊ ေမွာက" လို႔ တိုင္ေပးတယ္။ ေနာက္ ကြၽန္ေတာ္က ဖိတင္ေရွာ့က ေသာ့၊ ဝယ္လ္ဒါေရွာ့က ေသာ့၊ ၂ေခ်ာင္းကို သိမ္းထားလိုက္တယ္။
ရဲေဘာ္ဘာေရႊ ဦးေဆာင္တဲ့ အလုပ္သမားေတြက ေဒါက္ကာ (Docker) ဘက္ကို ထြက္သြားၾကတယ္။ ရဲေဘာ္ ဘာေရႊဟာ ကရိန္းေပၚ တက္လိုက္ၿပီး
"အလုပ္သမား ရဲေဘာ္ အေပါင္းတို႔ ခု အခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အလုပ္သမားေတြရဲ႔ အခြင့္အေရးကို ေတာင္းဆိုမယ္။ ရေအာင္ကို ေတာင္းဆိုမယ္။ ႏြားေမြးရင္ ျမက္ေကြၽးရမယ္။ လူေမြးရင္ ဆန္ေပးရမယ္။" လို႔ ေဟာေျပာတယ္။
အလုပ္သမားထုႀကီးက "ဒို႔အေရး ဒို႔အေရး" လို႔ ေႂကြးေၾကာ္ၾကတယ္။
အဲဒီလိုနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔တေတြ အယ္လက္ထရီကယ္ေရွာ့၊ မရွင္းေရွာ့၊ ရွစ္ဘီလ္ဒင္ (Ship Building)၊ ေနာက္ ဝယ္လ္ဒင္ေရွာ့၊ ကာပင္တာ (Carpenter) ေဘာ္ဒီ (Body) ေရွာ့၊ အင္ဂ်င္ရီပဲယားေရွာ့ (Engine Repair Shop)၊ ဝန္ႀကီး႐ံုး (TLC)၊ ဦးသာေက်ာ္႐ံုး( သေဘၤာက်င္းထဲမွာပဲ သံုးတယ္) ေတြဘက္ လွည့္လည္ၾကတယ္။
အဲဒီေန႔က ဦးသာေက်ာ္ မလာဘူး။ သူက အလယ္ထပ္မွာ ေနတယ္။ ဝန္ႀကီး႐ံုးမွာ အမ်ိဳးသား၊ အမ်ိဳးသမီး ဝန္ထမ္းေတြ ရွိတယ္။ သူတို႔ကို ကြၽန္ေတာ္က ေျပာတယ္။
"သေဘၤာက်င္း တခုလံုးကို အလုပ္သမားေတြ သိမ္းလိုက္ၿပီ၊ အဲဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ အလုပ္သမားေတြနဲ႔ လက္တြဲၿပီး သပိတ္ေမွာက္ပါ။ အတူတကြ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အခြင့္အေရးေတြကို ေတာင္းဆိုၾကမယ္။ မရမခ်င္း ေတာင္းမွာ ျဖစ္တယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ အလုပ္မဆင္းၾကပါနဲ႔"
သူတို႔ဘက္က တုံ႔ျပန္မႈ ေကာင္းပါတယ္။ အလုပ္မဆင္းၾကပါဘူး။
ဒီကေန ေဆးခန္းထဲ သြားတယ္။ ေဒါက္တာ စီစီနဲ႔ နာ့စ္ မေလး တင္တင္မူ ရွိတယ္။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလံုး အလုပ္သမားေတြနဲ႔ ခင္ၾကတယ္။ ေစတနာလဲ ေကာင္းၾကတယ္။ ေဆးေပး ရက္ေရာတယ္။ တက္ထရာ ဆိုက္ကလင္း ဆို လက္တခုပ္ႀကီး ေပးတာ။
သူတို႔က အိမ္ျပန္ဖို႔ ျပင္ေနၾကၿပီ၊ ကြၽန္ေတာ္က အလုပ္သမားေတြကို ပစ္မသြားဖို႔၊ အတူ လက္တြဲ တိုက္ဖို႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ သူတို႔လဲ အလုပ္သမားေတြကို စာနာၿပီး မ်က္ရည္ေတြ ဝိုင္းလာၾကတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အတူ လက္တြဲ တိုက္ဖို႔ သႏၷိဌာန္ ခ်ၾကတယ္။
အလုပ္သမား ရဲေဘာ္ေတြက ကြၽန္ေတာ့္ဆီ ေရာက္လာတယ္။ "ရဲေဘာ္ ဝင္းထိန္ တခ်ိဳ႔ အရာရွိေတြ သပိတ္ကို ၿဖိဳခြဲဖို႔ ႀကိဳးစားေနတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဘယ္လို လုပ္ၾကမလဲ? ႐ိုက္ၾကရမွာလား?" လို႔ ေျပာတာနဲ႔
"ဟာ မလုပ္လိုက္ၾကပါနဲ႔၊ ထိန္းသိမ္းထားပါ။ ဒီမွာ ႐ံုးဖြင့္ထားတာပဲ၊ ဒီကို ေခၚခဲ့ပါ" ဆိုေတာ့ မၾကာခင္ ေကာင္စီဥကၠဌ ဦးခ်စ္ဦး၊ ဒု ဥကၠဌ ဦးအုန္းေမာင္၊ ေနာက္ အတြင္းေရးမႉး ကိုလွျမင့္ ပါလာတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ မန္ေနဂ်ာ ဦးမ်ိဳးထြဋ္၊ ဦးဘႀကိဳင္ စသူတို႔ ပါလာတယ္။ သူတို႔ မ်က္ႏွာေတြလဲ မေကာင္းၾကဘူး။ ကြၽန္ေတာ္က
"ဦးမ်ိဳးထြဋ္တို႔ ဦးခ်စ္ဦးတို႔ ခင္ဗ်ား စိတ္မရွိပါနဲ႔၊ လံုၿခဳံေရးအတြက္ ေခၚရတာပါ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ယံုေစခ်င္တယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ကို မသတ္ပါဘူး။ ခုလို အျပင္မွာ လုပ္ေနတာကို အလုပ္သမားေတြက ခင္ဗ်ားတို႔အေပၚ သံသယ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လံုၿခဳံေရးအခန္းမွာ ေနၾကပါ" လို႔ ေျပာၿပီး ထိန္းထားလိုက္ရပါတယ္။ လံုၿခဳံေရး ေသာ့ေတြအပါ ေသာ့အားလံုးကို ကြၽန္ေတာ္ ကိုင္ထားပါတယ္။
သပိတ္တိုက္ပြဲကို ၈ နာရီ ၉ နာရီမွာ စလိုက္ၾကၿပီမို႔ အလုပ္သမား သပိတ္ ေကာ္မတီလဲ ဖြဲ႔ၾကရတယ္။
ဥကၠဌ ကြၽန္ေတာ္၊ ဒု ဥကၠဌ ကိုဘန္ေရႊ၊ အႀကံေပး ကိုတင္ျမင့္ စသည္ တာဝန္ေပးၾကတယ္။
ဥကၠဌ အေနနဲ႔ ဂိတ္က အုတ္တိုင္ တတိုင္ေပၚတက္ မိုက္က႐ိုဖုန္း ကိုင္ၿပီး မိ္န္႔ခြန္းေျပာရတယ္။
"ရဲေဘာ္ အလုပ္သမား အေပါင္းတို႔-
ခုအခ်ိန္က စၿပီး ဒို႔တေတြ ဆင္မလိုက္ သေဘၤာက်င္းကို သိမ္းလိုက္ၿပီ၊ စက္႐ံုေတြ အားလံုးကို တို႔ သိမ္းပိုက္လိုက္ၿပီ၊ စက္႐ံုေတြနဲ႔အတူ စစ္သေဘၤာေတြကိုလဲ သိမ္းထားလိုက္ၿပီ၊ ဒါေၾကာင့္ စက္႐ံုေတြ အားလံုးဟာ သေဘၤာေတြ အားလံုးဟာ တို႔ အလုပ္သမားေတြရဲ႔ အာဏာေအာက္မွာ ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တို႔သိမ္းပိုက္ထားတဲ့ စက္႐ံုေတြအတြက္ တို႔ အလုပ္သမားေတြ ျပည္သူေတြရဲ႔ အက်ိဳးအတြက္ တို႔ သပိတ္ေမွာက္ ဆႏၵျပမယ္။ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြ မရမခ်င္း ဆက္လက္တိုက္ပြဲ ဝင္သြားမယ္။ တို႔ဟာ အညံ့မခံဘူး။ အေလွ်ာ့မေပးဘူး။
ရဲေဘာ္ အလုပ္သမား အေပါင္းတို႔-
စုစုစည္းစည္းနဲ႔ တိုက္ပြဲဝင္ၾကပါ။" လို႔လဲ ေတာင္းဆုိလိုက္ေရာ အလုပ္သမားေတြက "ဒို႔ အေရး ဒို႔ အေရး" လို႔ ေႂကြးေၾကာ္လိုက္ၾကတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ဆက္ၿပီး ေကာင္စီမွာ ကြၽန္ေတာ္တင္ျပေဆြးေႏြးတဲ့ M ၆လံုး ကိစၥ ရွင္းျပပါတယ္။ ေနာက္မွ....
"ဒီ M ၆လံုး ျပည့္ျပည့္စံုစံု မရွိဘဲနဲ႔ ဒီေလာက္ ေခတ္မီတဲ့ သေဘၤာက်င္းႀကီး မလည္ပတ္ႏိုင္ဘူး။ ကရိန္းနဲ႔ မ, ရမယ့္ဟာကို လူေတြနဲ႔ မေနၾကရတယ္။ ရဗစ္ ႐ိုက္ေနတဲ့ အလုပ္သမားေတြကို ၾကည့္လိုက္ဦး စစ္ဘိနပ္က ကြၽဲတဖက္၊ ႏြားတဖက္ ကိုယ္ေပၚမွာ စက္ဆီေတြေပ၊ တေပါင္း-တန္ခူး၊ ဧၿပီ လႀကီးထဲမွာ ေခြးေတြလို ၄-ဘက္ေထာက္ ရဗစ္႐ိုက္ေနၾကရတယ္။ သံဂေဟေဆာ္တဲ့ အလုပ္သမားေတြ ခဏခဏ ဓာတ္လိုက္ခံရတာတို႔ ဘာတို႔ ျဖစ္ကုန္တယ္။
ဆိုခ်င္တာက လုပ္ငန္းခြင္ဟာ အႏၲရာယ္ မကင္းဘူး။ အႏၲရာယ္ကင္းေအာင္ ရဲေဘာ္တို႔ ေတာင္းဆိုၾကရ လိမ့္မယ္။ ေနာက္တခု-
ရဲေဘာ္တို႔ အလုပ္ဆင္းတဲ့ အခါ ၇ နာရီခြဲ အေရာက္လာႏိုင္ဖို႔ ၆ နာရီ ကတည္းက အိမ္က ထြက္ရတယ္။ မိုးခ်ဳပ္မွ အိမ္ ျပန္ေရာက္တယ္။ အခ်ိန္ေတြ အမ်ားႀကီး ကုန္သြားၿပီ။ တေနကုန္ အလုပ္ထဲမွာပဲ နစ္ေနၾကရတယ္။ ရတဲ့ လစာက သိပ္နည္းတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီမွာ အိမ္ခန္းရဖို႔ လိုလာၿပီ။ အိမ္ခန္း ရဖို႔ ေတာင္းဆိုရမယ္။
အိုဗာတိုင္ကိစၥလဲ ေျပာရမယ္။ အိုဗာတိုင္ကို တလ ၇၂ နာရီ ပဲ လုပ္ခြင့္ေပးတယ္။ တို႔ လက္ေတြ႔ လုပ္ပးၾကရတာက နာရီ ၁ဝဝ ေက်ာ္တယ္။ နာရီေက်ာ္ေတြဟာ ေဒးေအာ့ (day off) နဲ႔ပဲ ျပန္ရတယ္။ ဆိုခ်င္တာက အိုဗာတိုင္ လုပ္ခ အျပည့္မရဘူး။ ရတဲ့ လစာက သိပ္နည္း။ တခ်ိဳ႔ ဘားဆံုးေနၿပီ။ ပ႐ိုမိုးရွင္း တင္ေပးသင့္ၿပီ။
ခ်ဳပ္လိုက္ရင္ လုပ္ခေတြ သိပ္နည္းတယ္။ အိုဗာတိုင္ တအားလုပ္ေနရတယ္။ လုပ္ငန္းခြင္ကလဲ အႏၲရာယ္ႀကီးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒါေတြအတြက္ တို႔ တိုက္ၾကမယ္။ ဆန္လံုေလာက္စြာ ရဖို႔ ေတာင္းဆိုရမယ္။ လစာ တိုးေပးဖို႔၊ ရာထူးတိုးေပးဖို႔၊ ေနအိမ္ ရရွိဖို႔၊ ကုန္ေစ်းႏႈန္း က်ဆင္းဖို႔ေတြလဲ ေတာင္းဆိုၾကရမယ္။" ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ေႂကြးေၾကာ္သံတိုင္ေပးလိုက္ပါတယ္။
ဆန္လံုေလာက္စြာ ရရွိေရး..... (ဒို႔အေရး၊ ဒို႔အေရး။)
ကုန္ေစ်းႏႈန္း က်ဆင္းေရး.... ( ။ )
ေနအိမ္ရရွိေရး..... (ဒို႔အေရး၊ ဒို႔အေရး)
လုပ္ငန္းခြင္ အႏၲရယ္ကင္းေရး..... ( ။ )
လစာ တိုးျမႇင့္ေရး..... ( ။ )
ေနာက္တဆက္တည္း သေဘၤာက်င္းထဲမွာရွိတဲ့ ေရတပ္ကိုလဲ ထပ္ၿပီးေတာ့ ပန္ၾကားရတယ္။ ဒီအခ်ိန္က ေဒါက္တင္ထားတဲ့ ေရတပ္သေဘၤာ ၅ စင္း ရွိတယ္။
"ရန္လုံးေအာင္၊ ရန္မ်ိဳးေအာင္၊ သုေတသီ၊ နဂါးက်င္း၊ နဝရတ္ သေဘၤာေပၚက တပ္မႉး တပ္သား အေပါင္းတို႔ ရဲေဘာ္တို႔ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ အိမ္ ျပန္ခြင့္ မေပးေတာ့ဘူး၊" လို႔လဲ ေၾကညာလိုက္တယ္။
(ကြၽန္ေတာ္က ၾကားျဖတ္ၿပီး ရဲေဘာ္ေတြကို ေမးလိုက္တယ္။)
ေမး။ ။ ေဒါက္တင္ေနတဲ့ အခ်ိန္ သေဘၤာေပၚမွာ စတင္းဘိုင္ (stand by) လား?
ေျဖ။ ။ သူတို႔ဘာသာ လုပ္ေနၾကတာပဲ၊ ႐ိုး႐ိုးေနၾကတာေပါ့။ အိမ္မွာ ေနသလို ေနၾကတာပဲ။
ေမး။ ၊ သူတို႔က သေဘၤာႀကီး ထားခဲ့ၿပီး ကမ္းေပၚတက္တာ ရွိသလား?
ေျဖ။ ။ မရွိဘူးေလ။
ဒီေနရာမွာ ေျပာဖို႔လိုတာက သေဘၤာ တစီးမွာ တပ္ခြဲ တခြဲ ရွိတယ္။ ၅စီး ဆို ၅ ခြဲ ရွိတယ္။ တစီး တစီးကို ဒု ဗိုလ္မႉးႀကီး (C.O) သို႔မဟုတ္ ဗိုလ္မႉးတေယာက္ အုပ္ခ်ဳပ္တယ္။
သုေတသီ သေဘၤာက အဏၰဝါ ဆိုက္စမစ္ (Seismic) ဒီေကာင္က တန္ဖိုး သိပ္ႀကီးတယ္။ အဲဒီေခတ္ ေငြေစ်းနဲ႔ကို သိန္း ၅ဝ-၆ဝ ေလာက္ ေပးရတယ္။ ရန္မ်ိဳးေအာင္က စတီး သေဘၤာ၊ ဒုတိယ ကမၻာစစ္တုန္းက မဟာေရယာဥ္ (ဒု ဗိုလ္မႉးႀကီး အုပ္ခ်ဳပ္တယ္) ရန္မ်ိဳးေအာင္မွာ အေျမာက္ ပါတယ္။ သုေတသီ၊ ေမယု တို႔မွာလဲ အေျမာက္ပါတယ္။ တျခား လက္နက္မ်ိဳးစံု တပ္ဆင္ထားရာမွာ ေဘာက္ဖာ၊ ပိြဳင့္ ၅ စသည့္ ရွိၾကတယ္။ ေနဝင္းစတင္းကို ႐ိုး႐ိုး တပ္သားေတြ ကိုင္ၾကရတယ္။ သေဘၤာတိုင္းမွာ ရိကၡာေတြ ရွိၾကတယ္။ ပဲအိတ္၊ ဆန္အိတ္ အျပင္ အေျခခံ ရိကၡာ စံုစံုလင္လင္ တင္ထားရတယ္။ သူတို႔ အတြက္ ျပႆနာ မရွိ၊ ဒါနဲ႔.....
"သေဘၤာေပၚမွာ ရွိတဲ့ တပ္မႉး တပ္သားအေပါင္းတို႔၊ ရဲေဘာ္တို႔ အိမ္ မျပန္ၾကပါနဲ႔။ ဒီအထဲမွာပဲ ေနၾကပါ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႔ တိုက္ပြဲ အတူ ဝင္ၾကပါ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႔ တိုက္ပြဲကို ရဲေဘာ္တို႔ ေထာက္ခံ ၾကလိမ့္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္"
အဲဒီေတာ့ ေရတပ္က ရဲေဘာ္ေတြ ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႔အတူ လာၿပီး ဆႏၵျပတယ္။
သေဘၤာေပၚရွိတဲ့ သူေတြဟာ ၿမိဳ႔ထဲ သြားခ်င္ရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဂိတ္ေတြ ျဖတ္မွရတယ္။ ေရလမ္းေပါက္ က ထြက္မယ္ဆိုရင္လဲ သေဘၤာေတြကို ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က ကိုင္ထားလိုက္ၿပီ။ ႐ႈပ္ေထြးမႈေတြ အမ်ားႀကီး ျဖစ္လာႏိုင္တဲ့ အေနအထားပါ။ ေရတပ္ အေနနဲ႔ ပစ္မယ္ ခတ္မယ္ ဆိုရင္ အခ်ိန္မေရြး ပစ္ႏိုင္ပါတယ္။
မၾကာလိုက္ပါဘူး၊ ရန္လုံးေအာင္ သေဘၤာက ဗိုလ္မႉး စိုးလႈိင္ ကြၽန္ေတာ့္ဆီ ေရာက္လာတယ္။ ဝန္ႀကီး ႐ံုးမွာေဆြးေႏြးတယ္။ သူက "ဆရာ ဝင္းထိန္ ဘယ္လိုလဲ?"...... တဲ့။
ကြၽန္ေတာ္က "ဗိုလ္မႉး စိုးလႈိင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ကူညီပါ။ ရိကၡာေတြ လိုခ်င္တယ္။ ရမလား?" ဆိုေတာ့ "ယူပါ၊ ရပါတယ္" တဲ့။
ဆက္ၿပီး သူက "ခင္ဗ်ားတို႔ သပိတ္ ႏိုင္ပါ့မလား?" ေပါ့
ကြၽန္ေတာ္က "ႏိုင္ပါတယ္၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ဗိုလ္မႉး ေထာက္ခံစမ္းပါ။ ဗိုလ္မႉးတို႔ လံုၿခဳံေရးကို အာမခံပါတယ္။" လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ဗိုလ္မႉး စိုးလႈိင္ ျပန္သြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လဲ ပင္ပန္းလြန္းတာနဲ႔ နားေနစဥ္ အလုပ္သမား ရဲေဘာ္ တေယာက္ လာသတင္းပို႔တယ္။
"ဗိုလ္မႉးရဲၫြန္႔ လာေႏွာက္ယွက္ေနတယ္။ အလုပ္သမားေတြ သပိတ္မေမွာက္ရဘူး...လို႔ ေျပာေနတယ္။"
ဗိုလ္မႉးရဲၫြန္႔ကို သြားအေခၚခိုင္းေပမယ့္ လိုက္မလာပါ။ သူက ၫႊန္ၾကားေရးမႉး၊ သူ႔႐ံုးခန္းကို ကြၽန္ေတာ္ လိုက္သြားၿပီး "ဗိုလ္မႉး ခင္ဗ်ား ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႔ လိုက္ခဲ့ေစခ်င္တယ္။" လို႔ ေျပာေတာ့ ပထမမွာ ျငင္းေနေသးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က "ခင္ဗ်ားရဲ႔ လံုၿခဳံေရး အႏၲရာယ္ ရွိတယ္ေနာ၊ လိုက္ခဲ့ပါ" ဆိုေတာ့မွ လိုက္လာပါတယ္။ "ေမာင္ရင္ ၾကည့္လဲ လုပ္ေပးပါ" လို႔ လဲ ေျပာတယ္။
"ဒါေတြ ထားလိုက္စမ္းပါ" ဆိုၿပီး ေခၚထုတ္လာခဲ႔တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ တြဲထြက္လာတာ ျမင္ေတာ့ အလုပ္သမားေတြက လက္ခုပ္တီး ႀကိဳၾကပါတယ္။
"ဒို႔အေရး... ဒို႔အေရး၊ သပိတ္.... သပိတ္၊ ေမွာက္...... ေမွာက္။ ကုန္ေစ်းႏႈန္း က်ဆင္းေရး.... ဒို႔အေရး" ေႂကြးေၾကာ္သံေတြ ထြက္ေပၚလာပါတယ္။
သပိတ္ေမွာက္ အလုပ္သမားေတြအတြက္ ရိကၡာ ကိစၥက စဥ္းစားရၿပီ၊ ဒါေၾကာင့္ ကားတစီးကို အလံထိုးၿပီး ရဲေဘာ္တခ်ိဳ႔ အင္းစိန္ဘက္ ထြက္ အလႉခံၾကတယ္။ ျပန္လာၾကေတာ့ ရိကၡာေတြက ကားနဲ႔ အျပည့္ပဲ၊ ထမင္းထုပ္ေတြ၊ လက္ဖက္သုတ္ထုပ္ေတြလဲ ပါလာတယ္။ ထမင္းထုပ္ေတြထဲမွာ လက္ေရးလွလွနဲ႔ "အလုပ္သမား သပိတ္ကို ေထာက္ခံတယ္" ဆိုတဲ့ စာေတြေတြ႔ၿပီး အားတက္ၾကတယ္။ တခ်ိဳ႔ အထုပ္ေတြထဲမွာ ပိုက္ဆံေတြ ပါတယ္။ ပစၥည္းေတြကေတာ့ မ်ိဳးစံုပဲ။ ရပ္ကြက္ထဲက အရပ္သူအရပ္သားေတြကလဲ ထမင္းအိုးႀကီးေတြနဲ႔ ေရာက္လာၾကတယ္။ ဟင္းေတြကလဲ မ်ိဳးစံု။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ စက္႐ံုမွာပဲ လက္ကမ္း စာေစာင္ေတြ ႐ိုက္တယ္။ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြ ေႂကြးေၾကာ္သံေတြ ပါတယ္။ ကုန္ေစ်းႏႈန္း က်ဆင္းေရး၊ ဆန္လံုေလာက္စြာ ရရွိေရး၊ လုပ္ငန္းခြင္အႏၲရာယ္ကင္းေရး၊ လစာ တိုးျမႇင့္ေရး စသည္ အျပင္ ဆိုရွယ္လစ္ ေခတ္ေျပာင္းေတာ္လွန္ေရး ေအာင္ရမည္ ဆိုတာလဲ ထည့္႐ိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အလုပ္သမားေတြက ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ကို ဆန္႔က်င္တာမွ မဟုတ္ပဲ။ မဆလ လုပ္ခ်င္သလို လုပ္ေနတာက တပိုင္းပဲ။ ဂက္စတင္နာ (Gestener) နဲ႔႐ိုက္ပီး ေဝငွၾကတယ္။
ေနာက္.... မိန္းခလုတ္ရွိရာ တယ္လီဖုန္း႐ံုးမွာ ကြၽန္ေတာ္ သြားထိုင္တယ္။ စက္႐ံုအသီးသီးကို ဆက္သြယ္ၾကည့္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ စက္႐ံုေဘးမွာတင္ရွိတဲ့ သံုးထပ္သား စက္႐ံုမွာလဲ စ တိုက္ပြဲဝင္ေနၿပီ။ သူတို႔က ကိုယ္စားလွယ္လႊတ္လာတယ္။ ဘယ္လို လုပ္ရမလဲေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္က "သပိတ္ကေတာ့ ဆက္ေမွာက္ ရမယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ အညံ့မခံဘူး။ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြ ရတဲ့ အထိ တိုက္သြားမယ္" ေျပာတာကို လက္ခံသြားတယ္။ ေနာက္ အမွတ္ ၁-၂ သစ္စက္ေတြက ကိုယ္စားလွယ္ေတြ ေရာက္လာတယ္။ ေဆြးေႏြးၾကတယ္။ ဘဝတူ အလုပ္သမား အခ်င္းခ်င္း ေသြးစည္းၾကတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ကလဲ ဆက္သား၊ ကိုယ္စားလွယ္ စသည္ လႊတ္ ေဆြးေႏြးတာေတြ ရွိတယ္။ BPI ဘက္ လႊတ္ဖို႔ ျပင္ေနစဥ္ စက္႐ံုေပါင္းစံုက အလုပ္သမားေတြ ေရာက္လာျပန္တယ္။ သူတို႔ခံစားခ်က္ေတြ ရင္ဖြင့္ၾကတယ္။ သမိုင္းခ်ည္မွ်င္၊ ဂံုနီစက္႐ံု၊ BPI က အလုပ္သမားေတြ ေရာက္လာၿပီး ေဟာေျပာၾက၊ ရင္ဖြင့္ၾကတိုင္း "ဒို႔အေရး.... ဒို႔အေရး" ေထာက္ခံသံေတြနဲ႔ လက္ခုပ္သံ တေျဖာင္းေျဖာင္း တီးၾကတယ္။
ညေနပိုင္းေလာက္ ဗိုလ္မႉးစိုးလႈိင္နဲ႔ ထပ္ေတြ႔ေတာ့ "ဗိုလ္မႉး ခင္ဗ်ား ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ကူညီပါဦး" ဆိုေတာ့ "ဘာမ်ားလဲ? ကူညီတာေပါ့" လို႔ေျပာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဌာနမွာ ေရတပ္က လာတည္ေပးထားတဲ့ လွ်ပ္စစ္ဌာန ရွိတယ္။ တခ်ိဳ႔ လွ်ပ္စစ္ပညာေတြက ျမင့္ေတာ့ ေရတပ္က သင္ထားတဲ့ လူေတြမွ လုပ္လို႔ရတာ ရွိတယ္။ ေရတပ္က PO ေတြအားလံုးကိုလဲ အေရးႀကီးတဲ့ ဌာနေတြကို အလုပ္သမားေတြနဲ႔ တြဲၿပီး ေစာင့္ေရွာက္ ေပးဖို႔ ေမတၱာရပ္ခံထားတယ္။
ညေနဘက္မွာ အလုပ္သမားရဲေဘာ္တခ်ိဳ႔ကို အင္းစိန္ဘက္ ထပ္လႊတ္တယ္။ ၆ နာရီေလာက္ ရွိမယ္ ထင္တယ္။ သူတို႔ျပန္လာၿပီး သမိုင္း ဘာတာေရွ႔၊ သမိုင္းေစ်းမွာ အလုပ္သမား အရပ္သားေတြ ပစ္သတ္ခံရတဲ့ အေၾကာင္း ေျပာျပၾကတယ္။
ဒါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္က "ရဲေဘာ္ အလုပ္သမားအေပါင္းတို႔ တို႔ရဲ႔ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြကေတာ့ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ခက္လာၿပီ၊ ဒါေပမဲ့ တို႔ဟာ ဒူးမေထာက္ဘူး။ အညံ့မခံဘူး။ ဆက္လက္တိုက္ပြဲ ဝင္သြားမယ္။ အခု သမိုင္း ဘာတာေရွ႔မွာ တို႔အလုပ္သမား ရဲေဘာ္ေတြ အသတ္ခံရတယ္။ ပစ္သတ္တာ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုး တို႔ဟာ ဒူးမေထာက္ဘဲနဲ႔ အေသခံ တိုက္ပြဲဝင္သြားမယ္။ တို႔ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြ မရမခ်င္း ေတာင္းဆို တိုက္ပြဲဝင္သြားမယ္။ တို႔ စုစုစည္းစည္းနဲ႔ တိုက္ပြဲဝင္မယ္။ ရဲေဘာ္တို႔ကို ကြၽန္ေတာ္ ကတိေပးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္ေတာ့မွ သစၥာမေဖာက္ဘူး။ ရဲေဘာ္တို႔နဲ႔အတူ ကြၽန္ေတာ္ရွိမယ္" လို႔ မိန္႔ခြန္းတို ေပးခဲ့တယ္။
ေနာက္ေတာ့ တယ္လီဖုန္းနဲ႔ ဂံုနီစက္႐ံုကို လွမ္းဆက္တယ္။ ေကာင္စီအတြင္းေရးမႉးက ဖုန္းလက္ခံတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က သမိုင္းခ်ည္မွ်င္စက္႐ံုေရွ႔မွာ အလုပ္သမားေတြ ပစ္သတ္ခံရတဲ့ အေၾကာင္း သတင္းေပးၿပီး "ကြၽန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ မေလွ်ာ့ဘူး၊ ဒူးမေထာက္ဘူး။ ဆံုးခန္းတိုင္ေအာင္ တိုက္ပြဲဝင္သြားမယ္၊ မရမခ်င္း တိုက္ပြဲဝင္သြားမယ္။ လိုအပ္တာရွိရင္ အေၾကာင္းၾကားမယ္၊ ခင္ဗ်ားတို႔ဘက္ကလဲ အေၾကာင္းၾကားပါ" လို႔ ေျပာတယ္။ သူတို႔စက္႐ံုကလဲ ဒီသေဘာအတိုင္းရွိေၾကာင္း ျပန္ေျပာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ ဂံုနီစက္႐ံုမွာ ဗဟိုေကာ္မတီ အသစ္ေရြးခ်ယ္ပြဲ စေနၿပီ။
အဲဒီ ညေနမွာ မိုးေတြ ရြာခ်လာတယ္။ အေျခအေနကအေရးႀကီးလာခ်ိန္မို႔ ဝန္ႀကီး႐ံုးမွာ အိပ္ေစာင့္ေနၾကတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြကို ကြၽန္ေတာ္ကေျပာတယ္။ "ခင္ဗ်ားတို႔ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ လိုက္ခဲ့ပါ၊ ဒီတိုင္းေနလို႔ မျဖစ္ဘူး၊ လုပ္စရာေတြ ရွိတာေတြ လုပ္ၾကရမယ္။ အေျခအေန သိပ္မေကာင္းဘူး" ဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ေနာက္ လိုက္လာၾကတယ္။
ဆက္သြယ္ေရးေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေရတပ္က အရာရွိေတြနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အလုပ္သမားေတြ တြဲကိုင္ထားၾကတယ္။ လံုၿခဳံေရးလဲ အလားတူပဲ။ တယ္လီဖုန္း႐ံုးကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ သြားၾကတယ္။ ကက္ဆက္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္အသံကို သြင္းလိုက္ၿပီး စပီကာနဲ႔ "ျပည္သူကိုပန္ၾကားခ်က္" ထုတ္လႊင့္လိုက္တယ္။ စက္ႀကီးကသိပ္ ေကာင္းေတာ့ စက္႐ံုေတြအားလံုးဆီ တၿပိဳင္တည္း ေရာက္ရွိ သြားပါေတာ့တယ္။
"မိဘ ျပည္သူအေပါင္းတို႔ခင္ဗ်ား အစိုးရဟာ သမိုင္းဘာတာေရွ႔မွာ ႐ိုးသားစြာ ဆႏၵျပေနတဲ့ အလုပ္သမားေတြကို ပစ္သတ္ခဲ့ပါတယ္၊ အဲဒီေတာ့ မိဘ ျပည္သူအေပါင္းတို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႔ လက္တြဲပါ။ စစ္အစိုးရက အခု အျပစ္မဲ့တဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အလုပ္သမားေတြကို ပစ္သတ္ေနပါၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ပါ" လို႔ ပန္ၾကားပါတယ္။ ဒီ အသံကို အသံခ်ဲ႔စက္ကေန အၿမဲဖြင့္ေပးထားလိုက္ပါတယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာ အစိုးရအလိုေတာ္ရိ တေယာက္က သပိတ္ေကာ္မတီ ျပင္ဖြဲ႔ရမယ္။ သူလဲ ပါမယ္ဆိုၿပီး ႐ုတ္႐ုတ္ ႐ုတ္႐ုတ္ လုပ္လာတယ္၊ အတြင္းပိုင္းကေန သပိတ္ ၿဖိဳခြဲဖို႔ လုပ္လာတာမို႔ ဖမ္းထိန္းသိမ္းလိုက္ရ တာရွိတယ္။
မိုးက ခ်ဳပ္သည္ထက္ ခ်ဳပ္လာၿပီ။ ဒီအခ်ိန္ ဗိုလ္မႉးရဲၫြန္႔က ကြၽန္ေတာ့္ကို လွမ္းေခၚျပန္ေရာ၊ "ဘာလုပ္ခ်င္လို႔လဲ" ဆိုေတာ့ "ေမာင္ရင္တို႔ကို စစ္တပ္က ပစ္ေတာ့မယ္၊ ကိုယ္လဲ အရာရွိပဲေမာင္ရင္၊ ေစ့စပ္လိုက္စမ္းပါ။" လို႔ ေျပာတယ္။ "ေတာ္စမ္းပါ၊ လုပ္မေနစမ္းပါနဲ႔၊ ထားလိုက္စမ္းပါ၊" လို႔ ကြၽန္ေတာ္က ဟန္႔လိုက္ေတာ့ ဦးခ်စ္ဦးတို႔ ဦးမ်ိဳးထြဋ္တို႔က ကြၽန္ေတာ့္ကို ၾကည့္တယ္။ သူတို႔ကိုေတာ့ စာနာပါတယ္ဆိုတဲ့ အမူအယာေလာက္ပဲ ျပလိုက္မိတယ္၊ သူတို႔ကိုလဲ အခ်ဳပ္ထဲ ထည့္ထားရတယ္ေလ။
ဒီလိုနဲ႔ အခ်ိန္ေတြ ကုန္လိုက္လာတယ္။ ထမင္းလဲ မစားရ၊ ေရလဲ မေသာက္မိတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာ သြားၿပီလဲ မသိ။ ဝန္ထမ္း အမ်ိဳးသမီး တေယာက္ေပးတဲ႔ Lunch Box နဲ႔ကိစၥၿပီးလိုက္ၿပီး တယ္လီဖုန္း ႐ံုးခန္းထဲ ေရာက္ေနခ်ိန္ ဦးျမဟန္ႀကီး ေရာက္လာတယ္။ မူလက PO ပင္စင္ယူၿပီးတဲ့ေနာက္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆီ ဖစ္တာ အျဖစ္နဲ႔ ဝင္လုပ္ေနသူပဲ။
သူက "ကိုဝင္းထိန္ ကမ္းနားမွာကြန္မင္ဒို သေဘၤာ ကပ္ေနၿပီ။ သူတို႔ပစ္လိမ့္မယ္။" လို႔ ေျပာေတာ့ "ဦးျမဟန္ ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ ဘာမွ မေဆြးေႏြးခ်င္ဘူး၊ ထားလိုက္ပါ" လို႔ တားလိုက္တယ္။
သူထြက္သြားၿပီး မၾကာခင္ ကိုေက်ာ္ႀကီးခင္နဲ႔ ေရာက္လာျပန္တယ္။ "ေရလယ္မွာ ဗိုလ္မႉးသိန္းထြန္း ေစာင့္ေနတယ္၊ ခင္ဗ်ားနဲ႔ စကားေျပာခ်င္လို႔တဲ့၊" ဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ တြက္လိုက္မိၿပီ "ငါ့ေတာ့ ဆြဲေတာ့မယ္" သူတို႔ေခၚတဲ့ေနရာ လိုက္သြားၿပီ ဆိုတာနဲ႔ ဖမ္းၿပီေလ၊ ဒီလိုဆိုရင္ အလုပ္သမားေတြကို ၫႊန္ၾကားလို႔ မရေတာ့ဘူး၊ လႈပ္ရွားမႈ ၿပိဳကြဲသြားေတာ့မယ္၊ မျဖစ္ဘူး။
"ကြၽန္ေတာ္ မလာႏိုင္ဘူး၊ ေတြ႔ခ်င္ရင္ ဗိုလ္မႉးသိန္းထြန္း ကြၽန္ေတာ့္ဆီ လာပါေစ" လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ ဦးျမဟန္ ျပန္ထြက္သြားတယ္။
ခဏေနေတာ့ တေခါက္ျပန္လာၾကတယ္။ ေက်ာ္ႀကီးခင္က "ကိုဝင္းထိန္ သူတို႔ တကယ္ပစ္ေတာ့မယ္" တဲ့။ "ပစ္ရင္လဲ ပစ္ပေစကြာ" လို႔ တုံ႔ျပန္လိုက္တယ္။
စဥ္းစားရတာေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီး- ေရတံခါးႀကီး ပ်က္စီးသြားရင္၊ ေပါက္ကြဲသြားလုိ႔ရွိရင္၊ အားလံုးအထိနာမယ္။ စက္႐ံုေတြ ပ်က္စီးမယ္။ စက္႐ံုထဲ ဝင္ပစ္ရင္လဲ ေသၾက ေၾကၾက အထိနာၾကမယ္။ စက္႐ံုရဲ႔ လံုၿခဳံေရး အလုပ္သမားေတြရဲ႔ လံုၿခဳံေရး စဥ္းစားလာရတယ္။ ေနာက္ထပ္ ဆံုး႐ံႈးမႈႀကီးတခု ရွိေသးတယ္။ ခုလို ေတာင္းဆိုလာၾကၿပီးမွ ေတာင္းဆိုခ်က္ ဘာမွ မရဘဲနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔သပိတ္ႀကီး ပ်က္စီးသြားမွာ- ၿပီးဆံုးသြားမွာပဲ။
ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ ခ်က္ခ်င္းပဲ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ မိုက္က႐ိုဖုန္း ေကာက္ကိုင္လိုက္ၿပီး...
"ရဲေဘာ္ အလုပ္သမားအေပါင္းတို႔ စက္႐ံုရဲ႔ လံုၿခဳံေရးကို တို႔အားလံုး တာဝန္ယူရမယ္။ ေနာက္ ေရတံခါး၊ သေဘၤာေတြရဲ႔ လံုၿခဳံမႈနဲ႔ စက္႐ံုေတြ အားလံုးရဲ႔ လံုၿခဳံမႈ၊ တို႔အားလံုးရဲ႔လံုၿခဳံမႈကို တို႔တာဝန္ယူရမယ္။ ဒီစက္႐ံုဟာတို႔ရဲ႔ စက္႐ံုျဖစ္တယ္။ တို႔ဟာ တို႔ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြ မရမခ်င္း ဆက္လက္တိုက္ပြဲ ဝင္သြားမယ္။ တို႔ အညံ့မခံဘူး၊ ဒူးမေထာက္ဘူး၊ ရတဲ့အထိတိုက္ပြဲဝင္သြားမယ္။
အခု သပိတ္ေမွာက္မႈဟာ ဗမာတျပည္လံုး ျဖစ္ေနၿပီ။ တို႔ယံုၾကည္စိတ္ခ်ရတဲ့ ရန္ကုန္ဆိပ္ကမ္း ဆိုလို႔ ရွိရင္လဲ အခု သပိတ္ေမွာက္ေနၿပီ၊ ရန္ကုန္ဆိပ္ကမ္းဆိုတာက ဒုဗိုလ္မႉးႀကီး လွျမင့္- ဘဲႀကီးလွျမင့္ (ဘဲလ္အဲယား လွျမင့္) ဆိုတာဟာ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားေတြ ပါး႐ိုက္တဲ့ ဘဲ။ ဒီေကာင္ သူရဲ-သူရဲ၊ အဲဒီမွာ သူက နာယက ျဖစ္ေနတာ- ခု သူ႔ဆိပ္ကမ္းမွာ အလုပ္သမားေတြ သပိတ္ေမွာက္ေနၿပီ။
ၿပီးေတာ့ တို႔ရဲ႔ သပိတ္ဟာ တျပည္လံုးလကၡဏာ ေဆာင္တယ္။ တို႔ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြ ရ, ရမယ္။ တို႔ တေတြ ရတဲ့အထိ တိုက္ပြဲဝင္သြားမယ္။ ရေအာင္ တိုက္မယ္။ တို႔ အညံ့မခံဘူး။ ေလွ်ာ့လို႔ မရဘူး" လို႔ ေျပာခ်လိုက္တယ္။
ဒါကိုၾကားၿပီး ခ်က္ခ်င္းပဲ သံုးထပ္သားစက္႐ံုကလဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႔ တသေဘာထဲ ရွိေၾကာင္း။ "လံုးဝ အညံ့မခံဘူး၊ ဆက္လက္ တိုက္ပြဲဝင္သြားမယ္၊ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြ ရေအာင္တိုက္မယ္" ဆိုတဲ့အေၾကာင္း အေၾကာင္းၾကားလာတယ္။
စစ္တပ္က ေနဝင္ရင္ ပစ္မယ္လို႔ သတင္းေတြ ထြက္ေနတာရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သစ္စက္ကလာ ေျပာတယ္။ "ကြၽန္ေတာ္တို႔ သစ္တံုးေတြနဲ႔ ကာထားတယ္။ စက္႐ံုထဲ ဝင္ပစ္လို႔မရေအာင္ ျဖစ္တယ္" တဲ့။ ကြန္မင္ဒိုေတြ ဝင္ပစ္မွာကို တားဆီးတဲ့သေဘာပဲ။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႔ အေနာက္ဘက္မွာ အက္ဆစ္ စက္႐ံုရွိတယ္။ ေကာ့စတစ္ စက္႐ံု- အဲဒီကလဲ အတူတူပဲ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႔ အတူတိုက္ပြဲ ဝင္မယ္တဲ့။
ဂံုနီစက္႐ံု၊ သမိုင္း ခ်ည္မွ်င္စက္႐ံု တို႔ကိုလဲ "စစ္တပ္က ဝင္ ပစ္မယ့္ အေျခအေနရွိတယ္၊ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တို႔ရေအာင္ တိုက္ပြဲ ဝင္သြားမယ္။ မေစ့စပ္ေတာ့ဘူး၊ သပိတ္ကေတာ့ တျပည္လံုး ျဖစ္ေနၿပီ။ ရန္ကုန္ဆိပ္ကမ္း သပိတ္ေၾကာင့္ ကမ္းနားမွာ ကုန္တင္ကုန္ခ် လုပ္ငန္းေတြ ရပ္ေတာ့မယ္။ ရပ္တာနဲ႔ အစိုးရ အခက္အခဲရွိၿပီး တျပည္လံုး အလုပ္သမားနဲ႔ ဆိုင္တဲ့ကိစၥ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြ ရေအာင္ တိုက္ပြဲ ဝင္သြားမယ္" လို႔ ဖုန္းနဲ႔ အေၾကာင္းၾကားလိုက္တယ္။
ေနာက္ေတာ့ အခန္းေသာ့ဖြင့္ၿပီး ဗိုလ္မႉးရဲၫြန္႔ကို ေခၚထုတ္လာခဲ့တယ္။ ခ်က္ခ်င္းလိုပဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႔ မိန္းဂိတ္ေရွ႔မွာ စစ္ကားေတြေရာက္ လာတယ္။ ကြမ္းျခံဘက္က လာတာျဖစ္တယ္။ ေရတပ္က မဟုတ္ဘူး၊ လွည္းတန္းဘက္က- ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေခါင္းေဆာင္မႈအဖြဲ႔ သပိတ္ေကာ္မတီဝင္ေတြက အလုပ္သမားထု ၾကားထဲမွာ ရွိေနတယ္။
တခ်ိဳ႔ရဲေဘာ္ေတြက ကြၽန္ေတာ့္ကို ဒီေနရာက စြန္႔ခြာဖို႔ ေျပာေနၿပီ။ ကြၽန္ေတာ့္လက္ထဲမွာ စက္႐ံုေသာ့ အားလံုးရွိတယ္။ မာဇဒါ ဂ်စ္ကားကို လိုရ မယ္ရ အျပင္တေနရာမွာ ထားတာ ရွိတယ္။ ထြက္သြားရမလား... လို႔ အေတြးတခ်က္ ေပၚတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ အလုပ္သမားရဲေဘာ္ေတြကို သစၥာမေဖာက္ႏိုင္ဘူး။ ေပါက္ကြဲလု မတတ္ျဖစ္ေနတဲ့ အေျခအေနႀကီးကို စြန္႔မသြားႏိုင္ဘူး။ အဲဒီေတာ့ ေသစရာရွိလို႔ရွိရင္ ေရွ႔ကေသမယ္။ ေခါင္းေဆာင္ဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ ေနာက္ကေန မေသရဘူး။ ဘယ္ေတာ့မွ ေနာက္မဆုတ္ရဘူး။ ငါေသၿပီး ေနာက္မွ ေနာက္လူေတြ ေသရမယ္။ ဒီလို စဥ္းစားၿပီး 'လူထု' ၾကားထဲက တပ္ဦးကို ကြၽန္ေတာ္ တိုးထြက္လာ တယ္။ ဗိုလ္မႉးရဲၫြန္႔ကိုေတာ့ ကိုင္ထားတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ မိန္းဂိတ္ သံတံခါးကို ေရာက္သြားၿပီ၊ တဖက္က ျမင္ႏိုင္တဲ့ေနရာ ပစ္မယ္ဆို လွမ္းပစ္လို႔ ရတဲ့ေနရာ၊ ပထမ ဆံုးထိမွာက ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ဗိုလ္မႉးရဲၫြန္႔ပဲ။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာပဲ ရဲေဘာ္ဘီေက်ာ္စိန္က တြန္းထိုး ထြက္လာတယ္။ ေနာက္ အုတ္ခံုေပၚ တက္လိုက္တယ္။ သေဘၤာက်င္း တခုလံုး မီးေတြလင္းေနတယ္။ ဆလိုက္မီးေတြကလဲ ထြန္းထားေသးတယ္။ BAA ဂေရာင္းက ဆလိုက္ႀကီးေတြ ေလ အားလံုးကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ေနရတယ္။
ရဲေဘာ္ ဘီေက်ာ္စိန္က စစ္တပ္ကို "မင္းတို႔ျပန္သြားပါ၊ အလုပ္သမားေတြကို အႏၲရာယ္မေပးနဲ႔၊ တို႔ အလုပ္သမားေတြ ေတာင္းဆိုေနတာက ကုန္ေစ်းႏႈန္းက်ဆင္းေရး၊ ဆန္လံုေလာက္စြာ ရရွိေရးပဲ၊ အလုပ္သမား ေတြနဲ႔ အစိုးရဟာ ရန္သူမဟုတ္ဘူး၊ ေနာက္ကို ျပန္ဆုတ္ၾကပါ။ အလုပ္သမားေတြဘက္ကို လွည့္ထားတဲ့ ေသနတ္ေျပာင္းေတြ- တဖက္ကို လွည့္လိုက္ပါ။" လို႔ ေျပာတယ္။ စစ္တပ္ဘက္က လႈပ္ရွားမႈ မျပတာနဲ႔ ျပန္ဆင္းသြားတယ္။
ဒီေတာ့မွ ဆိုင္ထားတဲ့ဘက္က ဗိုလ္မႉးတေယာက္ စပီကာနဲ႔ စကားေျပာတယ္။ "အလုပ္သမားေတြ၊ ခင္ဗ်ားတို႔ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြကို ေကာင္စီအဆင့္ဆင့္ကေန ေတာင္းပါ၊ ခု ဆႏၵျပမႈကို ရပ္လိုက္ၾကပါ။ ဗိုလ္မႉးရဲၫြန္႔ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔လက္ထဲ ျပန္အပ္ပါ။ သပိတ္ကို လူစု မခြဲဘူး၊ ဗိုလ္မႉး ရဲၫြန္႔ကို ျပန္မအပ္ဘူးတိုရင္ ရတဲ့နည္းနဲ႔ ယူရပါလိမ့္မယ္။" တဲ့။ ေျပာၿပီးတာနဲ႔ စစ္တပ္က ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ေသနတ္နဲ႔ ခ်ိန္ထားလိုက္ၾကတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္က ဗိုလ္မႉးရဲၫြန္႔လက္ကို လိမ္လိုက္ၿပီး "ခင္ဗ်ားတို႔ ေတြ႔ခ်င္တဲ့ ဗိုလ္မႉးရဲၫြန္႔ဆိုတာ ေဟာဒီမွာပဲ။ အဲဒီေတာ့ သူ႔ကိုလိုခ်င္ရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြကို လိုက္ေလ်ာပါ။ ခ်က္ခ်င္း ျပန္လႊတ္ေပးမယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေတာင္းဆိုေနတာမွာ - အလုပ္သမားေတြနဲ႔ လုပ္သားျပည္သူတရပ္လံုး အတြက္ ကုန္ေစ်းႏႈန္းက်ဆင္းေရး၊ ဆန္လံုေလာက္စြာရရွိေရး၊ လုပ္ငန္းခြင္ကိစၥ၊ ေနအိမ္ရရွိေရး တို႔ျဖစ္တယ္။ အလုပ္သမား အခြင့္အေရးကို ေတာင္းေနတာသာ ျဖစ္တယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ဆီက အာဏာကို လုေနတာမဟုတ္ဘူး။ အဲဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို တိုက္မယ့္ ေသနတ္ေျပာင္းေတြကို တေနရာကို လွည့္လိုက္ပါ။
စစ္တပ္ဘက္က အရာရွိႀကီး အေပါင္းတိို႔- ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို မတိုက္ပါနဲ႔။ ခင္ဗ်ားတို႔ တိုက္ရမွာက တေနရာ ျဖစ္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဟာ လုပ္သားျပည္သူတရပ္လံုးအတြက္ ေတာင္းဆိုေနတာ ျဖစ္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဟာ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ကို တည္ေဆာက္ေနတာ ျဖစ္တယ္။ အလုပ္သမား လူတန္းစားဟာ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ကို ဘယ္ေတာ့မွ သစၥာ မေဖာက္ဘူး။ ဆိုရွယ္လစ္ စနစ္အတြက္ အလုပ္သမားလူတန္းစားက အခု တိုက္ပြဲဝင္ေနတာျဖစ္တယ္။"
(ဒီအခ်ိန္ ေနာက္ကေန ထပ္ ႐ိုက္လာတဲ့ ပန္းဖလက္ေတြ လာပို႔လို႔ ဖတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ 'ဆိုရွယ္လစ္ ေခတ္ေျပာင္း ေတာ္လွန္ေရး ေအာင္ပြဲခံရမယ္။' 'ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး တင္ဦး သက္ေတာ္ ရာေက်ာ္ ရွည္ပါေစ' ဆိုတာေတြ ပါတယ္။ ထိပ္ ေႁမြကိုက္ခံေနရ ခ်ိန္မွာမွ ေရာက္လာတာျဖစ္လို႔ ဒီအတိုင္းထားလိုက္ၿပီး)
"အဲဒီေတာ့ စစ္တပ္က တပ္မႉး တပ္သား အေပါင္းတို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ တပ္ကို ျပန္သြားၾကပါ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဟာ ဆိုရွယ္လစ္ စနစ္ကို တည္ေဆာက္ေနတဲ့အတြက္ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ရဲ႔ ရန္သူမဟုတ္ဘူး။ ေနာက္ျပန္ဆုတ္ၾကပါ။"
၆ ရက္ည တညလံုး အျပန္အလွန္ေျပာလာလိုက္ၾကတာ ၇ ရက္ နံနက္ ၄ နာရီထိုးေတာ့ မီးက်ည္တလံုး ေကာင္းကင္ကို ေဖြးကနဲ ထိုးတက္လာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ ရည္ရြယ္ခ်က္တခု ရွိတယ္။ တညလံုး အခ်ိန္ဆြဲ ထားၿပီး မိုးလင္းတာနဲ႔ ရန္ကုန္တၿမိဳ႔လံုးမွာ ရွိတဲ့ စက္႐ံုေတြ ထပ္ၿပီးေဆြးေႏြးဖို႔လိုတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္က
"ဗိုလ္မႉးရဲၫြန္႔ကို ခင္ဗ်ားတို႔ဆီ ကြၽန္ေတာ္ျပန္အပ္မယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔က ေသနတ္ေျပာင္းေတြ တေနရာ လွည့္လိုက္ပါ" လို႔ လွမ္းေျပာလိုက္တယ္။
ဗိုလ္မႉးရဲၫြန္႔က "ဖိုးဝင္းထိန္ စစ္တပ္ကေတာ့ တကယ္ ပစ္ေတာ့မယ္။ ကိုယ့္ကို ေမာင္ရင္တို႔အေလွ်ာ့ ေပးလိုက္ပါ။" လို႔ ခပ္အုပ္အုပ္ေျပာတယ္။
"ဗိုလ္မႉးရဲၫြန္႔ ခင္ဗ်ားလဲ က်ည္ဆံတေတာင့္ ကြၽန္ေတာ္လဲ က်ည္ဆံတေတာင့္ပဲ၊ ေသရင္ေတာ့ အတူေသၾကမွာပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားအေနနဲ႔ လုပ္သားျပည္သူေတြအေပၚမွာ တကယ္သံေယာဇဥ္ ရွိရင္၊ တကယ္သစၥာရွိရင္ စစ္တပ္ကို 'မပစ္ပါနဲ႔' လို႔ မိုက္က႐ိုဖုန္းနဲ႔ ေျပာေပးပါ" ဆိုၿပီး မိုက္က႐ိုဖုန္း ထိုးေပးလိုက္တယ္။
သူက "ဖိုးဝင္းထိန္-ကိုယ္ဟာ စစ္တပ္က တပ္မေတာ္ အရာရွိျဖစ္တယ္။ တပ္မေတာ္ကို သစၥာေဖာက္လို႔ မျဖစ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္မေျပာ ဘူး"æတဲ့။
ဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က "ဗိုလ္မႉး ခင္ဗ်ားကလဲ တပ္မေတာ္ကို သစၥာရွိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကလဲ အလုပ္သမားေတြအေပၚမွာ သစၥာရွိတယ္။ ျပည္သူေပၚမွာ သစၥာရွိတယ္။ အဲဒီေတာ့ ႏွစ္ေယာက္ေသ ေသၾကတာေပါ့ တေယာက္ က်ည္ဆံ တေတာင့္စီနဲ႔" လို႔ ေျပာရင္းနဲ႔ ျပန္ဆုတ္ခဲ့တယ္။
ဒီအခ်ိန္ ဦးျမဟန္နဲ႔ ကိုေက်ာ္ႀကီးခင္ လာေျပာျပန္တယ္။ "စစ္တပ္က တက္လာၿပီ၊ ကမ္းေျခက ေနတက္ လာတာျဖစ္တယ္။" တဲ့။ တခ်ိဳ႔ရဲေဘာ္ေတြကလဲ ဘာလုပ္ရမလဲ လာေမးၾကတယ္။
"ဘာမွမလုပ္နဲ႔၊ ဒီအတိုင္း ေတာင္းဆိုၾကမယ္။ ဘာမွ မလုပ္နဲ႔၊ ဘာကိုမွ မလုပ္နဲ႔" လို႔ အမိန္႔ေပး လိုက္တယ္။
ဒီအခ်ိန္ ျဖတ္ကနဲ သတိရလိုက္တာရွိတယ္။ ဘယ္လိုတုံ႔ျပန္မလဲ?။
ကြၽန္ေတာ့္ လက္ထဲမွာ သေဘၤာက်င္းတခုလံုးရဲ႔ ေသာ့ေတြ ရွိတယ္။ ပါဝါစေတရွင္ ကို ေဖာက္ခြဲလို႔ရ တယ္။ သေဘၤာက်င္း ေရလံုက်င္းက ေရေတြ ေဖာက္ထုတ္လိုက္လို႔ရွိရင္ သေဘၤာေတြ ပ်က္သြားႏိုင္တယ္။ ဂြၽမ္းထိုးေမွာက္ခုန္ ျဖစ္သြားမယ္၊ ဒီမွာ ေရတပ္ စစ္သေဘၤာေတြကလဲ ရွိေနတယ္။ သေဘၤာက်င္း ျပာက်သြား ေအာင္လဲ လုပ္ႏိုင္တယ္။ ရပ္ကြက္ထဲမွာ ရွိတဲ့ ျပည္သူေတြလဲ ျပာက်တဲ႔အထဲ ပါသြားႏိုင္တယ္။ ဒီအခ်ိန္ ကြမ္းျခံ ရပ္ကြက္တခုလံုး စစ္တပ္က ဝိုင္းထားၿပီးၿပီ။ အေျခအေနေတြက အဲဒီလိုရွိတယ္။
ကိုေက်ာ္ႀကီးခင္က "ေနာက္မွာ ကြန္မင္ဒို တပ္ေတြ ေရာက္လာၿပီ" လို႔ သတိေပးတယ္။
"ကဲ ဗိုလ္မႉး ၾကားတဲ့အတိုင္းပဲ၊ က်ဳပ္တို႔ကေတာ့ အေသခံၿပီး တိုက္ရေတာ့မယ္။ ဒီေတာ့..... "
ဗိုလ္မႉးရဲၫြန္႔ လက္ကို လိမ္လိုက္ၿပီး သူနဲ႔အတူ ျပန္သြားခဲ့တယ္။ ကြန္မင္ဒိုတပ္ လာမယ့္ ေနရာကို ဦးတည္လိုက္တယ္။ ေရွ႔ေရာက္သြားတာနဲ႔ စ ပစ္ၿပီ။ "ဗိုလ္မႉး ရဲၫြန္႔ကို ေပး ေပး" လို႔လဲ ပါးစပ္က ေအာ္ေတာင္း တယ္။ "ေဟ့ အလုပ္သမားေတြ မင္းတို႔ ဆန္မရဘူး၊ ေဟာဒါပဲ ရမယ္ကြ" လို႔လဲ ႀကံဳးဝါးတယ္။ ေျပာေျပာ ပစ္ပစ္ လုပ္ၾကတယ္။ ဘက္နက္ (လွံစြပ္) ေတြနဲ႔ တက္ထိုးတယ္။ ရဲေဘာ္ေတြဟာ အေထြးလိုက္ လဲက်ကုန္တယ္။ တခ်ိဳ႔ ေရကန္ထဲ က်တယ္။
ဒီအခ်ိန္ ဗိုလ္မႉးရဲၫြန္႔က "ရဲၫြန္႔ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ပါပဲ" ေအာ္ၿပီး ႐ုန္းတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကလဲ လႊတ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ လက္ထဲက ပါသြားတဲ့အခါ "ေဟ့ ရဲၫြန္႔ ရၿပီေဟ့" ေပါ့ေနာ္။
မိုးက လင္းေနပါၿပီ။ လမ္းေပၚက ေသြးေတြကေတာ့ ေစြးေစြးနီေနပါတယ္။ ေသြးခဲေတြ ေသြးစီးေၾကာင္း ေတြ.........။
ရဲေဘာ္တခ်ိဳ႔ G3 က်ည္ဆံ ေဖာက္ထြက္သြားလို႔ ေျခေထာက္မွာ အေပါက္ေတြနဲ႔။
ရဲေဘာ္ သန္းေအာင္ ဆိုရင္ ပါးစပ္ႀကီး ျပတ္ထြက္သြားၿပီး လွ်ာဟာ ကတ္ေၾကးနဲ႔ ညႇပ္ထားသလိုပဲ။
သယ္ႏိုင္သေလာက္ ရဲေဘာ္ေတြကို ေပြ႔ေပြ႔ၿပီးေတာ့ ေဆးခန္းထဲ သြင္းရတယ္။ ေဒါက္တာ စီစီကလဲ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ငိုေနရွာတယ္။ ေဒါက္တာ စီစီနဲ႔ တင္တင္မူတို႔ ေတာ္ရွာပါတယ္။ လူနာ ရဲေဘာ္ေတြကို ေဆးထိုး ေပး၊ ပတၱီးစည္းေပး ပါတယ္။
ဒဏ္ရာရ ရဲေဘာ္ေတြဆိုတာ အမ်ားႀကီး ကုတင္ေပၚမွာ မဆန္႔လို႔ ၾကမ္းခင္းေပၚ မွာ ခ်ထားရတယ္။
ရဲေဘာ္ တင္ေမာင္- သူ စကားမေျပာႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ သူက မီးသတ္စက္ကို ႏႈိးေနတုန္း ေနာက္ကေန G3 နဲ႔ပစ္လို႔ စအိုထဲ က်ည္ဆံဝင္သြားတယ္။ သူ႔နားသြားေတာ့ - မရေတာ့ဘူးေပါ့ေနာ္၊ လက္ခါျပတယ္။ အလားတူ ရဲေဘာ္သန္းေအာင္ကလဲ ေခါင္း, ခါ ျပရွာတယ္။ ရဲေဘာ္ဘဖူး ကေတာ့ နားထင္ကို လွံစြပ္နဲ႔အထိုးခံထားရလို႔ ပါးစပ္က ေသြးေတြ ဗြက္ခနဲ ဗြက္ခနဲ အန္က်ေနပါတယ္။ ဒီလိုေလွ်ာက္ၾကည့္ အားေပးေနစဥ္ ရဲေဘာ္ေတြက ကြၽန္ေတာ့္ကို ေျပးခိုင္းေနၾကတယ္။
ကြၽန္ေတာ္က "ရဲေဘာ္တို႔ ကြၽန္ေတာ္ ရဲေဘာ္တို႔နဲ႔ အတူ အေသခံမယ္။ ျပႆနာေတြ ကြၽန္ေတာ္ရွင္းမယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ ရဲေဘာ္တို႔ကိုမစြန္႔ခြာဘူး၊ အဲဒီေတာ့ ရဲေဘာ္တို႔နဲ႔ အတူ ကြၽန္ေတာ္ရွိမယ္။ ႀကိဳးစင္ကို ကြၽန္ေတာ္တက္သြားမယ္။ ရဲေဘာ္တို႔အေပၚမွာ ထာဝစဥ္ သစၥာရွိမယ္။ ရဲေဘာ္တို႔ကို ဘယ္ေတာ့မွ သစၥာမေဖာက္ဘူး" လို႔ ေျပာေနခ်ိန္မွာပဲ......
စစ္တပ္က ကက္ပတိန္တေယာက္ အခန္းထဲ ေရာက္လာၿပီး "ေဟ့ ဝင္းထိန္" ဆိုၿပီးေတာ့ G3 နဲ႔ လွမ္းေထာက္ထားတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို လက္ေျမႇာက္ခိုင္းၿပီး အျပင္ကို ေခၚထုတ္သြားတယ္။ သပိတ္ လမ္းမႀကီးမွာ ေသြးေတြ...... ေသြးခဲေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ အဲဒီလမ္းေပၚမွာ ကြန္မင္ဒို ဗိုလ္ႀကီး ျဖစ္သူက ကြၽန္ေတာ့္ကို ေဆာင့္ေၾကာင့္ ထိုင္ခိုင္းတယ္။
"မင္း ငါ့ကို ပစ္ခ်င္ပစ္ေလ၊ ငါကေတာ့ ထိုင္စရာ မလိုဘူး၊ ငါ တရားခံ မဟုတ္ဘူး၊ မင္းတို႔ တရားခံပဲ၊ ပစ္လိုက္စမ္းပါ။" ေျပာမွ ဒီေကာင္က ကြၽန္ေတာ့္ကို ဦးခ်စ္ဦးတို႔ ဦးအုန္းေမာင္တို႔ ဦးထြန္းရီတို႔ကို ကြၽန္ေတာ္ ခ်ဳပ္ထားတဲ့ အခန္းထဲ ျပန္ထည့္တယ္။ ဦးခ်စ္ဦးက ကြၽန္ေတာ့္ဆီက ေသာ့ေတြ ေတာင္းတယ္။ သူက "ရဲေဘာ္ေတြေတာ့ အေတာ္မ်ားမ်ား က်ကုန္ၿပီ.. ကိုဝင္းထိန္" လို႔လဲ ေျပာတယ္။ သူ႔ကို ေသာ့ အားလံုးေပးလုိက္ ပါတယ္။
မိုးအေတာ္လင္းေနၿပီ၊ ကြန္မင္ဒို တပ္သားေတြ လက္နက္မ်ိဳးစံု အီကြစ္မင့္မ်ိဳးစံုနဲ႔ ကမ္းနားေပၚက တက္လာၿပီး သေဘၤာက်င္း လမ္းႀကီးကို ဖြင့္ခ်ပစ္လိုက္တယ္။ ေနာက္ မိန္းဂိတ္ႀကီးကို ဖြင့္ျပန္တယ္။ ဒီအခ်ိန္ တိုင္းမႉးလို႔ ယူဆရသူ တေယာက္ မာစီဒီးကားႀကီးနဲ႔ သေဘၤာက်င္းထဲ ဝင္ေရာက္လာတယ္။ အလုပ္သမားေတြရဲ႔ ေသြးေတြေပၚ နင္းၿပီး စစ္သားေတြက သြားလာေနၾကတယ္။
၇ နာရီေလာက္မွာ အလုပ္သမားတိုက္ပြဲႀကီး ၿပီးဆံုးသြားၿပီေပါ့၊ ကြၽန္ေတာ့္ကိုေတာ့ ဘားလမ္းကို ေခၚသြားပါတယ္။ အဲဒီကမွ အင္းစိန္ေထာင္။
ေရးသူ-ရဲေဘာ္ဝင္းထိန္